31.1.19

Tecate

We nemen een biertje in de Tecate brouwerij
Tecate is een kleine grensstad. We hebben er even rondgekeken en een (gratis) biertje gedronken in de Tecate bierbrouwerij.

We zouden hier de grens over kunnen gaan, maar we rijden morgen nog 400 km langs de grens naar Sonoyta om de grens over te steken. We komen dan meteen in een nationaal park. Gelukkig zijn de parken in de VS weer open.

Overnachten in een cabaña, weer iets anders
Ook hebben we in Tecate bij de grens de tijdelijke importvergunning voor de camper afgemeld. Dat schijnt te moeten, om later bij een hernieuwde inreis in Mexico geen problemen te krijgen, maar in Sonoyta is dat afmelden niet mogelijk.

We staan op een grote, vrijwel lege camping, 20 km ten oosten van Tecate. We kregen een cabaña aangeboden, voor dezelfde prijs als een camperplaats. En deze hut heeft zelfs verwarming. Dus we slapen nu al 4 nachten niet in de camper.

We houden het weer goed in de gaten. We hebben gezien dat een groot deel van de VS te maken heeft met een extreme koudegolf. Aan de westkust is het ook niet goed de komende dagen met veel regen, ook daarom gaan we snel naar het zuiden van Arizona, waar het er nog betrekkelijk goed uitziet.

30.1.19

Ensenada (3)


We hebben vandaag nog wat rondgewandeld in de stad en aan het eind van de middag dronken we een laatste margarita in Mexico. Dat was in Hussong’s.

Altijd gezellig in Hussong’s Cantina
De geschiedenis gaat terug tot 1892 toen de emigrant Johann Hussong tijdens een goudkoorts in Ensenada verzeild raakte en door een aantal toevalligheden dit pand verwierf en daar zijn cantina begon. De binnen- en buitenkant zijn vrijwel hetzelfde als in het begin en dat is natuurlijk ook de charme van deze bar.
Zicht op het centrum en de haven; er ligt een cruiseschip

29.1.19

Ensenada (2)

Een oud stukje Ensenada
We deden een toeristische wandeling door Ensenda en combineerde dat meteen met bezoeken aan de wasserette en de kapper.

We hebben in 1996 ook een tijdje in Ensenada doorgebracht en we vonden het hotel waar we toen waren terug. Ook de vismarkt en de bar Hussong’s Cantina vonden we. Hussong’s is ondanks zijn bescheiden uiterlijk een vermaarde plek, mede omdat de bar al sinds 1892 bestaat. We waren er destijds en het is er dan heel geanimeerd, maar deze maandagmiddag zaten de deuren dicht.

Een hele hap zo’n torta
De historische bar Hussong’s
Daar in de buurt bezochten we een oude gevangenis die tegenwoordig deels is ingericht als museum.

In een park zagen we stalletjes die torta’s verkopen. Deze vier identieke stalletjes bestaan al sinds de vijftiger jaren en zijn heel geliefd bij de Mexicanen. Torta’s zijn eigenlijk gewoon belegde broodjes, maar ze smaken hier beslist goed.

Het gebouw Riviera
Tenslotte kwamen we nog bij een historisch gebouw dat bekend is onder de naam Riviera. We hoorden dat hier zeven bars waren gevestigd. De reden: je mocht toen in een bar maar twee consumpties nemen en omdat je de Amerikanen die hier tijdens de Drooglegging massaal kwamen drinken niet zo kon afschepen, konden ze zo toch aan hun trekken komen.
Een van de bars heet Bar Andaluz en hier zou de Mexicaanse mixdrank margarita voor het eerst zijn gemaakt.

Hier werd in 1948 de margarita geboren
Ensenada is een stad waar veel cruiseschepen aanleggen en waar Amerikanen voor een weekend naar toe gaan. Daarom worden we nogal hardnekkig in het Engels aangesproken, ook als we zelf in het Spaans terugpraten.
Opvallend in het straatbeeld zijn vooral de tientallen apotheken. Hier wordt door de Amerikanen groot ingekocht, maar vandaag was het overal bijzonder rustig.

28.1.19

Ensenada

Birria
We moeten het even over birria hebben. Dat is in een deel van Mexico een bijzonder geliefd gerecht. Het wordt vooral op zondag gegeten. Er zijn restaurants die daar in zijn gespecialiceerd, de zogenoemde birrierias.

Nu zijn wij als flexitariërs (we eten hooguit een keer per week vlees) wat huiverig, maar we konden toch niet Mexico verlaten zonder het een keer te hebben geproefd.
We vonden in Ensenada een goed bekendstaande birrieria en deze bleek vol met Mexicanen te zitten en er speelden muzikanten bij de tafels. Een leuke sfeer dus.

Wij bestelden birria van geit en lam in de variant dat het geroosterd is. Je krijgt er een jus, bonen, wat rauwe groente, guacamole en tortillas bij. Hoe je dat precies moet opeten was nog even de vraag, Om ons heen kijkend bleek vrijwel iedereen dat weer anders te doen...

Hoe het ook zij, het smaakte heerlijk. We hadden kleine porties besteld en het bleek meer dan genoeg.

La Bufadora
Vanochtend zijn we eerst nog even naar La Bufadora geweest. We weten er geen Nederlands woord voor. Het is een verschijnsel dat op enkele plekken ter wereld voorkomt. De verder weinig spectaculaire golfslag zorgt in een grot voor overdruk waardoor er een nevel tot zo’n 20 meter omhoog spuit.
Er komen honderden toeristen op af en voordat je er bent moet je 400 meter langs allemaal toeristische winkeltjes lopen. Het is een van de drukste plekken in zijn soort tot dusverre op onze reis.

In Ensenada zitten we voor de verandering in een hotel (vier sterren nog wel) en we hebben hier voor drie nachten geboekt. In de stad zelf of dichtbij zijn geen geschikte kampeermogelijkheden.

27.1.19

La Bufadora

Inmiddels zijn we Ensenada dicht genaderd. We hebben een leuke camping gevonden op het schiereiland waar La Bufadora zich bevindt. Die plek zullen we morgen bezoeken.

Camping Mi Refugio
Ook nu staan we weer aan het water, al is het eigenlijk een lagune, bijna zonder golfslag.

De route van 150 km hier naar toe was deels saai en deels bergachtig. Het is hier bijzonder groen vergeleken met de rest van Baja. Veel landbouw en kassen zien we hier.

Naast ons staat een Duitse camper met een gezin met twee kinderen. Ze vertelden ons een horrorverhaal van pech met hun bijna nieuwe Fiat camper. Ze konden hem nergens in de Verenigde Staten gerepareerd krijgen en uiteindelijk lukte het in Mexico met een Duitsland besteld onderdeel. De camper moest van Las Vegas naar Tijuana worden vervoerd en het hele verhaal heeft meer dan een maand geduurd. Het zal je maar overkomen.

26.1.19

Camalú (2)

Langs het strand met keien
We hebben de fietsen weer eens gebruikt. Er zijn vele kilometers onverharde weg langs de kust.

Pauze
We fietsten 25 km, dus een bescheiden en ontspannen ritje. De hele weg kwamen we geen auto tegen.

Alles onverhard
Daarna lunchten we in het restaurant waartoe de camping behoort.
Even geen zin om te vissen

25.1.19

Camalú

Camping La Cueva del Pirata
Ongeveer 60 km noordelijker staan we nu aan een heel andere kust, namelijk op een klif met beneden een keienstrand.

Geen last van de buren
De camping is bij een hotel-restaurant en het bijzondere is dat je als kampeerder de sleutel van een hotelkamer krijgt om de douche en wc te gebruiken.
Er staan nog twee andere campers. Het valt op dat dit gedeelte van Baja California erg rustig is deze tijd van het jaar. Misschien vindt men het te koud. De nachten zijn inderdaad fris. Buiten zitten hebben we al een tijd niet meer gedaan. Overdag in de zon en 21 graden is het heerlijk.

24.1.19

Cataviña

Omgeving Cataviña
De afgelopen nacht sliepen we op de parkeerplaats van een hotel in Cataviña. Het leek een vrij luxe hotel maar desalniettemin mochten we de mooie toiletvoorzieningen gebruiken. Prima gratis service.
Overal rotsblokken en cactussen

De omgeving van Cataviña is paradijselijk. Iemand lijkt rijkelijk grote rotsblokken te hebben rondgestrooid en daar tussen staan allerlei soorten cactussen. We deden een wandeling door het gebied en belandden bij een stroompje, dat omzoomd is met palmbomen. Een mooiere tuin kun je zelf niet aanleggen.

Vanmorgen deden deden we nog een korte wandeling naar een plek met rotsschilderingen. Deze hebben de 1000 jaar sinds hun ontstaan niet goed doorstaan, want je ziet er vrijwel niets meer van. Toch een mooie wandeling.

Misvormde cactus
Evenals gisteren moesten we daarna nog zo’n 180 km rijden door een vrijwel leeg landschap, maar wel mooi. Het loont blijkbaar ook niet de moeite om mobiele telefonie in dit gebied aan te leggen. Zo’n 450 km hadden we geen enkel telefoonsignaal, laat staan 3g.

Nu zijn we weer aan de westkust, even ten zuiden van San Quintin. Hier is wel mobiel internet.
We staan op een ruine maar vrijwel lege camping vlak achter de lage duinen. We kijken weer op zee.
Er is hier weinig anders te doen dan een strandwandeling te maken. Het is 20 graden, volop zonnig en met een beetje wind.
Brede zandstranden en duinen bij San Quintin
De camping biedt alleen zout water in de wc’s en douches. Er is helemaal geen drinkwater, maar we hebben gelukkig altijd voldoende bij ons.

21.1.19

Bahía de los Ángeles

Op weg naar Bahía de los Ángeles
We legden 200 km af en zijn nu weer aan de oostkant van Baja California. Hier ligt een mooie baai met goede kampeermogelijkheden. Onze camping heeft geen elektriciteit maar wel water, douche en echte toiletten.

Camping aan zee
De plek is weer fantastisch, pal aan zee, met uitzicht op eilanden aan de overkant.
Het is vandaag heel fraai weer, 25 graden en veel zon, maar dat zal de komende dagen wel wat minder worden.

Er is hier nauwelijks iets wat op een dorp lijkt en we zitten 65 km vanaf de hoofdweg, dus het is niet zo verrassend dat hier geen mobiele telefoon en mobiel internet is. Gelukkig wel wifi, al is het erg traag.

We zijn vandaag weer een tijdzone gepasseerd. We hebben nu de zelfde tijd als in Californië in de VS. Het is 9 uur vroeger dan in Nederland.

Strandwandeling naar vuurtoren
En nu maar afwachten of we een mooie bloedmaan te zien krijgen. De volle maan is alvast heel helder.
Muziekje erbij, Harvest Moon van Neil Young en een Mexicaans wijntje.

20.1.19

Guerrero Negro

Deze stad is weinig interessant van zichzelf. Maar we maakten er een stop vanwege de baai Ojo de Liebre.
Deze baai wordt elk jaar bezocht door honderden walvissen. Vanaf het noordpoolgebied trekken ze duizenden kilometers naar het zuiden om er jongen te krijgen en te zogen. Deze jongen die 190 liter melk per dag krijgen, zijn dan sterk genoeg om met de oudere walvissen naar het noorden te zwemmen.

Volgens de gids is dit nog niet het topseizoen, want dan kunnen er wel drieduizend grijze walvissen in Ojo de Liebre zijn, maar de meeste tijd zagen we toch wel constant walvissen om ons heen.

 

De kunst is om bij ze in de buurt te komen zonder ze af te schrikken want dan duiken ze onder.
Een paar keer kwamen we echt dicht in de buurt, onder andere moeders met hun kind. De mannetjes zijn hier ook en eentje kregen we vlak voor onze boot te zien. Wat verder weg zagen we diverse keren een walvis rechtop het water uitkomen. Dat doen ze om te zien wat er boven water gebeurt.

Wij vonden het een fantastische ervaring, dit uitstapje. De foto’s zijn met de telefoon gemaakt. Die met de camera kunnen we helaas nog niet plaatsen.

Kamperen in natuurpark Ojo de Liebre

We zijn hier gisteren al aangekomen, want er is ook kampeergelegenheid, een mooie rustige plek met uitzicht over de baai. Het is 35 km vanaf de stad Guerrero Negro waar we gisteren eerst heen gingen om het Duitse meisje af te zetten dat met ons meegelift was vanaf San Ignacio. Ook deden we boodschappen en aten we in een Chinees restaurant.

Vandaag deden we de dus de boottocht en even buiten de stad gingen we eten. Bij dit restaurant kun je gratis kamperen.  Hier blijven we vannacht en morgen gaat de reis weer verder naar het noorden.

Intussen denken we na over wat we moeten doen na Mexico. De shutdown in de VS zorgt ervoor dat de nationale parken al dicht zijn of snel dicht zullen gaan. En een reis door de VS zonder nationale parken was niet wat we bedoeld hadden. We weten nog niet meteen de oplossing. Langer in Mexico blijven is een mogelijkheid en dan hopen dat de nationale parken wel een keer opengaan. En anders noodgedwongen de nationale parken laten zitten.
We waren al geen fan van Trump, maar nu gooit hij ook nog eens hoogstpersoonlijk ons reisschema in de war.

17.1.19

San Ignacio (2)

Pittoresk meertje bij San Ignacio
Het weer is heel fraai nu met alleen zon en temperaturen boven de 25 graden.

De missiekerk van San Ignacio
We hebben het dorp San Ignacio verkend. Dat is ruim 2 km vanaf onze minicamping. Het is een mooie wandeling door de palmentuin. We hadden geen dadelpalmen in Mexico verwacht, maar er zijn er hier honderden in deze oase. We hebben een kilo dadels gekocht.

Het centrum wordt gedomineerd door de missiekerk en het plein met fraaie bomen ervoor.

Schuin tegenover de kerk is een fraai etablissement waar we lekkere milkshakes bestelden. Het is in een mooie tuin met allerlei bijzondere voorwerpen, waaronder ijzeren beelden van grote zoogdieren. Heel bijzonder.
De katjes vragen steeds aandacht

San Ignacio

De ijzeren ‘Eiffelkerk’, Santa Barbara
We zijn eerst verder gereden naar Santa Rosalía, een bijzondere plaats. Anders dan de meeste plaatsen op Baja heeft dit dorp de mijnbouw als stuwende kracht. Het is door de Fransen gesticht en heeft voornamelijk houten huizen, wat je nergens anders op Baja ziet en wat het dorp een bijzondere uitstraling geeft. We kwamen langs het houten hotel waar we 22 jaar geleden overnacht hebben.
De plakette op de kerk

Het meest bijzondere gebouw met een bijzondere geschiedenis is de grotendeels ijzeren kerk Santa Barbara. Deze is naar een ontwerp van Eiffel gebouwd en in Parijs naast de Eiffeltoren tentoongesteld op de Wereldtentoonstelling. Later heeft hij in Brussel gestaan en van daar in onderdelen per schip hier naar toe gebracht en opgebouwd.

Houten hotel Olvera in Santa Rosalía
In Santa Rosalia zijn geen campings dichtbij, vandaar dat we hier alleen wat rondkeken, lunchten en flink wat boodschappen insloegen.

We reden nog eens 80 km door een mooi golvend landschap met veel lavavelden, om te eindigen in San Ignacio. Dit is weer een oase, midden op het schiereiland. Er zijn meerdere overnachtingsmogelijkheden, een mooi gelegen primitieve camping tussen de palmen, een kale camping bij een restaurant aan de drukke weg en een minicamping in het dorp. We probeerden het bij de laatste en we konden terecht op de enige plek die geschikt is voor een camper. Er staan ook nog drie tentjes, van een Nederlandse fietser, een Amerikaanse fietser en een Duitse liftster.

Kamperen bij la Casa del Ciclista
Het heet la Casa del Ciclista. Het huis van de fietser dus. Hier komen vrijwel alle fietsers overnachten die op Baja fietsen. En dat zijn er behoorlijk veel, merken we. We zijn er inmiddels wel zo’n twintig tegengekomen. De meesten doen het hele schiereiland van noord naar zuid, zo’n 2000 km.

16.1.19

Mulegé (2)

De camping is vlak, ruim en leeg
Sinaasappels ‘plukken’
Onze derde overnachting in Mulegé is op een andere camping. Ongeveer 5 kilometer vanaf het dorp het binnenland in staan we op een vrijwel lege camping temidden van de landerijen. Het is een kleine agrarische enclave met om ons heen vooral sinaasappelbomen. Verderop zien we groene velden met waarschijnlijk bonen, wat in Mexico volksvoedsel is.
Sinaasappels persen

De sinaasappels mogen we onbeperkt plukken. Een pers staat al klaar...
Dus daar zijn we meteen maar eens mee begonnen. Heerlijk.
De sinaasappelbomen zijn hier vaak forse bomen, anders dan in Spanje.

15.1.19

Mulegé

Camping met uitzicht op riviermonding
Voorzien van picknicktafel en palapa: luxe
We staan voor de tweede dag op een leuke camping aan de riviermonding van Mulegé. Het is ongeveer twee kilometer naar zee en twee kilometer naar het dorp.

De heuvel rechts is waar zee begint
Mulegé is een oase in het woestijnachtige Baja California. Hier zien we palmen, bananebomen en allerlei andere subtropische planten en bomen. We staan op gras, hetgeen ook heel bijzonder is.

Gisteren aten we in een restaurant in het dorp. Vandaag deden we er boodschappen. Er is eigenlijk niet veel bijzonders te zien, het is gewoon een prettig dorp. We hebben het per fiets verkend.
Spectaculair avondrood

13.1.19

Bahía de Concepción

Punta Arena, Bahía de Concepción
Een van de mooiste gebieden in Baja California is deze baai.
Playa Requeson
Er zijn diverse stranden waar gekampeerd kan worden. Er zijn geen voorzieningen behalve latrines en soms afvalbakken. Er is ook geen internet in deze streek, zodat we dit bericht schrijven, nu we in Mulegé zijn.
Het is vandaag overigens precies een jaar geleden dat we naar Panama-Stad vlogen om onze Amerika-reis te beginnen.

Playa Requeson, relatief ‘druk’
De eerste dag aan Bahía de Concepción reden we naar Playa Requeson, een betoverend strandje. Het is een landtong die bij eb een verbinding heeft met een eilandje vlakbij. Wij hebben alleen meegemaakt dat je toch minstens kniediep door het water moest en dat hebben we niet gedaan.

Er staan diverse campers voor langere tijd en ze staan vrij dicht op elkaar op een rijtje langs de vloedlijn. Het is blijkbaar privéterrein want er wordt geld opgehaald.
We hebben er een dag gestaan en onder andere genoten van de fraaie sterrenhemel. De maan was weg en er was totaal geen ander licht zodat je de sterren ziet zoals je ze in Nederland nooit ziet.

De tweede dag zijn we iets verder gereden, naar Punta Arena. Dat ligt verder van de weg af zodat je echt helemaal niets meer hoort. Geen verkeer en geen branding, alleen soms vogels. De zee is in deze baai bijna rimpelloos. We zagen op ruime afstand twee dolfijnen meermalen uit het water komen.

We hebben een flink stuk tonijnfilet gekocht van iemand die ermee langskwam. Met een salade erbij was het een heerlijke maaltijd. Als je niet van vis of garnalen houdt zit je op Baja eigenlijk niet goed.

Behalve wandelen, lezen, eten koken en eten doen we bijna niets aan het strand. En we praten met de buren.

In Loreto hadden we een fietser ontmoet uit Montreal en die zagen we terug op Playa Requeson en vandaag opnieuw in Mulegé. We reizen dus echt in fietserstempo.

11.1.19

Loreto (4)

Aan de boulevard
Gisteren zijn we vanuit Loreto langs zee naar het noorden gewandeld en langs een andere weg terug. In totaal ca. 11 km. We houden onze conditie dus goed op peil deze dagen.

Vaak zie je een grote vogel vanaf
een cactus de omgeving afspeuren
Vandaag hebben we niet bijzonders gedaan, maar wel moest de camper een keer goed worden schoongemaakt van binnen. Verder nog wat reparatieklusjes, boodschappen doen en lunchen in een restaurant.

Het is deze dagen mooi en rustig weer met temperaturen rond de 22 graden.

Morgen willen we verder rijden, naar het noorden. Het is nog niet zeker of we dan internet hebben.
Overal waar je kijkt staan cactussen

9.1.19

Loreto (3)

De zee op de achtergrond; mooie maar pittige route
Vandaag was een fietsdag. We namen de geasfalteerde weg naar San Javier maar gingen niet helemaal naar deze plaats. De route had weliswaar mooi asfalt maar was ook bergachtig met flinke klimmen.

Mooi berglandschap
Inclusief de terugweg legden we 45 km af met 700 hoogtemeters, dus voor fietsers als wij een behoorlijke prestatie.

Bij het keerpunt was een soort oase met een riviertje en hoge bomen. We kochten er empanadillas en vulden onze bidons. Verder loopt deze zeer rustige weg door een woestijnachtig en rotsachtig landschap. Het was mooi.