Tiznit

Deze keer wisten we wel hoe lang het was, namelijk 106 km. Behalve de lengte was het vandaag ook wel zwaar vanwege de vele klimmen die er in zaten. Ook een prachtige afdaling vanaf de Col de Kerdous, maar de laatste 40 km kregen we ook nog tegenwind. Kortom, af en toe denken we wel eens of het zo leuk is, elke dag een zware etappe.
Er is gelukkig genoeg te zien onderweg. Regelmatig zagen we grondeekhoorns, die holen graven maar er verder uitzien als eekhoorns. We hebben gelukkig niet gezien dat ze levend te koop aangeboden werden, zoals in de reisgids staat. De bedoeling is dat je ze meeneemt naar een restaurant dat er voor zorgt dat ze als delicatesse op je bord komen...
Ook leuk is altijd dat je vriendelijke mensen ziet onderweg. In een cafeetje zeiden ze tegen ons dat we de fietsen in het zicht moesten plaatsen, want niet iedereen is te vertrouwen.
We werden vandaag ook geconfronteerd met stenengooiers, iets waar je wel vaker over leest. Eigenlijk was het maar één kind dat een steen in de richting van Jan gooide. Janny zag het gebeuren, reed op het groepje af en gaf hem een uitbrander in enkele duidelijke Nederlandse zinnen.
De jongen die gooide maakte dat hij wegkwam. De anderen waren onder de indruk en gebaarden dat niet zij, maar die ene jongen gooide. Hopelijk doen ze zoiets nooit weer.
Tiznit is een druk en gezellig stadje, maar we zullen er niet zo veel van meekrijgen, want hier is geen rustdag gepland. We zitten in hotel Assaka, heel wat luxer dan we gewend zijn. Onder andere een ligbad weten we als vermoeide fietsers wel te waarderen.
Morgen is het korter en vlakker en hopelijk ook weer met rugwind.
Onze eigen netbook computer lijkt averij opgelopen te hebben door alle schokken, want de netwerkverbinding doet het niet meer en wifi is lang niet overal te krijgen. Op het Marokkaanse toetsenbord is het altijd lastig typen want de letters zitten op andere plaatsen.