Prachuap Khirikhan

Hopelijk geen spelfout gemaakt in deze plaatsnaam, want er zijn mensen die alles controleren...

We zitten in het meest luxueuze hotel tot nu toe, het Hadthong Hotel. Vandaag was een betrekkelijk eenvoudige fietstocht van 64 km met een gemiddelde van 18,9 km/u. De wind blaast nog steeds uit het noorden, dus we worden behoorlijk geholpen.
We zijn vertrokken uit het mooie nationale park, met moerassen, veel vogels en steil oprijzende kalkrotsen die zo typerend zijn voor het zuiden van Thailand. Er wordt ook gewerkt hier in dit park, namelijk in grote visvijvers worden garnalen gekweekt. Het water wordt in beweging gehouden door raderen die worden aangedreven door motoren die de rust hier behoorlijk verstoren.

Gisteren gingen we dus op weg naar dit park en dat was een afstand van 55,5 km die we met een gemiddelde van 20,5 aflegden. We waren van plan een tent te huren op een strandje,want dat zou volgens de Footprint-gids mogelijk zijn. Na veel heen en weer gepraat en gebaar wilde de beheerder ons geen tent verhuren omdat het te gevaarlijk zou zijn (de wind). We moesten daarna de 500 m terug lopen met al onze bagage (het was een steil wandelpad waar je niet kon fietsen). Terug bij onze fietsen kregen we van de beheerster van een eettent te horen dat zij wel een tent voor ons had. Die hebben we maar genomen; hij werd door de zoons van haar opgezet met veel moeite. De tent had zijn beste tijd gehad en we waren tamelijk bang dat hij de wind niet zou trotseren, maar het liep allemaal goed af. We sliepen niet al te best want het tentje was ook nog eens te klein voor ons en alle bagage.
We hadden trouwens wel lekker vis gegeten bij die eettent.
We eten over het algemeen afwisselend en soms heel verrassend. De Thaise keuken smaakt ons goed. Vandaag hadden we ook weer dingen voor onze neus waarbij we even de wenkbrauwen fronsten, maar die erg goed smaakten. Soms eten we een keer warm, soms twee keer. Het ontbijt doen we tot nu toe op de Europese manier.
Af en toe krijgen we erg lekkere koffie, maar vaak is het simpele nescafé. Niet alles is zo goed als in Spanje of Nederland.
Het verkeer is hier niet al te gevaarlijk. Als wij tenminste links blijven rijden...
We kiezen zoveel mogelijk routes parallel aan de grote doorgaande weg nr. 4. Helaas is dat niet altijd mogelijk en moeten we de weg delen met veel vrachtverkeer. Er is wel een brede vluchtstrook die we kunnen benutten, maar we moeten wel uit blijven kijken want heel vaak komt er ons een brommertje tegemoet die op de verkeerde weghelft rijdt, helemaal rechts dus. Wij rijden helemaal links uiteraard, maar we worden geacht een beetje naar rechts uit te wijken om zo'n brommer langs te laten. Verwarrend dus.