21.12.17

Onze VW-bus gaat varen

Vandaag hebben we de camper naar Zeebrugge gereden. Na enkele dagen op de kade van Wallenius Wilhemsen, zal hij meegaan in de Fedora naar Panama.
Voor het kantoor van WWL in Zeebrugge
De papieren bleken in orde en de korte check leverde een oké op. Er werd vluchtig in de camper gekeken en we werden gevraagd of we geen gasflessen, etenswaren en zaden mee hadden genomen. Niets van dat alles natuurlijk. Wel werd ons nadrukkelijk aangeraden de kentekenplaten er af te halen. Dat schijnt een geliefd souvenir te zijn aan de overkant. Goed, die gaan mee in het vliegtuig.



Tot ziens in Panama
De vrouw die inspecteerde was zo vriendelijk om ons een lift naar Heist aan te bieden, waar we de trein naar Brugge namen. In Brugge hebben we twee overnachtingen geboekt voor we weer naar huis gaan.

3.12.17

Nieuwe reis: Amerika

Het jaar 2018 zal voor ons in het teken van Midden- en Noord-Amerika staan.

We willen minimaal 12 maanden gaan reizen, verdeeld over twee perioden.
Eind december zetten we onze Volkswagen T4 California op een schip naar Panama en dat zal daar 12 januari gelost worden. Vanuit Panama gaan we in noordelijke richting door vrijwel alle landen van Midden-Amerika om na enkele maanden aan te komen in Mexico. Daar laten we de camper een paar maanden staan en we vliegen vanuit Mexico-Stad terug naar Nederland.
Enkele maanden later vervolgen we onze reis door Mexico en de Verenigde Staten om uiteindelijk uit te komen in Baltimore waar de camper weer verscheept wordt.

De Verenigde Staten en Mexico hebben we al eerder bezocht, tijdens reizen per fiets en/of openbaar vervoer en deels ook per huurauto. Het nieuwe is dat we nu onze vertrouwde camper bij ons hebben en dat we minstens 5 onbekende landen gaan bezoeken.

Zo reizen wij, fietsen achterop. Hier aan de Ziz in Marokko, 2016
Er zijn talloze mensen die met hun eigen vervoermiddel in deze landen reizen. Velen doen de Panamericana, een route die van Alaska tot Patagonië gaat, maar zo hoog zijn onze ambities niet. Wellicht dat we later nog gaan reizen in Zuid-Amerika.
We zullen naar verwachting ca. 20.000 km rijden tussen Panama en Baltimore.

Hoe bereid je zoiets voor?
We lezen vele blogs van reizigers die iets dergelijks hebben gedaan en krijgen zo een indruk wat er zoal bij komt kijken. Eigenlijk valt het wel mee. We zijn 3 maanden voor de geplande vlucht begonnen met de voorbereidingen en alles verloopt tot nu toe soepel.


Verscheping
We regelen de verschepingen via Robert World Wide Shipping in Ede. Dit kantoor hebben we persoonlijk bezocht en het maakt op ons een goede indruk. E-mails worden snel beantwoord.
De verscheping is met een roll-on-roll-off-schip (speciaal voor voertuigen). Het is de Fedora, die op 26 december vanuit Zeebrugge moet vertrekken.
Een verzekering voor het transport overzee hebben we ook geregeld.



Vliegen
We vliegen op 13 januari rechtstreeks naar Panama, met de KLM.
De eerste terugvlucht is gepland vanaf Mexico-Stad, op 20 juni 2018.

Papieren
We hebben nieuwe paspoorten.
Voor geen enkel land heb je een visum nodig. Voor de Verenigde Staten heb je een visum nodig als je langer dan 90 dagen wilt verblijven. Dat vragen we aan zodra we terug zijn in Nederland.
De Nederlandse ziektekostenverzekering is geldig in alle landen.
Onze reis- en annuleringsverzekering breiden we uit naar een werelddekking.
Een internationaal rijbewijs is niet nodig.
We maken een grote stapel kopieën van onze paspoorten, het kentekenbewijs en rijbewijs omdat die bij de diverse grensovergangen nodig zijn.

Vaccinaties
Er zijn geen verplichte vaccinaties, maar we zullen nog enkele geadviseerde vaccinaties nemen.

Autoverzekeringen
De Nederlandse verzekering is nergens geldig op het Amerikaanse continent.
In de meeste landen kan de verzekering bij de grens worden geregeld.
Voor Mexico en de Verenigde Staten kan dat ook online.

Gas
We koken op gas maar de gasflessen mogen niet mee over de oceaan en kunnen ter plekke misschien ook niet gevuld worden. We proberen ter plekke een gasfles te kopen die klein genoeg is om te passen en die aangesloten kan worden in onze camper. Over dit thema is het bijzonder lastig zekerheid te krijgen, zodat we ook onze eenpits benzinebrander meenemen.

Stroom
Onze camper kan enkele dagen stilstaan zonder stroom, terwijl we toch de koelkast kunnen laten draaien. Zonnecellen zou misschien handig zijn maar dat doen we toch maar niet.
De camper aansluiten op 110 volt, het in Amerika gebruikelijke voltage, kan alleen als je een omvormer koopt. Dat doen we voorlopig niet. Wel nemen we een verlengsnoer mee zodat de laptop en dergelijke (die wel op 110 volt werken), gebruikt kunnen worden.

Internet
Een Europese 4g datakaart zal niet werken in Amerika. In elk land zullen we een simkaart ter plekke aanschaffen, om te gebruiken in een 'mifi', of we gebruiken alleen openbare wifi.

Fietsen
We nemen op onze camperreizen vrijwel altijd fietsen mee, ook nu. Ze gaan op een rek achterop, zodat ze niet extra ruimte in beslag nemen. Voor ons is het doen van fietstochten een extra dimensie van het reizen. We willen dat niet missen.

Wat te vervoeren in de camper bij de overtocht
Er bestaat in principe altijd het risico van diefstal vanuit de camper tijdens het transport, hoewel het weinig voorkomt. Je moet immers de sleutel afgeven, want de camper moet op eigen kracht het schip op.
We kunnen en willen niet alles in het vliegtuig meenemen, alleen de meest kostbare spullen en datgene wat we nodig hebben als we in Panama misschien dagen moeten wachten.
In de camper gaan in elk geval de fietsen, het fietsenrek, de kampeerbenodigdheden, zoals vaatwerk, slaapzakken en kussens, gereedschap, kampeerstoelen en een groot deel van de kleding. Met kabelsloten zullen we deze zaken zo goed mogelijk zekeren.

Camper
Natuurlijk hebben we ervoor gezorgd dat onze VW T4 California een onderhoudsbeurt heeft gehad en dat de belangrijkste onderdelen die kapot kunnen gaan, de laatste jaren zijn vervangen. We hebben er vertrouwen in dat het allemaal goed zal gaan. De ruim 18 jaren ouderdom zijn hem nog niet echt aan te zien.

2.12.17

Camperleven sinds 1980

Eerste camperreis naar Wales
Onze eerste kampeerauto was een Renault Estafette, die ik in 1980 kocht als bedrijfsauto voor 1500 gulden en ombouwde tot een bewoonbaar rijdend huis. Er werd een extra raampje ingezet, meubelen gemaakt en een gaskomfoor geplaatst. Deze Estafette kreeg zelfs een toiletruimte.
We maakten reizen naar Wales, Zweden en Joegoslavië en hadden drie jaar lang veel lol van deze camper.

Griekenland
De Estafette werd verkocht en het volgende project werd een Volkswagenbus. Ook deze werd als bestelwagen aangeschaft (5 jaar oud) en naar eigen wensen omgebouwd en aangepast.
We hadden er 5 jaar plezier van, maar motorische problemen noopten ons om hem weer te verkopen. De motor was door de vorige eigenaar aangepast voor LPG en dat bleek niet een gelukkige keuze.
Toch maakten we er lange reizen mee, naar Joegoslavië, Griekenland, Spanje en Portugal.

Portugal
In 1988 kocht ik deze kleine Renault Express. Hij werd voorzien van een slaapbankje en keuken, alles uitneembaar. Om er een driepersoons minicamper van te maken werd op de imperiaal een soort uitklapbare dakkoffer ('De Bovenkamer') gemaakt die van binnen uit bereikbaar was.
Deze Express had een dakklep en die werd dan tijdelijk verwijderd en door de opening kon je naar boven klimmen. Het functioneerde goed, maar je moest wel enigszins acrobatisch zijn.
Uiteindelijk vonden we na één vakantie in Portugal dat het toch te krap was en het jaar erop werd de Bovenkamer afgedankt maar de Express bleef nog een paar jaar in gebruik.

Griekenland
De derde Renault werd een Trafic 1000D, de laatste zelfgebouwde camper. Het inbouwen gaf steeds mooiere resultaten en voor het eerst kregen we een echt slaaphefdak, dus extra veel ruimte.
Ook met deze camper werden vele reizen gemaakt, naar o.a. Griekenland en Portugal, toen onze favoriete vakantielanden.
Atlantische Oceaan, Portugal

De laatste grote reis met deze camper ging naar het Midden-Oosten, via Turkije, Syrië, Jordanië en Israël. Dat was in het jaar 2000.
Aqaba, Jordanië, 2000: voorbereiding fietstocht Egypte

Hoewel het een probleemloze kampeerauto was, werd hij na deze reis toch verkocht. We wilden meer luxe (zoals airco, standverwarming en cruise control), maar ook wat meer pit. Het werd een fabriekscamper, een Volkswagen T4 California 2.5TDI Syncro, die in 2001 onze tot nu toe laatste camper werd.

Bernia, Spanje

1.11.17

Onze VW T4 California Syncro

Toen we onze camper in 2001 in Duitsland kochten, konden we niet vermoeden dat we hem in 2017 nog steeds gebruiken.
Toen 2 jaar oud, nu 18. Toen 38.000 km, nu 364.000 km op de teller.

Marokko 2017
Voor 2018 hebben we een lange reis gepland, in Noord- en Midden-Amerika, zodat we voor de keus stonden of we verder gaan met deze camper.
Zonder lang na te denken werd dat een volmondig ja.

Zagora, Marokko
Deze Volkswagen T4 met TDI 2.5 motor heeft eigenlijk alleen maar pluspunten voor ons.

1. De 5-cilindermotor staat bekend als zeer betrouwbaar. Hij verbruikt geen olie en hij loopt nog steeds goed.

2. Het is een compacte bus die overal past. Dankzij de slechts 2 meter hoogte betalen we een laag toltarief en hij past in elke parkeergarage. Smalle straatjes zijn zelden een probleem.
Een verscheping is eveneens vanwege de afmetingen relatief goedkoop.

3. De camperinrichting van de Volkswagen California is simpel maar degelijk en functioneel. We zouden er zelf niets aan willen veranderen. Er zit standverwarming in die werkt op diesel. De koelkast werkt op 12V. Er zit een 220V aansluiting op de camper voor als je op een camping stroom wilt. Maar een feit is dat we deze maar zelden gebruiken omdat we 3 tot 4 dagen kunnen staan zonder stroomaansluiting.
Zonnepanelen hebben we daarom ook niet echt nodig.
Wel hebben we een fietsenrek en luifel aan de camper. Het fietsenrek gebruiken we bijna constant en de luifel af en toe, maar we zijn ook niet vaak onderweg tijdens hete zomers.
Een nadeel van de Syncro is dat het reservewiel niet onder de auto past en dus achterin ligt. Dat kost vrij veel bergruimte. Sommigen hebben het reservewiel op een beugel op de achterklep, maar daar zit bij ons het fietsenrek.
Franse Alpen, 2017

4. Het is een comfortabele reisauto. Dankzij de 75 KW motor kom je vlot mee in het verkeer. Er zit cruise-control in en airco. Het lawaai tijdens het rijden is aanvaardbaar.
De syncro-uitvoering hebben we destijds bewust gekozen, maar het is wel een feit dat we zelden 4wd nodig hebben. In Amerika hebben we er wellicht nog voordeel van.

5. Hij ziet er nog mooi uit. Afgezien van een paar kleine deukjes is de buitenkant nog gaaf. Alleen de motorkap is overgespoten. De binnenkant ziet er ook nog goed uit, hoewel het tentdoek van het hefdak niet echt mooi meer is.

Het voorgaande klinkt als een verkoopverhaal, maar het zijn toch echt redenen om hem juist niet te verkopen.
Het enige argument tegen het meenemen van deze camper naar Amerika is dat deze daar niet veel voorkomen, zeker geldt dat voor de T4 met dieselmotor. Dat kan een eventuele reparatie misschien een moeilijke zoektocht naar een betrouwbare garage nodig maken, om nog maar niet te spreken van onderdelen.

Marokko 2010
Hoe goed ook, de VW T4 TDI 2.5 is ook niet onfeilbaar en heeft onderhoud nodig. Veel dingen die door slijtage kapot kunnen gaan, zijn de laatste jaren vervangen, zoals:
-koppeling en vliegwiel
-fuseekogels
-stuurkogels
-draagarmen (met rubbers) van de voorwielophanging
-katalysator
-startmotor
-dynamo
-vacuümpomp
-luchtmassameter
-2 ventilatoren
-krukaspoelie
-omvormer/scheidingsrelais
-kunststof schakelbolletje
-schokbrekers

Update april 2020
Red Rock State Park, Californië, 2019
Inmiddels zijn we weer een paar jaar verder. De reis door Midden-Amerika, Mexico en de Verenigde Staten werd gevolgd door een reis naar Spanje en Marokko.
Na het reguliere onderhoud werden we in Spanje verrast door een gebroken schakelbolletje. Je moet de bolletjes eigenlijk preventief vervangen na circa 8 jaar.
Tafraoute, Marokko, 2020
Nieuw doek
Serieuzer was het probleem met de standkachel. Deze ging in Frankrijk kapot en tot nu toe bleek reparatie onmogelijk. Er zit een elektronische fout in die niemand er nog uit heeft kunnen halen. We blijven proberen.
Verder bleek vervanging van het doek van het hefdak noodzakelijk. Er vielen te gemakkelijk scheuren en gaten in.
Ook zit er nu een nieuwe huishoudaccu in.
De kilometerstand is nu 406.000 km en daar zal voorlopig vanwege de coronacrisis niet veel bij komen.

Nu met zonnepaneel

Update februari 2021
Inmiddels staat er 415.000 km op de teller. 
De standkachel werkt weer nadat hij door een bedrijf in Ede is gereset met de juiste apparatuur.
We waren van plan om dit jaar naar de Canarische Eilanden te gaan en veel vrij te staan. Met het oog daarop heb ik een zonnepaneel op het hefdak gelijmd.
We zijn niet verder gekomen dan het vasteland van Spanje, maar het blijkt goed te werken. We kunnen nu langer achtereen vrij staan. 

Update september 2022
Na een lange reis door Spanje, inclusief de Canarische Eilanden staat er nu 435.000 km op de teller.
De bus wordt grondig voorbereid op een nieuwe reis naar Amerika, nu naar Zuid-Amerika, vanaf november. 
Er is ook een spatbord vervangen omdat een vrachtauto er een deuk in had gereden, maar verder is er niet zoveel spannends te vermelden. We hopen dat het weer circa 30.000 km goed blijft gaan. 
Voor Zuid-Amerika monteren sommigen all-terrein-banden maar anderen doen dat bewust niet. Na lang aarzelen kiezen we toch maar voor de gewone banden, want ook daarmee kun je best over gravelwegen rijden.

Update zomer 2023
Vrije overnachting aan de Ruta de 7 Lagos, Argentinië

We hebben de camper na 5 maanden door Zuid-Amerika achtergelaten in Mendoza, Argentinië, met de bedoeling om er later dit jaar mee verder te reizen.
We hadden enkele tegenslagen tijdens de 14.000 km die we hebben afgelegd. De vaak beroerde steenslagwegen hadden hier wel iets mee te maken (kapotte band) maar de camper hield zich verder goed. Wel hadden we aan het begin van deze reis snel na elkaar een kapot zonnepaneel, een scheur in de voorruit en een kapot wiellager. 
Aanstaande is het vervangen van de achterremblokken en de banden. 

13.10.17

Girona

Arles, buitenkant van Romeins amfitheater
Vanochtend hebben we kort Arles bezocht. Het is de stad van de Romeinen, te zien aan een groot amfitheater dat nog grotendeels intact is. Het is ook de stad van Vincent van Gogh, die hier veel werken heeft gemaakt, maar ook is hier het psychiatrisch hospitaal waar hij verbleef. Het gebouw staat er nog steeds.
Arles, ziekenhuis waar Vincent van Gogh verbleef

Daarna reden we 350 km door naar Girona en we dineerden in de oude stad. Dat kon buiten op een terras, want het is nog steeds niet koud, zelfs in Noord-Spanje niet.
Girona is onze laatste etappeplaats voor we weer in Denia zullen zijn.

Onze Italiëreis is ons goed bevallen.
We hebben de cultuurschatten die in ruime mate voorhanden zijn, regelmatig kunnen afwisselen met leuke fietstochten, 9 keer om precies te zijn met een totaalafstand van 425 km.
Met de camper hebben we, eenmaal terug in Denia, 5400 km afgelegd.


12.10.17

Arles

Levanto, zonsondergang vanaf de boulevard
Onze Italiëreis zit er al zo ongeveer op. We hebben vandaag voornamelijk de tolwegen gebruikt om een flink stuk van de afstand naar Denia te overbruggen.

We staan nu op een camperplaats in Arles, langs de brede Rhone.

11.10.17

Levanto (2)

Riomaggiore
Vandaag was ons bezoek aan Cinqueterre. Dat is vanuit Levanto prima te doen met de trein. Ongeveer elk halfuur doet de trein alle 5 de dorpen aan. We beginnen bij de verste, 20 minuten met de trein, Riomaggiore, de grootste van de vijf.

Helaas kunnen we niet langs zee wandelen naar het volgende dorp, Manarola, want het wandelpad is sinds 2011 gesloten. Er was toen natuurgeweld in de vorm van modderstromen, die veel vernield hebben, waaronder dit wandelpad. Kennelijk is het lastig om deze schade te herstellen.
Het kerkje van Vernazza staat bijna in de Middellandse Zee
We nemen dus steeds de trein tussen de dorpen.
Het spoor gaat bijna volledig door tunnels en er gaan ook sneltreinen en goederentreinen overheen. Voor het toerisme in Cinqueterre is de trein heel belangrijk, te zien aan de vele mensen die er gebruik van maken.
Uitzicht vanuit het kerkje van Vernazza

Zo bezoeken we dus ook nog Corniglia, Vernazza en Monterosso.
Het zijn alle pittoreske dorpen, een bezoek zeker waard, al worden we aan het eind enigszins moe, want we leggen al met al toch 15 km af, zegt de stappenteller.

Eenmaal terug in Levanto, rijden we de camper even naar de boulevard om bij zonsondergang een biertje te nemen en ons avondeten te genieten.

10.10.17

Levanto

Het plaatsje Levanto wordt onze uitvalsbasis voor Cinqueterre, het beroemde nationale park.

Fietspad bij Levanto

Het ligt er juist ten noorden van, aan zee.
Van hieruit willen we morgen per trein de 5 dorpen bezoeken die het park zo bijzonder maken.

Vanmiddag hebben we ons beperkt tot een fietstochtje van de camping naar het dorp en van daar naar het dorp Bonassoia, ten noorden ervan. Het is een fraai fietspad langs zee, deels door spoortunnels, want vroeger liep de spoorbaan dichter langs zee.

We aten een ijsje in de zon en zagen dat het strandseizoen hier nog niet ten einde is. Veel zonaanbidders op het strand.

9.10.17

Pisa(2)

Lucca, Torre Guinigi, met 7 eiken
In de buurt van Pisa ligt Lucca. We fietsten erheen over een vrij drukke weg, met een niet lastige klim en een niet erg aangename tunnel.

De terugweg ging grotendeels over een fietspad langs een rivier, dus relaxt.

De stad Lucca is nog volledig ommuurd en heeft brede verdedigingswallen waarover je mooi kunt fietsen of lopen. Binnen deze muren vind je alle bezienswaardigheden en dat zijn er ook hier vele.

Lucca, Piazza Amfiteatro
Bijzonder is het perfect ovale plein Piazza Amfiteatro. Op deze plek was vroeger een Romeins amfitheater, vandaar de naam en de vorm.
Nu staat het rondom vol met restaurants en terrassen.
Fietsen over de vestingwallen van Lucca

Een andere, nogal bizarre, bijzonderheid is de 45 meter hoge Torre Guinigi, waarop ooit 7 eiken zijn geplant. Je gelooft het pas als je het ziet.

Lucca is een aangename en rustige stad, wel toeristisch maar niet overlopen door groepen die achter een gids aansjokken.
Camping in Pisa

Het was vandaag perfect fietsweer.
De totale fietsafstand was 56 km met 250 hoogtemeters.

8.10.17

Pisa

Toren van Pisa, toen wij er waren stond hij gewoon recht, of...
Via een tussenstop in San Gimignano hebben we Pisa bereikt.

We staan op de stadscamping op loopafstand van de basiliek en de beroemde toren.

Brug over de Arno in Pisa
Aan het eind van de middag hebben we de wandeling gedaan naar de toren en zijn de oude stad doorgelopen tot de rivier de Arno. Het is ook hier overal een drukte van belang.
Ook in Pisa worden Remus en Romulus geëerd
Vanochtend hebben we San Gimignano aangedaan, eigenlijk omdat het in de reisgids staat. Waarschijnlijk komt het mede door de zondag, het was in elk geval ook hier bijzonder druk. De mensen vochten bijna om een (betaalde) parkeerplaats te krijgen.
De torens van Gimignano
Het kleine stadje heeft een lange geschiedenis en die is terug te vinden in de gebouwen en de stadsmuren, maar vooral in de karakeristieke vierkante torens. Het enige doel van die torens was dat de eigenaar kon pronken met zijn welstand: hoe hoger hoe rijker.
Er waren er ooit ruim 70, nu nog 14.

Na een bewolkt begin werd het opnieuw zonnig, met 20 graden bijna fris.

7.10.17

Siena (2)

Piazza del Campo, Siena
Met de fiets is het 6 km  vanaf de camperplaats om het centrum van Siena te bereiken.

Ook Siena is een hoogtepunt op onze rondrit door Italië. En dat zie je natuurlijk ook meteen aan de drukte. Gelukkig is het hele centrum voetgangersgebied, maar toch is het hier en daar nog lastig om door te komen. Het is zaterdag, dus veel Italianen zijn aan het winkelen.
Overigens slaan we Florence deze reis over omdat we daar al eens waren.

Piazza del Campo
Een van de grootste attracties is het Piazza del Campo, een groot glooiend plein omringd door pallazzi. Het is het absolute centrum van Siena. Dit is ook het toneel van Il Palio, de beroemde
paardenrace van drie rondjes om het plein. Het wordt dan volgestort met zand en 10 ruiters strijden om de eer van hun wijk. Het wereldberoemde spectakel trekt elk jaar duizenden bezoekers.

We lunchten in Morbidi, een klein buffetrestaurantje met heerlijke gerechten. De Italianen zijn toch wel meesters in de keuken.

Eten in restaurant Morbidi


Dom in Siena
Daarna bezochten we de dom van Siena, die heel karakteristiek is met zijn zwartwitte zuilen. De hele kerkvloer is met marmer ingelegd en beeldt allerlei episoden uit.
Remus en Romulus, stichters van Siena
Onder andere de stichting van Siena, die te danken zou zijn aan Remus en Romulus (ook verantwoordelijk voor Rome), de door een wolvin gevoede tweeling.

Op de camperplaats genoten we in de zon nog even na onder het genot van een Bavaria.


6.10.17

Siena

Pitigliano
Eerst hebben we vandaag drie dorpen bezocht met de gezamenlijke noemer 'tufa'. Ze zijn oud, karakteristiek en zijn volledig uit tufsteen opgebouwd.

Middeleeuws Sorano
De streek geniet blijkbaar een zekere toeristische reputatie want we zijn niet de enige die hier rondkijken. Toch is het zeker niet overlopen en we hebben te doen met de winkeltjes en restaurants die deze periode van het jaar maar weinig aanloop hebben.

Sorano. Satellietschotels verplicht in middeleeuwse bruine kleur. 
De dorpjes heten Pitigliano, Sovana en Sorano. Ze liggen er na al die eeuwen prachtig bij in een fraaie omgeving.

Daarna reden we door naar Siena, waar we op een camperplaats staan, een paar kilometer buiten de stad.

Vanmorgen was het bewolkt met een paar druppels regen. Later werd het zonnig.

5.10.17

Lago di Bolsena

Het stadsgedruis van Rome ligt al weer achter ons. In plaats daarvan staan we nu aan het rustige en schilderachtige meer van Bolseno, ongeveer halverwege tussen Rome en Siena.

Het is een min of meer rond kratermeer lang geleden ontstaan toen dit gebied nog vulkanisch was. Er zijn heel wat van deze ronde meren in dit gebied.
De stranden van dit meer bestaan ook uit zwart zand.

Meteen na de lunch hebben we een fietstocht gedaan rond het meer. Het was 47 km met 375 hoogtemeters en de helft ongeveer onverhard.
Goed kijken: camera niet op tijd klaar om de fietster goed in beeld te krijgen

We vonden het beiden een mooie route, die de meeste tijd uitzicht op het meer gaf. Het dorp Bolsena is ook fotogeniek, zoals er zovele zijn in Italië.

We staan op een leuke camperplaats (lijkt meer een camping) met uitzicht op het meer.

Ook vandaag was het zonnig en met 24 graden aangenaam.
Nog een pittige klim

4.10.17

Rome (2)

De Tiber vanaf kasteel Sant Angelo
Bij de tweede poging om de St. Pieter te bezoeken gooide de paus zelf roet in het eten. Het hele plein stond vol met mensen die zijn toespraak aanhoorden. Intussen bleef de kerk urenlang gesloten.

Het Vaticaans museum met o.a. de Sixtijnse kapel moesten we eveneens laten schieten omdat we de rijen daar wel erg lang vonden.

Kasteel Sant Angelo
In plaats daarvan  bezochten we het kloeke kasteel Sant Angelo. Heel eigentijds kon je een app op je telefoon zetten en zo bij de diverse ruimten een commentaar laten horen. Helaas werkte het nogal krakkemikkig en kon je dezelfde teksten ook ter plaatse lezen.
Het bezoek was de moeite waard, zeker ook door het uitzicht vanaf het dakterras.
De Sant Angelobrug van bovenaf. Delen zijn 2000 jaar oud. 

Daarna aten we lekker in een echt lokaal restaurantje.

De inmiddels weer herstelde fontein, een lekkende boot voorstellend.
Zo'n kunstwerk vraagt er ook om om vernield te worden...
's Middags wandelden we verder naar de Spaanse trappen. Dit is de plek waar Feyenoordhooligans in 2015 de fontein vernielden, zoals zelfs de Lonely Planet gids vermeldt. Alleen staat er niet bij dat het Feyenoord was maar 'Nederlands'; nog erger.
Inmiddels is de fontein hersteld met Nederlands geld.

De stappenteller zegt dat we 17.000 stappen hebben gedaan, dus Rome bezoeken is een  vermoeiende  zaak. Een dagje fietsen is relaxter.

Morgen gaan we weer verder. De rest van Rome bewaren we voor een andere keer.