El Bolsón

Camping La Chacra in El Bolsón;
elke plek heeft een grill, zoals gebruikelijk in Argentinië

We zijn zo langzamerhand in de streek gekomen die wel Argentijns Zwitserland wordt genoemd. Het is een streek van bergmeren, besneeuwde bergen en vakantiedorpen. Ook zijn er skihellingen. 

El Bolsón is zo'n toeristisch dorp en trekt voornamelijk Argentijnse vakantiegangers. Er is een grote kunstnijverheidmarkt waar we veel hippie-achtige types zien die hun spullen proberen te verkopen.

Deze vogels scharrelen rond op de camping

Gisteren belandden we op een camping 30 km ten zuiden van het dorp, mooi gelegen aan een rivier, met goede voorzieningen en heerlijk ontspannen. Alleen geen 4g internet en dat is wel vaker het probleem als je wat verder van de bewoonde wereld zit. In het beste geval heeft zo'n camping wifi dat tot een paar meter vanaf de receptie reikt.  

Vandaag staan we op een camping niet ver van het centrum van El Bolsón. Ook hier is het allemaal goed voor elkaar. Het is behoorlijk vol maar er gelden hier strikte regels voor het beperken van overlast. Dat hebben we ook wel eens anders meegemaakt.

Eigenlijk hebben we deze twee dagen niets bijzonders beleefd, maar dat is helemaal niet erg als je een halfjaar op reis bent.

Overigens zijn we vandaag precies op de helft van onze reis qua tijd. We zijn 83 dagen onderweg en we hebben er 166 gepland. We hebben inmiddels 9000 km afgelegd.

Vandaag was het 28 graden, morgen 33, dus het is echt zomer hier met voortdurend een wolkenloze lucht.

Esquel (Argentinië)

PN Los Alerces

De afgelopen twee dagen waren we in het nationale park Los Alerces, waar zo goed als geen internet is. We moeten dus van meerdere dagen wat vertellen. 

PN Los Alerces

De grensovergang naar Argentinië verliep weer vrij vlot. We reden naar het grote dorp Trevelin dat ooit is gesticht door schapenhouders uit Wales, zoals wel meer plaatsen in Patagonië. 

Wat ons meteen weer plezier doet is dat we een La Anonima supermarkt kunnen bezoeken die een veel beter aanbod heeft dan de kleine supermarktjes in Chileens Patagonië. Vooral vers fruit en groente heeft hier een veel betere kwaliteit en ook nog eens voor een veel lagere prijs dan wat we de laatste tijd gewend waren. Alleen hadden ze vreemd genoeg geen eieren. We hebben flink ingeslagen. 

In Trevelin stonden we op een mooie camping in een boomgaard en het was er redelijk druk.

Een stevige klim

Gisteren vertrokken we naar het nationale park en we deden er een stevige wandeling. Het park dankt zijn naam aan de alerces en dat is een coniferensoort die duizenden jaren oud kan worden. Die naam is overigens onjuist (=lariks) en de boom heet daarom ook wel lahuán. Het deel waar je die oude bomen zou kunnen zien is echter niet bereikbaar voor toeristen of hooguit per boot. Dan kun je er één zien van 2600 jaar oud. Wij moeten het doen met één exemplaar van slechts 300 jaar. Prompt vergaten we er een foto van te nemen. 

Een hangbrug naar de wandeling op dag 2

In het park zijn diverse campings maar we kozen voor een vrije plek, speciaal aangewezen voor campers. We stonden er met nog één andere. Afgelopen nacht regende het regelmatig, maar vandaag bleef het droog al was het meest bewolkt, winderig en vrij koel.

Verbrand bos

Toch deden we vandaag een paar wandelingen, onder andere om die ene alerce te zien. Het park heeft charme, mede door de diverse meren, maar mist wel de spectaculaire hotspots zoals Fitz Roy en Perito Moreno. 

PN Los Alerces

Ook in het nationaal park Alerces zijn gletsjers

Na het verlaten van het park reden we vanmiddag naar de plaats Esquel. We staan weer eens bij een YPF benzinestation, midden in het centrum, dus wel een gunstige plek. Het verkeersgeluid nemen we voor lief.

Het weer zal de komende dagen sterk verbeteren, zien we op de weersites. 

Onze tweede route door Chili duurde 11 dagen
 en was voor meer dan helft onverhard

Futaleufú

Koffiepauze aan het fraaie Lago Yelcho, op weg naar Futaleufú

Inmiddels hebben we de Carretera Austral verlaten. We hebben de mooie, maar onverharde weg naar Futaleufú genomen. Het is een leuk dorp dat heel wat rugzaktoeristen en wildwaterliefhebbers trekt. Met de juiste training kun je je hier uitleven op sterke stroomversnellingen. Ook rafting in een grote rubberboot wordt hier veel gedaan. 

Bijna weer beneden

Maar in het dorp komt men ook om te wandelen en dat deden we gisteravond en vandaag. De korte wandeling ging naar een uitzichtpunt dat bereikt moest worden via trappen met driehonderd treden. Je kijkt daarna uit over het dorp dat aan een meertje ligt. We hadden inmiddels in de gaten dat er een evenement was in een arena, waar we langs kwamen. Het programma was net afgelopen toen wij er voor wilden gaan zitten. 

Zo staan we tussen de tentjes

We overnachten twee keer op een leuke camping waar wij de enige camper zijn naast een stuk of twaalf tentjes. De voorzieningen zijn hier goed. Het douchewater wordt verwarmd met op hout gestookte boilers, zoals je hier wel vaker aantreft. Dat heeft als nadeel dat je soms in de houtrook staat.

Alles is van hout in Futaleufú

Deze streek is erg op hout georiënteerd, zowel voor de energie als de bouw. De meeste huizen hebben houtkachels, zodat het in het stookseizoen niet erg gezond zal zijn hier. De uitgestrekte bossen leveren ook het hout voor de woningen. Zelfs het moderne ziekenhuis hier is uit hout opgetrokken. 

Het uitzicht vanaf Piedra de Águila

Vandaag deden we een 14 km lange wandeling naar een ander uitzichtpunt, Piedra del Águila. Het was behoorlijk inspannend maar de moeite werd beloond. 

Vanavond is het weer begonnen te regenen na een prachtige dag. Morgen steken we weer de grens over naar Argentinië. We zijn er maar 10 km vandaan. We wisselen dus regelmatig van land op weg naar het noorden. 

Kanoër op weg naar een stroomversnelling

La Junta

Vandaag gooide de regen roet in het eten. In Chili hebben we nog geen regen gehad en in Argentinië nauwelijks, maar vandaag is het tot 4 uur in de middag regenachtig. 

Het beeld van vandaag: bewolkt en regenachtig in Puyuhuapi aan zee

We waren van plan het Nationale Park Queulat, bekend van de "hangende gletsjer", te bezoeken maar dat zagen we in de regen niet zo zitten. Ook het plan te overnachten op de camping in het park en dan morgen te wandelen leek ons geen goed idee omdat de paden normaal al vrij modderig zijn en nu helemaal. Jammer, maar we krijgen nog veel mooie dingen te zien in het vervolg van de reis, denken wij. 

Een van de meertjes

Gisteren hebben we wel een 12 km lange wandeling gedaan in het natuurpark ten noorden van Coyhaique. Het was een relatief eenvoudige route die langs vier meertjes ging. Het was er bijzonder rustig want dit park is minder bekend. 

 

Het was een mooie wandeling, voornamelijk door bos waarin opvallend veel omgevallen dikke bomen lagen.

 

We zagen niet veel dieren maar wel een vos die een tijdje vastgenageld op het pad voor ons bleef staan. 

De route naar Villa Mañihuales, waar we overnacht hebben, was weer zeer fraai. De camping bij dat dorp trouwens ook. Een van de betere die we hebben gehad en met goed internet.

Langs de weg zien we planten met heel grote bladeren

Vandaag waren we in het dorp Puyuhuapi voor het eerst sinds Punta Arenas aan zee, maar het was feitelijk een fjord zonder golfslag, dus leek het een meer. 

De camping in La Junta is de kleinste en een van de meest primitieve campings tot nu toe. Er kan één kleine camper staan en een handvol tenten. Er is wel een keuken, zoals op veel campings in Chili, maar alles is hier van zeer povere kwaliteit. 

Dus ook het onderwerp campings en andere overnachtingen brengt afwisseling tijdens onze reis. 

Coyhaique

De berg Cerro Castillo

We hebben de enige serieuze stad bereikt aan de Carretera Austral, ruim 3000 km verder sinds we in het zuiden in de vorige Chileense stad Punta Arenas waren. Intussen waren we nog in het dorp Cerro Castillo. Daar was het mogelijk geweest een mooie maar zware wandeling te doen naar de voet van de gelijknamige berg, die de vormen van een kasteel heeft.

We brachten daar de nacht door op een minicamping die beschikt over één wc en één douche. Vanaf de camping deden we een eenvoudige wandeling, ook leuk en minder inspannend. Vanaf Cerro Castillo hadden we eindelijk weer asfalt, na 285 km aaneengesloten onverharde weg waarop je ternauwernood 40 km/u haalt.

De Carretera Austral is vaak omzoomd met lupines

In Coyhaique staan we op een relatief luxe camping, op een kilometer van het centrum, dus loopafstand. We hebben er vandaag een rustdag van gemaakt tussen de twee overnachtingen door. Het is warm geworden, dus  lekker om eens een dagje te relaxen. Gezeten op een terrasje in het centrum werden we ineens aangesproken door het Nederlandse stel aan wie we in Torres del Paine een lift hadden gegeven. Inmiddels hebben ze een camper gehuurd, wat trouwens heel veel Nederlanders doen. We zien opvallend veel kleine, primitieve huurcampertjes waarin dan Nederlanders mee onderweg blijken te zijn.

Om je fiets op te hangen, af te stellen
en te repareren; gereedschap aan kettingen 

De Carretera Austral is ook zeer geliefd bij vakantiefietsers, hebben we gemerkt. We komen er per uur wel eens 20 tegen en allemaal fietsen ze van noord naar zuid. Je kunt bijna spreken van massatoerisme. De voorzieningen zijn ook goed langs deze route, met veel campings, hostels en winkels onderweg. De benzinestations van Copec hebben soms een reparatiestandaard met perslucht en gereedschap voor fietsers. Heel attent. 

Vanmiddag hebben we eens een buffetrestaurant bezocht. Ze hadden een voldoende gevarieerd en smakelijk aanbod in een luxe atmosfeer.   

De Cerro Castillo

Puerto Tranquilo (2)

De kleuren en vormen van de marmergrotten van Puerto Río Tranquilo

Eigenlijk heet de plaats Puerto Río Tranquilo, maar wordt vaak afgekort tot Puerto Tranquilo of Tranquilo. We hebben er uiteindelijk twee overnachtingen van gemaakt want gisteren was het bewolkt en winderig en daarom minder geschikt om de Cuevas de Marmol te bezoeken. We hebben wel een wandeling gedaan vanuit het dorp naar een uitzichtpunt.

We raakten niet uitgekeken

Vandaag was het echter prima weer zodat we met negen anderen in een boot om 9 uur vertrokken. De marmergrotten zijn een grote bezienswaardigheid en we kunnen helemaal onderschrijven dat je dit gezien moet hebben.

Dergelijke formaties zijn niet uniek in de wereld, maar wel in zoetwater

Tijdens onze 2,5 uur durende boottocht kregen we alles nauwgezet te zien en er was uitleg in het Spaans en Engels. Prima georganiseerd. Diverse formaties hebben namen van dieren gekregen zoals schildpad, olifant en hondensnuit. We werden ook nog gewezen op een condor die zich zat op the warmen op een hoge rotspunt. Later zagen we er een vliegen. 

Vroeger werd er in dit gebied aan mijnbouw gedaan; deze schepen herinneren aan die tijd

Na de lunch zijn we 120 km over de nog steeds onverharde Carretera Austral verder gereden en aangekomen in Villa Cerro Castillo. Het is warm geworden met 25 graden, maar de nachten zijn uitgesproken koel.

Niet alle 150 foto's laten we hier zien, maar deze dan als afsluiting

Puerto Tranquilo

100 km onverharde weg tussen Chile Chico en Puerto Guadal

We zijn begonnen aan het langste onverharde traject tot nu toe. We hebben inmiddels al 165 km ripio achter de rug, eigenlijk steeds langs het enorme meer Lago General Carrera, nog steeds het zelfde meer dat in Argentinië Lago Buenos Aires heet. Zoals gezegd is dit het op een na grootste meer van Zuid-Amerika. Wat opvalt is het intens blauwe oppervlak, tegen de achtergrond van de gedeeltelijk besneeuwde bergen. 

Geregeld stoppen we voor een foto

De weg loopt vaak vlak langs het meer waardoor je prachtige uitzichten hebt. Dat vergoedt de pijn van het wasbordprofiel, of zoals de Duitsers zeggen, Wellblech, golfplaat. Tot nu toe hebben we het overleefd, evenals de auto. 

We zien constant besneeuwde bergtoppen in de verte

Vandaag kwamen we op de beroemde Carretera Austral (zuidelijke weg). We zullen daarover honderden kilometers afleggen, gelukkig niet alles onverhard. 

Een hangbrug in de Carretera Austral overspant de uitstroom van het Lago General Carrera

Eco-camping in Puerto Guadal

Gisteren kwamen we na 100 prachtige kilometers tot het dorp Puerto Guadal, waar we een eco-camping vonden. Het zag er erg verzorgd en verantwoord uit. Misschien te verantwoord want er waren weinig bezoekers. We stonden op een heuvel met mooi uitzicht over het dorp en het meer. 

Hoe blauw wil je het hebben?

Vandaag kwamen we aan in Puerto Tranquilo en dat is een stuk toeristischer omdat vanaf hier excursies vertrekken over het meer en naar gletsjers. We willen morgen ook een boottocht doen, want het schijnt wel bijzonder te zijn. We lunchten vanmiddag bij een oosters restaurantje met slechts een paar tafeltjes. Het is vooral een sushi-afhaalrestaurant maar wij bestelden beiden een Thais wokgerecht en het was heerlijk.

We staan nu eigenlijk op het strand van het meer, samen met enkele andere campers.

Het weer is elke dag overwegend zonnig en de temperatuur rond de 21 graden. Komende week wordt het warmer. De wind valt mee. 

Overzicht van Puerto Tranquilo en Lago General Carrera

Uitzicht vanuit de camper om half 10 's avonds. 

Chile Chico (Chili)

Kersenfestival in Los Antiguos

Klein Chili, zo heet deze grensplaats. Het was maar 15 km vanaf de vorige camping. 

De grenspassage verliep bijzonder snel. Er waren geen wachtenden voor ons. Wel moesten we wat overgebleven groente inleveren. Chili verbiedt het binnenbrengen van verse producten en er werd hier relatief grondig gezocht in de camper. De eieren hadden we gekookt en die mochten we houden. Allerlei ingrediënten voor de müsli hadden we voor de zekerheid ver weggestopt. 

Kamperen in de boomgaard

In Los Antiguos zijn we min of meer het jaarlijkse Fiesta de la Cereza (kersenfestival) ontvlucht. We hadden niet zo'n zin in braderieën, optredens en optochten. Afgelopen nacht ging het op een van de podia tot in de kleine uurtjes door. Ook het belabberde internet deed ons besluiten vandaag naar Chili te gaan.

Voor vertrek hebben we nog wel even wat goedkope boodschappen gedaan en goedkope diesel getankt. Die is nog steeds rond de € 0,70 per liter en in Chili het dubbele. En we hadden ook nog een pond kersen gekocht natuurlijk, die we wel voor de grens moesten opeten.

Deze originele overnachtingsplek is ook op het campingterrein

In Chile Chico staan we op een kleine camping tussen de appelbomen en op sappig groen gras. Het is een camping naar ons hart, met goede en schone voorzieningen en lekker rustig. De meeste decibels komen van de wind door de populieren. Het is overwegend zonnig vandaag en ongeveer 23 graden. 

Het kaartje toont de gereden route sinds 1 januari in Punta Arenas. Het was in werkelijkheid bijna 2000 km met alle extra omwegen. 

In totaal hebben we nu bijna 8000 km afgelegd in Zuid-Amerika. Dat vinden we wel erg veel voor twee maanden, maar in dit deel van het continent liggen de bezienswaardigheden nu eenmaal ver uiteen. 

Los Antiguos

We zijn na ongeveer een week al weer terug bij de Chileense grens, in het dorp Los Antiguos, nog net in Argentinië. Gisteren was een vrij lange dag rijden met 400 km, waarvan 350 km met de zelfde Tsjechische lifter als de dag ervoor. Het was een van de eenzaamste trajecten tot nu toe. Tijdens 350 km was er welgeteld één stop, een hotel-café met benzinepomp. 

Op de gratis camping La Ascención

We eindigden gisteren bij een landgoed, in Argentinië estancia genoemd, dat onlangs is toegevoegd aan nationaal park Patagonia. Het heet La Ascención en er is een kampeerterrein op een steenworp afstand van het grote meer Lago Buenos Aires. We hoorden de golfslag in onze camper en de duisternis liet een mooie sterrenhemel toe.

Nu eens niet spectaculair maar wel ontspannen

Ja, dan vandaag. We deden een flinke wandeling van 12 km in het natuurgebied en reden daarna naar de gemeentecamping van Los Antiguos.

Een medialuna voor nieuwe energie

De zomervakantie is in volle gang, zoveel is wel duidelijk. Deze grote camping staat behoorlijk vol en van alle kanten, vanaf de camping en daarbuiten, horen we muziek. Rust hoort niet bij het vakantievieren van de meeste Argentijnen. 

Het internet laat ons wat in de steek. De beloofde wifi van de camping doet vrijwel niets en 4g werkte aanvankelijk ook niet op deze camping. Later mondjesmaat. Het is soms wat behelpen in de uithoeken van het uitgestrekte land. 

El Chaltén

Fitz Roy is een bergwereld van de buitencategorie

We bleven uiteindelijk drie nachten in El Calafate, op de camperplaats bij het benzinestation. We bezochten zondag een lokaal natuurterreintje waar we een wandeling deden langs twee plassen met bijzonder veel vogels, waaronder flamingo's. We lunchten in de stad maar we hadden daarna geen zin meer om verder te rijden. Dat deden we maandag.

Veel klimmen bij het begin

Het volgende hoogtepunt is het Fitz Roy massief bij het toeristendorp El Chaltén. We deden diezelfde middag nog een wandeling van 8 kilometer met behoorlijk wat klimmen en dalen. De omstandigheden waren optimaal. 

 

Het verste punt was bij het meertje Capri waar je geweldig uitzicht hebt op de Fitz Roy en naastgelegen pieken. De naamgever van deze berg was de kapitein van de Beagle, het schip waarmee Charles Darwin naar Amerika voer.

Het was een drukte van belang op deze wandelroute. Er zijn mensen die nog een stuk verder wandelen zodat ze 20 km volmaken. Er zijn er ook die een rugzak met kampeeruitrusting meenemen want er zijn enkele kampeerterreintjes. 

We overnachtten op het enige terrein in El Chaltén waar dat officieel is toegestaan. We zagen er meer Europeanen dan anders. Onder andere spraken we weer met het Duitse stel, Alina en Timo, dat we eerder ontmoet hadden bij een grensovergang.

La Torre helemaal rechts, meer dan 3000 meter

Vandaag deden we een andere, ongeveer even lange wandeling die leidt naar een punt waar je goed uitzicht hebt op La Torre, een extreem spitse bergtop, die ze van ons evengoed naald hadden kunnen noemen. 

 

Ook nu zagen we weer tientallen medewandelaars. De drukte is eigenlijk het enige minpunt van dit erg mooie wandelgebied. 

Fitz Roy afgebeeld en in het echt;
je hoeft het dorp niet eens uit

In het dorp lunchten we en vervolgens gingen we weer 300 km rijden. De routeplanner vertelde ons dat dit 4 uur zou duren. Halverwege bleek waarom, want we kwamen op een tientallen kilometers lang stuk ripio (grindweg). De RN 40 was vroeger berucht om zijn onverharde gedeelten en die zijn dus nog niet helemaal verdwenen.

Intussen hadden we een Tsjechische lifter in de auto, die 200 km met ons meereed. De laatste 70 km kwam daar nog een Frans stel bij, dus het was lekker vol met 5 mensen en heel veel rugzakken. 

In het dorp Gobernador Gregores staan we nu op een kleine camping annex hostel. Het is in het lege midden van Patagonië. De dichtstbijzijnde grotere dorpen of steden liggen alle op meer dan 250 km.