19.11.24

Paso San Francisco en terug

Eenzame overnachtingsplek aan de Ruta 60 naar Chili
Aan de Chileense kant hebben ze onverwacht de grens gesloten en die gaat vrijdag pas weer open. Drie dagen wachten of 180 km terug naar Fiambalá, dat is de keuze. 

Er is bij de Argentijnse grenscontrolepost (waar we tegengehouden werden) gelukkig wel internet, zodat we dit berichtje konden plaatsen. 

Aan het riviertje

Update: we zijn toch maar teruggereden naar Fiambalá en hebben daarmee 350 km gereden die eigenlijk voor niets zijn geweest. De afweging was dat we hier in het dorp alles kunnen kopen en ook internet hebben. Heel veel nieuws is er voor ons niet te ontdekken, maar vooruit, het moet maar zo. We waren niet de enigen die rechtsomkeert moesten maken, dus er waren meer mensen op het verkeerde been gezet.

Afgelopen nacht op onze "acclimatiseringsplek" van 3500 meter hoogte stonden we aan een riviertje en hoorden we vrijwel niets en was het ook heel donker. Toch wel steeds een bijzondere ervaring. We sliepen trouwens niet heel erg goed op 3500 meter, maar de hoofdpijn bleef binnen de perken.

In de Cañon de Los Indios

Vooraf deden we gisteren een wandeling in de Cañon de los Indios. Het is een prachtige kloof met hier en daar enig klauterwerk.

 

Er zijn twee rotspartijen waar mensen indianen in zien. Het werd ons aangewezen, maar we hebben waarschijnlijk te weinig fantasie. Ook geen foto van gemaakt.
Spectaculaire rotsen in de Cañon

17.11.24

Fiambalá

Bij de ingang van Fiambalá staan meters hoge dappere krijgers

De laatste plaats voor de grens met Chili, die 200 kilometer verder ligt, is Fiambalá. We kregen nogal tegenstrijdige informatie over de opening van de grenspost en de pas. Soms hoor je dat hij elke dag gesloten is, soms dat het dinsdag en vrijdag open is en vandaag hoorden we dat hij elke dag open zou zijn. Hoe dan ook, we hebben gemikt op dinsdag. Morgen doen we een eerste traject. Om hoogteziekte te voorkomen willen we eerst overnachten op circa 3000 meter hoogte, alvorens dinsdag de pas van 4700 meter over te gaan en opnieuw te overnachten op 3000 meter. Woensdag komen we dan aan in de Chileense stad Copiapó als alles gaat zoals gepland. Over ruim 450 kilometer is er geen enkel dorp of tankstation. Ook geen internet natuurlijk. We zullen na morgen dus even van de radar zijn.
Het duin bij het gehucht Saujil

Vannacht stonden we op een picknickterrein, niet ver van een hoog zandduin. Er gaan mensen vanaf met "sandboards". Het wil in deze omgeving vaak hard waaien met als gevolg zandstormen. 

De nachtrust liet te wensen over want er kwam een groep van 10 jongeren die feest gingen vieren. We vielen uiteindelijk wel in slaap en weten dus niet hoe laat ze zijn vertrokken.

Vanochtend deden we wandeling naar het duin. Vanaf een uitzichtpunt kijk je er overheen. Het is geen Marokko of zo, maar toch leuk.

15.11.24

Tinogasta

Ochtendwandeling
Eerlijk gezegd hebben we niet zo veel te melden deze dagen, want we volgen deels de route die we eerder dit jaar in omgekeerde volgorde deden. Het bevalt ons niettemin, want dit is wel het authentieke Argentijnse platteland. 

De olijfbomen van camping Los Olivos

In Tinogasta bezoeken we weer de mooie camping Los Olivos, van de Nederlandse Monique en haar Argentijnse man. Het zwembad is nog niet gevuld maar verder is het hier comfortabel met schaduwrijke, eeuwenoude olijfbomen. 
Lama

Vanochtend deden we een wandeling in de omgeving. Je moet daar niet te laat mee zijn want de maximum temperatuur wordt vandaag 36 graden. Het voelt gelukkig wel draaglijk vanwege de lage luchtvochtigheid in dit woestijnachtige gebied. 

Estación 2 van de Cablecarril La Mejicana;
op de achtergrond de 6000 meter hoge berg Mejicana

Eergisteren bezochten we in Chilecito nog de cablecarril, dat wil zeggen het tweede station. Deze kabelbaan geldt als de langste ter wereld met 34 km lengte en 3400 meter hoogteverschil. Hij was in gebruik van 1905 tot 1927 voor het vervoer van kopererts van de hooggelegen mijn en omgekeerd werknemers en voorraden naar de mijn. De aandrijving gebeurde met stoommachines. In het droge klimaat hier staat de kabelbaan er nog bij alsof hij zo weer gebruikt kan worden. Het is een opmerkelijk staaltje technisch vernuft van inmiddels 120 jaar oud, gemaakt door Duitse constructeurs.

12.11.24

Chilecito

Gezellige camping Inti Huasi in Chilecito

Na een voor ons ongewoon lange rit van 450 km hebben we de stad Chilecito bereikt, een plek die we kennen van twee vorige keren. Ook de camping Inti Huasi kennen we nog van eerder dit jaar. Het is een leuke en prettige camping. De reis was behalve lang ook vrij saai. Alleen de laatste 100 km werd het afwisselend met bergen en olijfboomgaarden.
Aankleding van de camping


Je komt op deze camping meestal ook reizigers tegen van allerlei soort. Zo spraken we een Engelse fietser die van Colombia naar Vuurland trekt. 

Naast ons staat een Zwitserse Unimog truck. Het stel trekt door de zuidelijke helft van Zuid-Amerika. Ze zijn al in Bolivia geweest en dat is hun goed bevallen, dus daar zien we erg naar uit. 

Libanees eten in Argentinië

Maar eerst blijven we nog een paar dagen in Argentinië, waar het inmiddels behoorlijk warm is geworden. Het is vandaag al 28 graden en er komt de komende dagen nog wat bij. Maar goed, we komen hier mede voor het mooie weer. De nachten zijn hier gelukkig wel koel.

De afgelopen 14 dagen hebben we deze route afgelegd; het was 1925 km in werkelijkheid

10.11.24

Nono

We zijn inmiddels voorbij Córdoba en we zijn de bergen bij Córdoba overgestoken. 

Jezuïetenklooster Jesús Maria

Eergisteren bezochten we een Jezuïetenklooster bij de stad Jesús María. De streek heeft meerdere van dergelijke nederzettingen van de Jezuïeten, die echter allemaal verlaten moesten worden na een koninklijk bevel vanuit Spanje daartoe. Nu is deze kerk en klooster een museum en rijksmonument. Het is ook werelderfgoed van de de VN. Het zag er mooi en goed verzorgd uit. 

9 kilometer wandelen in het condorpark

Na de overnachting op een plaatselijke camping vertrokken we gisteren richting de bergen. Het NP Condoritos, waar we in februari een wandeling deden om de condors te kunnen zien, lag op onze route en alleen al vanwege het mooie landschap deden we de wandeling nu nog een keer, echter niet met meer condors in ons gezichtsveld.

Ontbijt

We overnachtten weer bij het bezoekerscentrum en waren vannacht de enigen daar. Het was er rustig en donker met veel sterren. 
Museum Rocsen in Nono

Vanochtend reden we verder naar Nono, naar het onder kenners bekende museum Rocsen. Het is een indrukwekkend cultuurmuseum opgebouwd door een manische verzamelaar.

Een Italiaanse houten fiets (1932)

Er zouden wel zo'n 60.000 voorwerpen moeten zijn. Toch loop je er in twee uur doorheen, want je bekijkt natuurlijk niet elk voorwerp afzonderlijk maar de deelverzamelingen als geheel, bijvoorbeeld muziekinstrumenten, tandartsstoelen of computers. Je ziet dan mooi de ontwikkeling die bepaalde voorwerpen hebben doorgemaakt. Wij vonden het de moeite van de korte omweg waard. 
Beelden van wijsgeren boven de ingang

We aten vanmiddag forel in een goed restaurant in Nono. Nu staan we op een niet zo goede camping in het bos bij Nono. Het seizoen is nog niet begonnen en we zijn nu de enigen. Het onderhoud laat te wensen over maar er zijn wel houtgestookte warme douches. Veel vogels weer. 

7.11.24

Miramar (Mar Chiquita)

Grandeur van het vroegere Grand Hotel Viena
Gisteren kwamen we aan bij de binnenzee Mar Chiquita. Dat betekent kleine zee. Het is een enorm groot meer van wel 90 km lang zonder uitstroom en daarom opmerkelijk zout. 

Het dorp Miramar heeft wat toeristische potentie, mede door het Grand Hotel Viena, vernoemd naar de hoofdstad van Oostenrijk. Vandaag bezochten we het. Het hotel werd rond 1940 gebouwd door een rijke Duitse familie, die hier naar toe trok omdat het zoute water goed zou zijn tegen psoriasis waar de vrouw aan leed. Het was een zeer groot en luxe hotel dat de beau monde van Europa aantrok.

Grand Hotel Viena

Tachtig jaar geleden was dit een luxe kamer met uitzicht

Na de Tweede Wereldoorlog werd het al snel weer gesloten. Er wordt hardnekkig beweerd dat het een toevluchtsoord werd voor gevluchte nazi’s. Er is zelfs een complottheorie die beweert dat Hitler hierheen is gegaan en dat zijn zelfmoord niet is gebeurd.

Het hotel takelt steeds verder af, mede door de overstroming in de zeventiger jaren. Het waterpeil van het meer kwam in enkele jaren wel 9 meter hoger en daalde nadien weer enigszins. Een deel van het dorp kwam ook onder water en nu zie je de resten van die huizen in het meer liggen. 

Het zoute meer is een aantrekkelijke plek voor flamingo’s. Vanaf de camping waar we staan zijn ze te zien. 

We lunchten in het dorp: vis uit het meer.  

Het is deze dagen vrij zonnig en rond de 28 graden. 

5.11.24

Paraná (Argentinië)

Na de regen toch nog avondrood in Gualeguaychú

Het eerste stuk door Argentinië is ontegenzeggelijk saai. We rijden daarom voor ons doen stevige dagafstanden. We hebben inmiddels 700 km afgelegd door Uruguay en Argentinië. 

Gisteren bleven we in de grensstad Gualeguaychú. In de middag begon het zachtjes te regenen en pas ‘s avonds werd het weer droog. We stonden aan een rivier met hoge bomen. Papegaaien (of parkieten) maken er grote nesten in. Ook veel andere vogelsoorten horen we hier. 

Camping in Paraná

Vandaag gingen we uit op contant geld, via Western Union. Het is nog steeds de meest voordelige manier van geld spenderen, ondanks dat de koers van de peso niet meer zo alle kanten opvliegt. Wel is Argentinië in veel opzichten een duur land geworden, vooral in de supermarkt. Mensen kunnen hier moeilijk rondkomen. De helft van de bevolking leeft onder de armoedegrens. Wat ons opviel was dat geen enkel café in het centrum open was. Uiteindelijk konden we bij een benzinestation onze eerste koffie met medialunas krijgen. 

We staan nu op de zelfde camping in Paraná als eerder dit jaar. Tussen de bomen door hebben we uitzicht op de brede rivier. Het is hier vredig, met nauwelijks campinggasten. 

4.11.24

Mercedes

Barbecue

Vanmiddag vertrokken we in westelijke richting en we staan op een gratis camping van het dorpje José Enrique Rodó. Het is eigenlijk een enorm groot park, annex zwembad, zoals je vaak ziet in Zuid-Amerika. 

Gisteren hadden we nog een barbecue met alle campinggasten, maar de beheerders Jan en Marieke hadden er voor gezorgd dat de vleesmijders ook aan hun trekken kwamen.  

De ruime camping van José E. Rodó

Vandaag vertrokken met ons meer gasten. We namen van iedereen afscheid en het is maar de vraag of we iemand nog weer tegenkomen. Iedereen gaat zijns weegs in Zuid-Amerika. 

We gaan morgen op weg naar de stad Mercedes en daarna hopen we de grens met Argentinië te bereiken. 

1.11.24

Atlántida (2)

We verlengen ons verblijf in Atlántida nog tot en met zaterdag. Het weer is zo lekker, dat we volop genieten van deze relaxte plek.

Fietstochtje

De klussen aan de bus zijn voorlopig klaar, al is het met de koelkast niet gelukt. Het lag niet aan de sensor, zo bleek na een test. We moeten hem dus de komende zes maanden handmatig aan- en uitzetten. 

Vandaag hebben we op geleende fietsen de kust van Atlántida bezocht. Het is een mooie omgeving met duinen en vlak erachter vakantiehuizen. We lunchten in een restaurant met uitzicht op de Rio de la Plata. Het was heerlijk eten hier. 

Voorgerecht mosselen

Nadat we op de terugweg nog ergens een boodschap hadden gedaan wilde Jan na een tijdje wat drinken en merkte dat de bidon van de fiets was verdwenen, sterker nog de bidonhouder was ook weg...

Hoewel deze mountainbike ook wit was, waren verdere overeenkomsten met de fiets waar we mee waren vertrokken volgens Janny minimaal: "hoe kun je zo stom zijn de verkeerde fiets mee te nemen?".

Snel terug dus en de echte geleende fiets stond er gelukkig nog, zodat dit verhaal goed afliep.

Diverse truckcampers doen ons busje extra klein lijken

30.10.24

Atlántida (Uruguay)

Het is begonnen, onze derde reis door Zuid-Amerika.

Camping La Chacra Holandesa

Gisteren kwamen we aan op de luchthaven van Montevideo, na een enigszins nerveuze vliegverbinding. Dat kwam omdat onze eerste vlucht naar Parijs anderhalf uur vertraging had. Toen we aankwamen was de checkintijd voor de vlucht naar São Paulo eigenlijk al voorbij, maar bij de douane dacht men dat we het wel zouden halen maar dan moesten we wel rennen. Dat is natuurlijk niet zo'n goed idee voor zeventigplussers met elk 12 kg bagage. Bij de gate bleek dat iedereen nog stond te wachten, dus we hadden het wel wat rustiger aan kunnen doen. Het vliegtuig vertrok uiteindelijk een uur te laat maar kwam wel op tijd aan.

In São Paulo ging het allemaal vlot al is men hier erg streng met wat je mee mag nemen in de cabine. Een fles zonnebrandcrème mag in Europa mee, maar in Brazilië blijkbaar niet. Echt maximaal 100 ml per verpakking.

We hadden 40 kg aan spullen bij ons
Op de luchthaven in Uruguay werden we opgewacht door Diego die ons naar UY Storage bracht waar onze camper 6 maanden heeft gestaan. Gelukkig de laatste 5 maanden wel binnen.

Hoewel daar ook een camping bij is kozen we ervoor meteen door te gaan naar Chacra Holandesa, de camping van Jan en Marieke. Hier waren we al tweemaal eerder en het is er altijd gezellig. Het is een komen en gaan van reizigers, hoewel sommigen ook wel weken blijven. Veel Nederlanders uiteraard hier, maar er is nu ook een Franse en een Duitse camper.

Het weer is verrukkelijk met alleen maar zon en temperaturen al boven de 25 graden. Je moet al de schaduw opzoeken. Deze mededeling is voor de lezers niet bedoeld om jaloers te maken, gewoon het is zoals het is. 

De jetlag van 4 uur tijdsverschil en het slaaptekort zorgde ervoor dat we al vroeg op bed lagen en we sliepen als een blok, voor het eerst weer in ons 1,20 meter brede bedje.

Vandaag stonden er diverse klussen op het programma. Allereerst moeten alle meegebracht spullen, waaronder kleding, weer een plekje krijgen. Maar de camper verdient ook enige aandacht. 

Het blijkt na de vorige reis dat er nog wel eens wat lostrilt. We zagen dat een wielbout ontbreekt en we hopen snel een vervanging te krijgen.

De accu stond los vanwege een ontbrekende bout en die kon gelukkig worden vervangen. Een veer in de voorste schijfrem ontbrak al een tijd met vervelend geratel tot gevolg en die is nu weer aangebracht. Een van de mistlampen is kapot gegaan door een paaltje dat te dicht in de buurt kwam. Die hebben we ook meegenomen in de bagage en die kan nu vervangen worden. Het gereviseerde laadapparaat is weer gemonteerd, zodat de accu ook weer van het net kan worden opgeladen. Tenslotte zijn nieuwe luchtfilters gemonteerd.

Er wacht nog een grote klus, namelijk om de koelkast weer goed werkend te krijgen. Deze moet er uit en dan moet een nieuwe meegebrachte sensor worden gemonteerd. Zo zal hij hopelijk weer vanzelf afslaan als het koud genoeg is. Dat gebeurt nu namelijk niet zodat de koelkast steeds doorgaat en bevriest. 

Andere klussen laten we doen, zoals olie verversen en het monteren van nieuwe stuurstangen. 

24.9.24

Zuid-Amerika 2024-2025

Het duurt nog een maand tot ons geplande vertrek naar Uruguay. In Nederland is de zomer voorbij en de herfst met regen en wind begint zich aan te dienen. Dan begint het bij ons weer te kriebelen. 

Maar voor het zover is hebben we nog heel wat activiteiten voor de boeg en van veel mensen nemen we weer voor een halfjaar afscheid. Wat een voorrecht toch dat je zo je tijd kunt verdelen tussen Nederland en zoveel andere interessante delen van de wereld.

We gaan dus voor de derde keer naar Zuid-Amerika en het is (voorlopig?) ook de laatste keer. Van Uruguay reizen we naar Colombia via allerlei omwegen. In Cartagena willen we onze camperbus terug verschepen naar Nederland. 

Onze route voor dit derde traject ziet er ongeveer uit als op deze kaart ingetekend. 

Globale geplande route oktober 2024 - april 2025

11.6.24

Ede-Berlijn 2024 (fiets)

Klaar voor de start; de regenjassen bleken niet nodig

Voor het zevende achtereenvolgende jaar doen we een fietsreis in of vanuit Nederland. Deze keer willen we naar Berlijn en we denken er 12 dagen over te doen. De terugreis gaat per trein. 
Stoomtreinen in Beekbergen


Dag 1 Ede-Deventer, 61 km

De editie van vorig jaar, dezelfde periode in juni, begon tropisch, nu haalden we amper 15 graden. Gisteren was een verregende dag maar vandaag wisten we zowaar alle buien te omzeilen. Ook de wind was ons gunstig gezind.

Waterfront Deventer

Via Hoenderloo, Beekbergen en Bussloo bereikten we de Hanzestad Deventer. Het pontje brengt je in het centrum. Onze standplaats vandaag is bij Nico en Ine, familie. Ze wonen in de buitenwijk Colmschate. Gezelligheid en gastvrijheid verzekerd. 

De afgelopen jaren hebben we steeds meer elektrische fietsen zien verschijnen, ook in het wereldje van de vakantiefietsers. Wij blijven volharden met onze oude gewone fietsen, zonder ondersteuning. De Giant Expedition en Cube mtb hebben bewezen hun taak naar behoren uit te voeren.


Dag 2 Deventer - Haaksbergen, 55 km

Kasteel Ampsen

Via Neede fietsten we naar Haaksbergen. Het is bewolkt met af en toe een spat regen en het is uitgesproken koud, vinden wij. Het ideale fietsweer laat nog even op zich wachten.

De route door het Twentse land is heel afwisselend, met weidegrond, bossen en twee keer een landgoed.

Watermolen Haaksbergen

Behalve Neede zien we op deze route geen enkel dorp. We komen nogal wat onverharde fietspaden tegen en enkele stukken moeilijk te fietsen zandweg, maar het grootste deel bestond uit rustige asfaltwegen.

Ten zuiden van Haaksbergen hebben we een leuk adres van Vrienden op de Fiets. Het is een tuinhuis in het beboste buitengebied. 

Hier dichtbij is de watermolen en het naastliggende restaurant de Watermölle is de plek waar we een lekker diner genieten. 


Dag 3 Haaksbergen - Salzbergen, 70 km

Lunchstop
De temperatuur is wat hoger en er is geen dreiging van regen meer. Ideaal fietsweer. We reden via Enschede en Bad Bentheim naar Salzbergen, een dorp aan de Ems. Voorbij het dorp, maar wel aan de rivier hebben we opnieuw een gastvrij adres van Vrienden op de Fiets. Nog niet eerder hadden we een dergelijk adres met een diner, maar dat is in dit geval een uitkomst omdat het adres wat afgelegen is. 

Het is wel de laatste keer deze reis bij Vrienden op de Fiets. Verder Duitsland in vind je die bijna niet. 

De route was vergelijkbaar met die van gisteren met een afwisseling van bos en boerenland. Bad Bentheim is bekend van de burcht die boven het stadje uittorent. 

Gildehauser Venn

Dag 4 Salzbergen - Bad Iburg, 64 km

Hoewel bewolkt was het vandaag goed fietsweer.
Markante, eeuwenoude hoeve
 We kwamen in duidelijk heuvelachtig terrein met als gevolg dat de route een stuk pittiger was dan de vorige dagen. We kwamen opvallend veel vakantiefietsers tegen. 
Het landschap is opnieuw afwisselend. Regelmatig komen we langs oude boerderijen met kenmerkende vakwerkmuren.
Bad Iburg staat bekend als een bronnenbadplaats en heeft een enorm groot slot. Misschien nemen we er morgen nog even een kijkje. 
Ons overnachtingsadres is een comfortabele studio met keuken, zodat we voor het eerst deze reis zelf koken.
 

Dag 5 Bad Iburg - Lage, 65 km

We fietsen in het Teutoburger Woud, de beboste heuvelruggen, maar de route gaat eigenlijk steeds door de bewoonde dalen. 
Af en toe een beetje zon vandaag

We moesten even de buien vanochtend afwachten en die kwamen daarna gelukkig ook niet terug. Het was dus opnieuw een bewolkte en frisse dag. Er stond ook een straffe wind maar die hadden we schuin achter. 
Het landschap is nog steeds lieflijk en afwisselend met af en toe een dorp en vandaag ook een grote stad, Bielefeld. We gunden ons niet echt de tijd het centrum goed te bekijken. 
Twintig kilometer voorbij de stad overnachten we in een modern, nieuw en ruim appartement in een woonwijk. 
De muizenvanger
Er is een terras bij met muren er omheen en daar troffen we een muis aan die niet weg kon. Wel even gevangen en zijn vrijheid teruggegeven. 


Dag 6 Lage - Bad Pyrmont, 50 km

Het was vandaag een echt zondagsritje qua afstand, maar niet zo qua zwaarte. Er zaten heel wat hoogtemeters in de route. 
Het centrum van Lemgo

Een mooie onderbreking was het museumstadje Lemgo waar heel veel historische gebouwen staan. 
Daar in de buurt troffen we ook veel fietsers aan in alle soorten en maten. Het weer was ook heel redelijk om naar buiten te gaan. Later kregen we toch nog een buitje. 
In Bad Pyrmont hebben we een ruim appartement, maar duidelijk minder modern dan het vorige. Omdat er geen winkels op zondag open zijn in Duitsland, konden we geen boodschappen doen en koken; het werd een pizzeria. 
Duitsland kan nog heel wat leren van Nederland qua elektronisch betalen. We hebben inmiddels al vaak meegemaakt dat in een horecagelegenheid je bankpas niet wordt geaccepteerd. Alleen contant. 



Dag 7 Bad Pyrmont - Hildesheim, 79 km

Het wemelt van de kastelen in Midden-Duitsland
(Schloss Hämelschenburg)

Ondanks de langere etappe was het een mooie fietsdag.
Veel van deze stenen in de rattenvangerstad

De temperatuur was aangenaam en de zon overheerste zowaar. We fietsten onder andere een stuk langs de rivier de Weser, tot Hamelen, de stad van de rattenvanger. 
Hamelen telt veel van dergelijke monumenten

Het verhaal van de rattenvanger is een oude sage met mogelijk een historische achtergrond, maar het is in de loop der tijd vaak veranderd, het laatst door de gebroeders Grimm. De rattenvanger in het verhaal was eerst een fluitspeler, maar dat hij 130 kinderen ontvoerde is wel een constante in de sage. 

Tegenwoordig is Hamelen een aantrekkelijke oude stad met vele historische gebouwen. We hadden er een koffiepauze.
Hierna hadden we nog een flink stuk voor de boeg, voor een groot deel over fietspaden langs doorgaande routes. Het voordeel van deze routes is dat ze het meest direct zijn en ook de minste klimmen hebben. Toch hadden we ook nog leuke boerenweggetjes. 

De universiteitsstad Hildesheim is onze etappeplaats en we hebben weer een leuk appartement, in het centrum. 


Dag 8 Hildesheim - Cremlingen, 56 km

De warmste dag tot nu toe, dus jassen zijn niet nodig, zonnebrandcrème wel.
Raadhuis/museum in Braunschweig

De route was vrijwel vlak en het was een afwisseling van graanvelden en dorpen. Niet zo speciaal. 
De belangwekkendste onderbreking was de stad Braunschweig met in het centrum een aantal monumentale panden. 

We hebben een Airbnb-adres, geen heel appartement nu maar één kamer. 
Na aankomst begon het te regenen. 
De graanvelden hebben soms mooie randen met bloemen


Dag 9 Cremlingen - Haldensleben, 56 km

Oud straatje in Königslutter

Vandaag hadden we dan toch nog een serieuze regendag, al was het motregen. Het hield wel meerdere uren aan. Veel memorabels is er ook niet te melden. 
Er was wel weer een leuk stadje onderweg, Königslutter. Er staat onder andere een domkerk. 
De deling van Europa en Duitsland tot december 1989


Daarna ging het verder naar de vroegere grensplaats Helmstedt. Daar liep de grens met de DDR. Wij passeerde die nu denkbeeldige lijn even later, alleen nog herkenbaar aan een bord. 

Voor het eerst overnachten we deze reis in een typisch Duits familiepension, in het dorpje Süplingen, even voor Haldensleben.  
Een beetje oubollig is het, maar toch wel comfortabel. 
De regen is gestopt en er komt zowaar weer wat zonneschijn. We mogen kersen plukken in de tuin. 


Dag 10 Haldensleben - Tangermünde, 71 km

Langs het Mittellandkanal

Het was een grotendeels zonnige dag met weinig wind, dus heerlijk om te fietsen. 
Na het inkopen doen bij de Aldi in Haldensleben volgde we een heel stuk het Mittellandkanal. Er loopt een goed berijdbare gravelweg langs die is afgesloten voor al het verkeer behalve fietsers. 
Het pension in Buch

De tweede helft van de route ging langs de Elbe. Aan beide zijden van de rivier zijn lange-afstand-fietsroutes. Wij volgden de westelijke oever. Er zijn regelmatig picknickvoorzieningen. We zagen enkele tientallen fietsers met bagage, de meeste elektrische van de nieuwste generatie. We voelen ons soms wat armoedig met onze simpele fietsen van 15 en 30 jaar oud. 

We overnachten in een pension in een verbouwde boerderij in het dorpje Buch, niet ver van Tangermünde. We hebben een terrasje voor onze kamer waar we dankbaar gebruik van maken.  


Dag 11 Tangermünde - Brandenburg, 80 km

Het was een dag met twee gezichten. De ochtend begon met lekker zonnig weer. Na de middag werd het steeds meer bewolkt en begon het zachtjes maar gestaag te regenen. 
Bij Tangermünde staken we de Elbe over


In de stad Brandenburg hebben we een leuk onderkomen met eigen terras, vlak bij het water. 
We liepen het centrum in om wat te eten, bij de Kartoffelkäfer. Het is een restaurant met alleen gerechten met aardappel, maar dan wel op verschillende manieren. Het was lekker. 

Het is inmiddels weer droog geworden; hopelijk was dit de laatste regen.  


Dag 12 Brandenburg - Berlijn, 73 km

Berlijn bereikt

De eindbestemming is bereikt. Na 780 km (65 km gemiddeld per dag) is het gelukt. Vorig jaar hadden we de zelfde afstand en het zelfde gemiddelde. 
Deze editie was een stuk koeler en natter dan vorig jaar, maar wel met een gunstige windrichting. 
Ook vandaag begon de dag nat maar toen we op de fiets stapten was het droog en dat bleef het. De zon ging later schijnen, zodat het een aangename fietsdag werd.
Potsdam


We volgden de meest directe route, via Potsdam. Deze stad staat vol met paleizen en andere statige gebouwen. Dat geeft deze stad allure maar niet per se gezelligheid. 

Bij de nadering van Berlijn zagen we erg veel fietsers, vooral op racefietsen. 

We hebben voor vier dagen een airbnb-appartement geboekt, een stuk buiten het centrum, want we gaan de stad nog wat uitgebreider bekijken. 





Dag 13, 14, 15 en 16 Berlijn

Het bezoek aan Berlijn was behoorlijk intensief de afgelopen drie dagen. 
Zondag bezochten we eerst een herinneringsplek van de Berlijnse Muur. Er is daar een stuk van de muur en de ervoor liggende dodelijke zone bewaard. Je kunt er van boven op kijken. Er is een museum bij waar de geschiedenis van de muur goed wordt uitgebeeld. 
Een stukje muur met daarachter wachttorens en de zone des doods

Daarna fietsten we naar een grote rommelmarkt in het Mauerpark. Het is daar op zondagen een drukte van belang. 
Een klein stukje van het panorama van Asisi, Die Mauer


Checkpoint Charly, tegenwoordig een belangrijke toeristische attractie, was onze volgende stop. Er is strikt genomen weinig te zien, maar daar tegenover is in een gashouder een enorm panorama gemaakt door de kunstenaar van Iraanse afkomst Asisi. Het wordt geprojecteerd op de ronde wand en is een digitale fotocollage met geluidseffecten die een prachtig sfeerbeeld geeft van beide kanten van de muur. De westkant het stadsgewoel van de zeventiger jaren en de oostkant een troosteloze verlatenheid met alleen wat grenswachten. We waren onder indruk. 
Uit dik staalplaat zijn duizenden gezichten gesneden,
slachtoffers van de Holocaust verbeeldend


Zo mogelijk nog indrukwekkender is het Joodse Museum dat de Joodse diaspora in Europa weergeeft. De bloeitijd met belangrijke mensen in de kunst, wetenschap en handel wordt met trots getoond en natuurlijk ook de verschrikkingen van de daaropvolgende Holocaust. 
Onopvallend geblindeerd busje, gebruikt
als arrestantenwagen door de Stasi


De maandag hadden we als doel om naar de Stasigevangenis te gaan in het oostelijke deel van Berlijn. Je wordt daar rondgeleid en krijgt zeer uitgebreide uitleg, in het Duits, van de gids. We leerden er dat de Stasi nooit lichamelijk geweld gebruikte bij de ondervragingen maar ze waren niettemin meesters in het psychische druk uitoefenen zodat ze toch van vrijwel alle politieke arrestanten een valse bekentenis loskregen. 
De immense gebouwen van Tempelhof


We bezochten ook nog het door de nazi’s gebouwde vliegveld Tempelhof. Het reusachtige gebouw, destijds het grootste ter wereld, heeft veel betekend in de geschiedenis van Berlijn, vooral door de fameuze luchtbrug, die na de blokkade van Berlijn door de Sovjets de West-Berlijners uit hun isolatie moest houden en van voedsel en dergelijke moest voorzien. 
De grote hal van museum Hamburger Bahnhof;
het duin is een kunstwerk!



Vandaag bezochten we het museum voor moderne kunst, gevestigd in het voormalige Hamburger Bahnhof. We zagen bijzondere dingen, zacht gezegd. 

Morgenmiddag nemen we de ICE naar Nederland en dan zit deze vakantie erop. Waarschijnlijk zullen we met veel teleurgestelde Nederlandse voetbalfans in de trein zitten. 
Een van de waterwegen in Berlijn