28.2.11

Sidi Ifni

De weg langs zee naar Sidi Ifni is maar 32 km lang, maar heeft wel veel heuveltjes, zodat we in totaal zo'n 400 meter moesten klimmen. In twee uur waren we er. De stad is gesticht door de Spanjaarden, die het tot 35 jaar geleden als enclave nog in bezit hadden. Veel gebouwen en zelfs straatnamen getuigen er nog van. We zitten in het hotel Belle Vue, dat zijn naam eer aan doet, want vanuit de kamer en het dakterras is er fraai uitzicht over de oceaan en het strand. Beneden ons is ook een camping met veel Franse overwinteraars in hun campers.
We hebben in het hotel, of liever gezegd op het terras, heerlijk vis gegeten. Zelfs een flesje wijn ontbrak deze keer niet.

Het was lastig om een internetcafé te vinden en het is er erg krap en warm, maar we blijven trouw ons weblog bijhouden en onze mail beantwoorden. De computer doet het weer normaal.
Morgen resteren nog 50 km naar Fort Bou Jerif waar we ons camperbusje hopen aan te treffen. Er is geen internet, dus dat slaan we hierna een dagje over.

27.2.11

Mirleft

We hebben de oceaan bereikt. Vandaag hebben we een kort stukje gefietst, althans vergeleken met de afgelopen trajecten. Na 45 km hielden we het voor gezien (18 km per uur gemiddeld). Mirleft is een badplaats met een relaxte sfeer. Er wordt veel aan paragliding gedaan en mede daardoor was het hotel van onze keuze helemaal volgeboekt. We hebben nu een wat minder hotel, maar wel met uitzicht op de groentenmarkt, waar het de hele dag een drukte van belang is.

We hebben vanavond spiesjes met kamelenvlees gegeten. Lekker. Het weer is nog steeds zonnig met aangename temperaturen. De rit vandaag was door heuvelachtig gebied.

26.2.11

Tiznit

Deze keer wisten we wel hoe lang het was, namelijk 106 km. Behalve de lengte was het vandaag ook wel zwaar vanwege de vele klimmen die er in zaten. Ook een prachtige afdaling vanaf de Col de Kerdous, maar de laatste 40 km kregen we ook nog tegenwind. Kortom, af en toe denken we wel eens of het zo leuk is, elke dag een zware etappe.
Er is gelukkig genoeg te zien onderweg. Regelmatig zagen we grondeekhoorns, die holen graven maar er verder uitzien als eekhoorns. We hebben gelukkig niet gezien dat ze levend te koop aangeboden werden, zoals in de reisgids staat. De bedoeling is dat je ze meeneemt naar een restaurant dat er voor zorgt dat ze als delicatesse op je bord komen...
Ook leuk is altijd dat je vriendelijke mensen ziet onderweg. In een cafeetje zeiden ze tegen ons dat we de fietsen in het zicht moesten plaatsen, want niet iedereen is te vertrouwen.
We werden vandaag ook geconfronteerd met stenengooiers, iets waar je wel vaker over leest. Eigenlijk was het maar één kind dat een steen in de richting van Jan gooide. Janny zag het gebeuren, reed op het groepje af en gaf hem een uitbrander in enkele duidelijke Nederlandse zinnen.
De jongen die gooide maakte dat hij wegkwam. De anderen waren onder de indruk en gebaarden dat niet zij, maar die ene jongen gooide. Hopelijk doen ze zoiets nooit weer.
Tiznit is een druk en gezellig stadje, maar we zullen er niet zo veel van meekrijgen, want hier is geen rustdag gepland. We zitten in hotel Assaka, heel wat luxer dan we gewend zijn. Onder andere een ligbad weten we als vermoeide fietsers wel te waarderen.
Morgen is het korter en vlakker en hopelijk ook weer met rugwind.
Onze eigen netbook computer lijkt averij opgelopen te hebben door alle schokken, want de netwerkverbinding doet het niet meer en wifi is lang niet overal te krijgen. Op het Marokkaanse toetsenbord is het altijd lastig typen want de letters zitten op andere plaatsen.

24.2.11

Tafraoute

Gebrek aan internetmogelijkheden is de oorzaak dat we een paar dagen geen verslag konden publiceren. Na Guelmim was de afstand tot de oase Aït Bekkou (of Tighmart) niet ver meer. We fietsten de eerste dag 60 km met een gemiddelde van 15,7 km/u.

We vonden onderdak in het authentieke Maison Saharaouie. Het eten was heerlijk en we aten met de familie mee, met je handen uit een grote schaal. Het huis van leem en stro bevat 5 gastenkamers, maar wij waren de enigen. Het is alles basaal en goedkoop.

De volgende ochtend was het ontbijt "petit dejeuner simple" ook lekker en uitgebreid. Voldoende voor de vele kilometers die zouden volgen.
Op een of andere manier was de lengte van de route tot Amtoudi verkeerd berekend. Het bleken veel meer dan de verwachte 80 te zijn. Uiteindelijk kwamen we pas na 104 km aan.

De route was heerlijk rustig, de wind was rustig, de hellingen voornamelijk vals plat. Het landschap bestond grotendeels uit halfwoestijn met heel veel stenen en af een toe een bedoeïenentent of een kudde geiten, een beetje saai eigenlijk.
Omdat we niet erg getraind waren viel de rit ons zwaar, door de lengte en het toch wel steeds een beetje klimmen. Het gemiddelde was ook maar 15,4 km per uur.
Amtoudi is een fantastische plek, een dorpje in een kloof met spectaculaire steile wanden. In de smalle kloof is een mooie palmeraie, palmentuin. We zitten in een gemeenschappelijke tent, die we echter voor ons zelf hebben en waarin bedden staan. Het is onderdeel van OnDiraitLeSud, een soort auberge die ook kamers heeft (alles vol) en een restaurant. Het eten was de eerste avond prima, rundvlees tajine. Internet is er niet in Amtoudi.
De geluiden van ezels, geiten, kinderen en gebedsoproepen weerklinken tegen de rotswanden hier.

We werden wakker van de vroege gebedsoproep die begeleid werd door meehuilende honden. Na een wat lang uitgevallen nachtrust op onze eerste rustdag maakten we een wandeling door de kloof en door de palmentuinen. Erg mooi, maar we merkten dat onze pijnlijk benen nog niet helemaal klaar waren voor een stevige wandeling. De verderweg gelegen waterval hielden we voor gezien.

We hadden gezien dat er ook een piste loopt van Amtoudi naar Tafraoute, 63 km stond op het bordje. De eigenaar vertelde ons dat het onverharde deel 20 km is, de rest is asfalt. Dat moet dus lukken dachten we en dus besloten we deze route te doen in plaats van een langer alternatief waar we 3 dagen langer over zouden doen.


Vandaag hebben we inderdaad Tafraoute gehaald, maar vraag niet hoe. Het onverharde gedeelte was 26 km met een stevige klim er in van zo'n 550 m hoogteverschil. Dat was al redelijk slopend voor ons. Het onverharde deel was wel een erg fraaie piste. Onderweg maakten we nog de geboorte mee van een tweeling geiten. We hebben niet afgewacht tot de kleintjes op hun poten konden staan, maar het was al wel bijna zover.

Het eerder genoemde bordje met 63 km zat er helemaal naast, want we hadden aan het eind van de dag 92 km op de teller. Zouden ze de 6 in 63 omgedraaid hebben? Ook het asfaltgedeelte kende veel hoogteverschillen en het resultaat was dat we pas om 20.00 uur, dus in het pikkedonker aankwamen. We zitten in hotel Tanger, centraal gelegen, maar van wat povere kwaliteit, een backpackershotel zouden we zeggen.

Het eten was wel lekker en de douche lekker warm.

We blijven een dagje in Tafraoute om alle e-mails te beantwoorden (een stuk of 20) en het dorp en de omgeving te verkennen. En om uit te rusten natuurlijk.

21.2.11

Guelmim

Het was een hele rit nog van Guelmim naar Fort Bou Jerif. Het laatste stuk was onverhard en niet vlot te berijden. Maar we zijn er gekomen. Het is een mooie accommodatie, netjes onderhouden en ongelooflijk afgelegen en dus rustig. Een mooie sterrenhemel is hier mogelijk, maar de maan scheen volop.
Vanochtend zijn we al vroeg opgestaan om alles voor te bereiden voor het fietsen. Om 10 uur vertrokken we.
We moesten wel de dezelfde weg terug naar Guelmim, waar we nu de administratie weer afhandelen in het internetcafé. De stad is op een enkele uitzondering na levenloos, want er schijnt een algemene staking te zijn in Marokko. Bijna alle winkels zijn dicht. Maar eens kijken of we nog ergens een kop koffie kunnen krijgen. Daarna is het nog 15 km naar de palmentuin in de buurt waar we een overnachting hebben gereserveerd. Het weer is prachtig en er is weinig wind.

20.2.11

Taghazout

We hebben even een stop gemaakt onderweg in dit surfersplaatsje, even ten noorden van Agadir. We willen hierna verder rijden naar Bou Jerif, in de buurt van Guelmim. Daar is een camping in het midden van de woestijn, waar we morgen willen beginnen met de fietstocht.
Het weer is nog steeds prachtig, in tegenstelling tot het noorden van Marokko. We lazen dat er demonstraties zijn in de regen. Hier is van enige onrust niets te merken.

19.2.11

Essaouira

Vanochtend hebben we het werelderfgoed van El Jadida bezocht, een ommuurd stadje met 4 bastions, gesticht door de Portugezen. De bezienswaardigheid die je gezien moet hebben is de cisterne, een waterbekken met fraaie gewelven.
Daarna volgden we de kustweg via Safi naar Essaouira. Dit is een mooie ommuurde stad aan zee. We staan met de camper op een betaalde parkeerplaats en mogen daar overnachten voor 40dhm (€3,50). Het is met zeezicht en vlak bij de stadsmuur.
Het is iets warmer dan gisteren en de zon schijnt uitbundig.

18.2.11

El Jadida

Gisteren zijn we vanuit Denia tot Algeciras gekomen. Het weer onderweg was soms stormachtig en we hadden zelfs neerslag in de vorm van sneeuw. Vandaag zijn we met een snelle boot (1 uur) overgevaren naar de haven Tanger Med. Vervolgens hebben we een paar honderd kilometer snelweg afgelegd tot El Jadida. Het is avond, dus de bezichtiging van de Portugese citadel doen we morgen. In Marokko is het weer mooi, met temperaturen tot 19 graden.

14.2.11

Denia

Vandaag zouden we naar Marokko vertrekken voor een vakantie van drie en halve week. Helaas wordt deze met drie dagen bekort, want gisteren kwamen we er achter dat de wielophanging van de VW California kampeerbus ineens steeds meer gaat rammelen. Vandaag bleek bij de garage dat er iets aan de vering gerepareerd moet worden en het is pas woensdag klaar.
We vertrekken dus pas donderdag.
Het ligt in de bedoeling naar Sidi Ifni te rijden, nu in wat minder dagen dan eerst gedacht. Daar beginnen we dan met de geplande fietstocht van circa 12 dagen. Wat we verder doen zal wel onderweg blijken.
Gelukkig is het in Denia mooi weer en hier is voor ons best nog het nodige te doen.