31.5.18

Zapotitlán

Het is maar 30 km naar de volgende plek en toch is het een volledig andere omgeving. We zitten in de woestijn tussen de cactussen.
Duizenden cactussen, waar je ook kijkt, waaronder hoge van 10 meter. Het lijkt op gebieden in Argentinië en Arizona waar we ook van deze reusachtige cactussen hebben gezien.

Tussen de cactussen overnachten
We staan op een camping midden in de natuur.

Het is wel warm met 32 graden maar de nachten koelen sterk af.

Gelukkig is hier bereik van mobiel internet, zodat we niet helemaal geïsoleerd zitten.

Tehuacán


Het interessantste vandaag was de ochtendwandeling van 4 km rond de bijzondere formaties van Hierve el Agua.

De ‘versteende waterval’; er druipt water omlaag
en er wordt steeds nieuwe kalksteen afgezet
Nog voor het ontbijt wilden we in alle rust alles bekijken. We kwamen inderdaad nu niemand tegen.

De naam Hierve el Agua betekent het water kookt. Welnu, het water borrelt op uit gaten maar het is koud. De kalk in het water wordt afgezet en zo ontstaan er bassins en spectaculaire druipsteenformaties.

Om half 11 vertrokken we voor een rit van bijna 300 km, richting Puebla en Mexico-Stad.
Het was grotendeels tweebaans tolweg. Bij de eerste tolpoort na Oaxaca stond een lange rij vrachtwagens en allerlei mannen die gebaarden dat vrachtwagens achteraan moesten sluiten, maar personenwagens en bussen mochten door. We hadden geen idee wat dat te betekenen had.
Vreemd genoeg konden we de tolpoort zonder te betalen passeren. Aan de andere kant stond ook een lange rij vrachtwagens.

We reden door een mooi landschap dat soms woestijnachtig is met veel hoge cactussen.
Het grootste bassin; je kunt er zwemmen
In Tehuacán (niet te verwarren met Teotihuacán) staan we bij een zwembad en meertje, dichtbij een winkelcentrum. We hebben ons voorraden weer eens goed aangevuld.

30.5.18

Hierve el Agua

Kampeerplek bij Hierve el Agua
Na een week hebben we Overlander Oasis verlaten. Het was een ontspannen tijd en een plek die van alle gemakken is voorzien.

We zijn voor een uitstapje in zuidelijke richting vertrokken, allereerst naar Mitla waar bescheiden maar interessante overblijfselen zijn van een Indianenstad uit de 14e eeuw.

Daarna reden we nog 20 km verder naar Hierve el Agua.
Het is een populaire plek met natuurlijke bassins. We kunnen hier kamperen met een mooi uitzicht over het geheel. Vanavond en morgenvroeg zal het een stuk rustiger zijn dan nu aan het eind van de middag.

28.5.18

Oaxaca (7)

Om een indruk te krijgen van waar we zijn in Mexico, hierbij een kaart.


We zijn via Belize het land binnengekomen en eerst naar het noorden gereden, naar Tulum, en daarna overgestoken naar Merida en Campeche. Vervolgens naar Palenque en via Villahermosa naar Tuxtla en San Cristóbal.
Daarna naar de zuidkust, ten zuiden van Oaxaca en nu zijn we bij de stad Oaxaca.

Onze tuin. Het is een comfortabele plek. 
Ons plan is om nog naar Puebla, Cuernavaca en Taxco te reizen, om uiteindelijk uit te komen bij Teotihuacan, iets ten noorden van Mexico-Stad.
Daar laten we de camper voor deze zomer achter.
We hebben nog zo'n 3 weken te gaan voor het vliegtuig vertrekt.

27.5.18

Oaxaca (6)

Stuwmeertje
Het is zondag en het lijkt dat een derde van de Mexicanen in een restaurant zit, een derde in de kerk zit en een derde werkt.

Nog een stuwmeer
Wij hebben een leuk rondje gefietst, 27 kilometer en 350 hoogtemeters en een flink deel onverhard. Het was allemaal prima te doen. We kwamen door allerlei plattelandsdorpjes en langs twee stuwmeertjes. Het is een leuke route en we kwamen geen enkele toerist tegen. Dat maakt onze manier van reizen toch speciaal: je ziet het gewone Mexico.

In El Tule gingen we eten in een druk restaurant, genaamd El Milenario (de duizendjarige). Heerlijke vis.

26.5.18

Oaxaca (5)

Verkopers op de Zócalo
We zijn met de camper naar de stad geweest. Bij de Volkswagengarage konden ze ons ook niet helpen. We zullen er mee doorrijden tot Mexico-Stad en dan het onderdeel, na de onderbreking van de reis, vanuit Nederland meebrengen.

Taco's al pastor met o.a. guacamole
We hebben daarna opnieuw de binnenstad bezocht, twee musea bezocht en taco's gegeten. Het schijnt dat Oaxaca een goede plek is voor taco's en tot nu toe hadden we ze eigenlijk nog niet gehad. Goedkoop en lekker.

De achterbumper zit er weer op, dus in principe houdt niets ons nog hier in El Tule. We willen nog een fietstocht doen en nog wat attracties bekijken. We blijven dus toch nog een paar dagen.

Markthal in Oaxaca
We zijn niet de enige gasten hier bij Overlander Oasis. Er is ook een Engels stel dat een jaar nu op reis is en een paar maanden geleden een busje in de Verenigde Staten heeft gekocht. Dat knappen ze hier nu op, samen met Calvin, de eigenaar van Overlander Oasis. Zij moeten binnenkort Mexico uit zijn omdat zij maar 6 maanden toestemming voor hun bus hebben voor Mexico (wij 10 jaar).

25.5.18

Oaxaca (4)

Zoals gezegd verblijven we in het dorp El Tule en dat dorp is beroemd door de boom.
Het is ook niet zo maar een boom. Het is een taxus van meer dan 2000 jaar oud en van ontzagwekkende afmetingen.
De boom in El Tule
In Mexico zeggen ze dat het de grootste boom ter wereld is. Niet de hoogste maar de dikste. We geloven het graag, want een stamdoorsnee van 14 meter is op zichzelf al moeilijk voor te stellen, laat staan dat er een nog dikkere zou zijn.
De cijfers zijn onvoorstelbaar

Plaatwerker Jesús heeft de achterklep gebracht. Het ziet er weer strak uit.
Het kostte even wat moeite om alle aansluitingen weer goed te krijgen, maar nu functioneert alles weer. Tegelijk heeft hij de bumper meegenomen want die wordt ook nog gespoten.

De koppelingscilinder hebben we nog steeds niet kunnen bestellen. Morgen nog bij Volkswagen proberen.
De plant op de voorgrond is ons onbekend

24.5.18

Oaxaca (3)

Fietspad El Tule - Oaxaca
Er is een mooi fietspad van El Tule naar Oaxaca, op een vroegere spoorbaan, ca. 9 km. Dat hebben we vandaag gefietst om het centrum van de stad te bezoeken. Ook nu weer konden we ons niet zo veel herinneren van ons bezoek van 22 jaar geleden.

De kathedraal aan de Zócalo
Het is een mooie koloniale stad met een fraaie zócalo (centraal plein), diverse mooie kerken en gezellige straten.

De Santo Domingokerk
We gingen ook naar de stad om eens te kijken of we een koppelingscilinder kunnen bestellen, maar dat gaat nog niet zo eenvoudig. Bij twee onderdelenzaken konden ze het onderdeel niet bestellen. We proberen nog bij de Volkswagendealer of bij Autozone. De laatste konden we niet vinden vandaag.
Eventueel zouden we het ook nog via internet kunnen proberen.
In alle gevallen zal het wel een paar dagen duren.

Vanochtend hebben we een muis kunnen vangen. De andere (hopelijk laatste) zit waarschijnlijk nog ergens. Het begint wel vervelend worden, want vannacht werd Janny met een schreeuw wakker omdat ze voelde dat een muis over haar hoofd liep...

23.5.18

Oaxaca (2)

De achterkant provisorisch gedicht
We genieten van het mooie weer en doen allerlei schoonmaakwerk.

De afgelopen 14 dagen hadden we een kat-en-muis-spel. Wij waren de kat en de muis was de muis die als verstekeling al die tijd met ons meeging. Allerlei methoden faalden om hem naar buiten te krijgen. De muis was gewoon te slim.  Tenslotte kochten we gifbrokjes. Na drie dagen werd er niet meer van gesnoept en hoorden we ook geen muis meer. We vonden hem ook nergens meer terug, wat niet zo gek is omdat er veel ruimten zijn waar zo'n beestje zich kan verstoppen.
Vandaag ontdekten we echter een nest jongen. Een kon er worden gepakt, maar twee ontsnapten, helaas niet naar buiten, maar ergens in de camper. Het verhaal begint dus van voren af aan.

22.5.18

Oaxaca

We sliepen prima op het pleintje voor het gemeentehuis in San José de Pacifico. Het werd uiteindelijk zo’n 10 graden. Vanochtend was de mist opgetrokken en met zonnig weer vertrokken we naar de stad Oaxaca. We hadden minder bochten dan gisteren maar wel ongelooflijk veel ‘topes’.

De weg naar Oaxaca, nog aan het begin
Mooie bloesem en een waarschuwing voor een tope
Mexico is berucht om deze snelheidsremmers, verkeersdrempels dus.
Niet alleen zijn het er vreselijk veel, vandaag toch al gauw meer dan honderd, misschien wel tweehonderd, maar bovendien zijn er verschillende soorten en is de zichtbaarheid soms slecht.
Er zijn er die je in de derde versnelling neemt, ongeveer 30 km/u, maar op de meeste moet je niet sneller gaan dan 20 km/u of zelfs stapvoets. Niet alleen in de bebouwde kom, maar ook op buitenwegen, zelfs op vierbaanswegen kom je ze tegen.
Meestal staat er wel een waarschuwingsbord bij en zijn ze geel gestreept, maar soms hebben ze de asfaltkleur zonder waarschuwingsbord.
Tot nu toe hebben we het overleefd...
De klep wordt er afgehaald;
linksonder zit de deuk;
vooral een probleem om het fietsenrek
goed bevestigd te krijgen

We staan in het dorpje El Tule, 7 km van Oaxaca, in de tuin van een Canadees echtpaar die hier overlanders ontvangen en ook helpen met allerhande vragen en problemen. Hun plek heet Overlander Oasis.

Calvin heeft goede contacten met een plaatwerker, Jesús heet hij. Meteen gebeld en hij kwam even later langs en noemde de prijs om de achterklep te repareren.
Hij wilde hem meteen meenemen. Hoe? Nou gewoon op het dak van zijn sedan.
Over een paar dagen moet Jan er heen rijden, zonder achterklep en dan wordt hij er weer ingezet. Dat kan allemaal in Mexico.

De achterklep gaat mee op de auto van Jesús (links)
De koppeling wordt ook naar gekeken. Het lijkt er toch sterk op dat de bovenste cilinder lekt en niet de onderste, zoals eerst gedacht. Dat scheelt heel veel werk, een uur in plaats van enkele dagen. Morgen gaan we kijken of het onderdeel te vinden is. Het is allemaal niet heel urgent, maar we rijden toch liever met een bus rond waar niets aan mankeert.

Het is hier mooi weer, ongeveer 30 graden en ‘s nachts is het 15. Heerlijk.

San José del Pacifico

De naam van dit dorp klinkt alsof het aan de oceaan ligt, maar in werkelijkheid ligt het op 2500 meter hoogte in de bergen.
Met mooi weer is er wel uitzicht op de oceaan, vandaar de naam.

Mooi weer is het zeker niet, het is mistig en onderweg hadden we stevige buien.
De weg is bovendien een en al bocht, dus we deden er behoorlijk lang over.

Ja wat een verschillen! De afgelopen nacht in Zipolite was de warmste tot nu toe. Het kwam niet onder de 27 graden. Voor het eerst sliepen we slecht door de warmte.
Nu is het 16 graden en vannacht wordt het 9.

We nemen deze weg omdat we naar Oaxaca willen, nog ruim 100 km. Dat heeft een aangenaam klimaat en we willen daar wat langer blijven.

21.5.18

Zipolite (2)

Restaurant Pimiento y Sal
Gisterenavond zaten we heerlijk te dineren op een terrasje van een strandrestaurant, bij kaarslicht. De ondergaande zon ontbrak helaas vanwege de bewolking.

Vandaag hebben we de was naar de wasserette gebracht om morgen weer op te halen. Verder hebben we nog wat rondgelopen in de paar straten die Zipolite rijk is. Eigenlijk is het te warm om veel te doen, want de gevoelstemperatuur is 37 graden.

We staan hier op een heel grote camping (met zeker 40 plaatsen), maar we staan er helemaal alleen, hoewel er net een Canadese camper is aangekomen.
Het is duidelijk laagseizoen hier, de warmste tijd van het jaar.

Bijzonder is dat we tussen de mangobomen staan en de rijpe vruchten vallen momenteel regelmatig van de bomen. Heerlijk rijp en zoet, we hebben er al een aantal gegeten.

20.5.18

Zipolite

De luxe camping Los Angeles in Zipolite
San Agustín ligt achter ons. Op deze zaterdag en gisteren ook al, zagen we een flink aantal touringcars de zandweg afkomen naar dit dorp aan zee. We hoorden dat de meeste uit Mexico-Stad komen, en deze mensen zitten en slapen de hele nacht in de bus. Vaak gaan ze de volgende dag alweer terug, al met al een vermoeiende en lange rit door de bergen.

Onze volgende bestemming is Zipolite, niet ver van Puerto Ángel. Dit is ook een stukje van onze ‘memory lane’ want daar hebben we 22 jaar geleden enkele dagen doorgebracht. Ook hier is natuurlijk veel veranderd, maar de sfeer is toch wel hetzelfde als toen.

We staan op een fraaie camping, Los Angeles, met zwembad en veel mangobomen. Het is een van de mooiste die we hebben gehad. We horen de zee maar kunnen hem niet zien vanaf de camping.

19.5.18

Bahía de Agustin (2)

San Agustín
De plek bevalt ons zodat we er drie overnachtingen van maken.

Vandaag hebben we het dorp verkend op de fiets. We moesten wat boodschappen doen en vonden uiteindelijk een winkeltje waar ze hadden wat we zochten.
Het dorp bestaat uit diverse primitieve huisjes en vooral langs het strand een rij restaurantjes. Enkele restaurants zien er wat beter uit, maar ze zijn voor Mexicaanse begrippen stevig aan de prijs.
Op een heuvel met een kapel heb je een overzicht over het dorp.

De baai van San Agustín
De huisjes bestaan doorgaans uit een of meer slaapkamers. De keuken is buiten evenals het verblijfsgedeelte. Er is wel altijd een palapa, een afdak met palmbladeren. Ook de restaurants hebben altijd zo'n palapa.

Het strand van San Agustín
Dat je hier aan het eind van de wereld bent blijkt ook uit het feit dat er geen waterleiding is. Elk huisje of restaurant heeft grote watercontainers, die gevuld kunnen worden door een langskomende vrachtauto.

Zoals gezegd zijn de eigenaren Nederlanders. Ze wonen in Spanje en hebben met de camper in Amerika rondgereisd, zo lezen we op hun website, maar wat hen heeft doen besluiten om deze plek te kopen en in te richten is ons niet duidelijk.

De twee mannen die hier nu verantwoordelijk zijn voor het terrein, zien we nauwelijks. Ze hebben een ander dagritme dan wij. Ze staan 's middags op en gaan diep in de nacht weer naar bed.
Andere klanten zijn er niet gekomen, deze dagen, zodat we bijna het gevoel hebben het rijk hier alleen te hebben.

Het is overdag ongeveer 31 graden (prima) en 's nachts 26 graden (mag wel iets minder).

Er is hier geen ontvangst van mobiel internet of zelfs mobiele telefoon, maar wel wifi.
Hoofdstraat van San Agustín

17.5.18

Bahía de Agustín

Minicamping Don Taco,
aan het strand
Na nog eens 300 km hebben we een leuke plek aan zee gevonden. Het is werkelijk een fraai strand. De Nederlandse eigenaren, die er nu niet zijn, hebben hier kort geleden een huisje met palapa’s gebouwd. Je kunt er kamperen in het zand. Alles is nieuw en goed verzorgd. Een Deense man neemt nu de honneurs waar.

Om er te komen moet je wel 13 km over een onverharde weg met wasbord, dus je moet er iets voor over hebben.

Helemaal in de schaduw van de palapa
Er zijn hier diverse restaurants aan het strand, dus we kunnen het even volhouden hier.

Onderweg naar de kust kwamen we in de buurt van La Ventosa langs diverse enorme windparken. Er moeten vele honderden windturbines staan.

16.5.18

Santo Domingo Zanatepec

Na 250 km zijn we gestopt in dit gehucht aan de Mex200.
We moeten nu eenmaal een keer naar het noorden en het koele San Cristóbal verruilen voor de hete kustststrook aan de Stille Oceaan. We besloten dat het vandaag maar moest gebeuren.
Palapa naast de camper, met hangmatten
Het is hier al 35 graden overdag en 25 ‘s nachts. Dat zullen we de komende dagen houden.

We staan in een mooie tuin van een hotel en we hebben de beschikking over een wc en douche en een grote palapa met hangmatten. Het is een leuke plek met veel vogels, maar meer dan eten, uitrusten en overnachten zullen we hier niet doen.

15.5.18

San Cristóbal de las Casas (3)

Arcotete
Ook vandaag waren de weergoden ons gunstig gezind. We deden daarom een fietstocht die 20 kilometer bleek te zijn met 500 hoogtemeters, dus behoorlijk pittig. De helft was onverhard.

We fietsten naar het park Arcotete, een heel mooie omgeving, zo dicht bij de stad.
Natuurlijke brug Arcotete

De belangrijkste attractie is de arco (boog), waar onder een riviertje stroomt. De kalksteenformatie bevat ook een grottenstelsel met veel druipsteen en daar loopt een pad doorheen, vooral geschikt voor kleine mensen.
Om het park te mogen bezoeken moet je wel entreegeld betalen, maar in tegenstelling tot Costa Rica en Guatemala betaal je hier bijzonder lage entreegelden.
In dit park €0,50 + €0,75 voor de grotten.
In Palenque vonden we de entree ook al zo goedkoop: €3,50.

We hadden ook kunnen kamperen in Arcotete, maar hebben het niet gedaan omdat er geen 3g-dekking en wifi is. De camping San Nicolas bevalt ons goed en is ons de hoge prijs (€13,50) wel waard.

De stad heeft meerdere hooggelegen kerken;
dit is Guadelupe
Terug in de stad hebben we een late lunch genuttigd in een mini-restaurantje met 4 tafels + twee op de stoep.

14.5.18

San Cristóbal de las Casas (2)

Straatje in San Cristóbal de las Casas
De tweede dag hier geeft heel wat beter weer. Tot 5 uur bleef het droog en behoorlijk zonnig. Heerlijk weer, ook voor de plaatselijke bevolking, die deze zondag uitgebreid flaneert op de winkelpromenades.

De ‘vocho’ (kever) is nog niet weg te denken in Mexico
We hebben lekker gegeten in een restaurant met plaatselijke specialiteiten, een dagmenu voor het luttele bedrag van drie euro. Twee gangen en een drankje.


13.5.18

San Cristóbal de las Casas

Cañón de Sumidero
Om even na 8 uur stonden we al bij de steiger waar de boot zou vertrekken, maar op zaterdag is het blijkbaar veel later. We vertrokken uiteindelijk pas tegen 10 uur.

Cañon de Sumidero
De toer die twee uur duurde was er er niet minder door, want het was een leuke boottocht door deze spectaculaire Sumiderokloof.
Op een plek is de loodrechte wand een ontzagwekkende 1000 meter hoog.
Het water in de kloof stroomt nauwelijks omdat het aan het eind is afgedamd. Het is dus een stuwmeer van 20 kilometer lang, maar wel heel smal.

Onderweg stopten we diverse keren voor bijvoorbeeld krokodillen of apen langs de kant.
De terugweg ging non-stop en met hoge snelheid.

De weg naar San Cristóbal is 50 km en gaat constant omhoog. De stad ligt op 2100 meter hoogte en je komt daardoor in een volledig ander klimaat. San Cristobal is de koudste en natste stad die we voorlopig aandoen. Het is hier overdag iets boven de 20 graden en in de nacht koelt het af tot 9 graden. Elke dag valt er wel een tijd regen. We hebben regenjassen en een paraplu voor de dag gehaald, ongekend.

De stad zelf is aangenaam en sfeervol en er lopen heel wat toeristen rond. Het is ook een centrum van indianen, die hier hun spullen verkopen.

De camping ligt 1,5 km buiten het centrum en is een echte camping. Er staan een vijftal andere campers, waaronder voor het eerst een Volkswagen camper die op de onze lijkt. Uit de VS komt hij.

Ook deze stad hebben we 22 jaar geleden bezocht, maar we konden ons niet echt herinneren waar we toen overnacht en gegeten hebben.


12.5.18

Tuxtla Gutiérrez

Ons plan is om naar San Cristóbal de las Casas te reizen, een van de beroemdste steden van Mexico. Over de kortste weg is dat 200 km vanaf Palenque, maar we hebben besloten die weg niet te nemen. Er komen veelvuldig blokkades voor waar geld wordt gevraagd en soms dreigementen geuit of agressief gedrag.
Langs deze weg  zijn onlangs twee fietsers in een ravijn teruggevonden. De toedracht is nog niet opgehelderd, maar ze zijn in elk geval vermoord.

We hebben dus een grote omweg gedaan, langs Villahermosa en Tuxtla Gutiérrez, waar we nu op een betaalde parkeerplaats staan. Vlak bij deze parkeerplaats willen we morgen een boottocht doen door de Cañon de Sumidero. Daarover morgen meer.

We hebben vandaag ruim 400 km gereden. Zoveel deden we nog niet op een dag deze reis.
De weg was goed, maar er was af en toe wel oponthoud, waardoor we er toch nog zo’n 6 uur over deden.

11.5.18

Palenque (3)

Waterval Misol-Ha
De camping bevalt goed, zodat we er nog een derde dag aan toegevoegd hebben.

We hebben een waterval bezocht op 25 km van hier. Het is niet direct een heel spectaculaire waterval maar toch wel leuk genoeg voor een kort bezoek. Het bijzondere is dat je achter de waterval langs kunt lopen.

Er zijn inmiddels twee Zwitserse campers aangekomen. We zien relatief veel Zwitsers in dit deel van de wereld die met campers reizen. Ze zijn blijkbaar avontuurlijker aangelegd dan Nederlanders, want een camper met Nederlands kenteken hebben we de afgelopen 4 maanden niet gezien.

We hebben ook nog wat tijd in het enorm grote zwembad doorgebracht, voordat het aan het eind van de middag ging regenen. Het wordt niet vanzelf hier zo groen...

9.5.18

Palenque (2)

Templo de las Inscripciones
Na een goede nachtrust pakken we de fiets om naar de ruïnes te gaan, op 2 kilometer, heuvelop.

De ligging in het tropische regenwoud is prachtig en de ruïnes zijn indrukwekkend. Ook nu we ze na zoveel jaren terugzien.

Relief te zien in het museum
We gingen ook nog naar het museum dat zeer de moeite waard is met prachtige voorwerpen die hier zijn gevonden.

Janny herkende de plek waar ze 22 jaar geleden in paniek was omdat ze haar tas ergens had laten staan. Het liep goed af toen.
De plant stond er nog. De originele foto hebben we niet digitaal. 
Ook een foto hebben we na al die tijd nog eens overgedaan.

Op de camping werden we vergast op een zeer luidruchtig ‘concert’ van brulapen.
Van drie kanten brulden ze naar elkaar. We zagen er zeker tien.