Punta Choros

Camping Memo Ruz in Punta Choros

Het gaat altijd weer anders dan je verwacht en dat hoort een beetje bij onze manier van reizen. Vanochtend heeft de monteur, Giorgi, de toestand bekeken. Na ontluchten van het systeem en bijvullen van het reservoir een proefritje gedaan en alles lijkt in orde. Er is wel degelijk een kleine lekkage vastgesteld, maar hij vond het verantwoord om er mee door te rijden mits het vloeistofniveau in de gaten wordt gehouden. 

Bij het stilvallen zaterdag was inderdaad het vloeistofniveau zo laag dat er lucht werd aangezogen waardoor de koppeling niet meer bediend kan worden.

Heel ontspannen is het rijden op deze manier niet maar tot nu toe gaat het goed.

 

We zijn zo'n 110 km verder gereden naar Punta Choros, een dorp met alleen zandwegen en een aantal campings. Ook winkels en restaurants ontbreken niet. De reden van deze toeristische activiteit is dat het de springplank is naar het nationale park van de Humboldt pinguïns, bestaande uit drie eilandjes. Je kunt er met een vissersbootje naar toe maar nu even niet want de zee is te ruw. Misschien woensdag, als we het tenminste aandurven.

Met vereende krachten naar binnen gereden vanochtend

Het is een prachtige plek hier op deze camping. Het uitzicht is schitterend. Het is nu een doordeweekse dag en erg rustig. Op twee andere campings die we probeerden was zelfs niemand te zien, ook geen beheerder.

La Serena (2)

De foto die je liever niet maakt

Gisteren vertrokken we uit La Serena maar we waren vijf kilometer onderweg toen ineens de koppeling het begaf. De druk was volledig weggevallen en het pedaal lag plat op de bodem. Snel naar de vluchtstrook, net naast een oprit naar de snelweg. Eerst contact gezocht met de wegenwacht en daar bijna drie uur op gewacht maar eigenlijk voor niets want die verslepen je (gratis) naar het eerstvolgende benzinestation aan de snelweg, maar dan?

Intussen al wel contact opgenomen met een garage in de buurt, maar ja, zaterdag. Gelukkig kregen we wel reactie en we konden de camper bij zijn garage neerzetten en daar overnachten. Omdat er absoluut niet te rijden is met de auto hebben we ook de plaatselijke sleepdienst gebeld. Die bracht ons en de camper naar de garage. In dit soort situaties ben je blij dat je je verstaanbaar kunt maken in het Spaans.

Overigens is dit de eerste keer in 22 jaar dat deze bus afgesleept moet worden. 

De garage staat temidden van akkers

De garage is van de zoon van een aardappelboer, een Duitser van geboorte, die hier al 40 jaar woont. We konden dus in het Duits met hem praten. Hij vertelde dat hij 40 hectare land heeft en bijna de helft bebouwd heeft met aardappels. Het is steeds moeilijker geworden om hier landbouw te bedrijven omdat de rivier de Elqui nauwelijks nog water levert door de afgesmolten gletsjers en het regent hier nauwelijks 100 mm per jaar. Al het water moet opgepompt worden en het grondwaterpeil is door de jaren heen gezakt van 1 naar 8 meter en wordt ook steeds zouter door de nabijheid van de oceaan. Elke aardappelplant wordt bedruppeld om zo zuinig mogelijk met water te doen. Hij voorziet binnenkort het einde van de landbouw hier. Het woord klimaatverandering liet hij overigens niet vallen.

Het strand is niet ver van onze plek

Een bijzonder detail is dat er hier 's nachts een bewaker rondrijdt die soms in de lucht schiet om aardappeldieven af te schrikken. 

Met de garagehouder zelf hebben we alleen nog maar whatsapp-contact gehad. Maandag wordt gekeken wat er aan de hand is. Als de onderste koppelingscilinder (die nog maar 120.000 km oud is) vervangen moet worden dan duurt de reparatie meerdere dagen omdat de versnellingsbak er af moet. Is het de bovenste cilinder dan is het enkele uren. Misschien is het grootste probleem of het onderdeel snel te krijgen is. Importeren zou best een hele tijd kunnen duren.

Veel vogels

Er is een vakantiedorp hier een kilometer vandaan, waar ook diverse winkeltjes zijn. Vandaag, zondag, hebben we langs en over het strand gewandeld naar de ons al bekende vuurtoren van La Serena en een stuk langs de boulevard, in totaal 8 km. We lunchten in een Japans restaurant, pokébowl, wat erg lekker was. We genieten hier heerlijk van de zon, al zijn de temperaturen niet hoger dan 19 graden.

Pokébowl

We namen een Uber taxi terug. Uber was in Buenos Aires weliswaar een stuk goedkoper maar hier is het ook niet duur, zo'n 4 euro voor 7 km. 

Mogelijkerwijs gaan we een huisje huren in het vakantiedorp voor als dit lang gaat duren.

We zagen vandaag in La Serena een pro-Palestijnse demonstratie waar aandacht werd gevraagd voor de oorlog in Gaza.

De vuurtoren van La Serena

La Serena

Wandelen door de halfwoestijn

Als je een stad bezoekt in Chili lijkt de beste optie om een hostel te boeken. Campings zijn er vaak niet en een hostel is nauwelijks duurder. 

Hoe dan ook, we zijn nu in Hostal El Punto in La Serena.

De geitenhoedster bracht ons op het juiste pad

De laatste camping was erg rustig, zelfs geen blaffende honden. Vanaf de camping deden we gisteren nog een wandeling van 6 kilometer, die gemarkeerd was maar waar we het spoor toch een beetje bijster raakten. Een geitenhoedster kwam op ons pad en ze wees ons de juiste weg. We praatten even met haar en ze bleek dagelijks met haar kleine kudde van ca. 25 geiten door de halfwoestijn te trekken en 's avonds weer naar huis waar de geiten gemolken worden en er kaas wordt gemaakt. Het lijkt ons een hard bestaan. Het nationale park Fray Jorge zelf hebben we niet meer bezocht.

La Recova is een gebouw met knusse patio's

In La Serena waren we eerder dit jaar ook al even geweest, maar nu kunnen we een wat uitgebreider beeld van de stad krijgen. We vinden het wel een relaxte stad, maar helaas wordt de aanblik wat verpest door graffiti, zelfs op beelden in het beeldenpark in het centrum.

Het archeologisch museum was helaas net gisteren dicht gegaan wegens renovatie. We hebben vaak pech met dat soort dingen. Zo bleek het restaurant dat we op Tripadvisor hadden uitgezocht vervangen te zijn door een heel ander restaurant op de gezochte plek. 

Wel vonden we La Recova, een kunstnijverheidmarkt en de Japanse tuin. Die laatste werd druk bezocht en was ook zeker de moeite waard. 

Japanse tuin

Japanse tuin

Opvallend aan de stad vonden we het enorm grote aantal kappers in La Serena. Er is zelfs een straat waar er wel 20 op een rij zitten. Allemaal zijn ze goedkoop, zo'n 6 tot 8 euro voor een knipbeurt.

La Serena heeft ook enkele grote winkelcentra en onder andere Decathlon is hier neergestreken. Dat kwam goed uit want we wilden nog een slaapzak kopen als extra deken voor streken met nachtvorst en een nieuwe jas ter vervanging van een die behoorlijk kapot is gegaan. 

Het hostal is van een Duitse eigenaar en is, behalve het bed, comfortabel, met onder andere een eigen terras bij onze kamer. We konden vanmiddag nog een paar uur genieten van de zon die er scheen.

Het terras voor de kamer: mensen van het goede leven

Fray Jorge

Vlakbij de camping waar we de afgelopen nacht hebben gestaan is een schitterend natuurpark, genaamd Bioparque Puquén. De naam puquén slaat op een walvis want er is een plek aan de rotskust waar het water omhoog spuit zoals een walvis doet. De golfslag zorgt voor druk op een opening in de rotsen waardoor het water zeker 30 meter boven zeeniveau komt. We hebben zoiets ooit ook in Mexico gezien, maar het bijzondere hier is dat er geen toeristische kermis omheen is. Zo ziet dat er uit:

 

Daarnaast is de flora en fauna hier wonderschoon. Je ziet ongelofelijk veel verschillenden soort planten en bloemen. Verder zeeleeuwen, gieren en andere vogels. We raakten niet uitgekeken. 

 

We wandelden 6 kilometer om vervolgens ruim 200 kilometer te rijden naar een camping bij het Nationale Park Fray Jorge. De camping ligt in de halfwoestijn en we konden nog een paar uurtjes genieten van de zon die inmiddels was gaan schijnen. Het is een prachtige plek voor een mooie sterrenhemel, maar ja, dan moet je wel wat geluk hebben. Helaas scheen de maan en waren er ook weer wolken gekomen. 

Camping bij het nationale park Fray Jorge

Los Molles

Na maanden weer het geluid van de branding

Voor het mooie weer moet je meestal niet aan de Chileense kust zijn, dat wisten we al en het wordt vandaag weer eens bevestigd. 

Vanochtend vertrokken we van Hostal Berta

Na het bezoek aan een grote supermarkt, Jumbo genaamd, waren we weer voorzien van eten voor drie of vier dagen. We reden door naar Los Molles, waar een goede camping zou zijn. Goed is hij inderdaad, maar wel prijzig, zoals de meeste campings aan de kust. 

Hoe dichter we bij kust kwamen hoe kouder het werd en ook steeds meer bewolkt. Het is niet anders, want we zagen dat het eigenlijk een groot deel van de kust zo is. Weinig zon en zelden warmer dan 17 graden. In het noorden van Chili zal het wel wat beter worden.

We maakten van de gelegenheid gebruik eens uitgebreid te koken.

Los Andes (Chili)

Het vrachtverkeer kruipt de berg op en af

De ruim 3000 meter hoge pas over naar Chili ging probleemloos. Onderweg zie je een glimp van de Aconcagua, de hoogste berg van Amerika. Er is wel veel vrachtverkeer op deze route zodat het nogal traag ging. 

Het mooiste en mooist gelegen benzinestation
in Argentinië; je kunt er o.a. douchen;
we gooien de tank vol voor 40 cent per liter

De grenspassage ging daarentegen snel, binnen het uur. We hadden gelezen van mensen die wel vijf uur in de rij hadden gestaan. Er wordt met honden gecontroleerd of je ook groente en fruit in de auto hebt. Het was minimaal wat we hadden en de hond was blij dat hij wat gevonden had. Voor de zekerheid hadden we een paar zakken gemengde noten diep weggestopt. 

Het knusse hostel Berta

Een stukje voor de grotere plaats Los Andes staan we nu bij een hostel, Hostal Berta. Er zijn kamers maar je kunt er ook in je voertuig slapen, wat wij natuurlijk doen. Het is hier een primitief maar verzorgd geheel. 

We komen hier andere overlanders tegen, een jong Schots gezin met een in Chili gekocht busje, heel primitief ingericht. Ze zijn van plan een halfjaar in Zd-Amerika te reizen. 

Uspallata

Uitzicht op Uspallata en de Andestoppen daarachter

De oplettende lezer zal weten dat we eerder dit jaar hier ook al eens waren. Het is zelfs de derde keer als we de fietsreis in 2007 meerekenen. 

De Andesspoorlijn werd decennia geleden gestaakt;
toch denk je dat ze zonder veel moeite er weer treinen 
kunnen laten rijden

We verblijven weer op de gemeentecamping, niet super maar voor ons goed genoeg. Vanochtend deden we een 6 km lange rondwandeling naar een uitzichtpunt. We keken uit over de oase die Uspallata in feite is. Dankzij allerlei bevloeiïngskanalen is het hier groen.

We kwamen ook weer de Duitse sierradenverkoper tegen die we een halfjaar geleden ook ontmoetten. Janny kocht er nu een ketting met hanger.

Het gaat sinds haar val nog niet zo heel goed. Wandelen is geen probleem, maar ze heeft nog wel op allerlei plekken spierpijn. Het is een kwestie van tijd.

Een oude auto en een slapende hond;
een treffend straatbeeld in Argentinië

Het is hier meest zonnig met een temperatuur van ca. 25 graden. 

Water is op steeds meer plekken een probleem, zo ook hier;
"Uspallata verenigd voor het water"

Zondag

Las Bóvedes, met drie opvallende koepels

We zijn vandaag naar de Bóvedes gewandeld, een uniek bouwwerk hier. Het is door de Jezuïeten gebouwd en het heeft waarschijnlijk gediend als zilversmelterij. 

Dit wordt de laatste overnachting voorlopig in Argentinië. We steken morgen de grens over naar Chili. Als we over een aantal weken terugkeren zal er een andere president zijn in Argentinië want vandaag zijn de verkiezingen. Daar merken we overigens heel weinig van. 

Vila San Carlos

Stuwmeer in de Atuelkloof

We hebben de rest van de kloof van de rivier Atuel uitgereden. Het weer viel vandaag tegen. Het was eerst maar 7 graden en er viel lichte regen. Toch konden we genieten van de fraaie landschappen langs deze rivier. Er is een flink stuk onverhard.

Urenlang over een onverharde weg

Er zijn meerdere stuwdammen gemaakt zodat er ook een aantal stuwmeren is waar we langsrijden.

De kloof is veelkleurig en veelvormig

We wilden eigenlijk eindigen vandaag bij het grote stuwmeer bij het dorp Nihuil. Je hebt daar mooie zonsondergangen was ons beloofd. Maar de kou en regen doet ons na de lunchpauze besluiten om door te rijden. We rijden over goede asfaltwegen over de hoogvlakte met de besneeuwde Andestoppen in de verte. Verkeer is er bijzonder weinig op deze route. 

 

We komen op de Ruta 40, maar ook deze hoofdroute die van zuid naar noord loopt door heel Argentinië is rustig. 

Opeens eindigt de halfwoestijn, waar hier en daar zwarte stieren rondlopen, om plaats te maken voor landbouw en wijnbouw. In het dorp Villa San Carlos vinden we hostel/camping Rosengarten. De vader van de eigenaar was Oostenrijker, vandaar. 

Het is een mooie groene tuin met zwembad waar we de camper neerzetten. 

Update 19 oktober

Sommige dagen verlopen geheel anders dan je had gedacht, zo ook vandaag.

Tijdens de wandeling vandaag

We hadden gedacht na onze ziekte weer eens een flinke wandeling te doen door het dorp, naar de Ruta 40, zo'n 6 km heen en terug. Maar net voor we iets zouden eten en drinken viel Janny over een soort stoeprand. Haar hand was behoorlijk gehavend en haar gezicht ook enigszins en het was vooral erg pijnlijk. Meteen stonden er wel vier bezorgde Argentijnen om ons heen. 

Eerst even bijkomen in een café maar Jan vond dat ze naar de eerste hulp moest. 

Het was niet ver van de plek waar we waren en zodoende maakten we kennis met de Argentijnse medische sector. Niets dan lof, want men deed alles heel grondig. Er werden röntgenfoto's gemaakt waar niets bijzonder op te zien was en de wondjes werden schoongemaakt en er werd een prik gegeven tegen de pijn en ter voorkoming van infecties. 

Argentinië is goedkoop, dus we waren voorbereid op een niet zo hoge rekening. We hadden echter niet verwacht dat de gezondheidszorg gratis is, ook voor buitenlanders. 

Zou deze nog rijden?

Door deze gebeurtenis blijven we nog een nacht op deze camping. Het weer is prachtig, maar vannacht was het slechts 3 graden. Overdag zo'n 25 graden. Gisteren was duidelijk een kortstondige dip wat betreft het weer.

De minicamping

Río Atuel

De kloof van de Atuel rivier is prachtig. Het snelstromende water nodigt tientallen mensen uit om in een raftingboot of een kano de rivier af te zakken. We hebben een plekje gevonden op een camping pal aan het water. Vanaf daar kunnen we goed bekijken wat zich op het water afspeelt. 

 

Het is vandaag een vrije dag voor de Argentijnen, dus extra druk. Aan het einde van de dag is de camping weer vrijwel leeg. We blijven hier twee nachten.

 

San Rafael

We zijn 270 km naar het zuiden gereden naar de grote stad San Rafael. We kwamen over een uiterst saaie weg, recht en vlak, door de halfwoestijn. In de buurt van de stad werd het weer groen omdat er hier bevloeid wordt vanuit de rivier. 

De tuin van Juan

We maken hier een tussenstop omdat we morgen boodschappen willen doen, wat vandaag niet mogelijk is vanwege de zondag. 

We zijn te gast op het erf van Juan, die overlanders ontvangt zonder tegenprestatie. We krijgen stroom en water maar geen sanitair. 

Morgen gaan we door naar de Cañon de Atuel. We zijn er niet zeker van of er steeds internet beschikbaar is. Maar mooie landschappen zijn ons wel beloofd. 

Mendoza (2)

We zitten momenteel nog even vast bij Valentin want de griep heeft hard toegeslagen. Janny ligt nu al bijna drie etmalen op bed met koorts, hoofdpijn en keelpijn. 

Vandaag voor het eerst geen koorts en ze heeft wat eetlust, dus het dieptepunt lijkt wel voorbij. 

Eigenlijk zijn we niet in Mendoza maar in een dorp San Martin, 35 km oostelijk. Het heeft weinig bijzonderheden maar wel alle voorzieningen die je kan bedenken. Valentin bood aan haar mee te nemen naar een artsenpost maar Janny vond dat niet nodig. Griep moet je uitzieken, vindt ze. 

Het is inmiddels onbewolkt geworden, dus de nachten zijn koud met 5 graden en overdag warmt het op tot meer dan 25 graden. Prima. 

Update 14 oktober

De patiënt is weer op de been

Valentin heeft ons plotseling de zorg voor zijn huis en hond overgedaan. Hij is twee nachten weg. 

Na 4 nachten in de gastenkamer kwam Janny vandaag weer naar buiten. Koorts en hoofdpijn zijn verdwenen en langzaam keert de eetlust terug. 

Diverse mensen hebben haar beterschap gewenst. Hartelijk dank nog. 

Van meerdere kanten kwam de suggestie dat het wel eens corona zou kunnen zijn. Dat valt inderdaad niet uit te sluiten, maar we konden geen thuistest vinden hier, zodat we niets met zekerheid kunnen zeggen. Het zou aan de situatie ook niet veel veranderd hebben. 

We zijn wel van plan morgen eindelijk met het reizen overland te beginnen.

Mendoza

Na een twee uur durende vlucht hebben we Mendoza bereikt. We werden opgehaald door Valentin, de eigenaar van de stalling. We kamperen op zijn terrein. 

De camper heeft wat stof verzameld maar er is verder niets bijzonders mee gebeurd. 

De camper is er klaar voor. Wij nog niet. 

Het weerzien met onze camper wordt nogal overschaduwd doordat Janny zware griepverschijnselen heeft. Koorts en hoofdpijn houden haar aan bed gekluisterd. Dat komt slecht uit nu juist vandaag een afspraak was geregeld met een garage voor wat regulier onderhoud. Het bed is dus weg…

Gelukkig bood Valentin een gastenkamer in zijn huis aan, zodat de afspraak door kon gaan. 

Met de gezondheid van Jan gaat het ook niet zo goed want hij heeft last van een pijnlijke keel. 

Het is niet de eerste keer dat een reis met dergelijk ongemak begint, dus het hoort er een beetje bij, denken we maar.

De overheid waarschuwt voor een teveel aan
suiker, vet en calorieën. Wordt uitgedeeld in 
het vliegtuig, dat dan wel. 

Gisteren was het hier 29 graden maar vandaag slechts 16, dus wel wat fris omdat het ook nog waait. 

Buenos Aires (2)

La casa rosada, het belangrijkste overheidsgebouw van de stad

We staan inmiddels op het punt om Buenos Aires weer te verlaten.

Tigre, aanlegsteigers

Eergisteren hadden we een tour geboekt naar Tigre, 35 km ver. Het is een toeristische plaats aan een delta, een beetje vergelijkbaar met de Biesbosch. Uiteraard ging dat met een boot. Eerst zagen we onbewoond gebied, maar dichter bij Tigre staan huizen aan het water, die alle slechts per boot bereikbaar zijn. We vonden deze trip zijn geld eigenlijk niet waard. 

Japanse tuin

Gisteren namen we de taxi naar de Japanse tuin. Dat bleek een populair uitje te zijn en het is inderdaad een mooi geheel.

Café Tortoni

We bezochten ook nog Café Tortoni, al meer dan 150 jaar oud. Het heeft een prachtig art deco interieur. 

Ons comfortabele appartement in Buenos Aires

Er worden hier ook tangovoorstellingen gehouden maar dat hebben we niet meer afgewacht. 

Buenos Aires

Puerto Madero in Buenos Aires

Met de maatschappij Iberia zijn we via Madrid naar de hoofdstad van Argentinië gereisd. Dat zou normaal gesproken 17 uur duren inclusief een lange overstaptijd in Madrid. Het zat ons echter niet zo mee, want het vliegtuig dat ons de oceaan over moest brengen vertrok 3 uur te laat. De warme maaltijd in het vliegtuig ging desondanks wel door, zodat we om 4 uur 's nachts het diner konden nuttigen. Verder verliep de reis goed. We waren inmiddels wel zo uitgeput dat we voor ons doen lang hebben geslapen onderweg.

Puente de la Mujer

Het is hier nu 5 uur vroeger, dus er is bij ons een gematigde jetlag. We genieten hier van prachtig voorjaarsweer. De jacaranda's bloeien hier en daar al uitbundig. 

Plaza Reina de Holanda, met beschilderde silo's erachter

We hebben een eenvoudig maar sfeervol appartement in het centrum van de stad geboekt. Het ligt op een steenworp van de de obelisk, een markant herkenningspunt in de stad. 

Een van de eerste zaken die geregeld moest worden was geldopname. Zoals we gewend waren haalden we bij Western Union stapels pesos op. Sinds het begin dit jaar is de helft van de waarde van de peso alweer verdwenen. De enorme inflatie gaat nog steeds niet omlaag. De zgn. blue dollar koers is nu al bijna 1000 pesos voor één euro.

De kantoren van Western Union zijn altijd erg druk. Veel Argentijnen betalen er hun rekeningen en zetten peso's om in dollars. Bijna alles gaat hier contant. 

De mate is de bijna religieuze Argentijnse kruidendrank;
toch zagen we het in Montevideo meer op straat dan hier

Je kunt trouwens ook heel gemakkelijk geld op straat wisselen. Er zijn letterlijk tientallen wisselaars op straat in het centrum die hun diensten aanbieden. Ze zijn wat minder gunstig dan Western Union, zegt men en we denken ook niet dat deze straathandel legaal is. 

Vandaag, zaterdag, hebben we een flink eind gewandeld door de wijken Puerto Madero en San Telmo. Hier kom je ook meer toeristen tegen dan in het centrum. We hoorden zelfs Nederlands af en toe.

Puerto Madero is de voormalige haven waar veel oude pakhuizen zijn veranderd in woongebouwen annex horeca. De oude havenkranen heeft men laten staan. 

Als je de voetgangersbrug Puente de la Mujer oversteekt kom je bij een pleintje genaamd Reina de Holanda (koningin van Nederland) met o.a. een standbeeld van Anne Frank. Bekende Nederlandse bedrijven hebbend de totstandkoming gesponsord, stond op een bordje. 

Voor die andere Argentijnse passie, dulce de leche, zijn speciale winkels ingericht.
Je kunt er zelfs proeven.

De wijk San Telmo herinneren we ons nog wel van de vorige keer, in 2007. Het is sfeervol en bruisend. De overdekte markt is een van de magneten die veel publiek trekt. We aten er paella de frutas del mar. Behalve de overvloedige zeevruchten zat er ook kip bij; zeekip?