Alta Gracia

Eergisteren mist

Eergisteren vertrokken we onder mistige omstandigheden naar een Nationaal Park waar condors te zien moeten zijn. Eenmaal aangekomen raadde de ranger ons af om de 12 km lange wandeling te doen naar het Balcon Norte, een goed uitzichtpunt voor de condors. Het zou mistig blijven en gaan regenen. We deden een korte wandeling vanaf de parkeerplaats. Een paar uur later zagen we tot onze verbazing vanuit de camper een condor zitten op een rots in de buurt van dat wandelpad. Helaas waren er mensen die het nodig vonden om van het pad af te gaan en naar de condor te klimmen. Die vloog natuurlijk weg. 

De lange wandeling met uitzicht op de wolken in het dal

Veel bloeiende planten en zoemende insecten

Je mag officieel overnachten in het park en bij de parkeerplaats zijn toiletten die de hele nacht openblijven. 's Ochtends was het mooi opgeklaard en deden we alsnog de 12-km-wandeling. Het is een prachtig gebied met veel vogels en we zagen onderweg al enkele condors rondcirkelen. 

Een prachtige wandelroute

De condor staat bekend als de grootste vogel ter wereld, ongeveer 1,30 meter hoog en met een vleugelspanwijdte tot 3,20 meter. Ze staan ook bekend als de verreweg meest economische vogels. Slechts 1% van de tijd bewegen ze hun vleugels. De rest van tijd gebruiken ze de thermiek. Met zendertjes heeft men vast kunnen stellen dat ze wel tot 150 km ver kunnen vliegen zonder een enkele vleugelslag. Het zijn aasgieren. 

Dit park is de meest oostelijke plek waar ze voorkomen; ze leven verder vooral in het Andesgebergte. 

De vingervormige vleugeleinden en de witte halsband zijn kenmerkend voor de condor

Bij het uitzichtpunt kijk je tegen een rotswand aan, aan de overkant van een rivier, waar zich nesten bevinden. Met ons kleine verrekijkertje dachten we twee condors bij een nest te zien. Maar spectaculairder is natuurlijk als ze vliegen. We werden niet teleurgesteld. We zagen meerdere keren condors cirkelen en één keer kwam er een vlak over ons heen. Helaas hadden we geen camera paraat, dus het bewijs ontbreekt. In totaal hebben we zo'n 10 condors gezien, een bijzondere ervaring.

Camping Villa Carlos Paz

Gisteren reden we verder naar het meer bij de stad Villa Carlos Paz. We stonden op een niet zo bijzondere camping, maar wel vlak aan het water. Het gaf een beetje de illusie van een Italiaans meer. 

Ernesto "Che" Guevara

Vandaag bezochten we het Che Museum in Alta Gracia. Het is het woonhuis geweest van de Argentijn Che Guevara gedurende 10 jaar tussen zijn vijfde en vijftiende jaar. Zijn ouders waren daar naar toe verhuisd want de gezonde lucht zou goed voor de kleine Ernesto zijn, die leed aan astma. 

Het museum biedt een overzicht van zijn leven en dood, onder andere zijn reizen. We herinneren ons de film Motorcycle Diaries. In 2006 is zijn vroegere mede-revolutionair Fidel Castro in het museum geweest, zagen we op foto's. 

In Alta Gracia staan we op een goed verzorgde gemeentecamping. Hierna gaan we naar Córdoba waar we voor vier dagen een appartement hebben gehuurd. 

Mina Clavero

Camping APA, aan het stuwmeer, niet ver van Villa Dolores

Langzamerhand naderen we de grote stad Córdoba, waar we donderdag hopen aan te komen. We zijn nu in het heuvelachtige gebied ten westen van deze stad. De hoogste toppen zijn bijna 2000 meter, dus eigenlijk bergen.

Wandeling in de heuvels bij Merlo

Eergisteren waren we in Merlo, een echte toeristenplaats. Het was er die vrijdag flink druk. Na een lekkere lunch zochten we een camping op, even buiten het dorp. Het bleek er erg rustig te zijn, misschien omdat hij relatief duur is (circa 11 euro), maar de voorzieningen waren wel tiptop. 

Camping APA

Gisteren deden we eerst een wandeling in de buurt van deze camping en vertrokken daarna naar een camping even voorbij Villa Dolores. Het is aan een stuwmeer en de standplaats was bijzonder aantrekkelijk. De voorzieningen helaas wat minder, met onder andere koude douches.

De nieuwsgierige kinderen van de beheerders

De afgelopen nacht viel er flink wat regen en ook vandaag was het eerst nog regenachtig. De zon kwam er niet aan te pas. De komende dagen beloven meer zomers te worden.

We lunchten in het dorp Nono, forel deze keer. Onze standplaats voor vannacht is iets verderop in Mina Clavero, ook weer een toeristisch dorp. Er loopt een ondiepe rivier doorheen met brede zandstranden. Ook naast de camping zien we mensen op het rivierstrand. 

Rivierstrand in Mina Clavero

Las Chacras

Parque Nacional Sierra de las Quijadas

We hebben de bergen van de Andes verlaten en zullen vanaf nu alleen nog heuvellandschap en vlaktes krijgen. Van Villa Unión reden we naar San Juan waar we op een leuke camping stonden, met zwembad. Dat was nu zeker welkom want er is een hittegolf gekomen met temperaturen rond de 35 graden. 

Camping Tia Nora bij San Juan

De volgende dag reden we naar het oosten en overnachtten op een mooi beschaduwde parkeerplaats bij een benzinestation. Het is nog steeds heet. We gaan om middernacht slapen met 32 graden. Dat gaat best goed. 

Sierra de las Quijadas

De ochtendkoelte gebruiken we om 100 km verderop naar een nationaal park te gaan, Sierra de las Quijadas. We zijn er voor 8 uur al, ontbijten daar en doen twee wandelingen. Het park is heel fraai, met gemakkelijke paden en mooie uitzichtpunten. Maar met de hoge temperaturen midden op de dag was het onverstandig geweest. 

Dan rijden we nog eens 200 kilometer verder over weinig gebruikte wegen naar het oosten. We bevinden ons nu in een Frans aandoend heuvellandschap, ergens tussen San Luis en Villa Dolores. Het is er voor de verandering natuurlijk groen. We staan op een schitterende gemeentecamping aan een idyllische rivier. Toen we gisteren aankwamen was het een drukte van belang, met mensen die urenlang aan het barbecuen zijn of afkoelen in de rivier. Hier is de hitte trouwens al behoorlijk getemperd en kunnen we weer onder ons dekbed slapen. 

Sierra de las Quijadas

Vandaag liepen we 6 km op en neer naar het dorp, op zoek naar een café, een winkel en een restaurant. Het is alsof je 60 jaar terug in de tijd gaat. De twee kruidenierswinkeltjes hebben een antieke inrichting. Je zegt tegen de persoon achter de toonbank wat je wilt hebben. De bedragen worden handmatig opgeteld. Als je vandaag niet kunt betalen wordt je naam en het bedrag in een groot boek geschreven. Met de enorme inflatie in Argentinië heb je als klant natuurlijk geen haast met betalen. 

Vanmiddag kondigt zich een weeromslag aan met harde windstoten en dreigende luchten. De campingbeheerster vertelde ons dat er een waarschuwing voor slecht weer is. We kunnen in zo'n geval naar een schuilplek in het dorp. Wat?

We kunnen trouwens wel zien dat het hier flink tekeer kan gaan. Bomen langs de rivier hebben tot drie meter hoog meegevoerde takken, struiken en dergelijke verzameld. Dat moet een verwoestende stroom zijn geweest. Maar we zijn niet zo bang aangelegd en blijven vannacht gewoon op de camping. 

De rivier stroomt langs de camping Las Chacras

Villa Unión

Termas de Fiambalá

In Fiambalá bezochten we woensdag de thermale baden. Ze liggen idyllisch in een kloof, gedeeltelijk in de schaduw van bomen.

Het hoogstgelegen bad was 45 graden, te heet om lang in te verblijven maar er zijn ruim 10 andere baden met een steeds aflopende temperatuur. Het was leuk om een paar uurtjes te verblijven. 

We reden terug naar Tinogasta om daar op de bekende camping nog een dag door te brengen. Het was er nu heel rustig, want de schoolvakanties zijn voorbij, dus het zwembad vrijwel leeg. In het dorp werden we nog aangesproken door een Nederlandstalige man, die als leraar in het dorp bleek te werken, al 25 jaar. Hij bleek wel Argentijnse roots te hebben maar sprak accentloos Nederlands. Hij vertelde dat onderwijzend personeel na 25 dienstjaren met pensioen kon, hetgeen hij zelf ook wel wat luxe vond. De sociale voorzieningen in Argentinië zijn volgens de nieuwe president ook te ruim, dus er zal wel wat gaan veranderen.

De Libanese keuken in Zuid-Amerika

De volgende dag reden we naar Chilecito, een stad die we nog kennen van onze fietsreis. We kwamen terecht op een bijzonder leuke camping, Inti Huasi, en boekten twee nachten. We hebben niet veel bijzonders gedaan hier, maar wel een bijzonder restaurant bezocht, een Libanees restaurant. De Libanese kok weet er iets bijzonders van te maken, een tafel vol kleine, zeer smakelijke gerechten, alles vegetarisch. Het was smullen. Jammer was dat we met lunchtijd de enige gasten waren; het restaurant verdient meer klandizie. 

Cuesta de Miranda

Gisteren reden we verder over de Ruta 40 en nu een fraai gedeelte, de Cuesta de Miranda. Ook dit hebben we 16 jaar geleden gefietst en toen was een groot deel nog onverhard. Tegenwoordig is het een mooie asfaltweg.

Je zou blasé worden van alweer een mooie kloof

We hebben onderweg overnacht langs de route, bij een schilderachtige kloof met zwemwater. Wel fris en vrij druk op deze weekenddag, want het is kennelijk een bekende plek. We werden hier nog aangesproken door Nederlanders in een in Chili gekochte kampeerbus. Ze maken een reis van een jaar. 

Vandaag is het weer tijdelijk omgeslagen. Het is bewolkt en regenachtig met temperaturen die 10 graden lager liggen dan gisteren. In het dorp Villa Unión hebben we weer een camping. 

Sinds 7 februari 860 kilometer afgelegd

Fiambalá

Het doel van de wandeling

De laatste dagen hebben we niet veel bijzondere dingen gedaan, vandaar dat we even gewacht hebben met een verslag. 

Vrijdag en zaterdag waren we in Belén op een kleine, groene camping. Even na ons kwamen de Nederlanders Jaap en Tieneke ook aan, de reizigers die we al enkele keren eerder ontmoetten, in Humahuaca en Salta. Zaterdag deden we nog wel een inspannende wandeling naar een opvallend uitzichtpunt boven Belén. Het was 300 meter hoogteverschil en vanwege de warmte kostte dat de nodig zweetdruppels.

Schaduw op camping Olivos in Tinogasta

Zondag reden we naar Tinogasta en daar verbleven we op een camping van een Nederlandse vrouw en Argentijnse man. Het is een populaire camping en het was er aangenaam om te verblijven. Ook hier kwamen Tieneke en Jaap. Er is een zwembad en dat trekt veel mensen. Hele families installeren zich voor een dag om te barbecueën en te zwemmen. 's Avonds is het weer voorbij en wordt het rustig. Wel werden we gewaarschuwd dat het de avond en nacht erna flink onrustig zou worden met carnaval. Wij trokken onze conclusies.

Lunch met uitzicht op de wijngaarden

Gisteren, maandag, bezochten we een bodega. We kregen enkele wijnen te proeven en samen met de hapjes was het een geslaagde lunch. Van de rondleiding kwam niets terecht want er was inmiddels een flinke onweersbui losgebarsten. Ook bleek het onmogelijk naar de nabijgelegen thermen te rijden. De weg was onderbroken door een wild stromende rivier. 

Kamperen bij de kerk

We besloten naar een vrije kampeerplaats te gaan bij een adobe kerkje, eenzaam gelegen. Ook daar kwam wat regen maar het was een aangename plek, compleet met sanitaire voorzieningen, picknicktafels en verlichting. Er vlogen ook op deze plek veel papegaaien rond. 

De hele nacht is de kerk open en verlicht

Gisteravond was het al flink afgekoeld, een heel verschil met de afgelopen nachten toen we soms met 30 graden naar bed gingen. Vandaag komt de temperatuur nauwelijks boven de 20 graden uit en is het bewolkt. Ons plan om de bekendere thermale baden van Fiambalá te bezoeken hebben we daarom tot morgen uitgesteld. We staan op een kleine, verzorgde camping, genaamd Paraiso, maar paradijs is toch iets te pretentieus als benaming.

Nog een oud adobe kerkje, nauwelijks te herkennen; adobe is zongedroogde modder vermengd met stro

Hualfin

Pachamama

Gisteren vertrokken we uit Cafayate en bezochten we onderweg het indrukwekkende museum gewijd aan Pachamama in Amaichá del Valle. 

 

Het museum is een schepping van de kunstenaar Hector Cruz en stelt als museum niet eens zoveel voor maar als bouwwerk des te meer. Pachamama is moeder aarde en werd door de inheemse bevolking geëerd voor de Inca's kwamen. 

 

Ook veel andere symbolen uit die cultuur waren inspiratie voor de kunstwerken van Hector Cruz. Het werd gerealiseerd in de jaren 1986-1996 op een hectare groot terrein. Het is vrijwel volledig uitgevoerd in verschillende kleuren keitjes en steentjes. Wij vonden het prachtig. 

Twee halvemanen

We reden door naar Santa Maria, een vrij groot dorp met een grote gemeentecamping. Er was aanvankelijk de nodige muziek maar het werd 's avonds rustig en we hadden een goede nacht. 

Vandaag reden we verder naar het zuiden over de Ruta 40. We herinneren ons heel goed een lang recht stuk van deze weg waar we in 2007 enorme tegenwind op de fiets hadden. We konden het doel voor die dag niet meer halen en zetten onze tent op in een bushokje. We zagen nu dat dit hokje er nog staat. 

We reden een fietser voorbij die heerlijk wind mee had... 

De kloof Pozo Verde in Hualfin

In Hualfin staan we op een picknickterrein bij de ingang van een fotogenieke kloof. Er is een gids die ons opving en zei dat er alleen met gids gewandeld mag worden. Geen probleem.

 

Het was 2 kilometer en zeer de moeite waard, ondanks het vele moois wat we de laatste weken al hebben gezien. Er stroomt water in de kloof tussen de verschillende poelen en dat maakt het bijzonder. Normaal is het water helder maar door de regen van de laatste dagen is het bruin.   

Er zijn op deze plek een stuk of twintig papegaaien die hier steeds rondvliegen onder luid kabaal. Ook de vorige dagen zagen en hoorden we ze al vaak. 

 

De gids verstrekte ons stokken

Cafayate (2)

Kunst van de natuur: Los Estratos

We wilden beslist de Quebrada de Cafayate (of ook wel Quebrada de las Conchas) nog eens zien. Tijdens onze fietsreis destijds hebben we lang niet alle hoogtepunten gezien.

Koken op de vrije plek; later kwam er onweer

De ongeveer 40 km lange weg vanuit Cafayate is populair onder toeristen; er komen dagelijks vele minibusjes en huurauto's langs. Om de toeristenstroom en de souvenirverkopers voor te zijn besloten we gistermiddag al enkele dingen te bekijken en te overnachten op een vrije plek in de vallei. Die plek was gevonden maar we kregen er later enigszins spijt van want uitgerekend deze nacht trokken er meerdere onweersbuien over. We stonden weliswaar zo dat we geen overstroming riskeerden maar het slaapt niet zo rustig. 

Tijdens een wandeling gisteren

Vandaag bleek dat de weg op diverse plaatsen was overstroomd door modderstromen.  Op één plek had wel een halve meter gelegen maar met machines was de weg weer vrij gemaakt. 

Na een vroeg begin van de dag waren we in de Garganta del Diablo (ja ook hier een duivelskeel) en het Anfiteatro de eerste bezoekers. Het zijn prachtige indrukwekkende kloven, te bereiken vanaf de hoofdweg via korte wandelpaden. 

De nauwe toegang tot het Anfiteatro

Klauteren in de duivelskeel, Garganta del Diablo

We sloten af met een wandeling naar Los Estratos (de lagen). De ene kant van de vallei biedt majestueuze rode rotsen en de andere kant, waar het wandelpad loopt, de gelaagde rotsen in alle mogelijke kleuren. We hebben zoiets niet eerder gezien. 

Los Estratos

We reden weer terug naar Cafayate, over dezelfde weg.

De gemeentelijke camping biedt schaduw

We staan ook weer op dezelfde camping.

Na het onweer van de afgelopen nacht is het opnieuw mooi geworden. 

Cafayate

We volgden de afgelopen twee dagen de bruine rivier Calchaquí, meestal breed, soms smal

Argentinië is een luidruchtig land, dat we weten we inmiddels. Maar dat het in dorpjes ver in het achterland ook zo is, dat hadden we niet verwacht. 

Ook de meest slaperige dorpen hebben een mooie plaza,
zoals Seclantás

Op de camping in Cachí kwam de muziek op een gegeven moment van vier kanten. Je moet je er maar aan overgeven. In Molinos, een dorpje dat alleen maar via zandwegen te bereiken is, werden we gisteravond getrakteerd op een dancemuziek avond, dicht bij de camping. Het duurde van 9 uur 's avonds tot 5 uur in de ochtend. Later hoorden we dat er vandaag een folkloristische dag zou zijn in het dorp, dus zal het daar mee te maken hebben, hoewel de muziek allesbehalve folkloristisch klonk.

Ook heeft elk dorp een kerk; dit is Seclantás

De weg tussen Cachí en Cafayate is 175 km waarvan 140 km onverhard, bijna constant wasbord. Het vergde dus weer het nodige van ons en de bus, hoewel niet te vergelijken met 16 jaar geleden toen we in drie dagen hetzelfde traject met de fiets aflegden. 

Wat we er voor terug kregen was een mooi landschap; vooral de Quebrada de las Flechas springt er uit. 

De Quebrada de las Flechas 

Het groene dal van de Calchaquí

De campings in Cachí en Molinos waren gemeentecampings die evenals in Salta prima verzorgd zijn. Er loopt personeel rond om de boel schoon en opgeruimd te houden en er zijn geen gebreken. Er is voldoende schaduw. Hier in Cafayate is de gemeentecamping iets minder van kwaliteit, maar wel schoon. 

We krijgen steeds warmer weer, nu al ruim boven de 30 graden overdag en niet meer dagelijks een onweersbui. We hebben er geen probleem mee.

Cafayate is een toeristisch dorp met veel wijngaarden rondom. Ook hier is weer een concert, maar gelukkig op enige afstand.

De route sinds 17 januari van Jujuy via Humahuaca en Salta naar Cafayate was 825km