30.1.18

Boquete (4)

De mishandelde spieren laten het toch toe om een wandeling te doen, zodat we ons vertrek uit Boquete nog even uitstellen.

Boquete was de plaats van de enkele jaren geleden verdwenen Nederlandse meisjes. Zij deden de wandeling “El Pianista”, maar gingen aan het eind niet terug en hebben waarschijnlijk een ongeluk gehad. Zoekacties zijn zonder resultaat gebleven en veel later zijn de stoffelijke resten teruggevonden. Dit drama houd je wel in het achterhoofd als je hier gaat wandelen.

Wij deden de Pipeline Trail, een vrij eenvoudige wandeling, door het regenwoud. Hij volgt een pijpleiding voor de aanvoer van water.
In deze dichtbegroeide kloof zou de quetzal moeten rondvliegen, de beroemdste vogel van Midden-Amerika. Even zagen we een glimp van een gekleurde vogel maar of het een quetzal was weten we niet.

We aten weer in het goedkope restaurant, deze keer voor 7 dollar samen, inclusief twee drankjes.

29.1.18

Boquete (3)

De fietsroute vandaag was flink zwaarder en langer dan gisteren. Er zat ook een lange onverharde afdaling in. De eerste klim gaf een hoogteverschil van 550 meter, wat overwonnen moest worden in 5 km. Sommige stukken waren rond de 20%.

Landschappelijk was het een mooie route.

Er zijn weer diverse nieuwe gasten in het hostel. Onder andere een stel Duitsers die beiden Nederlands spreken.

Het weer was vandaag opnieuw prima, behalve dat het hier blijkbaar altijd waait en dat er later op de dag fijne regen meegevoerd wordt.

28.1.18

Boquete (2)

Fietsen in de omgeving van Boquete
Vanuit het hostel hebben we een korte fietstocht gedaan, wel met 200 hoogtemeters.
Het is vandaag mooi weer, geen motregen meer, een lekkere temperatuur, maar nog wel een stevige wind.
Niet meer gebruikte koffiebranderij. Boquete is beroemd om de koffie.

Bij het dorp Boquete komen we langs een fair, die eigenlijk al een week voorbij is, maar tegen gereduceerde prijs nog wel open is. We zien vooral veel bloemen.
We eten er een ijsje, gemaakt van pure aardbei.

's Middags lunchen we in een soort cafetaria, genaamd El Sabroson, waar vooral veel Panamezen komen, maar ook enkele buitenlanders. Het is er druk, goedkoop en je kunt er prima eten.

Vanaf het hostel kunnen we de top van de vulkaan Barú zien, maar we maken ons geen illusies dat we daar naar toe wandelen.

Vandaag ontdekten we dat we een zakje met fietsonderdelen en gereedschap kwijt zijn. We weten niet of het thuis is gebleven of dat we het in het hotel in Panama Stad zijn kwijtgeraakt.
Er zijn ergere dingen die je kunnen overkomen.

27.1.18

Boquete

Nog een plaatje van de bar Johnny Fiestas
We zijn verder gereden, naar Boquete, wat op 1000 meter hoogte in de bergen ligt.
Het is meteen een enorm verschil in weer. Aan de kust 32 graden, hier nog maar 24. En in de nacht belooft het serieus 'koud' te worden met 17 graden.

Op zichzelf is dit natuurlijk geen probleem, maar het waait hier nogal hard en de wolken die vanaf de Caribische Zee worden aangevoerd doen zich in dit dorp gelden als een zeer fijne regen. Toch schijnt de zon ook regelmatig.

Overdekt terras van Pension Topas
We hebben een leuk onderkomen, Pension Topas, waar je op het gazon kunt kamperen en verder alle voorzieningen kunt gebruiken zoals internet, toilet, douche en keuken. Ook een zwembad is aanwezig, maar lokt ons nog niet aan.

Boquete bezoek je vanwege de wandelingen die je er kunt doen, dus dat zullen we morgen eens proberen. Fietsen lijkt ook wel mogelijk.
De hoogste berg van Panama, de vulkaan Barú, die hier vlakbij is, zullen we niet beklimmen, want daar doe je heen en terug al gauw 10 uur over, zo hebben we gelezen.

Even na ons kwam een Australisch stel, reizend met de motor, aan in het pension. Ze waren de warmte aan de kust ontvlucht. Ze zijn begonnen in Guatemala, waar ze wonen, en vliegen later naar Chili (motor mee in het vliegtuig) en reizen daar verder. Leuk om al die verhalen te horen.

26.1.18

Las Lajas (2)

Las Lajas is het langste strand van Panama, grotendeels ongerept
Gisteravond, net voor het donker, zijn we met de fiets naar het oosten gegaan tot we niet verder konden, daar waar een rivier in zee stroomt. Fietsen moet je niet midden op de dag doen, want dan is het te heet.

Vannacht was het prima te doen, niet te heet, zo'n 25 graden. We hebben de kleine ventilator die op de accu werkt, nog niet hoeven gebruiken.

Alleen vogels zijn hier nog
Vandaag zijn we naar het westen gefietst, grotendeels over het strand, in totaal zo'n 15 km.
Het zand draagt net voldoende om goed te kunnen fietsen met onze mountainbikes.
Na een paar kilometer kom je letterlijk niemand meer tegen. Het strand is daar ook niet meer vanaf de weg toegankelijk.

Een warm bad in zee
Zwemmen in zee is heerlijk want het is rustig en het water is uitgesproken warm.

In de bar Johnny Fiestas hebben we wat gegeten en gedronken. Het is er gezellig met mensen vanuit de hele wereld. Er werkt een Nederlands meisje als vrijwilliger.

Bar/cabañas Johnny Fiestas
Naast ons staat nog een camper, ook een Volkswagen T4, de eerste die we op onze reis zien. Het is Duits stel. Ze hebben hem van een Zwitser gekocht in Chili en ze zijn er al 10 maanden mee onderweg.
Nu hebben ze helaas pech en wachten al twee weken op een onderdeel uit de VS. Dat is ook ons angstscenario...

Morgen vertrekken we hier, want de zaterdagen zijn hier berucht vanwege de Panamezen die massaal tot diep in de nacht lawaai maken.
Elke avond een mooie zonsondergang

25.1.18

Las Lajas

De vorige twee overnachtingen hadden we geen internet, vandaar even geen levensteken. Dat zal wel vaker gebeuren, want in principe gebruiken we nog geen mobiel internet.
Mooi plekje bij Campamento Evangelico

Eergisteren hebben we overnacht op het 'Campamento Evangélico', een complex huisjes dat wordt gebruikt voor kinderkampen op christelijke basis. De Zwitserse eigenaren ontvangen ook 'overlanders' zoals wij, dus reizigers die met een camper onderweg zijn. Hier komen ook veel fietsers, zo konden we in het gastenboek zien.

Het geheel staat in een rustige en mooie omgeving met een meertje waar we vlak bij staan. Er komen bijzonder veel vogels af op het water en het enige geluid is dan ook vogelgeluid en kindergeluid.
Tot laat in de avond lezen we op onze e-readers, omgeven door vuurvliegjes.
Groot windmolenpark langs de snelweg

Kamperen bij La Isleta
Gisteren kwamen we aan bij een restaurant genaamd La Isleta, vlak langs de hoofdweg 1, de 'Panamericana'. Deze weg loopt over de gehele lengte van het land en is een vierbaansweg. Het is hier bijzonder relaxt rijden met een maximum toegestane snelheid van 80 km/u.
De rivier waarin we later de krokodil zagen
Ook hier konden we op het terrein overnachten, vlak langs de rivier, mooi onder de bomen voor de schaduw. In de rivier zagen we een krokodil zwemmen! De oever is zo hoog dat we niet bang hoeven zijn dat hij ons komt bezoeken.

Er waren nog andere 'overlanders', een stel uit Zwitserland, al 6 jaar onderweg en een stel uit de Verenigde Staten, 14 maanden onderweg. De Zwitsers gaan naar het noorden, zoals wij, de Amerikanen richting Zuid-Amerika.
De buren op veilige afstand ;-)

Gisteravond hebben we wat gegeten in het restaurant en mochten we genieten van een performance van een van de eigenaren, Arturo, een begenadigd zanger, die een breed Latijns-Amerikaans repertoire heeft. Heel leuk.
Bij de groenteboer voor Johnny Fiestas

Vandaag reden we een klein stukje verder, naar een van de bekendste stranden van Panama, Las Lajas. Het lijkt een relaxt oord. We kamperen op een grasveld voor een strandtent genaamd Johnny Fiestas. Er zijn een stuk of wat buitenlanders hier, backpackers en een andere camper.

Het strand is aan de overkant van de weg, er komt een groenteboer langs, er zijn een paar restaurants en verder is er niet veel te beleven. Meer hoeft ook niet.

De temperatuur is 32 graden. We blijven eerst maar even in de schaduw van de bar.

22.1.18

Santa Clara

Het strand Santa Clara
We zijn circa 50 km verder gereden, naar het kustplaatsje Santa Clara. Het is een verzameling restaurants en cabañas verhurende bedrijfjes.

De app ioverlander, een must voor mensen als wij, bracht ons bij Damaris, die een stukje van het strand heeft mogen bebouwen met palapas.

Ja, dit is dus ons eerste plekje aan het strand. Leuk hoor, al zijn we helemaal niet van die strandgangers.
Rond twee uur kwam er een bui, maar de meesten bleven in zee of onder de palapa, die dus niet alleen de zon maar ook de regen tegenhoudt.

Vlak naast ons is een restaurant waar we heerlijk vis eten, corvina. In het Nederlands zeeraaf of ombervis. Jan had er yuca bij, maar friet is toch lekkerder.


Tot nu toe hebben we overal wifi gehad, maar we verwachten dat we ook op plekken komen waar dit niet is. Elke dag een nieuw bericht zal waarschijnlijk niet lukken.

21.1.18

El Valle de Anton (3)

Over de India Dormida
De rust is weergekeerd. Er waren 24 uur lang zo'n 70 Panamezen in het hostel. Met z'n allen muziek, in het zwembad springen, koken, drinken, kletsen, schreeuwen, dan weet je het wel. Om 11 uur gisteravond was het trouwens al vrijwel stil en konden we heerlijk slapen. We slapen in de camper op ons 8 cm dunne matras even goed als in het hotel hiervoor, of beter zelfs.

We moeten even een paar dingen corrigeren. Er zijn wel degelijk zwerfhonden in Panama, maar dan op het platteland. Ze zijn van het suffe soort.
Ook wordt er buiten Panama Stad wel gefietst. In deze vallei die vrijwel vlak is, zagen we veel mensen fietsen en er worden ook fietsen verhuurd aan toeristen.
Heel opvallend is dat een deel van de fietsen een kentekenplaat heeft.

Opnieuw hebben we gewandeld. Het hoofddoel was de boomloze berg India Dormida (slapende indiaanse vrouw).
De route er naar toe ging onder andere langs een aantal watervallen, over een mooi bebost wandelpad. We moesten wel 3 dollar 'tol' betalen voor al dit moois.
Een minder gemakkelijk deel van de route
Daarna werd het een stuk zwaarder want we moesten behoorlijk klimmen over een niet zo erg gemakkelijk pad.

Op de top heb je een mooi overzicht over de hele vallei.
Overzicht over de Valle de Anton, vanaf India Dormida
Het pad naar beneden was ook vrij lastig, terwijl we dit soort routes wel kennen uit Spanje. Steeds  oppassen dat je niet uitglijdt.
In totaal hebben we 10,5 km gelopen. De warme douche in het hostel konden we erg waarderen.


20.1.18

El Valle de Anton (2)

Vanochtend hebben we een stuk gewandeld, ruim 8 km. Eerst door een gebied met villa's met enorme tuinen, waarschijnlijk van Amerikanen. Daarna door een mooi groen gebied. Omdat de route ergens was afgesloten moesten we dezelfde weg terug.
In elk geval was het een goede poging om onze conditie weer eens op peil te krijgen.
Ook besloten we maar eens zelf te gaan koken.

Gisteren was het uitgesproken rustig in dit hostal, maar de eigenaar had al gewaarschuwd dat dit vandaag anders zou zijn. Vandaag loopt het na de middag vol met Panamezen uit de stad. Dat is eigenlijk overal zo, ook aan de stranden.  Daar moeten we op zaterdagen mee leren leven.

El Valle de Anton

Via de Miraflores sluizen zijn we naar El Valle de Anton gereden, circa 140 km.

De Miraflores sluizen in het Panamakanaal
Het sluizencomplex is eigenlijk een verplicht bezoek, want het Panamakanaal is toch waarom Panama bekend is. We waren wel te laat om nog schepen door de sluizen te zien gaan want dat gebeurt voor 9.30 en na 15.00 uur.
Er is in het bezoekerscentrum echter wel een mooie tentoonstelling en een korte film te zien, waardoor je de belangrijkste feiten te weten komt.
Vlak naast het zwembad
Sinds een paar jaar zijn naast de huidige sluizen nieuwe gemaakt, die bredere en langere schepen aankunnen.
In de loop der tijd zijn er meer dan een miljoen schepen het kanaal gepasseerd en het tarief per doorvaart kan wel 400.000 dollar zijn. Het is dus een mooie inkomstenbron voor het land.

Daarna dus door naar El Valle de Anton, een toeristisch dorpje in een vallei die eigenlijk een krater is van een lang geleden uitgebarsten vulkaan.
Het ligt op 650 meter hoogte, waardoor het wat koeler is dan aan de kust.
We staan bij een hostel waarvan we alle faciliteiten kunnen gebruiken, waaronder het zwembad, het sanitair en wifi. Het is een leuk plekje.

Een gasfles vinden wordt misschien wel moeilijk in Panama of heel Midden-Amerika, maar we hebben een benzinebrander.

Hier kunnen we trouwens de keuken van het hostel gebruiken als we willen koken.
De keukenprins heeft alleen nog maar koffie gezet

18.1.18

Panama City (6)

Het gaat wat beter met Janny maar ze voelde zich vanmorgen nog tot weinig in staat. We hebben ons vertrek uit Panama Stad nog een dag uitgesteld.

Casa Miller in de jaren 50
We verblijven deze dagen in het hotel Casa Miller. Het ziet er van buiten uit als een bunker maar de kamers en het restaurant zien er tiptop en modern uit. Het staat op historische grond en dat zit zo:

Ene Carlos Müller bouwde in 1910 op deze plek een houten gebouw dat woonruimte bood aan 800 mensen, voornamelijk Antilliaanse arbeiders die werkten aan het Panamakanaal.
Vanwege de brandgevaarlijkheid van de constructie werd op een bepaald moment aan elke bewoner die een brand vroegtijdig ontdekte, als beloning een maand gratis huur beloofd. Het gevolg was dat er heel veel aangestoken brandjes 'ontdekt' werden, zodat deze belofte snel weer werd ingetrokken.
Het einde van het gebouw was in 1972, gewoon door sloop. Later werd het huidige, nogal lelijke gebouw neergezet, wat behalve het hotel ook een casino en een Subway bevat.

In goede doen na de griep
Vanmiddag zijn we de oude stad ingegaan en de wandeling van 5 km beviel Janny heel goed. Ze lijkt nu echt over de griep heen, zodat we morgen definitief de stad willen verlaten.

Aan het begin was er weer een echte tropische stortbui, zoals die de meeste dagen wel over komt.

Daarna was het zonnig en warm zoals we inmiddels gewend zijn.

Alleen de politie fietst, verder vrijwel niemand
We deden wat boodschappen voor morgen en genoten een lekkere lunch in Casa Sucre, bekend bij de toeristen want er was flink wat aanloop van buitenlanders.





De diabolos rojos, oude spartaanse Amerikaanse schoolbussen,
die langzamerhand uit het straatbeeld verdwijnen


Ook in Panama brengt de regenboog geluk, zei een voorbijganger

17.1.18

Panama City (5)

Gisteravond kwam het bericht dat de camper afgehaald kon worden. Dus vandaag ging Jan naar de haven Manzanillo in Colon. Het klinkt alles gemakkelijker dan de werkelijkheid bleek te zijn.

Onze "Panama papers"
Eerst met de metro, dan de bus naar Colon en vervolgens een taxi naar de haven, dat is het gemakkelijke deel.
Daar maakte ik de fout eerst naar de douane te gaan, maar ik moest eerst naar de reder om daar papieren in orde te maken. Dat kostte zeker een halfuur. Dit was ondanks het feit dat ik een helper had ingehuurd die mij door de chaotische bureaucratie zou heen helpen.
Daarmee was ik al drie taxiritten verder, want die kantoren liggen niet op loopafstand van elkaar. Bij de douane duurde het vervolgens een klein uur voor alles geregeld was. Merkwaardig was dat er ook nog een ondertekende verklaring moest worden opgesteld, waar ik nooit iets over gehoord had en die me na onderhandelen 10 dollar kostte. Pure oplichterij als je het mij vraagt, want ze zeiden dat ik anders vandaag de auto niet mee zouden krijgen. Ook geen bonnetje natuurlijk.

Uiteindelijk was de papierwinkel gereed en gingen we naar een omheind parkeerterrein met opnieuw een douanekantoor. Hier moest ook nog eens 90 dollar worden afgerekend, deze keer wel met een officiële rekening.

Klaar voor vertrek, in de parkeergarage van het hotel
Gelukkig was de camper onbeschadigd aangekomen en ook van de inventaris leek niets te ontbreken. Eindelijk, na 5 taxiritten, 5 kantoortjes en 3,5 uur kon ik wegrijden. De 70 km terug naar Panama Stad verliepen vlekkeloos, zij het dat twee van de drie tolstations onderweg onbemand zijn. Je moet blijkbaar iets op je voorruit hebben om de slagboom open te laten gaan.
Twee keer stond ik dus hulpeloos voor een gesloten slagboom, maar na een paar seconden ging hij toch open. Rara.

Hier begint dus echt onze road trip door Midden- en Noord-Amerika. Even afwachten nog hoe Janny zich morgen voelt. Het dieptepunt van de griep lijkt wel voorbij, maar of ze al in staat is om verder te reizen moeten we morgen vaststellen.

16.1.18

Panama City (4)

Ruine van een oude kerk in Panama's casco viejo.
Het zit even wat tegen, want Janny heeft echt een zware griep, zoveel is nu wel duidelijk. Ze komt nauwelijks van de hotelkamer af. Dankzij goed internet vermaakt ze zich met films en tv-programma's kijken.
Jan wilde vandaag gaan fietsen, maar kon de fietsenverhuurder die op de kaart staat vermeld niet vinden. De zaak blijkt verhuisd te zijn, maar ook op de nieuwe locatie die na diverse keren vragen werd aangeduid, bleek geen fietsenzaak (meer) te bestaan. Jammer. Er is een mooie fietsroute langs de kust. Verder is Panama Stad blijkbaar niet aantrekkelijk om te fietsen. Fietsers bestaan gewoon niet in het straatbeeld; bromfietsen of scooters zie je trouwens ook niet.

Paraplu is niet nodig, even schuilen wél
Op de terugweg werd Jan overvallen door een stevige maar kortdurende tropische stortbui. Daarna is het weer even warm als daarvoor.

Enkele dingen vielen ons tot nu toe ook op in deze stad.
Er zijn geen honden en vrijwel geen straatkatten.
Verder zie je ook niemand roken.
In de volkswijken wordt veel op straat gegeten. Je ziet overal stalletjes waar eten wordt aangeboden, om mee te nemen of om ter plekke te nuttigen.

Het schip Fedora is bijna in Colon (aan de noordkant van het Panamakanaal) aangekomen. Dat kunnen we op een internet site zien. Hopelijk komt er snel antwoord op onze vraag welke dag we in de haven terecht kunnen.

15.1.18

Panama City (3)

Het nieuwe Panama
Er moeten enkele dingen geregeld worden om over enkele dagen de camper op te kunnen halen.
Daarvoor gaat Jan met de metro naar het zakencentrum van Panama Stad. De metro is enkele jaren geleden geopend en is heel modern, comfortabel en schoon. Het zakencentrum van Panama is zeer uitgestrekt en er staan veel hoge gebouwen, waaronder futuristische constructies. Heel veel banken en hotels vind je hier.
Het eerste is een WA-verzekering voor de camper, aan te schaffen bij IS (Internacional de Seguros). Deze kost 50 dollar en is een maand geldig.
Het andere is het betalen van de havenkosten. Dat moet vooraf bij de Citibank gebeuren, 100 dollar.
Beide zijn zonder veel problemen geregeld. De telefoon met de app maps.me is zoals gewoonlijk ontzettend handig om de weg te vinden.

Janny is nog steeds zo ziek dat ze vandaag de deur niet uitkomt. Ze eet bescheiden hoeveelheden en heeft nog steeds koorts. Hopelijk gaat het langzamerhand de goede kant op.

14.1.18

Panama City (2)

Het uitzicht vanaf casco viejo op de nieuwe stad, het zakencentrum
Het oude centrum van de stad Panama wordt de 'casco viejo' genoemd. Daar zijn we vanuit ons hotel naar toe gewandeld. Het is ooit door de Spanjaarden gesticht en het ligt op een schiereiland. Het is een mix van vervallen gebouwen en gerestaureerde panden.
Er zijn veel restaurants en bars in dit gedeelte. We dronken heerlijke koffie in Casa Sucre.

Avenida Central
De route er naar toe is over de Avenida Central, die momenteel wordt ingericht als voetgangersgebied. Ondanks de zondag zijn veel winkels open. De meeste winkels proberen de aandacht van het publiek te trekken door luide muziek uit luidsprekers voor de winkels, zodat het soms een kakofonie is.
We lazen ergens dat niemand in deze stad wandelt, maar dat klopt hier in elk geval niet. Wel zien we veel taxi's rondrijden.

Park in casco viejo
Het is warm, zo'n 29 graden, en vrij vochtig, maar we we kunnen er goed tegen. Beter dan te koud...
Wel is Janny zwaar verkouden en heeft koorts. Dus om 14.00 uur zijn we terug in het hotel, na een wandeling van 7 kilometer. Een restaurant slaan we vandaag over want de eetlust ontbreekt bij de zieke.
Gevel van de oudste kerk in casco viejo

Panama City

Van deur tot deur waren we ruim 16 uur onderweg om aan te komen in het hart van Panama Stad. De vlucht duurde 10 uur.
Alles verliep vlekkeloos en we moeten nu de jetlag proberen te overwinnen.
Ons hotel is comfortabel en schoon, biedt goed internet, maar we hebben geen uitzicht.
Morgen gaan we de stad maar eens verkennen.

De camper zou oorspronkelijk ook vandaag moeten aankomen in Panama, maar dat wordt nu 16 januari 's avonds. We houden er rekening mee dat we hem pas 18 januari kunnen afhalen.