Punta Arenas (2)

Een voormalige aanlegsteiger wordt nu benut door honderden aalscholvers

Oudjaarsdag is het eindelijk rustig geworden. De wind is weg en de temperatuur is voorjaarsachtig, ongekend. Er lopen zelfs mensen in korte broeken rond, een tijdje geleden dat we dat voor het laatst zagen. Tegelijk zien we dat in Nederland vuurwerkshows worden afgelast vanwege de harde wind.

Op het centrale plein staan reusachtige coniferen

In Punta Arenas kun je vrijwel alles kopen wat je wel of niet nodig hebt. Er is zelfs een zona franca, een belastingvrije zone met enkele grote winkelcentra. We kochten er vrijwel niets, want we waren gisteren al in het stadscentrum een buitensportzaak tegengekomen om een wandelstick te kopen, die we sinds de diefstal missen. 

We zitten het oude jaar uit in een "suite", oftewel een comfortabel huisje, op een steenworp afstand van de boulevard. Het centrale plein ligt op een kilometer. Met dit weer is het een aangename stad, maar we zouden er niet willen wonen, gezien de regelmatige stormen en de strenge winters. Een skigebied is vlakbij, dus er zullen ongetwijfeld inwoners zijn die heel blij zijn met deze uithoek van Chili.

De route van Puerto Madryn naar Punta Arenas

De stad is enigszins toeristisch. We zagen zowaar een Nederlandse camper en zien ook wel buitenlandse toeristen rondwandelen die hier met het vliegtuig komen. Je kunt vanaf hier een pinguinkolonie bezoeken of nog verder naar het zuiden een fort bezoeken. Dat doen we niet; onze volgende plek zal Puerto Natales zijn en van daaruit naar Torres del Paine. 

Met dit bericht sluiten we 2022 af. We wensen alle volgers een voorspoedig en in alle opzichten heerlijk 2023. Salud!

Punta Arenas (Chili)

In de avondzon reden we naar het NP Pali Aike

De grensovergang naar Chili hebben we onderschat. We deden het in Rio Gallegos rustig aan, mede vanwege de gestage regen die was begonnen. 

Maar bij het Argentijnse douanekantoor stond een lange rij wachtenden. Het zijn veel Argentijnen die door een stukje Chili moeten om in het Argentijnse Ushuaia te komen. Het duurde naar schatting twee uur voor we aan de beurt waren. Inmiddels begonnen de Argentijnen hun ongenoegen te uiten door langzaam in de handen te klappen. Maar ja, er is gewoon te weinig personeel om een vlotte doorstroming te kunnen krijgen. En het was midden op de dag, ook niet handig.

Na 600 meter kom je dan bij de Chileense grenspost die wat beter is georganiseerd. Niettemin duurde het ook daar nog een uur. In de rij zag Jan een Duits stel dat in een grotere Volkswagenbus rijdt. Hij herkende hen van de wekelijkse Youtube films die zij maken over hun belevenissen. Hij maakte een praatje en het bleek dat zij ook naar Torres del Paine willen maar dan met een omweg door Argentinië. 

Gisteren en vandaag was het weer een serieuze storm met windkracht 9. We waren nog maar net in Chili of we kwamen in een file terecht die veroorzaakt werd door een gecrashte truck met oplegger, die dwars op de weg stond. Dat duurde drie kwartier. 

Een kudde guanaco's graast op de helling van de oude vulkaankrater

We waren van plan om naar het Nationaal Park Pali Aike te gaan waar je ook kunt overnachten. Dat hebben we ondanks de vertraging toch doorgezet. We stonden om 20.00 uur voor de poort en werden toch uitgebreid verwelkomd en van uitleg voorzien. De twee parkwachters zijn daar 24 uur per dag.

Overal liggen de botresten van dieren;
misschien wel de prooi van een poema die ook in het park leven

Het regende al enkele uren niet meer maar de storm leek heviger dan ooit. Hoewel we achter een beschutting  stonden stond de bus de hele nacht te schudden, met het hefdak omlaag. Dat slaapt toch wat onrustig. De plek was overigens wel prachtig, aan de voet van een lavaveld. 

Vandaag probeerden we in de storm twee wandelingen te doen. De eerste naar een oude vulkaankrater verliep bijna rampzalig. Door hevige valwinden in de krater was het bijna onmogelijk om te staande te houden, ondanks de stokken die we van de rangers kregen. Janny verloor twee keer haar evenwicht en haar muts waaide weg, die Jan vervolgens weer terugvond. 

Toch is het park de moeite waard om te bezoeken. 

In Punta Arenas hebben we een comfortabel appartement. We blijven tot het eind van het jaar in deze moderne stad. 

Een stop in San Gregorio, grotendeels ghost town.

Op het strand van San Gregorio vergingen ooit deze schepen

Rio Gallegos (2)

Enorme muurschildering in Rio Gallegos

We zijn in Rio Gallegos nog 70 km verwijderd van de Chileense grens. De voornaamste reden dat we het toch wel barre klimaat in zuidelijk Patagonië trotseren is dat we het Nationale Park Torres del Paine in Chili willen bezoeken, één van de hoogtepunten van dat land. We nemen dan de stad Punta Arenas meteen mee op onze reis, want dat is volgens de reisgidsen een bezienswaardige stad, in tegenstelling tot Rio Gallegos, waar  het 365 dagen per jaar waait of stormt maar waar je alleen heen gaat omdat je er moet zijn of toevallig doorheen komt. 

We waren er voor de laatste boodschappen in Argentinië en nog extra contanten die we binnenkort nodig hebben als we weer terug zijn in Argentinië (in de regio El Calafate). 

Morgen zullen we na de grenspassage in een nationaal park zijn waar vermoedelijk geen internet is. Pas de volgende dag in Punta Arenas, waar we drie hotelovernachtingen hebben geboekt, hebben we weer contactmogelijkheden.

De storm was vandaag iets minder hard, maar met 15 graden voelt het niet bepaald aangenaam. We overnachten op een parkeerplaats aan de riviermonding. 

Rio Gallegos

Een benzinestation had goede wensen in meerdere talen

We zijn nog 25 km voor Rio Gallegos, de zuidelijkste stad op het Argentijnse vasteland. De meest zuidelijke plaats is Ushuaia, maar dat ligt op het eiland Vuurland. 

Het wordt ook de meest windrijke stad van Argentinië genoemd en dat kan kloppen, want vandaag gaat het hevig tekeer met windkracht 9 volgens de weerapp. Het rijden met dergelijke zijwind is erg inspannend. 

Gevelkunst in Piedrabuena

Gisteren was het iets minder erg met de wind en met een hoge temperatuur was het best lekker. We waren op een kleine en goed onderhouden camping in Piedrabuena. Vanwege de kerst was alles dicht behalve een winkeltje waar we een ijsje konden kopen. 

Vandaag wilden we eigenlijk naar het Nationale Park Monte Leon maar vanwege de storm hebben we dat laten schieten. 

Nu staan we op een goed beschutte camping aan de rivier. Helaas laat het internet ons in de steek. Geen 4G en slechts op één telefoon wifi vreemd genoeg. Later lukt het toch nog ook op de andere telefoon en konden we zelfs televisie kijken.

Onder een afdak tegen de wind, wel uitzicht op de rivier;
de anderen komen uit Chili en Paraguay

San Julián

Kerstavond nadert in San Julián;
de kerstboom ontbreekt ook hier niet

Gestaag zijn we op weg naar het meest zuidelijke punt van onze reis, de stad Punta Arenas in Chili. Nog ruim 600 km.

We merken dat we in een andere klimaatzone zijn gekomen. Temperaturen boven 20 graden worden een uitzondering en een dag met een slechts matige bries ook. Meestal is het storm. Vandaag is gelukkig die uitzondering, dus we blijven hier nog een dagje en brengen hier kerstavond door.

De steppe wordt soms onderbroken door een zoutvlakte

Gisteren legden we 360 kilometer af over een opnieuw vrij saai traject. Er was onderweg precies één dorp en nog een alleenstaand benzinestation. Hier reis je met het verstand op nul, maar wel met een scherp oog op de weg en beide handen aan het stuur. Want er zijn wel eens gaten in de weg en rukwinden. 

Magellaan landde hier met zijn schip Victoria:
de replica is fantasie, want er zijn geen afbeeldingen bekend

Het dorp San Julián kent een opvallend goed voorzieningenniveau, wat ook begrijpelijk is want je gaat niet even naar de volgende stad voor je inkopen. De camping is netjes maar de sanitaire voorzieningen ontstijgen niet de lage Argentijnse normen, al zijn de douches lekker warm en is er zelfs warm water voor de afwas. Ook is er wifi die redelijk snel is. De prijs voor deze gemeentecamping is eigenlijk symbolisch: 700 peso's, dus 2 euro.

Vanmiddag kostte het wat moeite om een restaurant te vinden maar uiteindelijk konden we ergens terecht voor een visfilet. Per persoon 6 euro, inclusief een fles wijn en koffie. 

Op de camping zijn inmiddels meerdere auto's en campers gekomen. We werden aangesproken door een Braziliaans stel dat samen met hun twee tienerzonen een vijf weken durende reis maakt door Argentinië en Chili. Ze hebben een auto met daktent, dus vrij primitief en vroegen zich af hoe dat werkte met zo'n hefdak wat wij hebben. Dat is in Zuid-Amerika een onbekend fenomeen. 

 

Caleta Olivia

Gisteren kwamen we na 340 km tot Rada Tilly, een badplaats even ten zuiden van de grote stad Comodoro Rivadavia. 

We stonden daar op een relatief goede camping. Naast ons kwam een Zwitsers gezin te staan met een zelf ingerichte Volkswagen T6, eigenlijk de eerste Volkswagenbus die we tegenkomen. Ze hebben er een grote daktent op want het is woekeren met de ruimte, met drie kleine kinderen, in zo'n kleine bus. Ze zijn nu halverwege hun sabbatical jaar en hopen in Colombia hun reis te eindigen. 

Overal zijn fossiele boomstammen tevoorschijn gekomen na erosie

Vandaag hebben we ruim 400 km gereden maar we zijn niet veel verder naar het zuiden gekomen. Dat komt omdat we "even" op en neer naar Sarmiento zijn geweest, ruim 300 km om is dat. Het doel van de reis was het Bosque Petrificado, waarvoor we ook nog eens twee maal 20 km een hobbelige kiezelweg moesten rijden.

Het is geen bos, maar een aantal versteende boomstammen zoals ze wel op meer plekken in de wereld voorkomen. Er is een wandelroute langs de mooiste punten en de uitzichten over de vallei zijn echt heel mooi. Het gebied was miljoenen jaren geleden een tropisch bos aan zee. De omgevallen bomen raakten bedekt onder zand en daarna begon een proces waarbij de cellen van de bomen werden vervangen door zouten die kristalliseerden tot steenachtige structuren, precies gelijk aan de oorspronkelijke houtstructuur. Het lijken dus boomstammen maar het is gesteente. 

Wat vandaag niet meewerkte was het weer.

De wind kende geen genade

We hadden minstens windkracht 8 en konden ons met moeite staande houden af en toe. Ook de weg er naar toe hadden we te maken met sterke zijwind zodat je erg geconcentreerd moet rijden.

 

We vonden het al met al zeker de moeite waard deze omweg te maken.

Overigens is de route vanaf Comodoro Rivadavia naar Sarmiento zo'n 60 km lang door een olieveld. We zagen honderden jaknikkers die de olie oppompen en meerdere olieopslagplaatsen. Om de stroom voor die jaknikkers te leveren is er opvallend genoeg ook een aantal windmolens geplaatst. 

We zagen al eerder heel grote windparken, terwijl zonne-energie in Argentinië nauwelijks aanwezig lijkt te zijn. Windmolens draaien in Patagonië bijna altijd want het gebied is berucht om de altijd maar blazende wind. De komende dagen zal de wind gelukkig weer afnemen.

We overnachten nu weer bij een benzinestation, in het dorp Caleta Olivia dat  aan zee ligt. Niet zo heel rustig, maar we slapen toch vrijwel altijd goed. Er staat een grote Franse camper naast ons, die blijkens de opschriften al in heel Amerika is geweest.

De vorige overnachtingsplek bij Camarones

Camarones

Camarones betekent garnalen; we begrijpen niet goed
waarom het dan de nationale zalmhoofdstad is

Gisteren reden we 420 km naar dit "einde van de wereld" dorp.  De tijd lijkt hier stil te staan, wat wel logisch is als je aan een doodlopende 70 km lange weg zit. Er staan wat pandjes van ruim een eeuw oud, van golfplaat. In een ervan is de kruidenierszaak Casa Rabal gevestigd, met een antieke inrichting. We kochten er wat noodzakelijke aanvullingen. 

De uitbaatster verdwijnt bijna achter de enorme kassa

Gisteren stonden we op de gemeentecamping van Camarones, samen met een stel kampeerders op een motor. Het was met 3 euro de goedkoopste camping deze reis maar zeker niet de slechtste. Er werd ondanks de weinige bezoekers flink schoongemaakt en blad geharkt. We stonden er mooi onder oude bomen en met uitzicht op zee,

Magelhaens pinguïns bij Cabo de Dos Bahias, tot 500 meter van zee hebben ze nesten

Vandaag stond Cabo de dos Bahias op het programma, te bereiken via een 30 km lange steenslagweg. Het eindpunt is bij een pinguïnkolonie in een beschermd park.

Er moet heel wat heen en weer worden gelopen

Er zijn ruim 10.000 nesten. Veel minder dan in een ander park, maar ook met veel minder menselijke bezoekers... Er was bijna niemand.

Ouder met twee donzige jongen

Je kunt de pinguïns bijna aanraken. Er is een 500 meter lange loopbrug gemaakt met geperforeerde bodem. Daar doorheen zie je veel pinguïns met hun jongen. Het lijkt erop dat ze zo'n geperforeerd ijzeren dak even veilig vinden als een gegraven hol. De jongen worden nu gevoed tot ze over een maand zelf naar zee moeten. 

Guanaco's en pinguïns storen elkaar niet

Tussendoor lopen dan ook nog eens guanaco's, die hier wat minder schuw zijn dan in de vorige locatie. We zagen ook nog twee gezinnen nandoe's (een klein soort struisvogel) en een gordeldier. 

Een vredige plek aan zee

Onze overnachtingsplek nu is prachtig aan zee. We horen en zien de branding en zien wat schapen grazen. Geen mens te zien hier. Wel mobiel internet, wat je op dergelijke afgelegen locaties vaak moet ontberen. 

Er staat een licht briesje en de zon schijnt volop. We merken wel dat we steeds zuidelijker komen met af en toe frisse perioden. Verderop zal het nog koeler worden. De zon gaat om half 6 op en gaat pas na 21.00 uur onder. Het is vandaag (of morgen?) dan ook de langste dag, het begin van de zomer. 

Oh ja, we deden ook nog een flinke wandeling naar een uitzichtpunt.

 

Onderaan nog wat bewegende beelden.

Puerto Pirámides (Península Valdés)

Het is na 5 uur noeste arbeid gelukt om het nieuwe wiellager te monteren. De prijzen voor geïmporteerde onderdelen zijn hier hoog maar de arbeidslonen zijn laag, zodat je een dergelijke klus meestal toch gunstiger hier kunt laten uitvoeren, maar we hadden natuurlijk ook geen keus.

Tijdens een wandeling hadden we uitzicht op Puerto Pirámides

We zijn gisteren daarna naar het schiereiland Valdés gereden. Naar het enige dorp, Puerto Pirámides, was al 100 km over asfalt. Vandaag kwam daar nog eens 160 km onverharde weg bij over het schiereiland. We vragen ons achteraf af of al die kilometers wel de moeite waard zijn en denken van niet. Het dorp is wel leuk, maar vandaag zagen we enkel een groepje zeeleeuwen en zeeolifanten. Orca's, dolfijnen en walvissen niet. Voor pinguïns was het te ver omrijden, vanwege een afgesloten weg, en die hebben we de komende week nog te goed. 

Guanaco's

Wel zagen we onderweg tientallen guanaco's, die er uitzien als lama's. Als je aan komt rijden keren ze zich al snel van de weg af, dus het is moeilijk ze te fotograferen.

Zeeolifanten op het strand

In het dorp gingen we vanmiddag naar een bar/restaurant om wat te eten. Er zat een groep van 20 Argentijnen bij een klein beeldscherm de voetbalfinale te volgen. Er waren natuurlijk weer luide aanmoedigingen, maar voor sommigen was de spanning te veel en die gingen naar buiten. Op een bord was geschreven: "medialuna versus croissant". Zoals we nu weten heeft na een spannende strijd de Argentijnse medialuna gewonnen van de Franse croissant.

De Franse croissant is niet weggevaagd, wel weggeveegd

Overigens kunnen wij de medialuna's erg waarderen. Ze zijn kleiner en minder vet dan croissants maar hebben wel ongeveer de zelfde vorm.

De camping is achter een begroeid duin, dus enigszins beschut tegen de wind. De kwaliteit is heel behoorlijk en de voorzieningen zijn schoon en werken.  

Veel ruimte op de gemeentecamping

Puerto Madryn

We zijn ongeveer halverwege naar het zuiden,
in werkelijkheid 1900 km gereden in Argentinië

We zijn weer 275 km verder naar het zuiden gekomen. 

Het wiellager geeft een behoorlijk onrustig gevoel omdat het geluid nog wat erger lijkt te worden. In Puerto Madryn, een redelijk grote stad vinden we een garage die het lager wil vervangen.

 

Het is een behoorlijk goed geoutilleerde garage en we lazen op de app iOverlander goede recensies. Om half 4, na de siësta, willen ze meteen aan de slag, maar het zit duidelijk tegen. Het lager wil er niet uit en voor vandaag, na 2 uur werken, geven ze het op. Morgen verder en de monteur heeft er alle vertrouwen in dat het gaat lukken. 

Onze idyllische overnachtingsplek

Waar moeten we heen zonder vervoer? Er wordt door de eigenaar aangeboden dat we in de camper kunnen overnachten in de garage. Ze hebben wel vaker overlanders gehad in deze situatie. Een keer zelfs een week lang...  

We hadden over dit scenario gelezen bij andere reizigers en hoopten dat zoiets ons niet zou overkomen. Maar er zijn ergere dingen en per slot van rekening gaan we voor een avontuurlijke reis. In de garage hebben we goede wifi en we kunnen weer eens onbeperkt Nederlandse programma's bekijken via NLZiet.

Las Grutas

De vroegere spoorbrug in Viedma, nu verkeersbrug,
maakte onderdeel uit van onze wandeling

Met een vertraging van een dag kregen we gisteravond het onderdeel. De afstanden voor de koeriers zijn groot, zullen we maar zeggen. Tussen de steden al snel meer dan 200 km. 

Een monteur die het wiellager wil en kan monteren vonden we nog niet. Wel is duidelijk welk wiel het geluid veroorzaakt. Morgen nog 250 km naar Puerto Madryn. Daar moet het lukken. Het gezegde dat krakende wagens het langst meegaan willen we maar niet onnodig aan de praktijk gaan toetsen.

Redelijk wat mensen op het strand van Las Grutas

Ons verblijf in Viedma werd dus met een dag verlengd en dat was best te doen. Een museumbezoek, een lange wandeling langs de rivier en een restaurantbezoek vulden een groot deel van de dag. 

We zijn vandaag 230 km verder naar het zuiden gereden naar de belangrijkste badplaats van Patagonië. Hier zijn meerdere campings en ongetwijfeld ook veel vakantieverblijven. Er is een lange promenade met veel winkeltjes, bars en restaurants, dus het zal hier rond kerst en nieuwjaar een drukte van belang zijn. Nu nog even niet.

Het weer is nog steeds goed. Overdag zo'n 25 graden met veel zon maar vaak ook wel wind. 

Viedma

De afgelopen nacht stonden we heel mooi op een parkeerplaats bij het strand van het dorpje El Cóndor, helemaal alleen. 

Papegaaikuikens wachten op hun ouders

Dit dorp is vooral bekend van de papegaaienkolonie. Vlakbij waar wij stonden begint een kilometers lange rotswand langs het strand en vol met gaten.

De vogels hebben in het zachte gesteente in de loop der tijd duizenden holen gemaakt waarin ze nestelen. Er zijn minstens 35.000 broedparen en dat maakt het de grootste papegaaienkolonie ter wereld. Een paartje blijft bij elkaar en keert elk jaar terug naar het zelfde nest.

(Klik op de driehoek en het volledigschermsymbool. Na afloop op ESC om terug te keren.)

Momenteel worden de jonge vogels gevoed. Het is een af en aan vliegen van de papegaaien die meestal in paren er op uit gaan. 

Vooral na zonsondergang zien we honderden vogels en we horen ze vooral. Het is een oorverdovend gekwetter. 

Het Malvinasmonument met jachtvliegtuig

Bij deze plek zien we ook een Malvinas monument, dat herinnert aan de Falklandoorlog, die jammerlijk verliep voor de Argentijnen. Er staat een oud jachtvliegtuig en een muur met namen van gevallen soldaten. Deze oorlog is nog steeds een stekende wond bij de Argentijnen.

We sliepen heerlijk, met dank aan het geluid van de branding. 

Helaas hebben we ook weer pech. Een wiellager moet vervangen worden, weet Jan voor 99% zeker. Er is een brommend geluid te horen dat minder wordt bij een bocht naar links. Vandaag probeerden we met succes het onderdeel te bestellen en een garage te vinden. Morgen komt het lager en zal het gemonteerd worden als alles goed gaat. Kennis van het Spaans is onontbeerlijk bij dergelijke akkefietjes. Overigens is de voorruit niet verder gescheurd, dus de gaatjesmethode werkt.  

Carmen de Patagones ligt hoog boven de rivier Rio Negro
en kijkt uit over de andere stad Viedma

We hebben lekker geluncht in Viedma, aan de rivier. Later staken we met een bootje over naar de tweelingstad Carmen de Patagones. Het is meestal een vredige omgeving langs de rivier. 

Kunstwerk in Carmen de Patagones

In beide steden heerste een vervreemdende rust. Er was vrijwel niemand op straat. Af en toe klonken er kreten vanuit de huizen. Argentinië speelde tegen Kroatië om een finaleplaats. 

Na de eerste helft waren we terug in Viedma en gingen we een café binnen waar de mensen naar een groot scherm keken en aanmoedigden en applaudisseerden alsof ze in het stadion zaten. 

Na de wedstrijd werd de overwinning uitbundig gevierd op straat. Wij gingen in tegengestelde richting, dus de stad uit en slapen vannacht bij een benzinestation. 

Dat is in Argentinië heel gebruikelijk. Er staat ook nog een Argentijnse camper en we maakten een praatje.

Uitgelaten Argentijnen vieren de finaleplaats. Lionel Messi(as) is de held met nummer 10

Nog even over het het geld opnemen bij Western Union. Dat gaat op zich best goed maar het was toch wel een soort klucht. Bij gebrek aan de grootste biljetten van 1000 peso's (3 euro), kregen we veel van het kleine grut, o.a. 800 biljetten van 100 peso's (€ 0,30). Die krijg je in stapeltjes van 100. Dit is bij nader inzien iets minder erg dan het lijkt; je kunt ook betalen met een stapel van 100 met een elastiekje erom. Men vertrouwt erop dat er inderdaad 100 in zitten. Zo gebeurde dat vandaag bij de onderdelenzaak. 

Bahia Blanca

Bloeiende brem in de Sierra de Ventana

We zijn eindelijk eens een serieuze bergrug overgestoken, na de eindeloze vlakke pampa. Het gebied staat bekend als de Sierra de la Ventana. Letterlijk de vensterberg en er is inderdaad ergens een gat in de berg in de vorm van een venster.

Het hoogste punt van de wandeling;
Piletones zijn natuurlijke baden in een beek

Vandaag deden we een bergwandeling van 2 uur, een eerste proeve deze reis. Janny heeft graag een stok tijdens een dergelijke wandeling, maar die was gestolen uit de camper. Tot nu toe hebben we ook nog geen nieuwe kunnen kopen, maar vandaag bracht een van de parkwachters uitkomst. Die had er een liggen om uit te lenen. 

Geen gemakkelijk pad

Het was een leuke wandeling naar een kloof waar weinig water stroomde. We konden in een redelijk tempo de steile helling omhoog en omlaag. We waren zeker niet de enigen die hier komen. 

Vannacht waren we op een drukbezochte camping in het gelijknamige dorp Sierra de la Ventana, niet zo mooi gelegen als de vorige plekken en ook met wat krakkemikkige voorzieningen.

Met wat investeringen zou dit een goede camping kunnen zijn

Vandaag is een winderige dag. We zijn doorgereden naar de grote stad Bahia Blanca, waar we nu op een camping aan de niet goed zichtbare riviermonding staan, niet ver van een petrochemische fabriek. De camping was geheel verlaten bij aankomst, later kwamen er nog een paar meer. We zijn nu op de nationale route 3, die langs de kust helemaal doorloopt naar de zuidpunt van Argentinië. We verwachten nu wel meer overlanders tegen te komen.

Dat we naar deze stad gaan heeft als belangrijkste reden dat we morgen in het centrum weer geld moeten zien te krijgen bij Western Union.

Azul

Prent van Florencio Molina Campo in het Las Lilas Museum

De pampa is een van de kenmerkende landschappen in Argentinië en daar zijn we nu. Het is vlak, heel vlak en het is vooral weidegrond met hier en daar een klein bos. Weinig opwindend dus. Toch rijden we door dit gebied ten zuiden van Buenos Aires want we willen naar de zuidelijke kusten aan de Atlantische Oceaan. 

In het Museo Las Lilas

De levensgrote driedimensionale versie

We zijn nu in het dorp Azul dat een gemeentecamping heeft met niet zulke goede voorzieningen maar wel een prettige ligging aan een rivier. We komen tijdens de WK-wedstrijd tegen Nederland en zien mensen gespannen kijken op hun telefoon. We beluisteren het laatste stuk van het commentaar op de Nederlandse radio. Er is na afloop een kleine euforie in het dorp en wat toeterende auto's. 

Gisteren was een nationale feestdag en de camping in San Antonio de Areco liep behoorlijk vol. Veel dagtoeristen, een vol zwembad en een bandje dat in het paviljoen speelde. Men nam het er van met het warme weer. 

Wij deden de culturele route langs twee musea. Vooral het Museo Las Lilas de Areco vonden we leuk. Het staat bijna volledig in het teken van Florencio Molina Campo (1891-1959), die beroemde kalenders maakte voor de firma Alpargatas met satirische afbeeldingen van het gaucholeven. Hij genoot er internationale bekendheid mee en hij werkte ook voor Amerikaanse opdrachtgevers.

Als kers op de taart was er een audiovisuele presentatie met driedimensionale voorstellingen van sommige van die de prenten. Van het bijbehorende verhaal in het Spaans begrepen we niet erg veel.

Even afkoelen in het museum waar geen airco was

We lunchten in een parrillada restaurant. Een grillrestaurant dus en dat was simpelweg bij gebrek aan iets anders. De parrillada is een echt fenomeen in Argentinië (en Uruguay). Je krijgt een berg vlees van de grill en daar kun je dan salade en friet als bijgerecht bij nemen. We werden wel wat vreemd aangekeken dat we geen vlees wilden. Voor de zekerheid werd ons nogmaals gevraagd of we niets van de grill wilden toen we een aardappeltortilla en een salade bestelden. We hadden daar overigens meer dan genoeg aan.

Vandaag was het onderweg weer erg heet, tot 40 graden, maar vanavond is het behoorlijk afgekoeld. Het ergste van de hittegolf lijkt nu voorbij.