29.4.19

Florence

Duinen bij Dunes City
De kust van Oregon kent ook duingebieden, zoals dat ten zuiden van Florence. Er is hier zelfs een plaats met de naam Dunes City.
Deze duinen worden niet beschermd zoals in Nederland, nee ze vormen vooral een recreatiegebied voor ATV's, dus terreinvoertuigen. Daarmee wordt in de weekenden naar hartelust door de duinen gecrost, wat natuurlijk veel lawaai en stof geeft. Inmiddels is de rust weergekeerd.

De duinen zijn wel indrukwekkend, tot 150 meter hoog en volop stuivend.
We staan op een camping achter de duinen en we hebben gewandeld naar het duingebied. Om vanaf hier bij het strand te komen is vele kilometers en dus haast ondoenlijk met dat losse zand.

Vandaag was er minder wind en wel weer volop zon. Met de temperatuur is het wat behelpen, maar uit de wind zit je lekker.

28.4.19

Coos Bay

De rotskust bij Brookings
We konden niet blijven op de campingplek, want deze was gereserveerd door iemand anders, evenals alle andere zonnige plekken. Daarom besloten we om verder te rijden.

De internetdekking aan de kust van Oregon valt tot nu toe tegen met onze provider. We reden daarom maar door tot een camping die wifi heeft. Dat is hier in Coos Bay, een camping bij een casino.

Het weer zit ook niet mee. Het is vanmiddag heel hard gaan waaien, zodat het erg koud aanvoelt. Maar er komen ongetwijfeld betere tijden.

De kustweg die we nu 200 km lang reden is mooi. We zien veel rotseilandjes in zee. Echt spectaculair als in Californië is het nog niet en even uitstappen voor een wandeling hebben we met deze storm ook niet gedaan.

27.4.19

Brookings (Oregon)

Fietsen tussen de redwoods
Op 12 maart begon onze reis door Californië, met het Joshua Tree park. Het is een zeer uitgestrekte staat met heel uiteenlopende landschappen, zoals woestijnen, oases, meren, besneeuwde bergen, wouden, wilde rivieren, duinen, rotskusten en steden.
De Smith River
Het zal misschien niet mogelijk zijn om een nog veelzijdiger gebied in de VS te zien. Hoe dan ook, we zijn vandaag de vierde staat binnengereden, na Arizona, Nevada (Las Vegas) en Californië.
Ook hier verwachten we mooie landschappen te zien.

Vandaag hebben we eerst nog een fietstocht van 30 km gedaan in en rond een gedeelte van het Redwood NP. Opnieuw waren we onder de indruk van de prachtige oude bomen.

In Brookings, de eerste stad in Oregon staan we op een camping in een staatspark. Erg mooi en zelfs met een beetje zeezicht vanaf onze plek. De mooiste plekken waren al gereserveerd en het is heel druk hier, vanwege het weekend.

Ook vandaag was het steeds zonnig met lekkere temperaturen. In de nacht koelt het af tot ongeveer 9 graden.

26.4.19

Crescent City

Overal zie je grote hoeveelheden aangespoeld drijfhout
De noordelijkste kustplaats van Californië is Crescent City. Ook hier heeft het dit voorjaar veelvuldig geregend maar inmiddels beleven we hier zonnige dagen. Wel stonden we op met mist en bewolking.

Camping Ruby van Deventer; onder de redwoods
Onderweg naar het noorden deden we nog een korte wandeling, ook al in de mist. Verder hielden we ons vandaag vooral bezig met eten kopen, koken en opeten. Ook lekker in de zon lezen.
Opvallend is dat we als enigen hier op een camping staan. Er staan hoge bomen en die maken het donker maar wij staan juist aan de rand en in de zon.

Langs de camping die de naam draagt van Ruby van Deventer, stroomt de Smith River.

25.4.19

Klamath

Redwood NP
De redwoods zijn uniek. Deze bomen kunnen tot 85 meter hoog worden en is daarmee de hoogste bomensoort ter wereld. De meeste zijn 2 tot 4 meter in diameter, maar ze kunnen tot 7 meter dik worden.
Een kan er maar de grootste zijn

Vanaf het bezoekerscentrum deden we een prachtige wandeling van 10 km door dit oerwoud met zijn statige bomen die ook nog eens heel oud kunnen worden, meer dan 1500 jaar. In de ondergroei zagen we vooral varens en diverse soorten orchideeën.

Niet meer gezond, dit exemplaar
Het valt op dat veel van deze bomen zijn omgevallen. Ze hebben geen erg diep wortelgestel. Deze bomen liggen daar wel langer dan een eeuw voordat ze vergaan zijn, want het hout is heel duurzaam en dat is tevens de reden dat 95% van het oorspronkelijke oppervlak in het verleden is gekapt. In dit park worden ze natuurlijk met rust gelaten.

 
Wij vinden dit een bijzonder mooi park. Er is nog een tweede gedeelte, wat verder naar het noorden en waarschijnlijk gaan we daar ook nog wel rondkijken.

We overnachten nu in het gehucht Klamath, tussen de beschermde natuurgebieden in. Deze keer is het een particuliere camping. We staan op een enorm groot en vrijwel leeg grasveld en kunnen optimaal profiteren van de ook vandaag aanwezige zon.

We lunchten in een typisch Amerikaans dorpsrestaurant. Ze hebben er standaarddingen als clubsandwiches, hamburgers en salades. Het smaakte goed.

24.4.19

Redwood NP

Fern Canyon
Varens aan de rotswanden van Fern Canyon
Het is vandaag prima weer, zelfs aan zee. We genieten van ons verblijf op een mooie camping aan zee in het nationale park Redwood.
Redwood NP
De weg er heen is een smalle slingerweg door een donker bos met dicht op elkaar staande naaldbomen en daaronder varens. Dat is het kenmerkende landschap van dit park.
Ook op deze camping zie je nauwelijks buren
Ook dit ecosysteem wordt bedreigd door de klimaatverandering. Door de opwarming zal er minder mist vanuit zee binnendrijven en die is noodzakelijk voor deze bossen.

Vanaf de camping deden we een wandeling van circa 8 km, eerst een stuk over het strand.
Daarna kwamen we in de Vern Canyon, een smalle kloof die helemaal begroeid is met allerlei soorten varens. Het lijkt bijna een regenwoud, zo weelderig is de begroeiing onder de hoge bomen.

Het stuk langs de beek door de kloof was in principe eenvoudig, maar als je droge voeten wilde houden moest je allerlei halsbrekende toeren uithalen. Verschillende keren moesten we over de beek springen of op keien stappen, maar ook over boomstammen lopen. In de kloof zijn heel wat bomen omgevallen die de doorgang bemoeilijken.

Inmiddels hebben we de verscheping van Baltimore naar Antwerpen geregeld, ook deze keer bij Robert Worldwide Shippings.

23.4.19

Big Lagoon

Rechtbank in Weaverville (1850)
Het was een mooie rit naar de kust. De weg slingerde zich door de bergen en langs rivieren.
Slechts een enkel dorp was de moeite waard voor een stop, Weaverville, dat een aantal oude gebouwen heeft van rond 1850. Dat is voor Amerikaanse begrippen al behoorlijk oud.
Muziekkoepel in Weaverville
Een muziekkoepel deed ons op een of andere manier denken aan de vroegere tv-serie Peyton Place.

Vaak is het dichter bij de kust warmer dan in de bergen, maar dat is aan de Noord-Californische kust niet het geval. Het is 10 graden kouder dan waar we vanochtend vertrokken. Maar zolang de zon schijnt en het niet hard waait vinden we het prima.

We staan aan de Big Lagoon ongeveer 40 km ten noorden van Arcata en 55 km ten noorden van Eureka. Het plekje is mooi, pal aan de lagune en in de verte horen we de oceaan.
Camping aan de Big Lagoon. Onze camper lijkt zo nog kleiner dan hij al is.

22.4.19

Weaverville

De groene heuvels rond Black Butte Lake
Gisteren reden we naar Black Butte Lake, ten westen van Orland. Daar bleek geen 4g-ontvangst te zijn.
Mooie campingplaats met dreigende lucht
Het is een meer tussen met gras en eiken begroeide heuvels. Een soort Teletubbies landschap.
De camping was vanwege het paasweekend bijzonder druk, alle plaatsen bezet, soms wel met 8 personen per plaats. Dat gaf wel enige geluidsoverlast, ondanks de afstand tussen de plaatsen.

We deden een mountainbikerit vanaf onze plek. Het was een leuke en soms uitdagende route. Aan het eind gingen we ons wat extra haasten omdat er een donkere onweersbui aankwam. Uiteindelijk stelde het weinig voor, maar het was inmiddels flink afgekoeld.

Zo kamperen we vandaag
Vandaag reden we verder over de Interstate 5 en gingen in Redding in westelijke richting, zodat we later weer bij de kust komen.

Rond het Whiskeytown Lake bleek vorig jaar een enorme bosbrand geweest te zijn. Het is een mooi meer, maar met een trieste aanblik. Het natuurpark is nu gesloten.

Verderop werd het weer groen en even voor de plaats Weaverville staan we nu op een gratis 'primitive campground'. De enige voorzieningen zijn een droog toilet en enkele picknicktafels.
Samen met de ruisende rivier, de zingende vogels en niet te vergeten een internetsignaal, is dit genoeg voor ons. We zitten in de zon en het is 20 graden.

20.4.19

Dunnigan

Weelderige bloemenweiden
We begonnen de dag met een mooie wandeling van 7 km vanaf de camping in Sugarloaf Ridge SP. Het landschap is misschien niet zo spectaculair, maar toch heel aantrekkelijk om al wandelend in je op te nemen. Ook hier zien we weer veel bloemen en vlinders.

Een ontspannen wandeling
Door de wijnstreek van Sonoma rijden we via Napa naar de Interstate 5, de grote noord-zuid-route in Californië. We zijn dan inmiddels in een saai en vlak landbouwgebied gekomen.
Bij het kleine Dunnigan staan we nu op een camping met het geluid van de snelweg duidelijk hoorbaar. Geen probleem verder, we zijn inmiddels alles wel gewend.

De temperatuur vandaag was rond de 27 graden. Dat gaat morgen veranderen, want dan komt er regen met lagere temperaturen.

Ons plan om ook naar het Lassen Volcanic National Park te gaan, gaat waarschijnlijk niet door. We hadden ons aanvankelijk niet gerealiseerd dat de doorgaande route door dit park nog onder een meters dikke laag sneeuw ligt en we lazen dat nu op het internet. Nu is slechts een klein deel van het park te bezoeken en we vragen ons af of dit de moeite waard is.

Wat we ons wel realiseren is dat we nog maar ruim 2 maanden voor de boeg hebben voordat we vanuit Washington DC terugvliegen. In deze 2 maanden moeten we nog circa 12 staten doorkruisen en 7000 km afleggen. Tot nu toe hebben we twee staten bezocht in bijna 3 maanden en ook 7000 km afgelegd. Ons reistempo moet nu echt omhoog.

19.4.19

Kenwood

Camping Sugarloaf Ridge SP
We wilden wel weer eens de natuur opzoeken. Momenteel zijn we in de Sonoma vallei, bekend om zijn wijngaarden. Het echte hart van dit wijngebied gaan we nog zien. We zijn eerst de heuvels bij Kenwood ingereden waar zich een mooi staatspark bevindt, Sugarloaf Ridge State Park.

Alle kleuren lentegroen zijn aanwezig en langs onze campingplek loopt een beek. Het is de ideale plek om te genieten van het prachtige voorjaarsweer.

18.4.19

San Francisco (2)

Fietsen over de Golden Gate brug
Vandaag hebben we 32 km gefietst in San Francisco. Dat is redelijk vermoeiend, niet alleen vanwege de hoogteverschillen maar ook door het verkeer. Je staat vaak voor een rood verkeerslicht.

Alcatraz gezien vanaf Telegraph Hill
Het was wel een goede manier om de stad te verkennen. Na de brug overgestoken te zijn (je bent dan al 3,5 km verder) fietsten we over een prettige fietsroute naar een bezoekerscentrum/museum waar een boeiende tentoonstelling te zien was over de geschiedenis van de stad. Op dit traject langs de noordkant van het schiereiland zagen we bijzonder veel mensen op huurfietsen, soms begeleid en in de meeste gevallen vrij stuntelig.

Deel van een muurschildering in Coit Tower
Vervolgens fietsten we naar Pier 39, een toeristische plek met veel winkels en restaurants. Daarna klommen we naar de Coit Tower op de Telegraph Hill. Het is vanouds een uitzichtpunt over het vroegere havengebied met alle pieren. Ook zie je vanaf hier goed het eiland Alcatraz. Aan deze beklimming waagde geen enkele andere fietser zich meer. De Coit Tower heeft een bijzondere verzameling muurschilderingen.

De cable cars vormen een toeristische attractie met wachtrijen
We daalden weer af naar de kustlijn, in dit geval naar de Ferry Building. Dit enorme gebouw heeft een nieuwe bestemming met luxe eettentjes en winkeltjes met bijzondere dranken en voeding, zoals olijfolie voor 50 dollar per liter. We zagen er vooral veel personeel van het nabijgelegen financiële district.

De volgende stop voor ons was China Town, gelegen rond Grant Street. Het valt vooral op dat de Chinezen onderling alleen maar Chinees spreken en zich veelvuldig op straten en pleinen vertonen. Er zijn natuurlijk allerlei Chinese winkels met spullen die wij absoluut niet willen hebben, maar ook restaurants. We aten in een willekeurig gekozen restaurant gebakken rijst met goede ingrediënten. Het was wel dermate veel dat we de helft opkonden en de rest meenamen.

Painted Ladies
Daarna fietsten we een heuvelachtig stuk naar Alamo Square, een groene heuvel, omgeven door karakteristieke woonhuizen, waaronder een blokje dat bekend staat onder de naam Painted Ladies.

Verder naar het westen kwamen we in het Golden Gate Park, maar dat deden we geen recht meer. Het was inmiddels al vijf uur, het werd kouder en wij waren moe geworden. We waren ook te laat voor het Young Museum en de Japanse tuin hebben we niet meer bezocht.
Het park is enorm groot en we zagen er veel mensen hardlopen en racefietsen.

We vonden onze camper ongeschonden terug op de parkeerplaats aan de noordkant van de brug, waar we ook overnacht hebben. Je hoort het lawaai van de weg natuurlijk, maar verder werden we afgelopen nacht niet gestoord. Er waren circa 7 andere campers en ook wat mensen die in hun auto sliepen. Vannacht herhalen we dit.
San Francisco en de Golden Gate Bridge

17.4.19

San Francisco


De kust van Californië heeft uitgestrekte ‘redwood’ bossen, die profiteren van de mist die veelvuldig vanuit zee het binnenland binnendringt. Ten noorden van Santa Cruz zijn ook van deze bossen met de hoge en soms dikke bomen, die vroegere ontbossingen hebben overleefd.

In het staatspark Big Basin wilden wij dat wel eens van dichtbij bekijken. Er zijn campings en je kunt er wandelingen doen, maar wij vonden het gewoon te koud om er te blijven. Negen graden en nauwelijks zon in het woud lokte ons niet aan. Het bleef dus bij een mooie rondrit.

De Golden Gate Bridge vanaf de parkeerplaats
We reden daarna door San Francisco waar we nu geparkeerd hebben bij de noordkant van de Golden Gate brug. Er komen veel toeristen op deze plek en ze fotograferen de brug en vooral zichzelf met de brug. Leuk om te zien.
Volgens de app ioverlander is dit een geschikte overnachtingsplek. We zullen zien.
Hier schijnt de zon volop en de temperatuur is 16 graden. Hierna belooft het warmer te worden.
Morgen willen we de stad bezoeken.

Vanochtend hebben we afscheid genomen van Betty.  We waarderen haar gastvrijheid en het waren ontspannen dagen bij haar.
Afscheid

16.4.19

Santa Cruz

Op een zondagmiddag naar Santa Cruz gaan is niet verstandig. Het leek wel of iedereen hier wilde zijn. Deze kustplaats is bekend van de boardwalk, een promenade met allerlei kermisattracties die hier permanent staan opgesteld. Er komen massa's mensen op af, te meer daar het alleen in het weekend en in de vakanties open is.

De boardwalk in Santa Cruz: uitgestorven op maandag
Na een tijdje in het verkeer vastgezeten te hebben gingen we maar snel naar Betty die hier vlakbij woont. Ze is Nederlandse en ze is een vriendin van een vriendin. Ze woont hier het grootste deel van haar leven al.
We stellen haar gastvrijheid zeer op prijs en deden met haar een wandeling langs een minder druk deel van de kust.

Tientallen surfers wachten op de goede golf
Santa Cruz maakt op ons een aangename indruk, even afgezien van de kermis. Wel is het zo dat de huizenprijzen hier de afgelopen jaren omhooggeschoten zijn, voornamelijk vanwege mensen uit de nabijgelegen Silicon Valley, die de prijzen opdrijven. Als nieuweling kom je hier alleen maar terecht als je een zeer goed betaalde baan hebt.

Luie zeehonden, van boven gezien
Vandaag verkenden we nog een stuk van de kust op de fiets. We reden de pier op, waar we aan het eind weer uitrustende zeehonden zagen.
Het was vandaag met 16 graden frisser dan gisteren en het ging zelfs wat regenen aan het eind van de dag.

De komende dagen zullen we verder naar het noorden gaan, dus naar San Francisco.

14.4.19

Moss Landing

De eenzame cipres op het Monterey schiereiland
Monterey is onder andere bekend van de 17 Mile Drive, een toeristische route over het schiereiland. Die deden we vandaag op de fiets, evenals tientallen andere fietsers, maar natuurlijk ook veel mensen in hun auto.
Zeehonden op het strand
Het is een mooie route met enkele bekende uitzichtpunten. Zo is er een cipres op een rots die al enkele eeuwen de elementen trotseert. En er is een strand waar veel zeehonden komen.

Het gedeelte langs het centrum van Monterey ging over een druk fietspad, maar de rest over rustige wegen.
Na 31 km waren we terug op de camping en konden ons nog douchen voor we om 12 uur moesten vertrekken.

17 Miles Drive
We zetten de camper op een parkeerplaats aan zee en bij het centrum en liepen naar de Cannery Row, een beroemde plek. Hier stonden ooit een hele rij fabrieken die sardines inblikten, vandaar Cannery, wat zoiets betekent als conservenfabriek.

Beeldengroep in Monterey;
bovenaan John Steinbeck, de beroemdste zoon van deze streek
Nu is het een toeristische attractie met restaurants, bars, hotels, toeristenwinkels en dat alles gedeeltelijk in de oude fabriekspanden.

We aten heerlijke vis, sable fish oftewel zandvis, in een van de visrestaurants.

De andere attractie, de Fishermen’s Wharf hebben we laten zitten.

We reden 30 km verder naar het noorden en staan nu achter de duinen aan een doodlopende weg naar het strand. Met ons staan hier nog 7 andere campers.

13.4.19

Monterey

De kust van Californië, bij Ragged Point
De Highway 1 is een beroemde weg en dat geldt zeker voor het gedeelte dat nu achter ons ligt. Het is een bochtige tweebaansweg met bijna voortdurend zicht op de Stille Oceaan.

Zeeolifanten
De kust is eigenlijk volledig rotsachtig met hier en daar een kleine zandbaai. Een van die zandstranden wordt in beslag genomen door een grote kolonie zeeolifanten. Ze liggen heerlijk in de zon uit te rusten en ze werpen steeds zand over hun lijf, bij wijze van anti-zonnebrand. Ze zijn ook bezig te vervellen.

 
Er zijn het hele jaar door van deze dieren. In totaal schijnen er 20.000 te zijn, maar steeds is er maar een gedeelte van dit aantal op het strand. Nu zijn het moeders en hun jongen, die in januari geboren zijn en die inmiddels zelfstandig zijn. De mannetjes zijn momenteel weg, ver de oceaan op. Een volwassen mannelijke zeeolifant kan meer dan 2000 kg wegen. Ze hebben een gevaarlijk leven, want jaarlijks valt een op de drie ten prooi aan orka's.

De mannetjes hebben een korte slurf en de vrouwtjes lijken meer op een zeehond.

De Highway 1 is een geliefde route voor fietsers. Je kunt helemaal langs de westkust van de VS fietsen. We zien dan ook heel wat fietsers, de meesten van noord naar zuid. Dat is de beste richting met het oog op de wind die meestal uit het noorden komt. Dat hebben we zelf ondervonden toen we 23 jaar geleden over deze weg van Los Angeles naar Monterey fietsten en sterke tegenwind hadden.


12.4.19

San Simeon

Opnieuw zijn we in een staatspark, nu dat van San Simeon. Er zijn twee campings en wij staan op de primitievere, 2 km vanaf zee. Het is een mooi gelegen camping maar dan moet het liever niet waaien en dat doet het deze middag juist wel.

We hebben desondanks een wandeling gedaan van 5 km. In het bos was het goed te doen, maar aan de kust werden we bijna weggeblazen.

Vanaf hier wordt de kustweg steeds mooier tot aan Monterey. Waarschijnlijk gaan we dat stuk van 160 km morgen doen. Er is het hele traject geen mobiel netwerk. Dat geeft aan dat het een stille weg is zonder dorpen of steden onderweg, maar wel met mooie natuur.

Geen foto gemaakt vandaag, morgen beter.

11.4.19

Morro Bay

Ochtendmist in State Park Montaña de Oro
Vanaf de camping hebben we vanmorgen gefietst langs de klipkust en door het dal het binnenland in.
De rotskust bij Montaña de Oro
Beide tochten waren kort maar mooi. Het pad langs de kust was druk met wandelaars. Sommigen herkenden onze bel niet als een fietsbel en reageerden daar dus niet op. Bijzonder, want ze leken niet allemaal doof.
Montaña de Oro

We zijn maar een korte afstand verder naar het noorden gereden, ook weer naar een staatscamping en deze wel met een douche.

Enorme eucalyptussen in Morro Bay
Morro Bay is een bescheiden toeristenplaats waar momenteel weinig te doen is. Het is een dorp aan een baai, die zowel een lagune is met veel vogels als ook een jachthaven. Bij de ingang naar zee ligt een prominente 200 meter hoge rots.
De lagune van Morro Bay met de rots