6.3.17

Chefchaouen / Algeciras

Chefchaouen vanaf de kasba
Een van de bekendste stadjes van Marokko is Chefchaouen. Toch zijn we er vandaag voor het eerst.
Het wordt ook wel de blauwe stad genoemd vanwege de vele gevels die een blauwe kleur hebben.

Bijna alles is blauw in Chefchaouen
De belangrijkste attractie vormen de kleine winkelstraatjes in de medina, die trapsgewijs oplopen tegen de heuvel.
Het zgn. Duivenplein is min of meer het centrum van de medina met daaraan gelegen de kasba, die we uiteraard bezoeken. Als je de toren beklimt heb je een mooi uitzicht over de medina en de heuvels die de stad omringen.

We eten voor de laatste keer, op een terras boven het plein. We eten o.a. tajine met geitenvlees, pruimen en rozijnen. Heerlijk.

In de toren van de kasba
Dan is het tijd voor de laatste kilometers in Marokko, naar de ferryhaven Tanger Med.
Helaas blijkt dat we nogal lang op de eerstvolgende boot moeten wachten, namelijk 5 uur (later bleek daar nog eens 3 uur bij te komen). Maar er is wifi in de haven, dus Janny kan 'wie is de mol' kijken op haar iPad.

Na middernacht zullen we in Algeciras zijn en morgenochtend reizen we door naar Denia en dan is deze reis ten einde.

De alom tegenwoordige ezel met op de achtergrond windturbines
We kunnen onszelf inmiddels ervaren Marokkogangers noemen want dit was de vijfde keer. De laatste was november 2012.
Toch is het nog steeds leuk om hier rond te reizen. We hebben heel wat nieuwe plekken gezien of we hebben in bekende plaatsen nieuwe dingen bekeken.

Het viel ons deze keer op dat de campings langzamerhand op een wat beter niveau komen, qua voorzieningen, aankleding en onderhoud.  Of we hebben toevallig de betere campings uitgezocht. Meestal is er tegenwoordig redelijk tot goed wifi. Toch zijn de overnachtingen nog steeds goedkoop, tussen de 5 en 10 euro.

Het fietsen was een prettige aanvulling. We hadden ze niet willen missen.
We hadden wel iets meer willen fietsen, maar kou en wind maakten het een paar dagen minder aanlokkelijk.

Typisch Marokkaans vervoersmiddel, een Yamazuki???
We hebben in Marokko deze 5 weken zo'n 3600 km per auto afgelegd. Het is een groot land, dus je moet wel van lange afstanden houden om ook in het aantrekkelijke zuiden van het land te komen.
De wegen zijn over het algemeen zodanig dat je geen hoog gemiddelde haalt, behalve dan op de tolwegen in het westen. Er zijn veel trage vrachtauto's e.d. op de doorgaande wegen en de vele bochten in de bergen en het kapotte asfalt halen de snelheid er ook wel uit. Er wordt op veel plaatsen aan de wegen gewerkt.

Opvallend zijn de vele politiecontroles, bij vrijwel elke grote plaats en soms ook tussendoor. Meestal word je gewoon doorgelaten; een enkele keer willen ze wat van je weten. In de buurt van Ceuta staat om bijna elke bocht een politiebusje, maar dat is om illegalen op te pakken.

Marokko en souks horen bij elkaar (zoals deze in Chefchaouen)
Marokko is de laatste jaren duidelijk schoner geworden. De plastic tasjes zijn uitgebannen, zelfs de productie is verboden. In veel plaatsen zie je personeel vuil oprapen en er rijden inmiddels moderne vuilniswagens rond.

Het land lijkt een bouwhausse mee te maken. Overal wordt gebouwd, niet alleen moskeeën tot in de kleinste dorpen, ook complete stadswijken in de woestijn.

Een van de grootste charmes van Marokko zijn de altijd hulpvaardige bewoners. Overal word je vriendelijk begroet en voor elk verzoek weet men wel een oplossing. Ook daarom komen we vast nog een keer terug.

5.3.17

Ouezzane

Interieur van paleisje in Meknés
We hebben in Meknés nog eens het paleisje gezien wat we in 2012 ook bezocht hebben. Datzelfde geldt trouwens voor de medresse waar we gisteren in zijn geweest, alsmede de souk.

De patio van het paleis
We gingen toen in de omgekeerde richting, nu dus naar het noorden.
In motel Rif in Ouezzane gaan we eten (het keuzemenu is prima, maar veel te veel).
Omdat hier ook een camping is overnachten we er ook.
Er resteren nog bijna 200 kilometer in Marokko.

Zoals verwacht is het weer behoorlijk opgeknapt, lenteweer zouden ze in Nederland zeggen.

4.3.17

Meknés

Op het centrale plein in Meknés is veel activiteit
Van fietsen is niets gekomen vandaag. Het is koud en winderig. Een tweede  reden is dat Jan snipverkouden is.

We overbruggen de afstand naar Meknés in een uurtje. Daar is het vanwege de lagere ligging iets minder koud, maar helaas komt de zon niet tevoorschijn.

We doen eerst maar eens uitgebreid boodschappen voor de laatste dagen. Daarna bezoeken we de souk en de historische koranschool, de medresse.

We staan op een parkeerplaats vlakbij de stadsmuur en overnachten daar ook.
We eten in een restaurant, een goedkope hap deze keer.

3.3.17

Azrou

Een mijningang
Vanochtend zijn we eerst naar Aouli gereden. Het is een spookdorp behorend bij lood- en zilvermijnen die ca. 40 jaar geleden zijn gesloten.

De houten brug kraakte maar hield het
Het complex ligt in een idyllische kloof waar vrijwel niemand meer woont en waar ook niet veel toeristen komen. Vandaag in elk geval niemand anders.

Alles verlaten in dit mijnstadje
Het was er aangenaam rondwandelen in de zon met een lekkere temperatuur. De oversteek van de Atlas naar het noorden is ons niet zo goed bevallen. Het bleef droog maar het is hier bewolkt en onaangenaam koud met 9 tot 12 graden.

Maar de terugtocht moet een keer gebeuren, dus dit hoort erbij. Na morgen wordt het weer wel aanzienlijk beter.
De tussenstop in Azrou was bedoeld om een fietstocht te doen in het cederwoud hier maar dan moet het wel wat warmer worden.

Apen in het bos
Onderweg hier naar toe zagen we uitzonderlijk veel zwerfhonden langs de weg. Vlakbij Azrou ook nog een groep apen waar deze omgeving om bekend is.

We staan op Emirates Euro camping. Die hoort bij een inmiddels alweer gesloten hotel gericht op Arabieren die nooit zijn gekomen.  Het is overdadig luxueus en protserig.
De camping is nog wel open en heeft een mooi uitzicht en goede voorzieningen.

Medelijden met ons in deze koude omstandigheden is niet nodig. We hebben standverwarming in de camper.

We eten 's avonds in hotel Les Cèdres. Het eten is eenvoudig maar goed en de bediening stijlvol, door een ober in een deftig kostuum. Wel een beetje koud ook.

2.3.17

Midelt

Over smalle wegen door de Atlas
Vandaag was een reisdag. De bijna 300 km legden we niet af over N-wegen, maar over kleinere wegen over de Atlas. We reden door desolate landschappen met nauwelijks verkeer op de weg. In de verte schitterden de besneeuwde toppen in de zon.

Onderweg in het dorp Agoudal maakten we een stop voor een koffie. Nespresso zowaar, dat hadden we nog niet eerder gehad in Marokko. Ook nog koekjes bij de koffie in deze leuke auberge van Ibrahim.

Een Nespresso in de zon
In Rich namen we wel een N-weg, namelijk naar Midelt en juist nu kregen we een lekke band. Er is iets in gekomen en meteen er weer met een klap uit geslingerd tegen de wielkast. Daarna was de band sissend binnen 15 seconden plat. Snel de berm in dus.
Eindelijk na 16 jaar met deze bus was de reserveband (thuis al goed opgepompt) nuttig.

In Midelt bleek dat de band niet veilig meer was te repareren. Helaas was er geen identieke Michelinband te krijgen. We hebben daarom maar een andere nieuwe band als reserveband genomen. Want dat zul je net zien, dat er binnenkort weer een lek gaat.

We staan op een camping bij een auberge, 5 km buiten Midelt. De camping wacht op wat onderhoud, maar het is er heel rustig.

1.3.17

Tinghir (3)

Echt Marokko: palmenoase, oude adobe huizen, minaret, bergen
We hebben het verder reizen naar het noorden nog een dag uitgesteld. Dat is omdat het ons hier goed bevalt en omdat ten noorden van de Atlas regen is voorspeld.

De camping is inmiddels leeggestroomd, vanmiddag nog maar drie campers, later weer wat meer.
Het weer vandaag is opnieuw prachtig, voor ons reden om een mooie wandeling te doen.
De imposante Todrakloof
Vanaf de camping wandelen we ongeveer 5 km naar de Todra-kloof, opnieuw zoveel mogelijk langs paadjes langs de rivier. We zien weer veel mensen hun akkertjes bewerken en ook nu weer wijzen ze ons de juiste weg.

In een dorpje met kasba's worden we door een man naar binnen genodigd voor thee en een demonstratie tapijt weven. We hebben de thee netjes betaald en vriendelijk bedankt voor de aanschaf van een tapijt.

De smalle kloof met loodrechte rotsen is een publiekstrekker, waar zelfs busladingen Japanners uitstappen.
We hadden een taxi kunnen terugnemen, maar we lopen de 5 km terug.

Tapijtverkoper wacht op klanten