7.3.11

Larache

We hebben een heel stuk gereden om in Larache te komen, helemaal in het noorden van Marokko. Het is van hier nog maar 100 km naar de veerboot.
Larache is een gezellige stad aan zee. We zitten te internetten in een restaurant/café met uitzicht op zee, waar de zon zo langzamerhand bezig is onder te gaan.

Marokko is ons weer goed bevallen, al was de kennismaking wat minder intens dan vorig jaar toen we voor het eerst waren. De fietstocht had een toegevoegde waarde doordat we directer contact hadden met de bevolking en we leuke overnachtingsadressen hadden. Het fietsen was, zoals eerder gezegd, wel zwaar, maar het brengt je op plekken waar je anders niet gekomen was.
We hebben totaal geen technische problemen gehad, niet met de fietsen en niet met de auto. De foto is ergens in het woestijnachtige zuiden gemaakt.

We hebben trouwens wel vier of vijf keer de vraag gekregen of we de fietsen niet wilden verkopen. Toen we klaar waren met het fietsen kwam die vraag echter niet meer... We hebben ze dus nog steeds, zoals ook de bedoeling was.

Woensdag verwachten we terug in Denia te zijn als alles goed gaat.

6.3.11

Ouzoud (2)


Gisteren zijn we even naar de omgeving van de watervallen gefietst. Het is maar een kilometer. We zijn de rechteroever langs gegaan, de stille kant zogezegd. Er staan prachtige oude olijfbomen en er is zelfs een kleine apenkolonie. Op bepaalde punten kun je de waterval zien en de overkant waar trappen naar beneden zijn gemaakt en waar diverse restaurantjes zijn vlak bij het vallende water. Die kant gaan we vandaag nog bezoeken.
Het schijnt vooral 's zomers een enorme drukte te zijn hier, zo werd ons verteld door Paul en Renate van camping Zebra.
Hun camping en de kamers die ze er ook gebouwd hebben, heeft nog niet alle vergunningen. Morgen krijgen ze een overheidscommissie op bezoek die de zaak gaat beoordelen. Intussen is alles in vol bedrijf, zo gaat dat hier in Marokko.

Morgen willen we weer verder trekken naar het noorden.

4.3.11

Ouzoud

We zijn de Hoge Atlas overgestoken via een echt schitterende route met steeds uitzicht op de besneeuwde toppen. Deze route tussen Ouarzazate en Demnate is erg bochtig en smal zodat campers zich hier verder niet wagen. Lekker rustig voor ons. We reden gemiddeld niet harder dan 30 tot 40 km/u omdat de weg ook op veel plekken beschadigd is door aardverschuivingen.
Daar is het asfalt dan helemaal afwezig.
Onderweg zie je steeds weer andere kleuren, van wit tot zwart en alles wat er tussen in zit. Ons eerste plan was om de Atlas twee keer met de fiets over te steken. We zien nu dat dit toch een zware opgave was geweest. Onderweg zijn er trouwens wel dorpjes met voorzieningen.

We zijn nu op de mooiste camping tot nu toe, Camping Zebra in Ouzoud. De eigenaren zijn Nederlanders die de camping de afgelopen jaren hebben opgebouwd en ze zijn eigenlijk nog steeds bezig. Ze hebben er echt iets moois van gemaakt. De camping is ook vrijwel vol momenteel.


We staan in een groene omgeving, want de noordkant van de Atlas is totaal anders dan de zuidkant.
Het weer is goed, maar een beetje aan de frisse kant nu. 's Nachts koelt het af tot zo'n 7 graden en overdag wordt het hier nu ook maar 17 graden.

3.3.11

Ouarzazate

We zijn zo'n 300 km door eenzame woestijnachtige gebieden naar het noorden gereden. De route was eerst gemakkelijk maar het laatste deel was smal en bochtig, zodat we er toch wel heel wat uren over deden.
Ouarzazate heeft een camping die ook weer tamelijk vol staat met campers uit allerlei Europese landen, voornamelijk Fransen. We hebben gegeten in de stad. Het centrum is aantrekkelijk met zelfs een voetgangersgedeelte, iets wat je niet zo vaak aantreft in Marokko.

2.3.11

Tata

Gisteren hebben we Fort Bou Jerif bereikt en daarmee het fietsgedeelte afgesloten. Het echte fort staat 800 meter van de camping, is door de Fransen gebouwd en staat nu langzaam te vervallen. Toch ziet het er nog imposant uit. Van de kant van Sidi Ifni moet je door een rivier, met de fiets geen probleem, maar de meeste auto's zullen dat niet doen.

We hebben gegeten in het restaurant van Bou Jerif, erg lekker, maar wel voor Europese prijzen. Dat is ook logisch vanwege de ligging op minstens 40 km van het dichtstbijzijnde dorp.Daarentegen werd het parkeergeld voor de camper, voor de dagen die we fietsten, niet gerekend.
De fietsafstand de laatste dag was 45 km, waarvan 12 km onverhard. Ondanks de harde rugwind was het daarmee toch nog een lastige uitsmijter. In totaal hebben we 7 dagen gefietst en 485 km afgelegd. Het was zeker de moeite waard, maar zoals eerder gezegd waren sommige etappes aan de zware / lange kant.


Ook vandaag blies de wind hard, evenals de hele afgelopen nacht. We zijn verder gereden naar Guelmim, waar we de e-mails hebben beantwoord en daarna geëindigd in Tata. Het is een rustige rit van zo'n 300 km door eenzame woestijnlandschappen met af en toe een palmenoase.
Onderweg pauzeerden we en aten van de heerlijk zoete sinaasappelen die we bijna dagelijks inslaan en het gebakken visje dat we in Guelmim kochten.
We staan nu op de volle gemeentecamping in Tata. We waren de laatsten die er op konden. Het staat (uiteraard) vol met (grote) campers, wij zijn vrijwel altijd het buitenbeentje met onze kleine California. De wind is gaan liggen, het is helder, maar het lijkt wel of er een zandstorm is geweest, zo heiïg is de lucht.