29.12.08

Terugblik Azië


Terwijl we vandaag nog wat de toerist uithingen in Bangkok (paleis en markten) hebben we nog even op een rijtje gezet wat ons is bijgebleven van de drie landen die we bezocht hebben.

Thailand
De gladde asfaltwegen, vaak met vluchtstrook.
De ongelofelijke aantallen brommers, logisch ook wel, want het is prettig je zo te verplaatsen met het meestal mooie weer.
De bushokjes, bij vrijwel elk dorp, zodat je onderweg altijd een plekje hebt voor een rustpauze.
De altijd attente bediening.
De 7-eleven winkels en soortgelijke, op bijna elke straathoek, waar je de meeste dingen kunt kopen die je dagelijks nodig hebt en de vele etens- en fruitstalletjes.

Het heerlijke en afwisselende eten. Zelfs een standaardgerecht als kip met cashewnoten krijg je steeds weer op een andere manier voorgeschoteld. Bangkok is helemaal geobsedeerd door eten, zo lijkt het, zo ongelofelijk veel mogelijkheden heb je daar om te eten, al vanaf 60 cent voor een maaltijd.
De fantastische levendige markten, vooral de weekendmarkt in Bangkok die we twee keer bezochten vonden wij leuk. In een van de koffiestalletjes maakten ze echte kunstwerken van de cappucino en café latte, die ook nog eens voortreffelijk smaakte.
Verder is Thailand in veel opzichten een westers gelijkend land, zeker in de steden.

Cambodja
De verbazingwekkende aantallen kinderen, die bijna zonder uitzondering hello en bye bye tegen je roepen.
Heel veel jongens die in droogvallende poelen de achtergebleven vissen vangen met een net.
De afwezigheid van verkeersregels of in elk geval worden ze niet nageleefd. Zelfs rechts van de weg rijden wordt lang niet altijd gedaan. Helmen draagt men niet.
Het altijd maar toeteren.
De bruiloften met keiharde en meestal volledig vervormde muziek.

De brommer is een universeel vervoermiddel al dan niet met zijspan of aanhanger, wat gaat er eigenlijk niet mee. We herinneren ons de matrassenverkoper die 4 tweepersoonsmatrassen achterop vervoerde. Later zagen we hem weer, met eentje minder: goede zaken gedaan die dag.
Ook wordt er veel gefietst, vooral schoolkinderen zie je in grote groepen in hun uniformen langs de weg fietsen.
Een levensritme van opstaan tussen 5 en 6 uur en tussen 8 en 9 uur naar bed. Restaurants sluiten vaak al om 7 uur.
Overdreven veel personeel in restaurants. Heel vaak meer personeel dan klanten en soms komen ze je uitvoerig gadeslaan als je je bord leeg eet.
De chaos en vervuiling op straat. De smerigheid is in Phnom Penh wat minder, maar alles lijkt onder een laag vuil bedekt, zelfs veel hotelkamers.
Het grotendeels ontbreken van straatverlichting.
De afdingcultuur. Je moet zeker als buitenlander bij bijna alles eerst de prijs vragen en vaak afdingen, wil je niet te veel betalen. Je wordt ook nogal eens genept met wisselgeld.
De alom aanwezige dollar. Geldlades in kassa's bevatten altijd dollars en Cambodjaanse rielen en er is een vaste koersverhouding. Geldautomaten geven dollars.

Laos

De mooie natuur met onder andere veel watervallen, waarbij dan vaak weer een romantisch restaurant.
Mooie hotels.
Lekkere koffie en in de steden stokbrood.
Iedereen die 'sabaidy' tegen je roept.
Redelijk vaak word je toegesproken in het Frans.
Ondanks de armoede die hier ook bestaat is het een net en geordend land.

Nog een paar tips voor degenen die ook willen fietsen in deze landen:
- valuta meenemen is niet nodig; je kunt in alle drie de landen volop pinnen (in de steden)
- malariapillen lijken ons overbodig; we hebben bijna geen mug gezien en we zijn gestopt met slikken wegens de bijwerkingen
- de wind is vrijwel altijd uit het noordoosten
- het moessonseizoen duurt langer naarmate je zuidelijker bent
- fietsen meenemen in de trein kan meestal probleemloos, maar informeer wel of er een bagagerijtuig meegaat, anders wordt het lastig.

27.12.08

Bangkok

De laatste fietsetappe naar Ubon Ratchatani verliep probleemloos en was sommige stukken nog leuk ook.
We legden de afstand van 87 km af met een gemiddelde van 20,1 km/u. Deze keer konden we wel een eerste klas coupe boeken en hadden dus een bed. We sliepen redelijk goed in de trein, zodat de ruim 11 uur ons niet zwaar vielen. Vervolgens fietsten we door Bangkok naar ons hotel en dat hotel bevalt ons ook wel. We zullen de laatste dagen hier gebruiken om nog wat dingen te bezoeken waar we de vorige keer niet aan toe kwamen.
Overigens hebben we deze fietsvakantie 2254 kilometer bij elkaar gefietst met een gemiddelde van circa 18,7 km/u.

De gemiddelde dagafstand was 68,3 km. Het aantal fietsdagen was 33. We hadden ongeveer 75 km onverharde weg. We hebben geen enkele materiaalpech gehad, zelfs geen band hoefde er te worden geplakt. We kijken met veel genoegen terug op deze relaxte fietsreis.

25.12.08

Khong Chiam (Thailand)

Vandaag zijn we de grens weer overgestoken en bevinden we ons in het aardige dorp Khong Chiam, nog steeds aan de Mekong. We kregen van de Thaise immigratie vreemd genoeg een verblijfsvergunning voor 15 dagen, terwijl 30 dagen toch normaal is. We weten de reden niet en hebben er ook niet naar gevraagd omdat we er meer dan genoeg aan hebben.
De route hier naar toe was mooi, vooral het Thaise gedeelte, dat wel heuvelachtig was. We hebben de 73 km met een gemiddelde van 18,5 km/u afgelegd.
Het guesthouse is prima in orde, met eigen internetcomputers en zelfs een ligbad op de kamer, wat we deze vakantie nog niet hebben gehad.
Morgen is ons laatste fietstraject naar Ubon Ratchatani, waar we deze keer wel een slaapcoupe hopen te krijgen in de trein naar Bangkok.
In Bangkok hebben we voor de laatste dagen gereserveerd in Charlies House Lumpini.

24.12.08

Pakse (2)

Rondje Boloven
We hadden vooraf geen idee hoe hoog het Boloven Plateau eigenlijk was. Daar kwamen we de eerste dag al achter, want onze eerste stop, Paksong, ligt op 1280 meter hoogte, oftewel een lange klim van 50 km met een hoogteverschil van 1150 meter.
Het was dus niet erg steil, maar het kost toch wel de nodige inspanning, temeer daar we de afgelopen 7 weken nooit hoger waren geweest dan 200 meter. De weg voert door een mooie omgeving met diverse dorpjes en veel koffie- en bananenplantages. Onderweg zijn we twee onverharde zijwegen ingegaan om watervallen te bezoeken. Bij Tad Fan hebben we ook gegeten met mooi uitzicht op de watervallen daar.
Uiteindelijk kwamen we na 61 km (12,2 gemiddeld) aan bij Paksong Greenview Guesthouse, waar we 's avonds nog een tijd uit onze slaap gehouden werden door een niet zo goed geisoleerde karaokekelder.
De volgende dag klommen we nog iets verder alvorens we in Thateng een stoffige gravelweg kregen over 18 kilometer. Het ging toen wel steeds naar beneden. Dit was wel het meest landelijke deel van de route met toch af en toe dorpjes langs de weg waar de tijd stil leek te staan. Na 66 km (18,9 gemiddeld) kwamen we bij alweer een waterval, Tadlo, waar we onze intrek namen in de tamelijk luxe Tadlo Lodge. We sliepen in een een goed ingericht huisje met terras dat uitzag op de rivier en de waterval. De oerwoudgeluiden werden overstemd door het geluid van de snelstromende rivier.

Hier worden ook olifanttreks georganiseerd, hetgeen wil zeggen dat je een paar uur bovenop een olifant zit te schommelen die je een eind het woud in brengt. Toen Jan de stoffige fietsen ging afspoelen in de rivier werden ook de olifanten de rivier in geleid voor hun avondbad. De lodge heeft ook een goed restaurant en we hebben daar lekker gegeten terwijl de tropenavond viel.
De derde dag deden we het rustig aan en vertrokken pas om 11 uur. We moesten wel weer een stuk klimmen, met als hoogste punt 600 meter (300 meter hoogteverschil).


Het was echter geen zware dag, mede dankzij de rugwind. De totale afstand was 56 km met een gemiddelde van 18,6). We namen de afslag naar Tadxe Phasouam met alweer een waterval. Het is er erg mooi en we hebben ook hier weer overnacht met het ruisen van de rivier en de typische tropische geluiden. De accommodatie Uttayan Bajiang was bepaald rustiek te noemen. Alles is van hout en bamboe en de omheinde sanitaire ruimte is naar de hemel toe open.

Nog meer dan in Tadlo bevind je je hier in de natuur. We vonden de prijs wel een beetje aan de hoge kant voor de toch wel primitieve onderkomens (en slechte bedden), maar het was leuk om mee te maken.
Vandaag restten ons nog maar 37 km naar Pakse en met de wind in de rug was dat in 2 uur bekeken. Het gemiddelde was dus 18,5 km/u. We zitten nu in Hotel Pakse, nu we een beetje aan de hoge prijzen gewend zijn, want dit is een van de luxere hotels. De vorige keer hadden we op het dakterras gegeten en dat willen we nu op kerstavond weer doen.
Het rondje Boloven is ons goed bevallen en heeft ons een goede indruk gegeven van hoe zuidelijk Laos is. We vinden Laos heel wat netter en rustiger dan Cambodja en Laos heeft de westerse toerist ook wat meer te bieden. Ook hier werden we toegeroepen door tientallen kinderen langs de weg, maar het was geen hello meer, maar de Lao variant sabaidy.
In Laos zie je altijd twee vlaggen, de officiele van het land en een rode met hamer en sikkel. Toch is de economie heel liberaal en wordt er veel geinvesteerd vanuit het buitenland, vooral Thailand. Hier in Pakse zijn alle voorzieningen aanwezig maar in het achterland is het soms moeilijk aan de noodzakelijke boodschappen te komen. We zagen bijvoorbeeld nergens brood of crackers meer.

20.12.08

Pakse

Vanmorgen waren we vroeg op en we ontbeten terwijl de zon opkwam boven de Mekong. We hebben de 135 km naar Pakse met de bus gedaan want Janny was nog niet helemaal in orde. We konden dit ook niet goed in tweeen knippen want de eerste overnachtingsmogelijk is pas na een kleine 100 km. Het is wel een heel gedoe, want we gingen met de zgn. local bus vanaf het eiland met het veer naar het vasteland. De bus was afgeladen vol en onze bagage kon maar met moeite mee. De fietsen konden niet in of op de bus, dus werd een typisch Laotiaanse manier gevonden: vastbinden achter op de bus. Later zagen we 2 levende kippen die in een net meegenomen waren in het ruim.

De foto is gemaakt tijdens een plaspauze. De bus bleef gewoon op de weg staan en iedereen ging de bosjes in.
We hebben hier weer snel internet en het kost maar eenzesde van de vorige keer, namelijk een halve euro per uur.
De komende dagen maken we een rondrit over het Bolovensplateau en we verwachten daar geen internetcafe's. We komen de eerste kerstdag hier weer terug in Pakse, is de bedoeling.

19.12.08

Khong eiland (Laos)

We zitten op een eiland in de Mekong. Het is er prettig, een beetje toeristisch en er is goed internet, zodat we ook weer wat foto's bij voorgaande berichten kunnen plaatsen.

Het viel niet mee gisteren, vooral voor Janny was de tocht erg zwaar. Dat kwam vooral omdat ze zich niet lekker voelde. Op de foto was er nog niets aan de hand maar later ging het steeds moeizamer naarmate de dag vorderde. We hebben de 95 km gefietst met een gemiddelde van 18 km/u. Het ging ook moeizaam vanwege de tegenwind en het glooiende terrein. Gelukkig is tegenwoordig het hele trajct geasfalteerd. Een Cambodjaan had ons ten onrechte gewaarschuwd voor een "bumpy" traject.
De grenspassage verliep soepeltjes. Er komt bijna geen mens; de hele weg is trouwens bijna uitgestorven. Je moet wel op tijd bij de grens komen, want om 4 uur sluit het daar al. Aan de Laotiaanse kant moesten we 1 dollar per persoon betalen om onduidelijke reden.

De route was eerlijk gezegd wel wat saai, een heel verschil met Khong eiland dat er idyllisch bijligt. We hebben net een fietstochtje over het eiland gemaakt van 20 km, want we houden hier een geplande en meer dan welkome rustdag.
De tweede foto is nog gemaakt in Stung Treng, Cambodja. Het is een trouwstoet. De bruiloftsgasten nemen allemaal wat te eten mee en ze zijn er heel kleurig gekleed. Eerst de vrouwen en achteraan de mannen, sommige met hompen rauw vlees op een schaal.

17.12.08

Stung Treng

De afgelopen 143 km hebben we verdeeld over twee dagen maar we wisten tevoren niet hoe omdat er onderweg tussen Kratie en Stung Treng nergens een echt dorp is en dus ook geen overnachtingsmogelijkheid. We vertrokken vrij laat uit Kratie om niet te vroeg ergens aan te komen. De relaxte tocht bracht ons uiteindelijk in O Krieng waar we aan de monniken van de plaatselijke wat (=boeddhistische tempel) vroegen waar we konden overnachten. Dat kon wel bij hen, bleek uit de gebarenconversatie, en we kregen een plaatsje in het open gebouw waar de monniken bidden bij het boeddhabeeld.


Onderweg hadden we de mogelijkheden al overwogen. Overnachten bij particulieren leek ons niet zo geweldig (de mensen hebben vaak nauwelijks voldoende ruimte voor al hun kinderen) en overnachten in een leegstaande hut, zoals een Duitse fietser ons aanraadde vonden we evenmin aanlokkelijk. Jan sliep goed en Janny slecht, onder andere vanwege de luide Cambodjaanse popmuziek die de monniken draaiden (er zaten ook tienermonniken bij). Bovendien werden we om half 4 al gewekt door de gebeden die werden opgezegd. Uiteindelijk zaten we om 6 uur alweer op de fiets.
Vandaag kwamen we weer fietsers tegen, nu een Australiër en een Israeliër, die beiden in Vietnam begonnen waren.


De andere foto is eerder op de dag gisteren gemaakt. We zien ze vaak lopen de monniken met hun parasols. Ze lopen elke ochtend van hun wat (tempel) naar het dorp om voedsel te krijgen. Monniken mogen niet werken en zijn aangewezen op giften.
Het gemiddelde over de afgelopen twee dagen was 17,2 km per uur, te wijten aan tegenwind en vandaag ook wat heuveltjes. Morgen hopen we in Laos aan te komen. We weten niet of daar goede internetmogelijkheden zullen zijn en daarom wensen we iedereen alvast prettige kerstdagen en al het goede voor 2009.

15.12.08

Kratie

Mountainbikes met voorvering, ze kwamen de afgelopen twee dagen goed van pas.

Gisteren reden we naar Chhlong (met dubbel h) langs de Mekong. Eerst een stukje langs de westkant, en toen bij de bocht met een veerboot naar de andere (zuid) kant. We hadden 35 km onverharde weg en soms was het behoorlijk hobbelig. In het regenseizoen moet dit een grote modderpoel zijn en de sporen zijn nog steeds niet gedicht. In totaal legden we 89 km af met een gemiddelde van 16,0 km/u. De route was overigens erg mooi met een afwisseling van rivierzicht, rijstvelden, huisjes langs de kant en zo af en toe een brug over een zijrivier. Het verkeer was minimaal, voor het eerst in Cambodja en dat waarderen we natuurlijk ook.
Chhlong was een dieptepunt qua onderdak, maar we hebben er wel lekker gegeten, een soort bouillonfondue.
In het guesthouse Mekong99 werden we onbeschoft behandeld, absoluut af te raden dus. Zo moesten we om 7 uur al van het terras af omdat de eigenaresse vond dat alles afgesloten moest worden. Van de weeromstuit hebben we in Kratie zo ongeveer de duurste hotelkamer genomen, met airco en mooi zicht op de rivier. Het is ook een gezellige plaats waar heel wat toeristen komen. Uiteraard is er dan ook internet, zij het wat langzaam.
Vandaag reden we 31 km met een gemiddelde van 15,5 km/u en 23 km was onverhard. Ook hadden we een stevige tegenwind. We moesten onze gezichten bedekken met een doek om niet al te veel stof binnen te krijgen.

13.12.08

Kompong Cham

De hoofdstad van Cambodja ligt alweer achter ons. We kwamen er moeilijk weg want de bus kreeg al snel pech en we moesten overstappen op een andere. Pas 3 uur later waren we in Skun waar we de fietsen en de bagage weer konden ophalen. De 46 km naar Kompong Cham ging vervolgens lekker vlot met een gemiddelde van 21,5 km/u.
We hebben onze intrek genomen in het Mekong hotel. We zitten inderdaad aan de oever van de Mekong, maar de kamers met rivierzicht waren helaas alle bezet.

Over Phnom Penh is niet zoveel meer te vertellen. We vonden het niet zo'n prettige stad omdat je er eigenlijk niet kunt lopen. De trottoirs worden vrijwel overal als parkeerplaats of als uitstalruimte gebruikt en worden zo helemaal geblokkeerd. Je moet dan over de straat lopen tussen de brommers en auto's. Het oversteken van een weg is ook een heel avontuur. Er zijn enkele spaarzame kruispunten met verkeerslichten, maar ook al krijgen de voetgangers groen licht, de brommers rijden aan alle kanten langs je heen.
De Cambodjanen lopen dus ook niet, ze hebben zelf een brommer of ze laten zich door iemand anders met een brommer vervoeren. We hebben de tweede dag natuurlijk onze visa voor Laos opgehaald en maar liefst drie markten bezocht. De foto laat manden met gedroogde garnalen zien.
Genoeg dus over de Phnom Penh. We zijn nu in een relatief rustig stadje met opvallend veel buitenlanders die allemaal trekken naar een restaurant van een Engelsman.
Wij zagen het te laat met moesten ons tevreden stellen met een goedkoop maar ook tamelijk smerig Chinees restaurant. Het stond in onze reisgids, maar gidsen moet je niet altijd vertrouwen.
Al de tijd dat we in Cambodja zijn is het weer al prima. Het is behoorlijk zonnig en de temperaturen liggen tussen de 25 en 30 graden.
In Skun worden gefrituurde vogelspinnen aangeboden. Dat is de specialiteit van deze plaats. We hebben er niet van geproefd.

11.12.08

Phnom Penh

De laatste 75 km naar de hoofdstad hebben we per bus afgelegd. We moeten hier zijn om bij de ambassade van Laos een visum voor dat land te halen. Dat kostte 40 dollar en 3 pasfoto's per stuk, dat is meer dan in de reisgidsen staat. We hebben de fietsen en de meeste bagage laten staan in een guesthouse in Skun. Daar kwamen we gisteren na 91 km met een gemiddelde van 20,5 km/u aan.
De weg naar Skun was opnieuw de nationale weg nr.6, die wij deelden met allerlei soorten verkeer. We zagen op een gegeven moment een meisje van een jaar of tien op een brommer rijden (heel langzaam, dat wel), maar ze had ook nog een klein kindje van 2 jaar bij zich. Je ziet ook heel veel kinderen fietsen op veel te grote fietsen, zodat ze met een voeten niet bij de trappers kunnen. De meeste fietsen hebben trouwens geen trappers meer, alleen nog maar een asje.
Het dorp Skun is niet meer dan een kruispunt met naar alle kanten lintbebouwing en een markt. Het viel nog niet mee om de bus te nemen. Uiteindelijk wist een brommertaxi-jongen ons duidelijk te maken dat het busstation 3 km in de richting van Phnom Penh was maar hij wilde ons wel brengen. Na scherp onderhandelen stapten we beiden (!) bij hem achterop en inderdaad kwamen we zo bij de bus.
Phnom Penh is een grote stad met veel verkeer en dus niet zo aantrekkelijk op het eerste gezicht. We blijven nog een dag om het visum op te halen en nog wat meer indrukken te krijgen.

We hebben in elk geval al het indrukwekkende genocidemuseum bezocht. Het vroegere schoolgebouw is door de Rode Khmer als martelcentrum gebruikt, voordat de slachtoffers werden afgevoerd naar de massagraven buiten de stad. De foto laat een stellage voor het gebouw zien waar mensen aan werden opgehangen en ondersteboven met hun hoofd in potten met vuil water werden gehangen. Er zijn ook schilderijen te zien, gemaakt door een overlevende (er waren maar 7 overlevenden). Heel aangrijpend.

9.12.08

Kompong Thom

Na 2 dagen kilometers wegtrappen zijn we aanbeland in het bedrijvige stadje Kompong Thom.
Er is een mooi hotel (Arunras) en volgens zeggen heeft dat een goed restaurant. We hebben op een goede weg gefietst en zagen weer allerlei gekke en leuke dingen. De dierentransporten zijn hier niet erg diervriendelijk. We zagen weer regelmatig brommers met daarop een bamboerek speciaal voor het vervoer van varkens, die er op hun rug op liggen. Het zijn er vaak 2 grote of 6 kleintjes. Ook zagen we een brommer met aanhanger waarop een koe lag, met de poten aan elkaar gebonden.
Onderweg word je als fietser bijna constant toegeroepen door kinderen. Ze roepen hello en rennen soms naar je toe. Cambodja is op het platteland heel erg kinderrijk. We lazen dat 80% van de bevolking van Cambodja jonger is dan 14 jaar.
Het gebied is bijzonder vlak met voornamelijk rijstvelden en palmen. Vooral in de ochtend is dat sfeervol.
Update:
Het restaurant was inderdaad behoorlijk. De volgende ochtend wilden ze ons voor een simpel ontbijt 10,5 dollar laten betalen (voor twee personen). We hebben dat wat omlaag gepraat, wat op zich natuurlijk al gek is in een restaurant. We hadden achteraf bezien gewoon moeten eisen de kaart met de prijzen in te mogen zien. Dat is niet zo'n goede beurt voor dit grote en drukke restaurant.
De dag ervoor waren we blijven steken in Kompong Kdei, een gat met 1 simpel guesthouse en een even simpel restaurant. Dit zijn plekken waar de gemiddelde toerist nooit zal komen, maar wij als fietsers zijn blij met dergelijke etappeplaatsen. Er is trouwens een historische brug.
Gisteren was de afstand 65 km met een gemiddelde van 18 km/u. Dat kwam mede door een afslag die we nog namen naar twee tempels. Ja, we konden er nog niet genoeg van krijgen. Vandaag was het 86 km met een gemiddelde van 21,5 km/u.

7.12.08

Siem Reap (3)

Na nog een rondje van 37 kilometer fietsen hebben we alle belangrijkste tempels wel zo'n beetje gezien. Een echte rustdag hebben we dus tot nu toe niet gehad in Cambodja. Het is best vermoeiend al dat geklauter door en over de tempels en de indrukken die je opdoet. Ook vandaag hebben we weer bijzondere dingen gezien en dat alles in een mooie bosrijke omgeving.
We hebben ook weer lekker gegeten, deze keer in een straatje met alleen maar restaurants, hier bekend onder de naam kleine bar straat.
Je kunt bijna over de hoofden van de toeristen lopen, maar dat zal morgen op onze volgende bestemming zeker weer heel anders zijn.
Er vallen ons natuurlijk ook typische Cambodjaanse gebruiken op. We krijgen bij elk drankje een rietje, zelfs bij een blikje bier soms. Met kinderen wordt heel nonchalant omgesprongen. We zagen bijvoorbeeld een vader op een brommer met een hand aan het stuur en de andere hield zijn heel kleine kindje vast. En we zagen een klein meisje op een fietsje (zie je bijna nooit in de stad)naast haar moeder fietsen langs een gigantisch drukke weg en het kind reed aan de straatkant!
We zien veel vrouwen en kinderen in pyjama bij huis en op straat rondlopen. Dat vinden wij een beetje vreemd. De mensen gaan hier trouwens vroeg naar bed en 's morgens om half 6 is het al weer een drukte van belang op straat.
Bij ons guesthouse (hotel) deden we een vreemde ontdekking. Toen we van het achterbalkon naar beneden keken zagen we wel 40 krokodillen liggen te bakken in de zon. Het schijnt dat ze in Cambodja gekweekt worden en levend geëxporteerd worden naar Thailand. Wat er daar mee gebeurt laat zich raden.

6.12.08

Siem Reap (2)

Op onze eerste rustdag hier hebben we 33 km gefietst om een rondje te maken langs de tempels van Angkor Wat.
Het is goed te begrijpen dat hier zoveel toeristen naar toekomen. Het is echt reusachtig wat de Khmers gebouwd hebben zo'n 8-12 eeuwen geleden. De fiets is een ideaal vervoermiddel omdat de tempels behoorlijk ver uit elkaar liggen. Alles lopen gaat niet, dus de meeste mensen doen het met een taxi of een tuktuk of huren een fiets.
Op de eerste foto staat de tempel Angkor Wat met de 5 torens die ook op de vlag van Cambodja is afgebeeld. De tweede foto is een van de 216 Boeddha-afbeeldingen in een ander complex. Alles was zeer indrukwekkend.
Vannacht was het behoorlijk afgekoeld en vandaag was het ook goed te doen met circa 26 graden. Morgen willen we nog een rondje doen om nog wat verder weg liggende tempels te bekijken.

5.12.08

Siem Reap

Als je ons volgt op de kaart dan lijkt Siem Reap erg onlogisch en ook niet in een dag te fietsen.
Dat klopt, want we hebben vandaag een boottocht gemaakt. We waren om 7 uur al onderweg over een rivier, door verschillende biesbos-achtige landschappen en een stukje over het grote meer Tonle Sap.
Het was erg boeiend om al de mensen te zien die op en langs het water bezig zijn met een broodwinning, voornamelijk visvangst. Het gebied staat een groot deel van het jaar helemaal onder water zodat de mensen in drijvende huisje wonen of in paalwoningen. Ook de scholen en tempels staan op palen.
Na 7 uur varen kwamen we op de 'kade' aan en moesten nog 12 km fietsen om in het centrum van het levendige Siem Reap te komen. Hier zien we erg veel toeristen, ook veel uit Thailand, die de beroemde tempels van Angkor Wat bezoeken, verreweg de belangrijkste toeristische trekpleister van Cambodja. Morgen en overmorgen zijn wij van plan dat ook te gaan doen.

Zojuist hebben we een Thais restaurant bezocht, waar net na ons twee bussen vol Thai aankwamen. De Thaise televisie stond aan en de viering van de verjaardag van de koning was er op. De hele zaal ging staan om met een kaarsje in de hand het volkslied en nog enkele hymnes mee te zingen. Ze zijn daar erg koningsgezind, zoals we eigenlijk al wisten.
Het is hier overigens vandaag erg warm, nu om 20 uur nog steeds 30 graden.

4.12.08

Battambang

Na een gemakkelijk dagje fietsen zijn we in de in grootte 2e stad van Cambodja gekomen. Je ziet het er niet meteen aan af, want het lijkt eerder een stoffig provinciestadje. Er is nauwelijks straatverlichting en er zijn alleen de bekende kleine winkeltjes. Ons hotel Royal staat aan een onverharde weg, terwijl we toch in hartje centrum zitten met diverse hotels, restaurants en een grote markthal.
Toch is het enigszins toeristisch. Hier zie je ook weer diverse buitenlanders rondlopen. Het hotel is trouwens prima en we hebben zojuist lekker gegeten op het dakterras met de ondergaande zon.
Het weer is eigenlijk perfect. De zon schijnt veel bij een temperatuur van 25 graden en vrijwel geen wind.
De route vandaag was steeds over de hoofdweg, maar het was zelden saai. Op deze weg rijdt werkelijk van alles. Brommertjes die van alles vervoeren, bijvoorbeeld een varken dwars achterop in een speciale bamboe mand, landbouwkarren, aftandse vrachtauto's, soms zelfs zonder cabine. We zagen ook een busje vol passagiers, bovenop allerlei zakken rijst of zo en daar bovenop nog minstens 4 passagiers. Ook zie je pick-ups vol beladen met daar bovenop nog minstens 10 personen. Vergeleken met Thailand wordt er ook veel meer gefietst, o.a. zien we veel schoolkinderen.
Daar tussendoor wringen zich met luid getoeter auto's en bussen die iedereen van de weg lijken te willen blazen.
Cambodjanen houden van oorverdovende muziek, zoals we gisteravond in het reastaurant al merkten. Vandaag kwamen we langs wel 5 bruiloften, herkenbaar aan de veelkleurige feesttenten en de mooie kleren die men aanheeft, maar zeker ook aan de ongelofelijk harde muziek die er bij schijnt te horen. Hier vlakbij het hotel was het ook weer raak, maar nu is het gelukkig wat minder.
Cambodja is duidelijk armer dan Thailand, maar voor ons buitenlanders zijn de prijzen hoger, hoewel het een relatief goedkoop land blijft.
Vandaag hebben we 71 km gefietst met een gemiddelde van 19,9.
De eerste foto toont enorm grote manden van naar schatting 2,5 meter doorsnee. We weten niet waar deze voor dienen.

3.12.08

Sisophon (Cambodja)

Cambodja is anders. Dat werd al heel snel duidelijk bij de grens.
Wij gingen samen met tientallen handelaars met houten handkarren de grens over. De eerste kilometers waren onverhard en stoffig en erg chaotisch, maar daarna kwam een gladde nieuwe asfaltweg. We legden 55 km af met een gemiddelde van 17 km/u.
Onderweg is veel te zien, zowel op de weg als langs de weg. De Cambodjanen proberen ook vaak een praatje te maken. Het grappigste was een patient die op een brommer meereed met een standaard omhoog gehouden waar een infuus aan bungelde.
We zitten nu in een oud hotel, maar gelukkig wel behoorlijk comfortabel. Toeristen hebben we hier nog niet gezien. We hebben net een restaurant gevonden waar we willen gaan eten. Echt leuke restaurants hebben we verder niet gezien.
Het is hier wel erg vuil op straat en op de markt. Je hebt soms het gevoel dat je over een vuilnisbelt loopt. Dat zal ook moeten wennen.

2.12.08

Aranyaprathet

We waren vanochtend bang dat we nooit in Aran zouden komen. De treinreis naar Bangkok verliep geheel volgens plan, maar op het station in Bangkok werd ons door verschillende mensen verteld dat we de fietsen niet mee zouden kunnen nemen voor de treinreis naar Aranyaprathet wegens het ontbreken van een bagagewagon. Maar zoals zo vaak, helemaal zeker iets weten is er hier niet bij, dus die slag om de arm was voor ons de strohalm. We hadden inmiddels wel een alternatief plan bedacht, namelijk met de trein naar Surin en daar de grens over naar Cambodja. Iemand van het toeristenbureau vertelde echter dat het daar nog steeds onrustig was vanwege een grensconflict, dus dat gaf ook al niet zo zoveel zekerheid.
We hebben de 4 uur wachttijd overbrugd met koffiedrinken, eten en het zoeken van een internetcafe, maar dat laatste was er niet bij het station.
Toen de trein om 1 uur het station binnenreed hebben we gewoon al onze spullen in de trein gezet, de fietsen in het gangpad. Dat vonden we wegens de drukte wel wat genant, maar we wisten ook niet hoe het anders moest. De Thai kijken evenwel nergens van op en eenmaal onderweg trok de conducteur zijn boekje om er 28 recuutjes uit te scheuren. De prijs werd dus bepaald op 280 baht of 6 euro. Vergeleken met wat we voor de 3e klasse zitplaatsen betaalden, namelijk elk 1 euro, was het veel maar we waren al lang blij en we hoefden ons ook niet meer te schamen voor onze grote obstakels in het gangpad.
De reis ging verder zonder problemen, maar pas het laaste uur konden we een beetje fatsoenlijk zitten. Daarvoor was het steeds erg druk in dit stoptreintje.
De Thaise spoorlijnen zijn alle smalspoor en zonder bovenleiding. Het ziet er alles een beetje primitief uit in tegenstelling tot de ultramoderne en schone metro van Bangkok. Als je in tweede klas zit (met AC) of in de eerste klas ligt, is de trein eigenlijk best prima, hoewel een beetje langzaam, maar de derde klas treinen zoals die naar Aran is een verhaal apart.
Opnieuw hebben we weer een extreem duur hotel (20 euro) met alle luxe die erbij hoort. We willen goed uitgerust aan onze route door Cambodja beginnen, hier 8 km vandaan. We hebben net nog even een lekker visje gegeten. Het eten hier verveelt niet snel.

We zijn nu circa 28 dagen in Thailand en zitten bijna aan de limiet van 30 dagen. Als je langer in Thailand wilt blijven moet je in je eigen land een visum aanvragen en dat hebben wij niet gedaan. Je mag overigens wel na even buiten de grens te zijn geweest, weer opnieuw 30 dagen in Thailand zijn. Bij sommige grensovergangen leidt dat tot een zgn. visarun. Ons plan is in elk geval om langer dan een dag in Cambodja te blijven. Ons nieuwe schema is circa 25 dagen in Cambodja en Laos en dan terug naar Bangkok.

1.12.08

Trang

Aan het eind van onze reis door zuidelijk Thailand zijn we aangekomen bij het treinstation van Trang. Helaas waren alle slaapcoupees uitverkocht, dus zullen we 15 uur tot Bangkok moeten zitten en hangen en hopen een beetje te slapen. Maar vooruit, het moet maar zo. Daarna nog 4,5 uur naar Aranyaprathet en dan zijn we voor de grens van Cambodja.
Vandaag liep het toch al niet zo als we wilden, eerst een stuk omgefietst en toen ging het ook nog eens regenen. Het vervelende van regen is niet dat je nat, maar vies wordt. We hebben ons op de stationstoiletten weer een beetje gefatsoeneerd, even als de tassen die ook onder de modder zaten. Het aantal kilometers was vandaag slechts 51 km met een gemiddelde van 18 km/uur.

Gisteren ging het een stuk vlotter met een gemiddelde van 20,5 km/u en een behoorlijke afstand van 112 km. We hebben afgelopen nacht overnacht in Pak Meng aan zee, wellicht de laatste keer aan zee deze vakantie. We zaten in een enigszins overprijsd resort, bij de pier. Wel een leuke plek, maar hier en daar wat verlopen. We hebben nog de plaatselijke fair meegemaakt, compleet met kermis, eetstalletjes en modeshow.

We hebben nu dus het eerste deel van onze fietsvakantie afgesloten. We hebben er 1088km op zitten. Over het algemeen was het relaxed fietsen in een overweldigend groene omgeving met steeds maar weer mensen langs de weg die je vriendelijk groeten of helloooo roepen of soms gewoon schreeuwen. Soms wordt het een beetje vermoeiend. Minpuntjes waren de soms wat saaie gedeelten, met weinig afwisseling en het soms drukke verkeer. We zijn benieuwd naar Cambodja.