Ons grote avontuur
In 1995 en 1996 maakten we onze langste fietsreis. Verdeeld over 3 etappes en in totaal 14.000 km fietsten we in totaal zo'n 6 maanden. Het werd een ervaring, waar we heel erg vaak aan terug denken. De globale route die we hebben afgelegd was als volgt.
Eerste etappe (van 29 september tot 24 december): New York - Natchez - New Orleans - Lafayette - Houston - San Antonio (TX) - Laredo (TX) - San Luís Potosí (Mex) - Guanajuato - Guadalajara - Ajijic.
Tweede etappe (van 21 februari tot 4 maart): La Paz - Cabo San Lucas - La Paz - Santa Rita.
Derde etappe (van 14 mei tot 2 augustus): Los Angeles - Sacramento - Carson City - Yellowstone Park - Rapid City (SD) - Sault St. Marie (Ontario) - Niagara Falls - New York.
Lees het onderstaande verslag van onze reis en doe hetzelfde: fietsen in Noord-Amerika!
Van New York naar Ajijic (MX)
23 tot 28 september 1995 / 25 km / Manhattan, New York. |
| Uitzicht vanaf Empire State Building |
Van het vliegveld JFK fietsen we door de drukke stad, met soms ongure buurten naar Manhattan waar we enkele dagen zullen verblijven in het appartement van een Nederlandse kennis. Vooral het 'nemen' van de Queensboro Bridge is op de fiets niet aan te raden. De Brooklyn Bridge was een beter alternatief geweest maar dat wisten we nog niet. Eenmaal aangekomen in het appartement laten we de fietsen verder staan en zijn we een paar dagen gewoon toerist.
29 september 1995 / 116 km / Raven Rock, NJ
We verlaten Manhattan met de gratis veerboot naar Staten Island. Onderweg heb je een mooi uitzicht op het Vrijheidsbeeld. Na Staten Island overgestoken te zijn komen we via een brug in New Jersey. Deze staat steken we helemaal door de eerste dag, naar een camping aan de grensrivier de Delaware. Eigenlijk iets te veel van het goede zo'n eerste dag, ook al omdat er aan het eind nog wat venijnige klimmetjes komen. Het weer is prima en het waait nauwelijks.
30 september 1995 / 75 km / Rahns, Pennsylvania
De geplande camping is vandaag te ver. We overnachten in een weitje aan een creeck. De route is vrij lastig. Veel klimmen in een landschap dat wel wat op Zd-Limburg lijkt. We rijden ook nog eens kilometers om. Dit is ook een landschap met tientallen kerken van allerlei snit. Het is al vrij warm om te fietsen., zo'n 25 graden C.
1 oktober 1995 / 98 km / Lancaster, Pennsylvania
De ochtend begint met koude mist, dus we drinken eerst maar eens hete thee bij een benzinestation. We komen vandaag door Amish-land. Onderweg zien we er verscheidene in hun koetsjes. Ze groeten ons allemaal vriendelijk, langzaamverkeer tegen langzaamverkeer. Waarschijnlijk vinden zij ons even gek als wij hen. De camping in de buurt van Lancaster berekent voor tentjes en motorhomes dezelfde prijs: $ 20. Dat vinden wij duur.
2 oktober 1995 / 80 km / Hanover, Pennsylvania
Vandaag is het echt heet met tegen de 30 graden C. De route is ook de zwaarste tot nu toe.
3 oktober 1995 / 104 km / Maryland
We doorkruisen een stukje van de staat Maryland op enige afstand van Washington DC. Het landschap wordt hier saaier, maar in de verte zien we al de Blue Ridge Mountains. We vinden een primitief kampeerterreintje met pomp, toilet en picknickbank. We zijn hier de enigen.
4 oktober 1995 / 64 km / Boyce, Virginia
Voor het eerst regen! We moeten de tent nat inpakken. We volgen de wegen nr. 7 en 601 en die blijken ook nog eens behoorlijk steil. In een restaurant belonen we ons zelf op een lekkere maaltijd. Even later doemt een camping op waar we onder een overkapping droog kunnen zitten. We worden 's avonds uitgenodigd door de Weldons, die hier in hun pickup campertje zijn. Veel Amerikanen zijn erg nieuwsgierig naar die rare fietsers met hun zware bepakking.
5 oktober 1995 / 77 km / Luray, Virginia
Ook deze dag begint met veel regen. Hoewel het niet koud is, waren we toch niet voor dit weer naar de VS gekomen. Aan het begin van de Blue Ridge moet je kiezen: ten westen er langs, ten oosten of de mooie Skyline Drive. Volgens een parkwachter is het erg mistig boven, zodat we kiezen voor de westelijke route, de 340. Dat betekent van de drup in de regen. Een ware hoosbui overvalt ons en net voor Luray rijden we, nog steeds in de regen, de camping op. Die heeft weer zo'n leuke pavillion, waaronder we zelfs de tent en de fietsen kwijt kunnen. Ideaal.
6 oktober 1995 / 90 km / Waynesboro, Virginia
We worden weer eens wakker onder een blauwe hemel. En het blijft de hele dag zo. Maar een gemakkelijke dag wordt het niet. De 340 die we de hele dag volgen is behoorlijk heuvelachtig en we krijgen ook behoorlijke tegenwind.
7 oktober 1995 / 20 km / Waynesboro, Virginia
We slapen uit (tot half 9), want we hebben besloten onze eerste rustdag te nemen. We gaan naar de kunstmarkt in de stad Waynesboro. Onze campingburen vertelden daarover. Die hebben daar ook een stand met pottenbakkersproducten. Op de camping ontmoeten we ook een man die de hele dag met zijn zaagmachine in de weer is. Hij maakt houten emmertjes, die zijn vrouw beschildert. Ze wonen al een paar jaar op deze camping. We krijgen afvalhout van hem voor een kampvuur.
8 oktober 1995 / 103 km / Natural Bridge, Virginia
Het eindpunt is de mooie camping bij het plaatsje Natural Bridge. De feitelijke natuurlijke brug hebben we niet gezien. We hadden niet meer de moed om die laatste extra kilometers erbij te doen. Het was vooral op het eind erg zwaar, vanwege de forse heuvels.
9 oktober 1995 / 97 km / Salem, Virginia
Het gaat niet lekker vandaag. In de ochtend is het koud en mistig en de route is opnieuw zwaar. mist in de ochtend In Roanoke eten we van een pizza-buffet: veel, lekker en goedkoop. We halen ook nog een stapeltje kaarten bij de plaatselijke AAA. De camping in Salem ligt vlakbij de snelweg.
10 oktober 1995 / 76 km / Claytor Lake State Park, Virginia
We rijden 12 km om, maar bereiken uiteindelijk om 16.00 uur deze prachtige camping. We kunnen daardoor nog even genieten van de zon.
11 oktober 1995 / 50 km / Whyteville, Virginia
Opnieuw ochtendmist, maar later weer zon. Na een zware klim voorbij Pulashi dubben we of we doorgaan tot Marion, of de camping van Whyteville zullen nemen. We stoppen, om half 2 al, maar nu hebben we mooi de tijd voor 'huishoudelijk' werk.
12 oktober 1995 / 62 km / Seven Mile Ford, Virginia
Vandaag gaat het wel heel gemakkelijk. Voornamelijk naar beneden en ook nog eens rugwind. Onderweg zien we weer eens een mobile home park, eigenlijk een woonwijk van stacaravans voor de minder bedeelden. Vlak bij een fabriek, dat wel. De camping waar we aankomen heet Interstate en ligt inderdaad pal naast de snelweg. We bereiden hier een lekker kampeermaaltje: forel, worteltjes, aardappels en zure room.
13 oktober 1995 / 104 km / Tennessee
Bewolkt en af en toe regen, maar we rijden stug door en belanden na Virginia in Tennessee. Op de camping worden we uitgenodigd in een kingsize trailer met uitschuifbare zijwanden. We krijgen kaas uit Wisconsin en die smaakt verrukkelijk.
14 oktober 1995 / 80 km / Tennessee
Regen, regen, regen. In een KFC hebben we buffet-lunch. We worden wat meewarig aangekeken in onze natte pakken en schoenen. De camping heeft uitzicht op een stuwmeer, maar de regen ontneemt ons het uitzicht.
15 oktober 1995 / 111 km / Tennessee
We willen vandaag voorbij de stad Knoxville komen. We belanden daar in druk verkeer met opvallend veel agressieve automobilisten. Dat hadden we tot nu toe niet meegemaakt. Later raken we in gesprek met een fietser, die ons voorbereidt op wat we verder naar het zuiden zullen tegenkomen: veel "rednecks" en "cowboys". En dat is volgens hem voor een fietser geen pretje.
16 oktober 1995 / 99 km / Crossville, Tennessee
We volgen HW 70 in westelijke richting met stevige klimmen en we overschrijden de eerste tijdgrens. We ontmoeten weer veel vriendelijke mensen die ons een "safe trip" toewensen.
17 oktober 1995 / 83 km / Rock Island State Park, Tennessee
Vlak voor Sparta is er een mooi uitzichtpunt. Ons einddoel vandaag is Rock Island, vlakbij een stuwdam en en waterval. Er is een fraaie camping, die we echter niet ongeschonden halen. We krijgen na 1600 km onze eerste lekke band. Het is deze keer 's avonds niet zo koud, zodat we nog lang bij een kampvuurtje kunnen zitten.
18 oktober 1995 / 71 km / Manchester, Tennessee
Sinds dagen fietsen we weer eens in korte broek. Daar nodigt een temperatuur van 24 graden wel toe uit. Dankzij een vrij gemakkelijke route kunnen we de hele middag op de camping allerlei karweitjes doen, zoals kleding wassen.
19 oktober 1995 / 70 km / Lynchburg, Tennessee
Deze dag staat volledig in het teken van Jack Daniels. De whiskeystoker maakt veel werk van de rondleidingen. Het bijzondere van de whiskey uit Tennessee is dat deze door houtskool van de mapleboom druppelt, waardoor het bijzondere aroma ontstaat. Merkwaardig genoeg mag de whiskey in Lynchburg zelf niet worden verkocht, alleen voedingswaren waarin het is verwerkt, bijvoorbeeld whiskey-ijs. Heel lekker. De plaats Lynchburg is leuk authentiek, maar wordt wel helemaal genomineerd door Jack Daniels. In de buurt is een mooie statepark camping.
20 oktober 1995 / 90 km / Tennessee
Net voor we opstaan zorgt een onweersbui voor een sterke afkoeling. Het is nog maar 14 gr.C. Het wordt wel droog maar we krijgen een sterke tegenwind als we verder naar het westen fietsen. Ook vanwege de zware klimmen is het een zware dag. We overnachten op een KOA-camping.
21 oktober 1995 / 84 km / Natchez Trace Parkway
De eerste nachtvorst. Het gras is helemaal wit. Gelukkig verschijnt de zon al snel maar de tegenwind is even sterk als gisteren. Na 75 km komen we op de Natchez Trace Parkway, een mooie beschutte weg, die eigenlijk één langgerekt nationaal park is van Nashville tot Natchez aan de Mississippi. Het fietst een stuk lekkerder. Na nog 9 km zien we een schitterende picknickplaats met wc en water. Daar kunnen we prima kamperen.
22 oktober 1995 / 108 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
Opnieuw heeft het gevroren en we hadden het nog kouder. Overdag wordt het echter zonnig en zelfs 25 gr. De Parkway die de historische handelsroute Natchez Trace volgt is heel mooi aangelegd, steeds door bossen omzoomd. Vaak staat er een informatiebord en geregeld zijn er picknickplaatsen. Af en toe zelfs wc-gebouwen. Bij een kantoortje van de parkwacht krijgen we een kaart van de route. Er is wel een probleem. We komen nauwelijks langs dorpjes, zodat we met het eten wat moeten improviseren. Via een klein stukje Alabama komen we in de staat Mississippi. We overnachten op een primitieve camping.
23 oktober 1995 / 92 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
Alweer mooi vandaag, alleen tegenwind. In Tupelo doen we voor 3 dagen boodschappen, zodat alle tassen barstensvol met etenswaren zitten. We komen terecht op een goedkope camping die als bijzonderheid heeftdat je gebruik kunt maken van een ligbad. Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt.
24 oktober 1995 / 96 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
De campingbaas biedt ons 's ochtends koffie aan. Nog steeds zijn we op de Natchez Trace en vandaag komen we voor het eerst andere fietsers tegen. Met een van hen praten we een tijdje. Hij is onderweg van Texas naar Nashville en wil nog verder naar Oregon, maar dat lijkt ons onmogelijk vanwege de winter. Hij raadt ons aan een omweg te maken naar Vicksburg, een van de landmarks van Amerikaanse Burgeroorlog. Als wij niet al te enthousiast kijken, stelt hij begrijpend vast: "Oh of course, it was not your war".
25 oktober 1995 / 60 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
Na 20 km komen we bij French Camp, een openlucht museumpje, waar we heerlijke Mississippi Mudcake eten. In Kosciusko, de geboorteplaats van Oprah Winfrey, kunnen we weer eens boodschappen doen. Bij het parkwachtershuisje is een klein trekkersterrein met kraan, wc én een grote stapel hout voor het kampvuur. Gratis.
26 oktober 1995 / 60 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
Het kampvuurtje wordt 's ochtends nog even opgestookt en na het ontbijt rijden we in vliegende vaart nar de volgende camping bij Ratcliff Ferry. 's Avonds gaat het regenen.
27 oktober 1995 / 59 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
Overdag is het bewolkt en broeierig warm. Een onweersbui kan niet uitblijven. In Jackson, de enige grote stad aan de Natchez Trace staan we op een camping waarvan het toiletgebouw op hoge palen is gebouwd. Overstromingsgevaar? Jackson is ook de enige onderbreking in de Parkway. Je moet over gewone wegen door de stad je weg zien te vinden. Dat is wel weer even wennen.
28 oktober 1995 / 82 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
We kunnen geen weg vinden die ons op de Natchez Trace Parkway terugbrengt zonder op de snelweg te komen. Daarom duwen we de fietsen maar tegen een talud omhoog. Voor de verandering komen we op een kampeerterreintje dat bijna helemaal al vol staat met tenten. Het is weekend, vandaar.
29 oktober 1995 / 89 km / Natchez, Mississippi
Vandaag is het laaste stuk van de Natchez Trace Parkway en niet het slechtste. We komen door het historische plaatsje Port Gibson en later komen we bij de enige overgebleven herberg van de oude handelsroute.
30 oktober 1995 / 15 km / Natchez, Mississippi
Na lange tijd hebben we vandaag een rustdag. We bezoeken de historische binnenstad van Natchez, een oude handelsstad aan de Mississippi rivier. Helaas werkt het weer niet mee vandaag, koud en grijs.
31 oktober 1995 / 109 km / St. Francisville, Louisiana
De wegen van Louisiana zijn opvallend veel beter dan die van Mississippi, de brede vluchtstroken bevallen ons wel als fietsers. In de buurt van St. Francisville zien we veel gerestaureerde "ante-bellum" huizen met grote bomen erbij waar slierten spanish moss in hangen.
1 november 1995 / 74 km / Baton Rouge, Louisiana
Voor we verder gaan willen we een mansion bezoeken. Het wordt het 200 jaar oude Oakley, waar we een privé rondleiding krijgen. Het is het huis waar de beroemde dierentekenaar Audubon heeft gewoond en gewerkt. Als we weer buiten staan zien we in de tuin een slang van 1,50 meter die net bezig is een eekhoorn naar binnen te werken. Door ons opgeschrikt laat hij de prooi, die al dood is, los en vlucht. Het is vandaag weer eens broeierig warm, maar het onweer blijft uit. We rijden naar Baton Rouge waar we de tent opzetten in de pavillion van de KOA-camping. We vertrouwen het weer niet.
2 november 1995 / 85 km / La Place, Louisiana
Regen, en hoe! We worden wakker door een enorme onweersbui. Het dondert, bliksemt en stortregent aan één stuk door. Gelukkig heeft het pavillion een houten vloer die een paar cm hoger ligt, want al spoedig staan we op een eiland. De hele camping staat blank. Uiteindelijk moeten we de tent en de andere spullen zelfs op de picknicktafels zetten omdat de vlonder ook onderloopt. Om 11 uur wagen we het erop, maar vele buien zijn vandaag ons deel.
3 november 1995 / 54 km / New Orleans, Louisiana
Veel nachtelijke regen, maar overdag wordt het droog, fris en winderig. We willen de Mississippi oversteken via de Huey P. Long Bridge, genoemd naar de roemruchte goeverneur. Hoewel we een bordje zien dat het verboden is voor fietsers, wagen we het erop. We weten geen andere mogelijkheid. Midden op de brug gaat echter een politieauto achter ons rijden, zodat wij vanaf dat moment het tempo van het verkeer bepalen. Onder aan de lange brug moeten we aan de kant stoppen en worden we bestraffend toegesproken: "You could have been killed!" We zeggen maar niet dat dat volgens ons erg meevalt en bedanken de agenten voor hun escorte. 's Middags gaan we vanaf de camping met de bus naar de binnenstad van New Orleans.
4 november 1995 / 5 km / New Orleans, Louisiana
Vandaag gaan we weer met de bus naar de stad om het Vieux Carré te bezoeken.
5 november 1995 / 5 km / New Orleans, Louisiana
De derde en laatste dag in deze toch wel mooie stad. We bezoeken de French Market, eten gebakken catfish en in het beromde Café du Monde eten we de bekende beignets. Jammergenoeg missen we de Preservation Hall met de jazzmuziek, want deze gaat pas open als wij al met de laatste bus terug moeten. Gelukkig is er op straat ook genoeg aan muziek te beleven.
6 november 1995 / 96 km / Houma, Louisiana
We verlaten New Orleans via weg nr. 90 en een stukje Old Spanish Trail. Houma (het Venice van de VS) valt ons wat tegen. Op de camping hebben we veel aanspraak en we worden zelfs te eten gevraagd. Dat komt goed uit want voor het eerst hebben we een camping zonder picknicktafel op onze plaats. Lekker weer.
7 november 1995 / 67 km / Louisiana
Onze buren bieden ons 's ochtends weer koffie aan. Ondanks de slechte weersvoorspelling gaan we vol goede moed op weg. Maar de buien komen toch en we raken uiteindelijk volkomen doorweekt. We rijden door een vlak landschap met veel kanalen. De bruggen over de kanalen hebben geen gewoon wegdek maar een metalen rooster dat bij regen spekglad wordt. Op één van die bruggen gaat het mis... Gelukkig heeft Janny niets geschaafd of gebroken, maar ze ligt wel languit. Alleen een hand en een knie zijn pijnlijk. We krijgen ook een paar hoge viaducten, waarvoor je geen hoogtevrees moet hebben. Na 1 uur wordt het droog en de camping is mooi.
8 november 1995 / 87 km / Lake Fausse Pointe State Park, Louisiana
Bij Baldwin verlaten we weg nr. 90 en gaan de bayou country in. Bij Charenton komen we op een gravelweg en we picknicken bij eeuwenoude eiken aan het water. Na 24 km gravel, niet makkelijk te fietsen met onze betrekkelijk smalle banden, komen we bij Lake Fausse Pointe State Park. Een autochtone kampeerder probeert ons te helpen met ons kampvuur, maar het hout blijkt te nat. Helaas veel muggen.
9 november 1995 / 99 km / New Iberia, Louisiana
Een aaneenschakeling van pech vandaag. We worden onderweg aangesproken door een Vlaamse vrouw, die ons bij haar thuis uitnodigt, volgens haar zo'n 5 mijl verderop. Hoe wij ook zoeken, we kunnen met geen mogelijkheid haar huis vinden. Door het zoeken rijden we 20 km gravelweg voor niets. Vanaf de volgende camping rijden we naar Avery Island, bekend van de Tabasco-fabriek en van de peperplantages er omheen. Om duistere reden is het eiland, dat overigens nauwelijks als eiland herkenbaar is, verboden voor fietsen en niet voor auto's. We laten de fietsen voor de brug staan. Desondanks moeten wij 50 cent tol betalen voor de brug, namelijk 50 cent per voertuig, ook al komen we lopend! Op de terugweg naar de camping raakt een dynamo los en slaat in het wiel. Schade: één kapotte spaak.
10 november 1995 / 96 km / Lafayette, Louisiana
We bezoeken eerst Acadian Village, een klein openluchtmuseum. Wij vinden het de hoge entreeprijs niet waard. Daarna fietsen we naar de KOA-camping in Scott, ten westen van Lafayette. Vandaaruit gaan we zonder bagage terug naar de stad om wat cajun- en zydeco-sfeer op te snuiven. Dat blijkt in het centrum moeilijk te vinden. We ontmoeten echter Peggy en Jim, die ons meenemen naar enkele grote cajun- en zydeco-restaurants annex danszalen, die wat meer buiten het centrum blijken te liggen. Het wordt een heerlijke avond dankzij hun gezelschap, de uitbundige muziek en de uitgelaten sfeer. Zij brengen ons en de fietsen zelfs met hun auto terug naar de camping. 's Nachts breekt er weer eens een ouderwets noodweer los waardoor de hele camping onder water komt te staan.
11 november 1995 / 106 km / Pecan Island, Louisiana
Het onweer heeft compleet ander weer gebracht, zonnig, fris en een straffe noordenwind. Dat laaste komt goed uit, want we gaan naar het zuiden langs onafzienbare suikerrietvelden. Bij Pecan Island (speek uit als Pekáan) keert de natuur weer terug. Het is een landschap van meren en riet, vissers en eendenjagers. Het is moeilijk om een overnachtingsplek te vinden. We komen uiteindelijk terecht op de varanda van een niet gebruikt vakantiehuisje. Daar mogen we van de beheerder staan met onze tent en we hebben uitzicht over het water.
12 november 1995 / 80 km / Grand Chenier, Louisiana
Ook vandaag is het moeilijk een kampeerplek te vinden. Een camping weigert ons: geen tenten toegestaan! Uiteindelijk nemen we een motel. Voor het eerst in weken slapen we niet in onze tent. Een achterband is geklapt. We vragen ons af hoever we nog zullen komen met onze achterbanden. We hebben één reserve buitenband bij ons.
13 november 1995 / 113 km / Sea Rim State Park, Texas
Voor het eerst komen we langs de kust van de Golf van Mexico. Twee keer stoppen we daar. Het weer is prettig en de weg is lang en eenzaam.
We verlaten Manhattan met de gratis veerboot naar Staten Island. Onderweg heb je een mooi uitzicht op het Vrijheidsbeeld. Na Staten Island overgestoken te zijn komen we via een brug in New Jersey. Deze staat steken we helemaal door de eerste dag, naar een camping aan de grensrivier de Delaware. Eigenlijk iets te veel van het goede zo'n eerste dag, ook al omdat er aan het eind nog wat venijnige klimmetjes komen. Het weer is prima en het waait nauwelijks.
30 september 1995 / 75 km / Rahns, Pennsylvania
 |
| Veel keuze |
De geplande camping is vandaag te ver. We overnachten in een weitje aan een creeck. De route is vrij lastig. Veel klimmen in een landschap dat wel wat op Zd-Limburg lijkt. We rijden ook nog eens kilometers om. Dit is ook een landschap met tientallen kerken van allerlei snit. Het is al vrij warm om te fietsen., zo'n 25 graden C.
1 oktober 1995 / 98 km / Lancaster, Pennsylvania
De ochtend begint met koude mist, dus we drinken eerst maar eens hete thee bij een benzinestation. We komen vandaag door Amish-land. Onderweg zien we er verscheidene in hun koetsjes. Ze groeten ons allemaal vriendelijk, langzaamverkeer tegen langzaamverkeer. Waarschijnlijk vinden zij ons even gek als wij hen. De camping in de buurt van Lancaster berekent voor tentjes en motorhomes dezelfde prijs: $ 20. Dat vinden wij duur.
2 oktober 1995 / 80 km / Hanover, Pennsylvania
Vandaag is het echt heet met tegen de 30 graden C. De route is ook de zwaarste tot nu toe.
3 oktober 1995 / 104 km / Maryland
We doorkruisen een stukje van de staat Maryland op enige afstand van Washington DC. Het landschap wordt hier saaier, maar in de verte zien we al de Blue Ridge Mountains. We vinden een primitief kampeerterreintje met pomp, toilet en picknickbank. We zijn hier de enigen.
4 oktober 1995 / 64 km / Boyce, Virginia
Voor het eerst regen! We moeten de tent nat inpakken. We volgen de wegen nr. 7 en 601 en die blijken ook nog eens behoorlijk steil. In een restaurant belonen we ons zelf op een lekkere maaltijd. Even later doemt een camping op waar we onder een overkapping droog kunnen zitten. We worden 's avonds uitgenodigd door de Weldons, die hier in hun pickup campertje zijn. Veel Amerikanen zijn erg nieuwsgierig naar die rare fietsers met hun zware bepakking.
 |
| Camping in Luray |
Ook deze dag begint met veel regen. Hoewel het niet koud is, waren we toch niet voor dit weer naar de VS gekomen. Aan het begin van de Blue Ridge moet je kiezen: ten westen er langs, ten oosten of de mooie Skyline Drive. Volgens een parkwachter is het erg mistig boven, zodat we kiezen voor de westelijke route, de 340. Dat betekent van de drup in de regen. Een ware hoosbui overvalt ons en net voor Luray rijden we, nog steeds in de regen, de camping op. Die heeft weer zo'n leuke pavillion, waaronder we zelfs de tent en de fietsen kwijt kunnen. Ideaal.
6 oktober 1995 / 90 km / Waynesboro, Virginia
We worden weer eens wakker onder een blauwe hemel. En het blijft de hele dag zo. Maar een gemakkelijke dag wordt het niet. De 340 die we de hele dag volgen is behoorlijk heuvelachtig en we krijgen ook behoorlijke tegenwind.
7 oktober 1995 / 20 km / Waynesboro, Virginia
We slapen uit (tot half 9), want we hebben besloten onze eerste rustdag te nemen. We gaan naar de kunstmarkt in de stad Waynesboro. Onze campingburen vertelden daarover. Die hebben daar ook een stand met pottenbakkersproducten. Op de camping ontmoeten we ook een man die de hele dag met zijn zaagmachine in de weer is. Hij maakt houten emmertjes, die zijn vrouw beschildert. Ze wonen al een paar jaar op deze camping. We krijgen afvalhout van hem voor een kampvuur.
8 oktober 1995 / 103 km / Natural Bridge, Virginia
Het eindpunt is de mooie camping bij het plaatsje Natural Bridge. De feitelijke natuurlijke brug hebben we niet gezien. We hadden niet meer de moed om die laatste extra kilometers erbij te doen. Het was vooral op het eind erg zwaar, vanwege de forse heuvels.
9 oktober 1995 / 97 km / Salem, Virginia
Het gaat niet lekker vandaag. In de ochtend is het koud en mistig en de route is opnieuw zwaar. mist in de ochtend In Roanoke eten we van een pizza-buffet: veel, lekker en goedkoop. We halen ook nog een stapeltje kaarten bij de plaatselijke AAA. De camping in Salem ligt vlakbij de snelweg.
10 oktober 1995 / 76 km / Claytor Lake State Park, Virginia
We rijden 12 km om, maar bereiken uiteindelijk om 16.00 uur deze prachtige camping. We kunnen daardoor nog even genieten van de zon.
Opnieuw ochtendmist, maar later weer zon. Na een zware klim voorbij Pulashi dubben we of we doorgaan tot Marion, of de camping van Whyteville zullen nemen. We stoppen, om half 2 al, maar nu hebben we mooi de tijd voor 'huishoudelijk' werk.
12 oktober 1995 / 62 km / Seven Mile Ford, Virginia
Vandaag gaat het wel heel gemakkelijk. Voornamelijk naar beneden en ook nog eens rugwind. Onderweg zien we weer eens een mobile home park, eigenlijk een woonwijk van stacaravans voor de minder bedeelden. Vlak bij een fabriek, dat wel. De camping waar we aankomen heet Interstate en ligt inderdaad pal naast de snelweg. We bereiden hier een lekker kampeermaaltje: forel, worteltjes, aardappels en zure room.
13 oktober 1995 / 104 km / Tennessee
 |
| Heuvelachtig |
Bewolkt en af en toe regen, maar we rijden stug door en belanden na Virginia in Tennessee. Op de camping worden we uitgenodigd in een kingsize trailer met uitschuifbare zijwanden. We krijgen kaas uit Wisconsin en die smaakt verrukkelijk.
14 oktober 1995 / 80 km / Tennessee
Regen, regen, regen. In een KFC hebben we buffet-lunch. We worden wat meewarig aangekeken in onze natte pakken en schoenen. De camping heeft uitzicht op een stuwmeer, maar de regen ontneemt ons het uitzicht.
15 oktober 1995 / 111 km / Tennessee
We willen vandaag voorbij de stad Knoxville komen. We belanden daar in druk verkeer met opvallend veel agressieve automobilisten. Dat hadden we tot nu toe niet meegemaakt. Later raken we in gesprek met een fietser, die ons voorbereidt op wat we verder naar het zuiden zullen tegenkomen: veel "rednecks" en "cowboys". En dat is volgens hem voor een fietser geen pretje.
16 oktober 1995 / 99 km / Crossville, Tennessee
We volgen HW 70 in westelijke richting met stevige klimmen en we overschrijden de eerste tijdgrens. We ontmoeten weer veel vriendelijke mensen die ons een "safe trip" toewensen.
17 oktober 1995 / 83 km / Rock Island State Park, Tennessee
 |
| Picknick bij Sparta |
Vlak voor Sparta is er een mooi uitzichtpunt. Ons einddoel vandaag is Rock Island, vlakbij een stuwdam en en waterval. Er is een fraaie camping, die we echter niet ongeschonden halen. We krijgen na 1600 km onze eerste lekke band. Het is deze keer 's avonds niet zo koud, zodat we nog lang bij een kampvuurtje kunnen zitten.
18 oktober 1995 / 71 km / Manchester, Tennessee
Sinds dagen fietsen we weer eens in korte broek. Daar nodigt een temperatuur van 24 graden wel toe uit. Dankzij een vrij gemakkelijke route kunnen we de hele middag op de camping allerlei karweitjes doen, zoals kleding wassen.
19 oktober 1995 / 70 km / Lynchburg, Tennessee
 |
| Bijna lege snelweg |
Deze dag staat volledig in het teken van Jack Daniels. De whiskeystoker maakt veel werk van de rondleidingen. Het bijzondere van de whiskey uit Tennessee is dat deze door houtskool van de mapleboom druppelt, waardoor het bijzondere aroma ontstaat. Merkwaardig genoeg mag de whiskey in Lynchburg zelf niet worden verkocht, alleen voedingswaren waarin het is verwerkt, bijvoorbeeld whiskey-ijs. Heel lekker. De plaats Lynchburg is leuk authentiek, maar wordt wel helemaal genomineerd door Jack Daniels. In de buurt is een mooie statepark camping.
20 oktober 1995 / 90 km / Tennessee
Net voor we opstaan zorgt een onweersbui voor een sterke afkoeling. Het is nog maar 14 gr.C. Het wordt wel droog maar we krijgen een sterke tegenwind als we verder naar het westen fietsen. Ook vanwege de zware klimmen is het een zware dag. We overnachten op een KOA-camping.
De eerste nachtvorst. Het gras is helemaal wit. Gelukkig verschijnt de zon al snel maar de tegenwind is even sterk als gisteren. Na 75 km komen we op de Natchez Trace Parkway, een mooie beschutte weg, die eigenlijk één langgerekt nationaal park is van Nashville tot Natchez aan de Mississippi. Het fietst een stuk lekkerder. Na nog 9 km zien we een schitterende picknickplaats met wc en water. Daar kunnen we prima kamperen.
22 oktober 1995 / 108 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
 |
| Idyllische kampeerplek |
Opnieuw heeft het gevroren en we hadden het nog kouder. Overdag wordt het echter zonnig en zelfs 25 gr. De Parkway die de historische handelsroute Natchez Trace volgt is heel mooi aangelegd, steeds door bossen omzoomd. Vaak staat er een informatiebord en geregeld zijn er picknickplaatsen. Af en toe zelfs wc-gebouwen. Bij een kantoortje van de parkwacht krijgen we een kaart van de route. Er is wel een probleem. We komen nauwelijks langs dorpjes, zodat we met het eten wat moeten improviseren. Via een klein stukje Alabama komen we in de staat Mississippi. We overnachten op een primitieve camping.
23 oktober 1995 / 92 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
Alweer mooi vandaag, alleen tegenwind. In Tupelo doen we voor 3 dagen boodschappen, zodat alle tassen barstensvol met etenswaren zitten. We komen terecht op een goedkope camping die als bijzonderheid heeftdat je gebruik kunt maken van een ligbad. Dat hadden we nog niet eerder meegemaakt.
De campingbaas biedt ons 's ochtends koffie aan. Nog steeds zijn we op de Natchez Trace en vandaag komen we voor het eerst andere fietsers tegen. Met een van hen praten we een tijdje. Hij is onderweg van Texas naar Nashville en wil nog verder naar Oregon, maar dat lijkt ons onmogelijk vanwege de winter. Hij raadt ons aan een omweg te maken naar Vicksburg, een van de landmarks van Amerikaanse Burgeroorlog. Als wij niet al te enthousiast kijken, stelt hij begrijpend vast: "Oh of course, it was not your war".
25 oktober 1995 / 60 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
Na 20 km komen we bij French Camp, een openlucht museumpje, waar we heerlijke Mississippi Mudcake eten. In Kosciusko, de geboorteplaats van Oprah Winfrey, kunnen we weer eens boodschappen doen. Bij het parkwachtershuisje is een klein trekkersterrein met kraan, wc én een grote stapel hout voor het kampvuur. Gratis.
26 oktober 1995 / 60 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
Het kampvuurtje wordt 's ochtends nog even opgestookt en na het ontbijt rijden we in vliegende vaart nar de volgende camping bij Ratcliff Ferry. 's Avonds gaat het regenen.
27 oktober 1995 / 59 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
 |
| Langs stuwmeer bij Jackson, Mississippi |
Overdag is het bewolkt en broeierig warm. Een onweersbui kan niet uitblijven. In Jackson, de enige grote stad aan de Natchez Trace staan we op een camping waarvan het toiletgebouw op hoge palen is gebouwd. Overstromingsgevaar? Jackson is ook de enige onderbreking in de Parkway. Je moet over gewone wegen door de stad je weg zien te vinden. Dat is wel weer even wennen.
28 oktober 1995 / 82 km / Natchez Trace Parkway, Mississippi
We kunnen geen weg vinden die ons op de Natchez Trace Parkway terugbrengt zonder op de snelweg te komen. Daarom duwen we de fietsen maar tegen een talud omhoog. Voor de verandering komen we op een kampeerterreintje dat bijna helemaal al vol staat met tenten. Het is weekend, vandaar.
29 oktober 1995 / 89 km / Natchez, Mississippi
Vandaag is het laaste stuk van de Natchez Trace Parkway en niet het slechtste. We komen door het historische plaatsje Port Gibson en later komen we bij de enige overgebleven herberg van de oude handelsroute.
30 oktober 1995 / 15 km / Natchez, Mississippi
Na lange tijd hebben we vandaag een rustdag. We bezoeken de historische binnenstad van Natchez, een oude handelsstad aan de Mississippi rivier. Helaas werkt het weer niet mee vandaag, koud en grijs.
31 oktober 1995 / 109 km / St. Francisville, Louisiana
De wegen van Louisiana zijn opvallend veel beter dan die van Mississippi, de brede vluchtstroken bevallen ons wel als fietsers. In de buurt van St. Francisville zien we veel gerestaureerde "ante-bellum" huizen met grote bomen erbij waar slierten spanish moss in hangen.
 |
| Spanish moss in de bomen rond Oakley Mansion |
Voor we verder gaan willen we een mansion bezoeken. Het wordt het 200 jaar oude Oakley, waar we een privé rondleiding krijgen. Het is het huis waar de beroemde dierentekenaar Audubon heeft gewoond en gewerkt. Als we weer buiten staan zien we in de tuin een slang van 1,50 meter die net bezig is een eekhoorn naar binnen te werken. Door ons opgeschrikt laat hij de prooi, die al dood is, los en vlucht. Het is vandaag weer eens broeierig warm, maar het onweer blijft uit. We rijden naar Baton Rouge waar we de tent opzetten in de pavillion van de KOA-camping. We vertrouwen het weer niet.
2 november 1995 / 85 km / La Place, Louisiana
Regen, en hoe! We worden wakker door een enorme onweersbui. Het dondert, bliksemt en stortregent aan één stuk door. Gelukkig heeft het pavillion een houten vloer die een paar cm hoger ligt, want al spoedig staan we op een eiland. De hele camping staat blank. Uiteindelijk moeten we de tent en de andere spullen zelfs op de picknicktafels zetten omdat de vlonder ook onderloopt. Om 11 uur wagen we het erop, maar vele buien zijn vandaag ons deel.
3 november 1995 / 54 km / New Orleans, Louisiana
Veel nachtelijke regen, maar overdag wordt het droog, fris en winderig. We willen de Mississippi oversteken via de Huey P. Long Bridge, genoemd naar de roemruchte goeverneur. Hoewel we een bordje zien dat het verboden is voor fietsers, wagen we het erop. We weten geen andere mogelijkheid. Midden op de brug gaat echter een politieauto achter ons rijden, zodat wij vanaf dat moment het tempo van het verkeer bepalen. Onder aan de lange brug moeten we aan de kant stoppen en worden we bestraffend toegesproken: "You could have been killed!" We zeggen maar niet dat dat volgens ons erg meevalt en bedanken de agenten voor hun escorte. 's Middags gaan we vanaf de camping met de bus naar de binnenstad van New Orleans.
4 november 1995 / 5 km / New Orleans, Louisiana
Vandaag gaan we weer met de bus naar de stad om het Vieux Carré te bezoeken.
5 november 1995 / 5 km / New Orleans, Louisiana
De derde en laatste dag in deze toch wel mooie stad. We bezoeken de French Market, eten gebakken catfish en in het beromde Café du Monde eten we de bekende beignets. Jammergenoeg missen we de Preservation Hall met de jazzmuziek, want deze gaat pas open als wij al met de laatste bus terug moeten. Gelukkig is er op straat ook genoeg aan muziek te beleven.
6 november 1995 / 96 km / Houma, Louisiana
We verlaten New Orleans via weg nr. 90 en een stukje Old Spanish Trail. Houma (het Venice van de VS) valt ons wat tegen. Op de camping hebben we veel aanspraak en we worden zelfs te eten gevraagd. Dat komt goed uit want voor het eerst hebben we een camping zonder picknicktafel op onze plaats. Lekker weer.
7 november 1995 / 67 km / Louisiana
Onze buren bieden ons 's ochtends weer koffie aan. Ondanks de slechte weersvoorspelling gaan we vol goede moed op weg. Maar de buien komen toch en we raken uiteindelijk volkomen doorweekt. We rijden door een vlak landschap met veel kanalen. De bruggen over de kanalen hebben geen gewoon wegdek maar een metalen rooster dat bij regen spekglad wordt. Op één van die bruggen gaat het mis... Gelukkig heeft Janny niets geschaafd of gebroken, maar ze ligt wel languit. Alleen een hand en een knie zijn pijnlijk. We krijgen ook een paar hoge viaducten, waarvoor je geen hoogtevrees moet hebben. Na 1 uur wordt het droog en de camping is mooi.
 |
| De bayou |
Bij Baldwin verlaten we weg nr. 90 en gaan de bayou country in. Bij Charenton komen we op een gravelweg en we picknicken bij eeuwenoude eiken aan het water. Na 24 km gravel, niet makkelijk te fietsen met onze betrekkelijk smalle banden, komen we bij Lake Fausse Pointe State Park. Een autochtone kampeerder probeert ons te helpen met ons kampvuur, maar het hout blijkt te nat. Helaas veel muggen.
9 november 1995 / 99 km / New Iberia, Louisiana
Een aaneenschakeling van pech vandaag. We worden onderweg aangesproken door een Vlaamse vrouw, die ons bij haar thuis uitnodigt, volgens haar zo'n 5 mijl verderop. Hoe wij ook zoeken, we kunnen met geen mogelijkheid haar huis vinden. Door het zoeken rijden we 20 km gravelweg voor niets. Vanaf de volgende camping rijden we naar Avery Island, bekend van de Tabasco-fabriek en van de peperplantages er omheen. Om duistere reden is het eiland, dat overigens nauwelijks als eiland herkenbaar is, verboden voor fietsen en niet voor auto's. We laten de fietsen voor de brug staan. Desondanks moeten wij 50 cent tol betalen voor de brug, namelijk 50 cent per voertuig, ook al komen we lopend! Op de terugweg naar de camping raakt een dynamo los en slaat in het wiel. Schade: één kapotte spaak.
 |
| Met Peggy en Jim |
We bezoeken eerst Acadian Village, een klein openluchtmuseum. Wij vinden het de hoge entreeprijs niet waard. Daarna fietsen we naar de KOA-camping in Scott, ten westen van Lafayette. Vandaaruit gaan we zonder bagage terug naar de stad om wat cajun- en zydeco-sfeer op te snuiven. Dat blijkt in het centrum moeilijk te vinden. We ontmoeten echter Peggy en Jim, die ons meenemen naar enkele grote cajun- en zydeco-restaurants annex danszalen, die wat meer buiten het centrum blijken te liggen. Het wordt een heerlijke avond dankzij hun gezelschap, de uitbundige muziek en de uitgelaten sfeer. Zij brengen ons en de fietsen zelfs met hun auto terug naar de camping. 's Nachts breekt er weer eens een ouderwets noodweer los waardoor de hele camping onder water komt te staan.
11 november 1995 / 106 km / Pecan Island, Louisiana
Het onweer heeft compleet ander weer gebracht, zonnig, fris en een straffe noordenwind. Dat laaste komt goed uit, want we gaan naar het zuiden langs onafzienbare suikerrietvelden. Bij Pecan Island (speek uit als Pekáan) keert de natuur weer terug. Het is een landschap van meren en riet, vissers en eendenjagers. Het is moeilijk om een overnachtingsplek te vinden. We komen uiteindelijk terecht op de varanda van een niet gebruikt vakantiehuisje. Daar mogen we van de beheerder staan met onze tent en we hebben uitzicht over het water.
12 november 1995 / 80 km / Grand Chenier, Louisiana
Ook vandaag is het moeilijk een kampeerplek te vinden. Een camping weigert ons: geen tenten toegestaan! Uiteindelijk nemen we een motel. Voor het eerst in weken slapen we niet in onze tent. Een achterband is geklapt. We vragen ons af hoever we nog zullen komen met onze achterbanden. We hebben één reserve buitenband bij ons.
13 november 1995 / 113 km / Sea Rim State Park, Texas
 |
| Kamperen op het strand |
Voor het eerst komen we langs de kust van de Golf van Mexico. Twee keer stoppen we daar. Het weer is prettig en de weg is lang en eenzaam.
We moeten weer een stuk het binnenland in naar Port Arthur, om de brug over de grensrivier tussen Louisiana en Texas over te steken. Onderweg zien we een alligator zwemmen.
Het eindpunt is een State Park aan zee. Het is er prachtig en we mogen de tent direct aan het strand zetten. Het plezier wordt echter vergald door een zwerm muggen. We genieten van het uitzicht op zee, maar wel vanachter het horrehaas van de tent.
14 november 1995 / 65 km / Chrystal Beach, Texas
Bij het opbreken hebben we nog steeds last van muggen, dus we proberen zo snel mogelijk weg te komen. We rijden over een weg die is afgesloten. Verderop zien we goed waarom dat is. De weg, die er ooit was, is vrijwel volledig in zee verdwenen, vanwege kustafslag tijdens een vroegere storm. Het grootste gedeelte, zo'n 25 km, rijden we daarom over het strand.
15 november 1995 / 113 km / Bacliff, Texas
We nemen de veerboot naar Galveston, de beroemde badplaats van Texas. De "Strand" (boulevard) aldaar is mooi opgeknapt en het is er prettig toeven. Van enige activiteit op het strand is overigens geen sprake, terwijl het nog steeds lekker nazomerweer is.
 |
| Fietsen op het strand |
Bij het opbreken hebben we nog steeds last van muggen, dus we proberen zo snel mogelijk weg te komen. We rijden over een weg die is afgesloten. Verderop zien we goed waarom dat is. De weg, die er ooit was, is vrijwel volledig in zee verdwenen, vanwege kustafslag tijdens een vroegere storm. Het grootste gedeelte, zo'n 25 km, rijden we daarom over het strand.
15 november 1995 / 113 km / Bacliff, Texas
We nemen de veerboot naar Galveston, de beroemde badplaats van Texas. De "Strand" (boulevard) aldaar is mooi opgeknapt en het is er prettig toeven. Van enige activiteit op het strand is overigens geen sprake, terwijl het nog steeds lekker nazomerweer is.
Bij Bacliff treffen we weer eens een camping waar geen tenten toegelaten worden. Dat is in onze ogen net zoiets als een spoorbaan die verboden is voor treinen. Gelukkig wordt er deze keer voor ons een uitzondering gemaakt. We hebben een mooi uitzicht over de baai van Galveston en we krijgen gratis koffie.
16 - 19 november 1995 / 48 km / Bay Town, Texas
We rijden naar Baytown, onder de rook van Houston, omdat we hier Amerikaanse kennissen willen bezoeken. We hebben hun adres ook als postadres aan onze familie en vrienden doorgegeven, zodat we een aardig stapeltje post gaan beantwoorden. We hadden ook geprobeerd nieuwe dragers te laten opsturen, maar om een of andere reden zijn ze niet aangekomen. De Giant lowriders blijken een zwak punt van de Expeditions te zijn. We vinden echter een adres om ze te laten lassen. Aluminium lassen is niet eenvoudig, dus het ziet er niet geweldig uit, maar voorlopig kunnen we even vooruit. Verder rusten we lekker uit deze dagen en krijgen veel te eten. We lezen in de bibliotheek het boek "The Peoples Guide to Mexico" van Carl Franz en raken steeds meer opgewonden van het vooruitzicht daar binnen een aantal dagen ook te fietsen.
20 november 1995 / 107 km / Katy, Texas
Omdat we naar San Antonio willen, is er niet zoveel andere keus dan dwars door Houston, de vierde stad van de VS. Dat gaat dankzij een goede plattegrond goed, maar vanwege de vele verkeerslichten schiet het niet erg op. Bovendien stoppen we onderweg nog bij de AAA-winkel en een outdoorzaak, waar we een waterfilter kopen. en een boek over fietsen in Mexico. De geplande KOA-camping halen we niet voor het donker wordt. Dan maar een luxe Super-8-motel.
21 november 1995 / 86 km / Columbus, Texas
Een ontspannen dagje met heerlijk weer. We rijden over de parallelweg van de I-10. Op de camping hebben we een grote stapel hout voor een kampvuur. Als je eenvoudige genoegens weet te waarderen dan is een fietskampeerreis het mooiste wat er is.
22 november 1995 / 99 km / Bastrop, Texas
De route blijkt 20 km langer te zijn dan op de kaart staat. Bovendien komen we in Hill Country. Het wordt zwaarder.
23 november 1995 / 76 km / San Marcos, Texas
Het is Thanksgiving, hetgeen betekent dat veel winkels en restaurants dicht zijn. Uiteindelijk vinden we in deze aardige maar nu tamelijk uitgestorven stad toch nog een restaurant. Authentiek Texaans, dat gaat er wel in.
24 en 25 november 1995 / 79 km / San Antonio, Texas
Met alweer mooi weer fietsen we langs de I-35 naar San Antonio. Zonder problemen vinden we de KOA-camping waar we voor 2 nachten reserveren. Het is een mooie camping, ver van de snelweg. 's Avonds gaan we met de bus naar het centrum, want het is toevallig de jaarlijkse gondelvaart. Het centrum met de beroemde River Walk is echt heel apart. Het heeft iets sprookjesachtigs, hoewel het hier en daar behoorlijk commercieel is. Verder is de Alamo een bezienswaardigheid, de vroegere Spaanse missiepost, waarmee alles hier begon. De sfeer wordt verder opgefleurd door tal van texmex-bandjes die her en der in het centrum spelen. San Antonio is een echte magneet voor Mexicaanse immigranten en dus ook hét centrum van de texmex-muziek. Je hoort meer Spaans dan Amerikaans op straat.
26 november 1995 / 73 km / Devine, Texas
Na San Antonio volgt de lange rechte snelweg naar Laredo. Het is onduidelijk of er op tijd campings zijn, maar de eerste dag vinden we er in elk geval een, met helemaal voor ons alleen een clubhouse.
27 november 1995 / 84 km / Cotulla, Texas
De volgende camping is een RV-park, waar we wel mogen staan, maar waar geen douche is. Per slot van rekening heeft elke RV zelf een douche... De weg is tamelijk saai, met wel steeds meer cactussen in de berm.
28 november 1995 / 150 km / Laredo, Texas
Het aantal dorpen wordt elke dag minder. Vandaag zullen we er maar één tegen komen en daarna nog één benzinestation, voor de broodnodige koffie of cola onderweg. Na 118 kilometer bereiken we een prachtige plek aan een stuwmeer in een State Park camping bij Laredo. Als beloning voor deze grote afstand gaan we eten bij het Golden Corral restaurant, maar dat is nog eens 16 km en hetzelfde weer terug... Toch doen we het. Vandaag is het zonnig maar wel fris met een noordenwind.
29 november 1995 / 99 km / Zapata, Texas
In het centrum van Laredo gaan we eerst langs een fietsenwinkel. We verwachten dat het verkeer in Mexico gevaarlijker is en willen daarom helmen kopen. We rijden tot Zapata waar een concentratie van campings is aan een bijna leeg stuwmeer in de Rio Grande. Er verblijven hier 's winters veel Amerikanen uit de noordelijke staten. We laten ons verleiden mee te doen aan een bingo.
30 november 1995 / 50 km / Falcon State Park, Texas
Een kort traject vandaag, zodat we lang kunnen genieten van een bijzonder State Park met een woestijnachtige vegetatie en bijzondere vogels. Na de zoveelste lekke band besluiten we de achterbanden te vervangen. De nieuwe slepen we al sinds Baytown met ons mee. De oude zijn tot op de draad versleten en hebben het zo'n 6000 km volgehouden.
1 december 1995 / 96 km / Cerralvo, Mexico
Na 9 km passeren we zonder problemen de grensovergang. De beambte wil volgende keer graag tulpebollen en Nederlandse postzegels van ons, hetgeen we hem graag toezeggen. Ondanks de nieuwe buitenband hebben we 2 kilometer later al een lekke band. In het dorp Mier is al goed de Mexicaanse sfeer te voelen. Het is totaal anders dan Texas. In het stadje Cerralvo vinden we onderdak. De tent zullen we niet veel meer gebruiken, vanaf nu is het hotels of, zoals vandaag, een motel. Maar het is wel voor ongeveer dezelfde prijs als een camping in de VS. We bellen alvast naar de familie in Ajijic bij Guadalajara, het voorlopige eindpunt van onze reis.
2 december 1995 / 71 km / China, Mexico
Voordat we vertrekken proberen we nog een nieuwsbrief te faxen naar Nederland. Na veel proberen lukt het uiteindelijk in een kopieerwinkel. De berekende prijs is fenomenaal: 55 gulden voor 4 velletjes. De weg naar China is niet aantrekkelijk en de laatste 13 km is ronduit vervelend. Het is de weg van Matamoros naar Monterey, vol met vrachtverkeer dat de parallelle tolweg mijdt en ons de berm inblaast. In China nemen we onze intrek in het hotel aan de zocalo, het centrale plein. Het is zaterdag, uitgaansavond en dus druk. Dus er valt veel te zien vanuit ons hotel. Onder andere de bijzondere manier waarop jongens en meisjes hier elkaars aandacht trekken. De meisjes lopen rondjes op de binnenring van het plein. De jongens rijden in auto's er steeds om heen...
3 december 1995 / 101 km / Montemorelos, Mexico
We rijden nu wel over een rustige weg, een hele verademing. De kale steppe gaat langzamerhand over in sinaasappelplantages. Het kost ons moeite een hotel te vinden. Na veel zoeken en vragen lukt het. Ons Spaans is ook maar heel beperkt en als je denkt dat parque park betekent, terwijl ze een parkeerplaats bedoelen, dan wordt het lastig...
4 december 1995 / 51 km / Linares, Mexico
Over een gedeeltelijk 4-baans weg fietsen we naar Linares. Hoewel het maar een kort stukje is, durven we niet verder te gaan omdat we hierna een groot hoogteverschil moeten overwinnen. We hebben een heel wat luxer hotel dan de afgelopen dagen en het kost 90 pesos, ongeveer 20 gulden.
5 december 1995 / 45 km / Iturbide, Mexico
Eerst gaat het nog licht glooiend omhoog en komen we redelijk snel vooruit. Na 25 km zien we een stalletje waar we cola kopen. De oude man woont daar in zijn eevoudige huisje zonder voorzieningen.
16 - 19 november 1995 / 48 km / Bay Town, Texas
 |
| Steeds meer lekke banden |
We rijden naar Baytown, onder de rook van Houston, omdat we hier Amerikaanse kennissen willen bezoeken. We hebben hun adres ook als postadres aan onze familie en vrienden doorgegeven, zodat we een aardig stapeltje post gaan beantwoorden. We hadden ook geprobeerd nieuwe dragers te laten opsturen, maar om een of andere reden zijn ze niet aangekomen. De Giant lowriders blijken een zwak punt van de Expeditions te zijn. We vinden echter een adres om ze te laten lassen. Aluminium lassen is niet eenvoudig, dus het ziet er niet geweldig uit, maar voorlopig kunnen we even vooruit. Verder rusten we lekker uit deze dagen en krijgen veel te eten. We lezen in de bibliotheek het boek "The Peoples Guide to Mexico" van Carl Franz en raken steeds meer opgewonden van het vooruitzicht daar binnen een aantal dagen ook te fietsen.
20 november 1995 / 107 km / Katy, Texas
Omdat we naar San Antonio willen, is er niet zoveel andere keus dan dwars door Houston, de vierde stad van de VS. Dat gaat dankzij een goede plattegrond goed, maar vanwege de vele verkeerslichten schiet het niet erg op. Bovendien stoppen we onderweg nog bij de AAA-winkel en een outdoorzaak, waar we een waterfilter kopen. en een boek over fietsen in Mexico. De geplande KOA-camping halen we niet voor het donker wordt. Dan maar een luxe Super-8-motel.
21 november 1995 / 86 km / Columbus, Texas
Een ontspannen dagje met heerlijk weer. We rijden over de parallelweg van de I-10. Op de camping hebben we een grote stapel hout voor een kampvuur. Als je eenvoudige genoegens weet te waarderen dan is een fietskampeerreis het mooiste wat er is.
22 november 1995 / 99 km / Bastrop, Texas
De route blijkt 20 km langer te zijn dan op de kaart staat. Bovendien komen we in Hill Country. Het wordt zwaarder.
23 november 1995 / 76 km / San Marcos, Texas
Het is Thanksgiving, hetgeen betekent dat veel winkels en restaurants dicht zijn. Uiteindelijk vinden we in deze aardige maar nu tamelijk uitgestorven stad toch nog een restaurant. Authentiek Texaans, dat gaat er wel in.
24 en 25 november 1995 / 79 km / San Antonio, Texas
 |
| Gondelvaart in San Antonio |
Met alweer mooi weer fietsen we langs de I-35 naar San Antonio. Zonder problemen vinden we de KOA-camping waar we voor 2 nachten reserveren. Het is een mooie camping, ver van de snelweg. 's Avonds gaan we met de bus naar het centrum, want het is toevallig de jaarlijkse gondelvaart. Het centrum met de beroemde River Walk is echt heel apart. Het heeft iets sprookjesachtigs, hoewel het hier en daar behoorlijk commercieel is. Verder is de Alamo een bezienswaardigheid, de vroegere Spaanse missiepost, waarmee alles hier begon. De sfeer wordt verder opgefleurd door tal van texmex-bandjes die her en der in het centrum spelen. San Antonio is een echte magneet voor Mexicaanse immigranten en dus ook hét centrum van de texmex-muziek. Je hoort meer Spaans dan Amerikaans op straat.
26 november 1995 / 73 km / Devine, Texas
Na San Antonio volgt de lange rechte snelweg naar Laredo. Het is onduidelijk of er op tijd campings zijn, maar de eerste dag vinden we er in elk geval een, met helemaal voor ons alleen een clubhouse.
27 november 1995 / 84 km / Cotulla, Texas
De volgende camping is een RV-park, waar we wel mogen staan, maar waar geen douche is. Per slot van rekening heeft elke RV zelf een douche... De weg is tamelijk saai, met wel steeds meer cactussen in de berm.
 |
| State Park camping Laredo |
Het aantal dorpen wordt elke dag minder. Vandaag zullen we er maar één tegen komen en daarna nog één benzinestation, voor de broodnodige koffie of cola onderweg. Na 118 kilometer bereiken we een prachtige plek aan een stuwmeer in een State Park camping bij Laredo. Als beloning voor deze grote afstand gaan we eten bij het Golden Corral restaurant, maar dat is nog eens 16 km en hetzelfde weer terug... Toch doen we het. Vandaag is het zonnig maar wel fris met een noordenwind.
29 november 1995 / 99 km / Zapata, Texas
In het centrum van Laredo gaan we eerst langs een fietsenwinkel. We verwachten dat het verkeer in Mexico gevaarlijker is en willen daarom helmen kopen. We rijden tot Zapata waar een concentratie van campings is aan een bijna leeg stuwmeer in de Rio Grande. Er verblijven hier 's winters veel Amerikanen uit de noordelijke staten. We laten ons verleiden mee te doen aan een bingo.
30 november 1995 / 50 km / Falcon State Park, Texas
Een kort traject vandaag, zodat we lang kunnen genieten van een bijzonder State Park met een woestijnachtige vegetatie en bijzondere vogels. Na de zoveelste lekke band besluiten we de achterbanden te vervangen. De nieuwe slepen we al sinds Baytown met ons mee. De oude zijn tot op de draad versleten en hebben het zo'n 6000 km volgehouden.
1 december 1995 / 96 km / Cerralvo, Mexico
 |
| Ook in Mexico lange rechte wegen |
Na 9 km passeren we zonder problemen de grensovergang. De beambte wil volgende keer graag tulpebollen en Nederlandse postzegels van ons, hetgeen we hem graag toezeggen. Ondanks de nieuwe buitenband hebben we 2 kilometer later al een lekke band. In het dorp Mier is al goed de Mexicaanse sfeer te voelen. Het is totaal anders dan Texas. In het stadje Cerralvo vinden we onderdak. De tent zullen we niet veel meer gebruiken, vanaf nu is het hotels of, zoals vandaag, een motel. Maar het is wel voor ongeveer dezelfde prijs als een camping in de VS. We bellen alvast naar de familie in Ajijic bij Guadalajara, het voorlopige eindpunt van onze reis.
2 december 1995 / 71 km / China, Mexico
Voordat we vertrekken proberen we nog een nieuwsbrief te faxen naar Nederland. Na veel proberen lukt het uiteindelijk in een kopieerwinkel. De berekende prijs is fenomenaal: 55 gulden voor 4 velletjes. De weg naar China is niet aantrekkelijk en de laatste 13 km is ronduit vervelend. Het is de weg van Matamoros naar Monterey, vol met vrachtverkeer dat de parallelle tolweg mijdt en ons de berm inblaast. In China nemen we onze intrek in het hotel aan de zocalo, het centrale plein. Het is zaterdag, uitgaansavond en dus druk. Dus er valt veel te zien vanuit ons hotel. Onder andere de bijzondere manier waarop jongens en meisjes hier elkaars aandacht trekken. De meisjes lopen rondjes op de binnenring van het plein. De jongens rijden in auto's er steeds om heen...
3 december 1995 / 101 km / Montemorelos, Mexico
We rijden nu wel over een rustige weg, een hele verademing. De kale steppe gaat langzamerhand over in sinaasappelplantages. Het kost ons moeite een hotel te vinden. Na veel zoeken en vragen lukt het. Ons Spaans is ook maar heel beperkt en als je denkt dat parque park betekent, terwijl ze een parkeerplaats bedoelen, dan wordt het lastig...
4 december 1995 / 51 km / Linares, Mexico
Over een gedeeltelijk 4-baans weg fietsen we naar Linares. Hoewel het maar een kort stukje is, durven we niet verder te gaan omdat we hierna een groot hoogteverschil moeten overwinnen. We hebben een heel wat luxer hotel dan de afgelopen dagen en het kost 90 pesos, ongeveer 20 gulden.
 |
| Een korte pauze onderweg |
Eerst gaat het nog licht glooiend omhoog en komen we redelijk snel vooruit. Na 25 km zien we een stalletje waar we cola kopen. De oude man woont daar in zijn eevoudige huisje zonder voorzieningen.
 |
| We komen in de bergen |
Hierna moeten we constant klimmen. Onderweg is een mooie picknickplaats bij Los Altares.
 |
| We passeren de Kreeftskeerkring |
 |
| Hotel in Iturbide |
Iturbide bereiken we tenslotte al na 45 km vanaf Linares, wij dachten dat het verder was. Soms valt het mee. Het enige hotel van Iturbide is oud, heeft dikke muren, een mooie binnenplaats en grote kamers. Maar de aankleding en het meubilair is uitermate basaal.
6 december 1995 / 85 km / La Ascensíon, Mexico
Eerst stijgen we nog 7 km door. Dan wordt het vlakker. Maar later moeten we weer verder omhoog. Op de hoogvlakte hebben we ook nog wind tegen. Na 54 km begint de afdaling en na 85 km eindelijk een dorp onderweg in de Mexicaanse bergen waar we denken te kunnen overnachten. Er blijkt echter geen hotelletje te zijn. Een paar kinderen wijzen ons de weg naar een pension, wat er aan de buitenkant helemaal niet zo uitziet. Het is heel sober en het bed is een ramp. Maar het is schoon en de pensionhoudster is vriendelijk. We betalen slechts 25 pesos, 5 gulden.
 |
| Eenzame wegen |
Ook vandaag gaat de weg over vele kilometers omhoog en daarna over vele kilometers omlaag. De wegen zijn soms wel 30 of 40 km lang kaarsrecht. Verkeer is er vrijwel niet. Dit is duidelijk geen hoofdroute. In Dr.Arroyo vinden we een oud maar wel charmant hotel, ook deze keer voor weinig geld.
8 december 1995 / 52 km / Matehuala, Mexico
 |
| Weinig schaduw |
 |
| Kilometers door het dorre land |
9 december 1995 / 85 km / Entronque de Huizache, Mexico
We zijn nu op de onvermijdelijke hoofdweg 57 gekomen, die van San Antonio in Texas naar Mexico Stad loopt, dus druk is met veel vrachtverkeer. Gelukkig zijn er brede vluchtstroken. Daar ligt wel eens iets onaangenaams voor onze banden. Vandaag hebben we 3 lekke banden. Het aantal hotels langs deze weg is minimaal en veel kampeergelegenheid zien we ook niet. De laatste kilometers zien we veel mensen langs de weg met vuurtjes, die ons Feliz Navidad toeroepen. We zijn er niet zeker van of ze ook geld vragen, we vermoeden van wel. Bij Entronque de Huizache, een neerslachtig makende verzameling benzinepompen, eetstalletjes en onduidelijke bouwsels, vinden we geen motel. Na enig vragen wordt ons een kamer achter een koffiehuisje aangeboden. Zonder sanitaire voorzieningen en zonder glas in het raam, maar wel met een comfortabel bed. Bij gebrek aan beter accepteren we het.
10 december 1995 / 61 km / Villa Hidalgo, Mexico
Ellendig weer vandaag, 8 gr. bewolkt en af en toe motregen. Na 58 km eten we in een restaurant en nog 3 km later zien we een motel. Hoewel we van plan waren door te fietsen naar San Luís Potosí, hebben we er vandaag schoon genoeg van. Het motel is matig, maar heel wat beter dan wat de afgelopen nacht hadden.
11 en 12 december 1995 / 50 km / San Luís Potosí, Mexico
 |
| Ontbijt op bed in San Luís Potosí |
Na 40 km breekt eindelijk weer de zon door. In de aantrekkelijke stad San Luís Potosí nemen we een kamer in Hotel Rhin voor 2 nachten. Het is eenvoudig maar het heeft een prettig balkon, vanwaar je het stadsleven kunt gadeslaan. De prijs is met 42 pesos (10 gulden) verrassend laag. Op 12 december maken wij de belangrijkste katholieke feestdag in Mexico mee. Ondanks het feest van de Maagd van Guadalupe is bijna alles gewoon open. We lopen met de massa mee naar de kerk van Guadalupe en zien dat veel mensen de laatste 2 kilometer op hun knieën afleggen. Bij de kerk is het een kermisachtige sfeer met allerlei eetstalletjes en wat bejaarde kermisattracties. Wij gaan eten in het restaurant met de vreemde naam Tokio. Niet Japans maar wel lekker.
13 december 1995 / 61 km / Gogorron, Mexico
 |
| Resort in Gogorron |
Eerst rijden we over de vluchtstrook van een 6-baans snelweg richting Mexico-Stad. We nemen de afslag naar Villa de Reyes en komen 9 km later aan in Gogorron, een bronnenbadplaats. Die zijn hier wel meer in de omgeving. Het hete water komt zo uit de grond. We nemen een huisje met volpension, dus 3 maaltijden en betalen 275 pesos, 60 gulden. De huisjes hebben allemaal een Romeins bad, dat in mum van tijd gevuld is met het hete bronwater. We zitten daarna heerlijk in de zon op ligstoelen bij het zwembad. Wie zegt dat een fietsvakantie altijd afzien betekent?
14 december 1995 / 44 km / San Felipe, Mexico
Omdat het een korte route is vandaag, doen we het voor het vertrek rustig aan. Het ontbijt is uitgebreider dan verwacht. Terwijl wij de enigen zijn tellen we toch 6 mensen aan personeel. Ondertussen wordt buiten het gazon besproeid met warm bronwater. De weg is vandaag slecht, hobbelig en met gaten. Bovendien klimmen we ook een heel stuk. San Felipe is een leuke plaats en onze hotelkamer kijkt uit op de zócalo. Het is levendig op het plein en we zien veel scholieren in uniform. Het weer is al en paar dagen lekker.
15 - 17 december 1995 / 94 km / San Miguel de Allende, Mexico
 |
| Brieven beantwoorden |
De reis gaat naar één van de mooiste oude koloniale steden van Mexico. Tot Dolores Hidalgo is de weg redelijk vlak en rustig. Daarna wordt het drukker en heuvelachtiger. Maar het landschap wordt ook afwisselender. We zien onder andere wijngaarden. De goedkope accommodaties zijn of vol of onvindbaar of gesloten. We gaan naar het luxueuzere San Antonio, waar onze fraaie kamer (met twee verdiepingen) 150 pesos kost. We blijven 3 nachten, o.a. om alle brieven te beantwoorden die poste restante zijn gearriveerd. Bij het hotel zien we voor het eerst kolibries.
18 en 19 december 1995 / 90 km / Guanajuato, Mexico
Het is vandaag een lange dag zwoegen tegen de wind en de heuvels. Maar het landschap is wel aantrekkelijk. In de stad aangekomen gaan we door een tunnel naar het andere eind van de binnenstad, waar we een hotel binnengaan. Ook in Ganajuato blijven we langer, omdat er zoveel moois te zien is. Er bestaat onder andere een mummiemuseum.
20 december 1995 / 84km / Cueranamo, Mexico
We verlaten Guanajuato bovengronds en nemen de oude weg naar Siloa. Het laatste stukje is snelweg, maar niemand maakt zich druk over fietsers op een snelweg. Later komen we op een rustige weg door vlak boerenland. De wind gaat ons steeds meer parten spelen. In Cueranamo vinden we een redelijk hotel met een heel grote tv.
21 december 1995 / 84 km / Arandas, Mexico
Een echte ongeluksdag is het vandaag en wel in de meest letterlijke zin. Het weer is ronduit stormachtig en we hebben erg last van de harde zijwind. Auto's wijken goed voor ons uit maar hebben zelf moeite om op de weg te blijven. Als we even stilstaan aan de rand van de weg komt een vrachtauto zo dicht langs ons dat één van de achtertassen van de fiets wordt gerukt en onder een wiel geplet wordt. Door de klap komt het pedaal van de fiets tegen Janny's been wat behoorlijk geschaafd wordt en bovendien houdt ze er een pijnlijke elleboog aan over. Gelukkig kan ze verder fietsen, maar ze heeft veel pijn en het is nog 17 km. tot Arandas en het stormt nog steeds. De tas blijkt nog aan de fiets gehangen te kunnen worden. Later blijkt in het hotel dat de Ortliebtas de vrachtwagenwielen redelijk overleefd heeft. De inhoud bestond voornamelijk uit kleding, zodat het met de materiële schade erg meevalt. We kopen pijnstillers en behandelen de schaafwond. Ons vertrouwen in het Mexicaanse verkeer, voorzover we dat hadden, heeft echter een behoorlijke deuk opgelopen.
22 december 1995 / 72 km / La Barca, Mexico
De elleboog doet nog pijn, maar de zwelling is grotendeels weg. We zullen verder moeten. Eigenlijk werkt nu alles weer mee. Het weer is goed, de wind is weg en bovendien is het voor een groot deel afdalen of vlak.
23 december 1995 / 48 km / Poncitlan, Mexico
De route vandaag is vrijwel vlak. De weg is druk, maar er zijn vluchtstroken.
24 december 1995 / 55 km / Ajijic, Mexico
 |
| We onderbreken de fietsreis in Ajijic |
Al vrij snel krijgen we gezelschap van een jongen op een mountainbike. Hij spreekt goed Engels en hij blijft ons maar liefst 35 km vergezellen. Hij studeert rechten in Guadalajara en vertelt ons allerlei interessante dingen over Mexico. Uiteindelijk scheiden onze wegen zich. Wij gaan verder naar het zuiden naar het meer van Chapala. Aan dit meer ligt het dorp waar wij een week bij familie zullen verblijven, Ajijic. Daarna vervolgen we onze reis door Mexico 6 weken lang per openbaar vervoer. Het ongeluk heeft ons enigszins afgeschrikt om verder te gaan met de fiets, zoals we eerst van plan waren.
Op 20 februari zetten we onze fietsreis toch voort, vanaf La Paz in Baja California.
Zie hiervoor het volgende verslag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten