27.2.18

Tambor

Overnachting bij Playa Tambor
Playa Tambor ligt op het schiereiland Nicoya. Het is een lange rit van 250 km vanaf la Fortuna. We hadden ook nog 20 kilometer onverhard.

We zijn dus terug aan zee, zodat we weer moeten omschakelen naar de warmte. Gelukkig is de luchtvochtigheid hier laag zodat een temperatuur van 33 graden best uit te houden is in de schaduw.

We hadden hier een camping verwacht maar hetgeen we zien lijkt niet echt in gebruik, zodat we langs het strand overnachten.

26.2.18

La Fortuna (2)

Bubbelbad met vulkaanzicht
De heetwaterbronnen zijn ons goed bevallen. Het was er nu erg rustig, heerlijk. Het complex is mooi aangelegd en goed onderhouden. Je betaalt €6 per persoon. We wilden eerst niet gaan omdat het vanmorgen erg bewolkt was, maar later werd het gelukkig beter.

Er zijn allerlei baden en jacuzzi’s met verschillende temperaturen. Goed om tot rust te komen, al is dat voor ons niet nodig, want rustig zijn we al...

Opvallend is dat we steeds Nederlanders tegenkomen die in Costa Rica rondreizen in gehuurde terreinwagens met een daktent erop. Nu al de vijfde. Blijkbaar heeft het bedrijf nomadamerica.com een goede bekendheid in Nederland.

Vanmiddag hebben we weer eens in een soda gegeten. Lekker en goedkoop.

Vanavond gingen we weer naar de baden die nu sfeervol verlicht zijn.

We hebben wat foto’s geplaatst bij oudere berichten.

La Fortuna

Camping Termales Los Laureles
Vandaag zijn we 25 kilometer verder gereden en zijn nu aan de andere kant van de vulkaan Arenal. Nog steeds krijgen we de top niet te zien vanwege de bewolking.
We staan op een camping bij thermale bronnen. Het is vlak bij het toeristische stadje La Fortuna.
We zijn er vanaf de camping heen gefietst

De top van de Arenal nog steeds in de wolken
Het complex met de bronnen is vandaag zeer druk bezocht. Morgen is het maandag en rustiger en dan zullen wij ons er ook eens wagen.

Het is aangenaam weer met af en toe een bui.

24.2.18

Nuevo Arenal

Vulkaan Arenal en Lago Arenal vanaf Los Héroes
We zijn 70 km verder gereden naar Nuevo Arenal, aan het meer Arenal met uitzicht op de vulkaan Arenal, tenminste als de bewolking het toelaat. De top van deze imposante vulkaan zit vaak in de wolken. De weg was gedeeltelijk gravel, zoals veel wegen in Costa Rica nog zijn.

Smalspoortreintje
We eten en overnachten bij hotel Héroes, een Zwiters bedrijf, bestaande uit diverse chalets in Zwitserse stijl, een boerderij met koeien en zelfs een smalspoorlijntje naar een restaurant met panoramisch uitzicht. Klanten voor dat restaurant worden in het treintje over drie kilometer weggebracht en later teruggebracht. Wij zijn er naar toe gelopen en hadden een mooi uitzicht op de vulkaan.

Het is 30 jaar geleden allemaal begonnen en Floortje Dessing heeft jaren geleden een hoofdstuk in het boek ‘100 wereldplekken waar je geweest moet zijn’ aan deze plek gewijd.

23.2.18

Santa Elena

Slapende boomkikker
Over en hobbelige weg, grotendeels gravel, zijn we in Santa Elena gekomen. Dat is in het gebied dat bekend staat als Monteverde. Het trekt aardig wat toeristen en er is allerlei aanbod van jungletours en dergelijke. Wij kozen voor een ‘kikkerarium’.
Ze tonen hier allerlei inheemse kikkersoorten, waaronder een groene met rode poten die de nationale mascotte van Costa Rica is.
Een enthousiaste gids leidt je rond en dat is ook wel nodig want de meeste soorten zijn zo klein of hebben zo’n goede schutkleur dat je ze zonder hulp absoluut niet vindt.

In het donker konden we met het zelfde kaartje nog een keer kijken. Met zaklampen konden we zelf bijna alle soorten vinden, speciaal de nachtdieren. Erg leuk. Ook de groenrode mascotte zagen we zitten op een tak.

De mascotte van Costa Rica, 5 cm klein
Ook hier is het overdag zonnig maar de temperatuur is maar 24 graden en het waait.
La Colina vanochtend

We overnachten voor het kikkerarium, officieel ranario.
Het koelt af tot 14 graden, dus een dekentje nodig.
Overnachten voor de ranario

22.2.18

La Colina

Uitzicht vanaf La Colina op de kust en het schiereiland Nicoya
La Colina is de naam van een mini-kampeerterreintje aan de weg tussen de kust en Monteverde.
Een Costaricaans stel heeft hier een huisje, gastenverblijven en plek voor ongeveer drie campers.
Het geheel ziet er zeer verzorgd uit. De eigenaren zijn bijzonder aardig voor de gasten.

Er is een fantastisch uitzicht op de kust en daarachter het schiereiland Nicoya. Op het uitzichtplatform hebben we de zonsondergang afgewacht.

We hebben dus de vorige plek vanmorgen verlaten en ook die is goed bevallen, onder andere het zwembad. Gisteren zagen we trouwens tijdens een kort fietstochtje nog een luiaard met jong, vlak bij het strand. Toen we wat dichter bij kwamen bleek dat zo’n beest toch nog wel snel de boom in kan klimmen. Te snel om nog een foto te kunnen maken.


Tijdens de rit van 160 km vandaag veranderde het landschap drastisch. De tropische vegetatie heeft plaatsgemaakt voor een veel droger landschap.
Crocodile watchers
Onderweg zijn we nog gestopt bij een brug, waar veel mensen omlaag keken. In de rivier bleken wel 25 krokodillen te liggen. Ze zijn daar blijkbaar vaker, want vlakbij is een restaurant met de naam Crocodiles.

21.2.18

Parrita

Parque Nacional Manuel Antonio
Ongeveer 20 km ten zuiden van Jaco zijn we nu op een camping. Deze keer niet vlak aan zee maar in een vlak landbouwgebied. Er zijn wel enorm veel zangvogels hier.
De eigenaar is een Zwitser. Dat staat garant voor een hoge prijs maar ook waar voor je geld. We hebben een dagje relaxen, wassen, schoonmaken en dergelijke.


Met goed kijken zie je bijzondere dieren: boomkikker
Gisteren hebben we het park Manuel Antonio bezocht. Dat bezorgde ons wat tweeledige gevoelens. Het is enorm toeristisch. We stonden om 8 uur klaar maar door de lange rij duurde het meer dan de halfuur voor we naar binnen konden.

Het eerste gedeelte was natuurlijk heel druk en geregeld stond er een groep stil omdat hun gids iets interessants had gespot. Er liepen tientallen gidsen met groepen rond. Het voordeel van een gids is dat hij een kijker heeft en weet waar je dieren moet vinden.

Verderop werd het rustiger en hadden we weer het idee van een natuurpark in plaats van een dierentuin.

We hebben zeker dieren gezien, zoals apen, krabben, herten en veel vogels en qua natuurschoon is het absoluut heel fraai, maar ja, zo veel mensen is ons toch wat te veel.

In de rij, in de zon
We eindigden met een picknick op een van de fraaie stranden in het park.

19.2.18

Quepos

Ons reistempo is laag. Gemiddeld rijden we maar 50 of 60 km per dag. Vroeger deden we op de fiets meer. Maar ja we hebben geen haast en tot Mexico-Stad hoeven maar zo’n 6000 km te reizen in 5 maanden. Het bevalt prima zo.

Vandaag zijn we wel verder
Aan zee bij Matapalo
gereden maar ook nu weer nog geen 50 km. We zijn nu in het zeer toeristische Quepos. De reden is het beroemde nationale park Manuel  Antonio. Het is klein maar het trekt erg veel bezoekers. Maandag is het gesloten maar morgen zullen we bij de ingang staan.

We overnachten tegen een vergoeding op de parkeerplaats van een hotel.

Een toekan
Voor het zien van een toekan hoeven het park niet in, want twee toekans laten zich vlak bij het hotel zien.

Matapalo

Steil omhoog
Vanmiddag zijn we weer een stukje naar het noorden gereden langs de kust. In het kleine Matapalo overnachten we bij Charlie’s Jungle House. Een junglegevoel krijg je hier inderdaad wel want we zien een flinke groep apen vlakbij en er vliegen enorm veel vogels langs. De camper staat net voor het strand tussen de palmen. De gemeenschappelijke ruimte waaronder de keuken ziet er wat shabby uit. Hier ga je niet voor je plezier koken. Ook voor het eerst veel muggen trouwens.

Vanochtend hebben we een flinke wandeling van 13,5 km en 500 hoogtemeters gedaan. De steile klimmen met warm en vochtig weer vergden veel van ons.

De route was mooi maar niet heel bijzonder. Wel hoorden we apen brullen en op sommige plaatsen maakten cicades een enorm lawaai. Tot 80 dB, zo konden we met een app meten.

17.2.18

Uvita (2)

Panoramafoto vanaf het ‘walvisstaarteiland’. Branding aan weerszijden van de landtong
Uvita is vooral bekend van een klein natuurpark aan de kust. Er is een landtong die een langwerpig eilandje verbindt met de kust, maar die loopt onder bij vloed. Het geheel heeft de vorm van de staart van een walvis.
We vertrokken vrij vroeg, want rond het middaguur zou je niet meer over de landtong kunnen lopen.
Geen blad voor de mond

Je ervaart hier de weidsheid als van het waddengebied, maar dan met tropische bossen op de achtergrond.
Voor veel stranden en nationale parken in Costa Rica moet je entreegeld betalen. Dat klinkt voor Nederlanders vreemd in de oren, maar het voordeel is wel dat je geen afval ziet of herriemuziek hoort. We betaalden hier $6 per persoon.

In totaal wandelden we ongeveer 10 km.

Fietstocht gistermiddag
De camping is heel prettig, met gras, bomen en veel zangvogels.

16.2.18

Uvita

Playa Ventanas
De rit van Playa Ventanas naar Uvita is maar 15 minuten. Hoewel het bij Ventanas erg mooi is willen we toch even wat meer luxe waaronder internet. Zelfs een zwembad is hier op de camping bij Uvita.
De kokospalmen van Playa Ventanas

Playa Ventanas is een van de leukste plekjes tot nu toe. De zee is warm, de branding is aangenaam en de baai is omgeven door dichtbegroeide rotsen.
Je kampeert er bij (niet onder!) de kokospalmen en zodra het donker wordt is iedereen weg en kun je genieten van junglegeluiden en de sterrenhemel. Een mooie zonsondergang is hier ook bijna verzekerd.

Uvita is een dorp, naast een nationaal park en ook met een waterval in de buurt. We gaan het zien.
Een van de ventanas (vensters). Bij vloed spuit het water er door.

15.2.18

Playa Ventanas

Overnachtingsplek Playa Blanca (Osa)
Onderweg naar Playa Ventanas kunnen we internetten bij een restaurant. Op de volgende bestemming, Playa Ventanas, is geen internet.

We hebben overnacht aan Playa Blanca, dat vreemd genoeg geen wit strand heeft, maar veeleer zwart. Verder is het stil en idyllisch. Er vliegen 6 papegaaien rond die de stilte af en toe verstoren. Branding is hier niet, het lijkt een groot meer met kabbelend water.

Vlakbij is een restaurant waar ook niet veel te doen is en enkele huizen.

We ontbeten onder de bomen aan het strand, heerlijk.
Playa Blanca
De nachten koelen voldoende af om goed te kunnen slapen. Overdag wordt het doorgaans rond de 32 graden. Schaduw zoeken is wel belangrijk.
Airco tijdens het rijden is bijna een noodzakelijkheid.

14.2.18

Osa (4)

De zeer rustige baai Golfito, op 40 meter van de camping. 
We vertrekken naar een andere plek op het schiereiland, waar waarschijnlijk geen internet is.

13.2.18

Osa (3)

Naast de camper...
Het blijft leuk op camping Adonis met al die dieren. Alleen krokodillen hebben we nog niet gezien in het water naast de camping. Wel twee jonge krokodillen zagen we er zwemmen. Apen hebben we gehoord maar nog niet gezien.

We blijven nog een derde nacht.

Met ons Nederlandse kenteken trekken we regelmatig de aandacht, vandaag van een Nederlandse fietser die van Patagonië onderweg is naar Alaska. Hij denkt er zo’n 3 jaar over te doen.

12.2.18

Osa (2)

Riviermonding oversteken
Vanaf de camping hebben we een fietstocht gedaan, zo’n 20 km en geheel onverhard. Het was vrij vermoeiend vanwege de warmte en omdat we twee kilometer over een mul zandpad moesten lopen met de fiets.

Wakker worden op deze camping betekent veel vogelgeluiden. Vooral de grote papegaaien laten zich flink horen. Je ziet ze steeds als stelletjes maar het lijkt of ze altijd ruzie hebben.

In de boom naast de camper zagen we vanochtend twee toekans. Het lijkt erop dat ze gaan nestelen want een was bezig met een hol in de boom.

Erg leuk al die beesten. Jammer dat vlakbij ons een strandtent staat die later op de dag muziek produceert.
De camping bijna voor ons alleen

11.2.18

Osa

Veerpontje over de Rio Sierpe
Osa is de naam van het schiereiland in het zuiden van Costa Rica, aan de Stille Oceaan. Het heeft bekendheid vanwege de mooie natuur en fraaie stranden.

Ons eerste idee was om naar Sierpe te gaan en van daaruit een dagtocht per boot naar Bahia Drake te doen.
Dat bleek weinig zin te hebben want die boot gaat maar een keer per dag heen en terug en je kunt dan maar een uur daar blijven.

Camping Adonis in Puerto Jimenez
We besloten wat anders te gaan doen, met de camper op een pontje de rivier over en dan naar Puerto Jimenez rijden, aan de andere kant van het schiereiland. Dat bleek 20 km onverharde weg te zijn voordat het verder ging over asfalt.
Dat hebben we wel vaker gedaan, maar een tegemoetkomende terreinwagen stopte en de bestuurder vroeg of we wel vierwielaandrijving hadden want er zou een erg steil stuk komen.
Dat hebben we. Of het echt nodig was is moeilijk te zeggen. Hoe dan ook, we kwamen zonder probleem boven.

In Puerto Jimenez staan we op een echte camping, dat wil zeggen op een groot grasveld met een klein toiletgebouwtje.
In een van de hoge bomen die hier staan (veel schaduw!) zagen we een toekan. Volgens de campingeigenaar ‘woont’ hij hier.

Luguaan in Sierpe gespot
Opvallend is dat we in Sierpe een groepje Nederlanders tegenkwamen en hier op de camping kamperen er ook vier. Ze reizen per huurauto. 

10.2.18

San Isidro El General

Het hostel in Orosí hebben we vandaag verlaten
We zijn de bergen overgetrokken in de richting van de Stille Oceaan. De weg van ongeveer 125 km was niet prettig. Want vanwege de hoogte tot boven 3000 meter was het koud en mistig.

Vanwege deze omstandigheden had het ook geen zin om de vulkaan Irazú te bezoeken. Waarschijnlijk krijgen we nog wel een kans bij andere vulkanen.

Costa Rica is een klein land maar de wegen zijn bochtig zodat de afstanden groter zijn dan je denkt en je haalt zelden meer dan 50 km/u gemiddeld.
In Cartago, een vrij grote stad hebben we een Walmart bezocht, de Amerikaanse warenhuisketen waarvan er enkele in Midden-Amerika zijn. Voor de boodschappen is dit tot nu toe wel de beste winkel tijdens onze reis.
Bij het hotel Los Pinos

Nu in San Isidro op 700 meter hoogte is het aangenaam en zonnig. We staan bij een hotel waar we in de camper kunnen overnachten. We gaan er later eten. Ook hier hebben we internet en douche e.d. tot onze beschikking.

Morgen verder naar de kust.

Orosí (2)

Rivier en stuwmeer bij Orosí
Het was mooi weer vandaag met een lekkere temperatuur. Reden genoeg om een fietstocht te ondernemen. We hadden gezien dat je hier een leuke rondrit kunt doen over asfalt.

Aan het einde hadden we 31 km afgelegd met 700 hoogtemeters. De route ging om een stuwmeer heen. Bij de stuwdam aten we een dikke maispannekoek met room, zodat we alle verbruikte calorieën meteen weer aangevuld hadden.

De kerk van Orosí
Terug in het dorp deden we nog een wandeling. Eerst naar de kerk, die de oudste is in Costa Rica die nog steeds in gebruik is. Het is een eenvoudig gebouw met dikke muren en een houten dakconstructie. Ongeveer 250 jaar geleden gesticht als Spaanse missiekerk, heeft hij alle aardbevingen en vulkaanuitbarstingen redelijk overleefd. Aardbevingen komen hier heel vaak voor. De afgelopen nacht werd een van ons wakker van een korte en lichte aardbeving.

Hangbrug over rivier Orosí
Daarna gingen we de ongeveer 100 meter lange hangbrug op, die de rivier overspant die langs het dorp stroomt. Hij wiebelt wel enigszins als je er met meerdere mensen over loopt.

9.2.18

Orosí

Pura vida is de bekendste groet in Costa Rica
Van de warme kust zijn we naar de koele bergen gereden, ruim 200 km.

Het dorp Orosí ziet er aantrekkelijk uit. Er zijn diverse fiets- en wandelmogelijkheden, dus misschien blijven we hier een tijdje.
We staan voor een hostel op de weg en kunnen voor een paar dollar gebruik maken van alle voorzieningen. Dat is voor ons een handige constructie.
In dit hostel kwamen we een stel Engelse fietsers tegen, die van Cancún in Mexico naar hier zijn gefietst.
Volgens de mensen hier is het weer de laatste weken nogal matig geweest, met weinig zon en veel regen. Morgen lijkt het wel goed te zitten.

Vanochtend moesten we eerst de camper ontdoen van klodders apenpoep, want de apen zaten in de takken boven ons.

7.2.18

Puerto Viejo de Talamanca (3)

Lazy lady
Vanochtend werden we wakker van gebrul. Later bleken het apen geweest te zijn in de bomen naast onze camper.

Het is een dag van nietsdoen. Lezen in de hangmat op het terras, internetten, eten, drinken, praten, boodschappen doen. Veel meer is het niet. Dat hoort bij het reizen zoals wij het leuk vinden, de ene dag actief en met veel indrukken, een andere dag rustig aan.

Lekker eten in de 'soda'
We hebben twee keer nu gegeten bij Soda Riquísimo.
Een soda is in Costa Rico een eenvoudig eethuisje, meestal een familierestaurantje met authentiek voedsel. Wij vonden het heerlijk, precies zoals de naam ('heel lekker') ook pretendeert.
Volgens zeggen is uit eten in Costa Rica over het algemeen duur, maar in deze plaats valt het wel mee en deze soda is zeker niet duur (circa 16 euro voor 2 personen).

In andere opzichten is Costa Rica wel het duurste land van Midden-Amerika, zeker als het om geïmporteerde producten gaat. Yoghurt bijvoorbeeld is 5 of 6 keer zo duur als in Nederland, melk drie keer zo duur en brood twee keer.
Bij zo'n lange reis door verschillende landen maken we ons daar niet zo druk over. Er komen ook heel goedkope landen.
Gratis live muziek