30.4.18

Valladolid (2)

Ramón (35), de eigenaar van de camping is een dromer die zijn dromen weet waar te maken.
Hij had/heeft een bedrijf in Cancún dat geluidsinstallaties verhuurt. Hij heeft het drukke leven van de stad verruild voor werken op het platteland. Hij kocht 2 jaar geleden een stuk jungle, ruimde het op en maakte er een eco-camping van. Eco betekent in dit geval alles op zonneenergie en zoveel mogelijk hergebruik van bronwater en materialen.
Na hard werken is de camping 5 maanden geleden geopend.

Hij is ook kevergek. Hij rijdt rond in een kever en heeft er een zelfgebouwde caravan achter waarmee hij veel heeft gereisd. De caravan is een replica van een Teardrop minicaravan. Het is nu zijn huisje op de camping.

Gisteravond hebben we uren met hem gepraat, alles in het Spaans, hoewel hij af en toe wat Engels gebruikte als we het niet snapten.

Een nieuw droomproject is dat hij een groot afgeschreven Boeing vliegtuig kan krijgen en dat wil verbouwen tot hotel. Het staat niet ver hier vandaan op een vliegveld maar hij weet nog niet hoe hij het naar de camping moet krijgen...
Dat zelfde geldt voor een klein vliegtuigje dat in het oerwoud vlakbij het vliegveld is neergestort. Hij kent de lokatie maar er is geen weg naar toe.

Voorlopig moet hij het dus doen met kevers, ook leuk.

De geheime cenote
De reden dat hij deze grond heeft gekocht is dat er een gemeenschappelijk eigendom van een cenote aan vast zit. Voor deze cenote viel hij zogezegd.
Een cenote is kort gezegd een ingestorte grot, die doorgaans met water is gevuld. Daarvan zijn er honderden, verspreid over Yucatan. Volgens sommige tellingen zelfs 5000.
Hij bezoekt met alle gasten die dat willen deze min of meer geheime cenote. Dat wilden wij graag en vanochtend liepen we een kilometer met Ramón naar de cenote. Het is inderdaad een indrukwekkende grot, weliswaar met weinig water maar een prachtige plek met veel vogels.
De Maya’s kenden al deze cenotes en hadden er hun rituelen.
Ook in deze omgeving vind je restanten van hun bewoning en zelfs enkele kleine bedekte piramides en een aquaduct.

We waren bijzonder onder de indruk. Ramón vertelde ook over veel planten en bomen. Er is een beruchte giftige boom die bij aanraking een soort etsende werking heeft die het nodig maakt de huid te verwijderen om nog ergere verwondingen te voorkómen. Daarnaast staat meestal een boom die juist een vloeistof afscheidt die deze verwonding kan genezen.

Het aquaduct, vlakbij de geheime cenote
Deze kennis van de Maya’s heeft hij van vrienden en bekenden uit de omgeving. Zelf komt hij uit Centraal-Mexico.

Ramón is ook een fanatiek mountainbiker. Hij legt zelf mtb-routes aan en onderhoudt ze. Vooral het wegkappen van gevaarlijke planten is belangrijk. Hij heeft een zelfs voor Nederlandse begrippen erg dure fiets, maar hij kon er goedkoop aankomen. Hij zegt dat hij met alles geluk heeft, maar zijn bijzonder vlotte babbel verklaart wel een deel van het geluk.

De cenote in het centrum van Valladolid
Na de wandeling van 2 km zijn we op de fiets naar het centrum gegaan, ongeveer 4 km. Daar aten we  typische mayagerechten, zoals heerlijke lima soep.

Midden in het centrum van Valladolid is ook een grote cenote, heel bijzonder om te zien. Heel wat mensen zwemmen er of duiken er van grote hoogte in. Wij laten het zwemmen nog even voor wat het is. Er komen nog meer cenotes op onze weg.

Als laatste bezochten we nog een convento, een zeer oud klooster, 60 jaar na Columbus gesticht.

We blijven vannacht op de camping van Ramón. We slapen hier goed.

28.4.18

Valladolid

Kamperen tussen de palmen aan zee
De afgelopen nacht waren we op een camping aan zee, ongeveer 10 km ten noorden van Tulum.
Het was een mooie plek tussen de bomen en op het zand.
Zoals meestal hier hadden we een stevige onweersbui aan het eind van de middag, maar verder was het aangenaam weer.

De kust hier heeft het probleem van zeegras dat ook aanspoelt en zorgt voor een onaangename geur en geen erg toegankelijk zwemwater.
De camping stelde qua comfort weinig voor, primitieve toiletten, geen douche en geen internet. Toch was het leuk.

We zijn nu in het binnenland van het schiereiland Yucatán, bij de stad Valladolid.
De 100 km er naar toe waren uitgesproken saai, zoals de meeste wegen in Yucatán. Vlak, meestal recht,  breed en aan beide kanten oerwoud, dus er is nauwelijks iets te zien.
De camping waar we staan is nogal bijzonder. Het is een eco-camping -dat is niet heel bijzonder-, die slaapplekken heeft in Volkswagen kevers en een oude Volkswagenbus. Deze auto’s rijden niet meer, ze dienen alleen als slaapplek. Ja Mexico is keverland, dat weet iedereen, dus het verbaast ook weer niet zo erg.

Het is hier overdag warm met 34 graden, maar de nachten zijn relatief koel.

26.4.18

Tulum

Nog een keer camping Yax-Ha in Calderitas
We hebben gisteren over een gemakkelijke weg de afstand van ongeveer 250 km overbrugd naar Tulum, eigenlijk 20 km daar voor.
We vonden het moeilijk van de camping afscheid te nemen, maar we willen meer zien van Yucatán.

De overnachtingsplek afgelopen nacht was een jungleresort. Het ziet er leuk uit, er is een zwembad en een keuken. We konden dus weer eens zelf koken. Helaas waren er veel muggen, dat hoort er bij in de Mexicaanse jungle, zo lijkt het. In Costa Rica bijvoorbeeld hadden we daar nauwelijks last van.

Onderweg werden we geconfronteerd met een zwerm vlinders boven de weg,  kilometers lang. De weg lag er ook bezaaid mee.

We maakten een wandelingetje vanaf het jungleresort
We zijn nu in Tulum zelf, het dorp, niet de opgravingen. Die kennen we al en het lijkt ons daar te druk. Je ziet hier heel veel toeristen.

We hebben vanmiddag een fietstocht van 25 km gedaan langs de kust. We konden de plek waar we 22 jaar geleden hebben overnacht in een casita niet meer terugvinden. Er was toen bijna niets en nu zijn er kilometers lang dure strandresorts waar je 5 euro voor een colaatje betaalt.

Een enkel stukje maagdelijk strand in Tulum
Er is een heel kort stukje niet bebouwd en daar kun je het strand op zonder zo’n resort in te moeten.

We gaan overnachten op een parkeerplaats die veel wordt gebruikt door overlanders en bekend staat als veilig.
De A-Ford uit Argentinië
We staan naast een wel heel bijzondere zelf gebouwde camper, een 90 jaar oude A-Ford.
Het zijn Argentijnen. Ze slapen er met z’n drieëen in, inclusief een kind. Veel primitiever kan het niet. Ze doen (bijna) de hele Panamericana van Argentinië tot Alaska en ze zijn inmiddels een jaar onderweg. Heel bijzonder.

25.4.18

Chetumal (3)

Maya-tempel bij Calderitas
Het schiereiland Yucatan ligt bezaaid met overblijfselen van de Maya's. Je hoeft nooit ver te rijden om er een te bezoeken. Vele zijn trouwens niet onderzocht en blootgelegd.

Op onze vorige reis door Mexico, 22 jaar geleden, hebben we drie bekende Maya-plaatsen bezocht: Chichen Itzá,  Tulum en Palenque. Die plaatsen gaan we waarschijnlijk niet opnieuw bezoeken, maar als we in de buurt zijn van iets interessants dan nemen we wellicht een kijkje.

Zo ook hier. Op 6 kilometer afstand zijn Maya-overblijfselen te zien. We gingen er vandaag op de fiets heen, een gemakkelijk ritje, want Yucatan is vrij vlak.
Het was zeker de moeite waard, maar we gingen toch snel weer weg want er waren enorm veel muggen en we hadden geen muggenspray meegenomen. Ons bezoek ging dus met slaande bewegingen gepaard en toch kregen enkele van deze kwelgeesten ons te pakken.
Er waren geen andere bezoekers.

Op de camping hebben we gelukkig geen last van muggen, mede dankzij de constante wind vanuit zee. Die zorgt ook voor een heerlijk verkoeling, want met 31 graden en een hoge luchtvochtigheid is het anders niet zo prettig. Morgen willen we verder, ondanks deze mooie camping.

Morgen misschien geen internet en geen blog.

24.4.18

Chetumal (2)

Camping Yax-Ha lijkt een fort, met antieke kanonnen. Wel van plastic...
Vandaag campingdag. We genieten van deze bijzondere plek. We hebben de gebruikelijke dingen gedaan als we de hele dag op de camping zijn (wassen, lezen, internetten). En een mooi zwembad is natuurlijk ook prettig.

Grappig, flesje Sol met Nederlandse tekst
Er zijn niet veel kampeerders hier, momenteel drie andere auto’s.

We kwamen er vanochtend achter dat het in Mexico een uur later is. De telefoon geeft dat automatisch aan.
Je zou verwachten dat het in Mexico een uur vroeger is omdat het westelijker ligt, althans het grootste deel. Nee dus, dit deel van Mexico heeft de zelfde tijdzone als bijvoorbeeld Panama en Colombia, terwijl in de tussenliggende landen het verschil met Nederland een uur groter is. Er zit geen logica in.

Het toeval wil dat naast de camping een goed restaurant is, gespecialiseerd in vis en zeevruchten. Die kans lieten we niet onbenut en we hebben heerlijk gegeten.

23.4.18

Chetumal (Mexico)

Vandaag hebben we Midden-Amerika verlaten en zijn Mexico binnengereden.

De grenspost is hier zeer modern en tegelijk heel rustig. Het is trouwens zondag.
Zowel de uitreis als inreis verliepen vlot maar het kost wel geld. In Belize een ‘exit-tax’ en aan de Mexicaanse kant mochten we drie keer betalen, voor de inreis, voor de invoer van de camper en voor het ontsmetten van de camper.

Er is eigenlijk maar een spannend moment als je Mexico inreist, namelijk of je voertuig als camper wordt geaccepteerd voor de tijdelijke invoer. Je hoeft dan geen borgsom te betalen en je invoerdocument is 10 jaar geldig in plaats van een halfjaar.
De dame die dit moest beoordelen vond het een busje en zeker geen camper.
Er was veel overredingskracht en documentatie nodig om haar van het tegendeel te overtuigen. Ze  liet zelfs het woord ‘kampeerauto’ op het kentekenbewijs officieel vertalen en ziedaar, we kregen toch het verlangde invoerbewijs voor tien jaar. Niet dat de camper er zo lang zal blijven, maar een halfjaar was te kort voor ons.

Camping Yax-Ha in Calderitas
In Chetumal, een moderne stad met brede wegen en grote winkelcentra, zochten we de Walmart op om eens flink onze voorraden aan te vullen. De prijzen zijn hier echt een heel stuk lager dan in Belize en de keuze is enorm veel beter.

Lunch aan zee
We zijn nu op de camping Yax-Ha, in het dorp Calderitas, 7 km van Chetumal.
De ligging is prachtig. We staan op een mooi grasveld met cocospalmen, op drie meter van zee. Strand is hier niet, wel een mooi zwembad. Er is een lekkere bries vanuit zee.

De zee heeft hier een onwerkelijke kleur lichtblauw.

Resumé Belize

Nog steeds is de queen het officiële staatshoofd
Belize is een vreemde onderbreking als je reist door Latijns Amerika. Ineens geen Spaans als voertaal, maar verder wijkt het hier niet zo veel af.

Wij hebben Belize geen recht gedaan want het land is vooral beroemd om zijn koraalriffen, eilanden, het duiken en snorkelen, kortom het leven op en aan zee.
Dat alles hebben wij niet gedaan, evenmin als een bezoek aan de mayatempels in Belize.

Op weg tussen Guatemala en Mexico was het land voor ons een tussenstop maar we hebben het er toch naar onze zin gehad.

We hebben acht overnachtingen gehad, steeds gekampeerd op mooie plekken.
De totale afstand was 575 km. Op de fiets hebben we ook nog 70 km afgelegd.

Opvallend was dat we geen enkel fastfood restaurant hebben gezien en nergens een snelweg hebben gehad. Het land maakt geen echt welvarende indruk, terwijl het prijsniveau het hoogste is van Midden-Amerika. O.a. groente en fruit is schaars en duur.

De bevolking is opgewekt en vriendelijk, niets dan lof. Het is trouwens een zeer gemengde samenstelling en men leeft vredig naast elkaar. Creolen, Maya’s en mestiezen en een heel bijzondere groep, de Mennonieten. Ze lijken op de Amish in de VS en ze hebben hun eigen dorpen en landbouwgebieden. De leden van deze sekte zijn herkenbaar aan hun bleke kleur, mannen met baarden en strohoedjes en vrouwen en meisjes in lange vormeloze jurken.

Na Belize komt Mexico en dat hoort tot Noord-Amerika, al is men daar niet eenduidig over. Volgens de officiële definitie is Noord-Amerika een continent en daar horen Midden-Amerika en de Caribische eilanden bij. Verwarrend.

Mexico is groter dan alle landen van Midden-Amerika die we bezocht hebben bij elkaar en daarom trekken we daar ruim de tijd voor uit. Midden-Amerika deden we in precies 100 dagen; Mexico waarschijnlijk 120 - 150 dagen.

Wat betreft Midden-Amerika in het algemeen, zullen we de mooiste herinneringen houden aan Costa Rica, maar alle zeven landen hebben op ons een zeer positieve indruk gemaakt.
Nicaragua hebben we in een rustige tijd meegemaakt, want nu een maand later lijkt het land in grote problemen door bloedige protesten. Daar wil je als reiziger toch ver vandaan blijven.

22.4.18

Orange Walk Town

De camping bij Belize Zoo, prima, ook met een regenbui
Om 5 uur vanmorgen stond Janny al op om vogels te kijken en te horen. Er waren er inderdaad heel veel.

Het nationale symbool van Belize, de toekan
Om 9 uur wandelden we naar de Zoo en brachten er drie uur door. Het was interessant om al deze inheemse soorten van Belize te zien. Onder andere tapirs, poema’s, ocotes, toekans, spider monkeys en veel meer zijn hier te zien. Het zijn alle dieren die gewond of verlaten zijn of in gevangenschap zijn geboren.

Nadat we de door Jan gekookte lunch hadden genuttigd, gingen we verder, 110 km naar Orange Walk Town, de tweede stad van Belize. We staan hier bij een hotel, heel fraai aan de rivier.

Mexico komt snel dichterbij.
Aan de rivier in Orange Walk Town

21.4.18

Belize Zoo

Belize Zoo hebben we nog niet bezocht, dat doen we morgen. We staan op een mooie camping daar 1 km vandaan.
Belize Zoo is een van de bekendste attracties van Belize en het is meer een opvang voor dieren dan een dierentuin, zo lezen we. Het is 30 km ten noordoosten van Belmopan. We hebben vandaag 180 km gereden en zijn nu echt op weg naar Mexico.

Met veel geduld kun je veel soorten observeren
De camping is midden in de natuur en we hebben er een leuke wandeling gedaan. Er zijn uitzichtpunten gemaakt, onder andere een boven een meertje waar je veel vogelsoorten kunt observeren.
Internet hier is goed, evenals de warme douches. Er is een bibliotheek en een restaurant met gratis koffie en thee.

Het enige nadeel is dat er muggen en bijtende vliegen zijn. Natuur is niet alleen maar leuk...


19.4.18

Placencia (2)

Zwembad voor het restaurant
Placencia is een deels authentiek dorp met houten huizen in pasteltinten, zoals je dat verwacht aan de Caribische kust.

Anderzijds vinden hier langs de kilometers lange kust veel bouwactiviteiten plaats, gericht op de rijke Canadezen en Amerikanen. Die bepalen hier ook wel sterk het straatbeeld. Dat vinden wij jammer maar we zullen dat in Mexico ook nog vaak meemaken.

Typerend pastelkleurig huisje in Placencia
Na het ontbijt in Mariposa hebben we een paar uur op het strand doorgebracht.
We hebben geluncht in het dorp, maar dat viel nogal tegen. Het slappe broodje kalkoen was gedrenkt in de gravy en groente ontbrak volledig. Niet echt smakelijk en origineel maar misschien vinden Amerikanen dit normaal.

Bezienswaardig: een T4 onderweg
Tijdens onze reis zien we nooit Volkswagenbusjes van het type T4 wat wij hebben.
De enige twee waren de Duitsers die we in Panama zagen en vandaag zagen we een Argentijnse T4, op weg naar Alaska, stond er op.

18.4.18

Placencia

Aan zee voor het restaurant Mariposa
Voor het eerst in 3 weken zijn we weer bij zee. In Guatemala zijn we nooit bij zee geweest.
We staan bij restaurant Mariposa, ruim drie kilometer voor het dorp Placencia, wat we morgen op de fiets willen bezoeken.
Zwemmen in de (kleine) Blue Hole

We kunnen hier ‘gratis’ staan, mits we een keer per dag in het (dure) restaurant eten. Het is een fraaie plek, aan zee, met een zwembad.

Zojuist vertrok hier een Argentijns stel in hun antieke VW-bus. Ze zijn vanaf Argentinië al 21 maanden onderweg. We hadden hen enkele dagen geleden ook al gezien.

Onderweg hier naar toe hebben we het park Herman’s Cave bezocht. Het was een uur om naar de grot te wandelen, er met een zaklamp rond te kijken en weer terug. Iets verder in het zelfde park gingen we nog een natuurlijk bassin bezoeken, dat plaatselijk 6 meter diep is en zeer helder. De kleur is donkerblauw en daarom heet het daar Blue Hole. Er is trouwens een andere veel bekendere blue hole in Belize.

Overnachten op de parkeerplaats bij Mariposa, prima
Aan zee staat een stevige bries, waardoor het hier niet te warm is. Het strand is niet zo mooi omdat hier nauwelijks branding is vanwege de koraalriffen en eilanden voor de kust. Palmen en mangobomen zorgen echter wel voor een mooi Caribisch plaatje.

17.4.18

Belmopan

Tegen 12 uur zijn we verder gereden, naar Belmopan, de hoofdstad. Het is maar 35 km.

Kamperen op Rock Farm. Een zee aan ruimte. 
Behalve een goed restaurant en een kapsalon vonden we hier weinig interessants. Nu zijn we in elk geval beiden weer toonbaar met ons kapsel.

Op 5 km vanaf deze plaats staan we op het landgoed Rock Farm met een paar huisjes. Het is mooi aangelegd met veel gazon.
Langs het terrein loopt een rivier.

Deze specht met rode kop poseerde voor de iPhone
De eigenaren hebben een vogelopvang, waarvan het de bedoeling is de vogels terug te brengen in het wild. Er zitten tientallen papegaaien en enkele toekans.
Om ze te laten verwilderen mogen we beslist niet tegen ze praten!

San Ignacio (3)

Het was vandaag mooi weer voor een fietstocht. Dus hebben we een route rond deze plaats gereden van uiteindelijk 57 km.
Niet iedereen lijkt dit te begrijpen...
Dat was wel wat meer dan gepland want het was natuurlijk heuvelachtig en ook nog eens voor meer dan de helft onverhard.
Een typerend winkeltje. Cola is er altijd
We hebben er wel 4,5 uur over gedaan.
Klimmen over een eindeloze gravelweg: zwaar

Het oerwoud is weg; deze woudreus (een ceiba) staat er nog
Het was half bewolkt en ongeveer 26 graden. Na de regen van gisteren heel aangenaam.

16.4.18

San Ignacio (2)

Nieuwe boeken van de bibliotheek lenen op de ereader. 
Belize is maar de helft van de oppervlakte van Nederland en telt nog geen 400.000 inwoners. Het is ongeveer even groot als El Salvador dat 6 miljoen inwoners telt.
Grote steden tref je hier ook niet aan.  Belize-Stad telt 60.000 inwoners en de hoofdstad Belmopan slechts 12.000. Er is maar één geasfalteerde noord-zuidverbinding in het land.

Belize is zoals verwacht een stuk duurder dan Guatemala, maar ook hier kunnen we voor 8 euro goed lunchen.
Belize is een dollarland, maar ze hebben hun eigen variant, de belizedollar die precies de helft is van de Amerikaanse dollar. Hoewel de prijzen in belizedollar zijn kun je wel overal betalen met Amerikaanse dollars en krijg je meestal wisselgeld in belizedollars. Wel steeds opletten dus.

Het is vandaag als verwacht een stuk koeler en bijna steeds bewolkt. Anders dan andere landen is het het in Belize op zondag erg rustig. De meeste winkels zijn dicht.

We besteden onze dag aan bezigheden op de camping en een restaurantbezoek. Het is voor ons erg prettig om gebruik te kunnen maken van snel internet.

15.4.18

Resumé Guatemala

Guatemala is sterk afwijkend van de rest van Midden-Amerika door zijn bevolking. De afstammelingen van de Maya's zijn veruit de grootste groep en met hun uiterlijk en kleding bepalen ze sterk het straatbeeld. Wij vonden dat letterlijk kleur geven aan het land.

Ook in Guatemala is de bevolking vriendelijk en behulpzaam, hoewel iets afwachtender dan de Salvadoranen, die wat ons betreft nog steeds de vriendelijkste mensen ter wereld zijn.

Paasprocessie in Antigua
We hebben niets gemerkt van criminaliteit. Het verkeer is buiten de hoofdstad rustig.
De wegen die wij hadden waren over het algemeen redelijk tot goed, maar je kunt altijd slechte asfaltwegen of gravelwegen tegenkomen. Zelfs tijdens het laatste traject naar Belize was er ineens een paar kilometer geen asfalt, maar gravel waar je niet harder dan 25 kunt rijden.
De wegen gaan meest door 'ranchland', heuvelachtig weideland, maar soms door oerwoud. Landschappelijk zijn de wegen niet zo interessant.

We hebben 1240 km afgelegd. Op de fiets maar 30 kilometer. We hebben een flink aantal kilometers gewandeld maar hebben niet precies bijgehouden hoeveel. We hebben alle dagen in Guatemala gekampeerd.

We zijn niet ziek geweest en hebben in beperkte mate last van insectenbeten gehad.

Bijzondere ontmoetingen
De duur van ons verblijf was15 dagen.
De hoogtepunten waren Antigua, Laguna de Atitlan en Tikal. Het is de combinatie van cultuur, meren en vulkanen die het land boeiend maken.

Een bijzonder verschijnsel in Guatemala en ook in andere Midden-Amerikaanse landen zijn de evangelische kerken. Er zijn er duizenden en er worden er nog steeds bijgebouwd, ook in afgelegen gebieden.
Soms moet je blijkbaar accepteren dat er een bandje speelt met keiharde versterking en vaak een vals zingende zanger of zangeres. Dat hoor je dan in het hele dorp en het kan op elke dag van de week zijn.

We hebben in Guatemala heel wat 'overlanders' ontmoet. Meer dan in andere landen. Dat komt waarschijnlijk omdat er in Guatemala maar weinig routes zijn en een beperkt aantal populaire stops.
Het meest bijzonder was toch wel de ontmoeting met de twee vrouwen op de Ural met zijspan.

14.4.18

San Ignacio (Belize)

De camping bij het Nationale Park Yaxha is gratis en je staat er in het volslagen duister. Er zijn wc's, maar geen internet. Het uitzicht op het meer maakt dit tot een idyllische plek. Er kwamen gisteravond ook nog twee fietskampeerders aan en toen we vertrokken een oude Argentijnse Volkswagenbus met een jongeman.

Yaxha, drie piramides naast elkaar
Vanochtend hebben we vanaf 8 uur de tempels en piramides van Yaxha bezocht. Tijdens de twee uur die onze rondwandeling duurde kwamen we welgeteld één andere bezoeker tegen.

Yaxha, uitzicht vanaf piramide op het meer
Waarom hier zo weinig bezoekers komen zal te maken hebben met de zeer slechte weg van 13 km er naar toe. We deden er 40 minuten over.

Een nog volledig bedekte piramide van 35 meter hoog
En het moet gezegd, Tikal is wel van de buitencategorie. Als je daar bent geweest, voegt Yaxha niet zo veel meer toe.

De verstilde omgeving is wel heel speciaal, evenals de ligging aan een meer. De brulapen verstoren overigens wel regelmatig de stilte.


En toen was het tijd om afscheid van Guatemala te nemen en de grens over te steken naar Belize, het zevende land op onze reis.
De grensformaliteiten gingen heel vlot en na 45 minuten waren we klaar.

We reden maar 18 kilometer het land in en zijn gestopt in de plaats San Ignacio. Hier is een mooie camping, Mana Kia, met voor de afwisseling eens goede voorzieningen waaronder snel internet. We konden ook oudere berichten nu voorzien van foto's.

Wel zijn we sinds gisteren in een hittegolf terechtgekomen, met de hoogste temperatuur van 38 graden Celsius en een nog hogere gevoelstemperatuur. De plaatselijke bevolking vindt dit ook wel wat heet. Morgen zien we regen en lagere temperaturen in het vooruitzicht.

Het is even wennen dat de officiële taal hier Engels is, hoewel we op straat nog vaak Spaans horen en ook diverse plaatsnamen zijn Spaans. Belize heette vroeger Brits Honduras.

13.4.18

Yaxha (en Tikal)

Tikal in de mist
Tikal is misschien wel de mooiste Mayastad. In elk geval is het werelderfgoed volgens de Unesco en het is een hoogtepunt van een reis door Guatemala.

Een tempel op een piramide, zo bouwden de Maya's vaak
Het hek gaat open om 6 uur 's ochtends, hoewel je een speciale zonsopgangtoer kunt boeken en dan kun je nog eerder. Wij vonden 6 uur vroeg genoeg en troffen maar heel weinig mensen aan tijdens de 4 uur van ons verblijf. Wel hoorden we ongelooflijk veel vogels.

Deze ranke tempel overleefde vele eeuwen
Je wandelt een flink stuk door het oerwoud om van het ene naar het andere monument te komen en dat is prettig. Soms zagen we nog de mist optrekken en die zorgde voor een speciale sfeer.

In principe is Tikal een verzameling van tempels en piramides. Ze werden door de rijke bovenlaag van de Maya's gebouwd, althans ze gaven de opdracht ervoor. Sommige bouwwerken hebben ook een astronomische functie. De Maya's deden veel op het gebied van hemellichamen.
De bouwwerken zijn soms enorm groot (tot meer dan 50 meter hoog). Ze werden opgericht over een lange periode, van ca. 1300 tot 3000 jaar geleden.

De mist trekt op
Omdat de de steden van de Maya's op een gegeven moment zijn verlaten kreeg de natuur er vat op. Er kwam vaak een dikke laag humus en aarde op en het leken beboste heuvels.
Pas in de vorige eeuw werd er serieus werk gemaakt van de blootlegging en het herstel van deze monumenten. Sommige zijn echter nog steeds bedekt.

Na Tikal reden we door naar Yaxha, een kleinere en veel minder bezochte Mayastad.
Door de slechte weg er heen wordt het publiek niet echt aangemoedigd er een bezoek te brengen.
Het meer vanaf de camping Yaxha
Dit ondanks het gratis kampeerterrein dat fraai is gelegen aan het meer.

Tikal

We kamperen bij Jaguar Inn, een hotel/restaurant met kampeerterrein.
Het is vlak voor de ingang van Tikal, een van de hoogtepunten van Guatemala.
Morgen gaan we er om 6 uur in de ochtend heen.

Vandaag zijn we in alle rust onderweg geweest, want de afstand is niet groot.

Een avontuur vandaag was dat Jan een kapper heeft bezocht. Zijn haar is nu naar de laatste Guatemalteekse mode gekapt. Dat is blijkbaar met een scheiding, die hij de laatste 50(?) jaar niet meer heeft gehad. Het knippen, inclusief de gel, kostte minder dan 5 euro en duurde bijna een halfuur, waarmee je een indruk kunt krijgen van wat mensen hier verdienen. En het was in een keurige barbershop in een winkelcentrum, elders betaal je nog minder.

12.4.18

Flores (2)

Ook vannacht en vanmiddag heeft het geregend, maar tussen de buien was het goed weer, niet zo warm als gisteren.

We zijn naar een winkelcentrum aan de andere kant van Flores geweest maar dat was halfleeg en weinig interessant (voorzover een winkelcentrum interessant zou kunnen zijn).
Na de lunch hebben we een wandeling door het bos gedaan en zagen we brulapen. Natuurlijk hoorden we ze lang voordat we ze zagen.

Het doel van de wandeling was een uitzichtpunt. Het is een heuvel met daarop een boom waartegen een platform is gemaakt. Eenmaal boven heb je naar alle kanten een mooi uitzicht.

Morgen gaan we naar een camping bij Tikal en dat willen we de ochtend erop bezoeken. Misschien geen internet daar.

11.4.18

Flores

Een enorm grote strelitzia
De camping Ixobel is mooi. We hebben een wandeling gedaan die naar de top van een steile heuvel zou gaan. De heuvel heet Piramide en heeft inderdaad de vorm van een piramide. Het pad was echter dermate lastig en steil dat we het al snel opgaven. Wel zijn we naar het zwemmeertje gelopen dat deel uitmaakt van de finca. Het ziet er aantrekkelijk uit.

Ook vandaag reden we verder, ruim 100 km, en meteen kregen we een regenbui over ons heen.
Later op de dag volgde nog een bui. We hebben duidelijk een ander weertype gekregen. Het is vochtig warm, maar de nachten koelen gelukkig wel af.

We eten aan het meer.
De kade is ondergelopen vanwege hoge waterstand. 
Onze kampeerplek ligt tegenover Flores. We kijken er op. Flores is een stadje op een eiland in het meer Petén Itza. We kunnen er met een bootje naar toe en dat hebben we vanmiddag gedaan, voornamelijk om een restaurant te zoeken. Lang zoeken is niet nodig want het is een toeristisch eiland.