La Paz (2)

Zicht op La Paz vanaf El Alto

We hebben nog steeds vriendelijk weer in La Paz zodat we er graag op uit trekken. Zo hebben we woensdag het nationaal Kunstmuseum bezocht met veel verrassende moderne kunst uit Bolivia.

Museo Nacional del Arte

De collectie is ondergebracht in een gerestaureerd paleis. Er in ronddwalen beviel ons zeer.

Dit schilderij heet Tegenpolen en lijkt de innerlijke strijd te symboliseren van mensen 
van het platteland: wel of niet naar de grote stad;
de moeder van de kunstenaar stond twee keer model voor dit werk

Veel kunst is geëngageerd, zoals we in een zaal zagen die in het teken stond van geweld tegen vrouwen.

Aan het eind van de donderdagmiddag hebben we nog een tochtje gedaan met de kabelbaan, deze keer naar El Alto, dus een flink stuk omhoog. Bovenaan bevindt zich een enorme openluchtmarkt, waar we met de kabelbaan gedeeltelijk overheen vliegen. Het einddoel was een uitzichtpunt van waar we de stad nog eens wilden bekijken. Het bleek dat deze lijn heel wat drukker was de vorige. Er waren zelfs korte wachtrijen voor de instap en je zit met zijn achten in een cabine. Bij de controlepoortjes en op het "perron" staat steevast personeel om alles in goede banen te leiden. 

In de schemering omlaag

Geldwisselaars op straat

Bolivianen zitten overdag nooit thuis. Je hebt een baan, hebt een bedrijf of je verkoopt wat in een stalletje of gewoon op straat. Als dat allemaal niet lukt zit je op straat te bedelen, hetgeen helaas ook veel voorkomt in Bolivia. 

La Valle de la Luna

Vrijdag wilden we naar de Valle de la Luna, de zoveelste maanvallei tijdens onze reis.

Deze is klein en bestaat feitelijk uit zogenaamde badlands. Je betaalt entree en je bent niet alleen. Maar desondanks was het een leuk uitstapje, 10 km met de taxi heen en ook weer terug. De rotsen zijn door eeuwenlange erosie bijzonder grillig en daar tussen vind je meerdere cactussoorten.

 

 

De taxichauffeur vertelde het verhaal dat astronaut Neil Armstrong de plek heeft bezocht vlak na zijn maanreis in juli 1969. Hij heeft toen het park officieel mogen dopen met de naam Valle de la Luna.  

De laatste dag, zaterdag, stond in het teken van een stadswandeling met gids. Er was een groep van circa 12 personen en we kwamen langs een grote openluchtmarkt, de heksenmarkt, de San Franciscokerk en het hoofdplein van La Paz. We hadden al het een en ander gezien de voorgaande dagen en zo'n stadswandeling doe je ook liever aan het begin. 

Een wat lugubere aanblik:
foetussen en pasgeboren dieren (lama's vooral)

Toch kregen we nog de nodige nieuwe informatie mee. Op de zogenaamde heksenmarkt, een voornamelijk toeristische attractie, zagen we bij diverse winkeltjes pas geboren lama's of zelfs foetussen hangen, die je dus kunt kopen. Er werd uitgelegd dat dit offergaven zijn die vanuit de pre-Colombiaanse tijd gebruikelijk waren en die de christelijke overheersing hebben overleefd. Het gaat om pasgeboren of ongeboren dieren, soms ook honden, die een natuurlijke dood zijn gestorven, in tegenstelling tot vroegere tijden toen levende dieren werden gebruikt. Bij de Inca's kwamen zelfs mensenoffers voor.  Het schijnt dat een groot deel van de 80% katholieken in Bolivia hun geloof vermengt met deze oude rituelen.

De vrouwen die op de markt hun waren verkopen worden casera's genoemd of ook wel cholita's. De naam cholita's geldt ook voor de dames die in worstelshows optreden, een populaire tijdsbesteding om naar te kijken. Dat hebben we maar niet gedaan omdat ook hier sprake is van een toeristenval.

Op de markt vind je tientallen soorten
aardappelen, waaronder hagelwitte

Deze casera's vormen volgens onze gids een belangrijke sociale rol. Voor velen is het een soort vertrouwenspersoon en psychotherapeut, kortom iemand waarmee je lief en leed kunt delen. 

Interessant is ook de geschiedenis van de bolhoedjes. Ze werden aanvankelijk vanuit Europa gedumpt met als doel ze te verkopen aan de Boliviaanse mannen. Die hadden daar geen trek in maar op een of andere manier gingen de cholita's ze dragen, onder andere omdat ze daardoor wat langer leken. Nu zijn ze een symbool van trots. De mooiste exemplaren worden bij speciale gelegenheden gedragen en ze kunnen wel een paar honderd euro kosten. 

Vijf dagen La Paz was ongetwijfeld veel te kort om deze grote stad goed te leren kennen, maar we vonden het hoe dan ook interessant. 

Van Oruro naar La Paz met een grote omweg; 1420 km in 19 dagen

La Paz

La Paz, bij sommige bevolkingsgroepen dragen de vrouwen nog het traditionele bolhoedje

De miljoenenstad La Paz (de vrede) wilden we niet missen en, of je wilt of niet, je moet er toch doorheen. De ligging is spectaculair, in een diep dal, waarbij een groot deel van de gebouwen tegen de steile wanden is gebouwd. Boven aan de rand is El Alto (de hoogte) gelegen en ook het vliegveld. El Alto hoort ook tot La Paz, maar lijkt meer een zelfstandige stad dan een buitenwijk. 

De hoogteverschillen zijn enorm. Tussen de laagst gelegen gedeelten en El Alto zit maar liefst 800 meter. 

Kabelbaan als openbaar vervoer

Zo'n 15 jaar geleden gaf president Evo Morales het startsein tot de bouw van een netwerk van 11 kabelbanen die de hoogteverschillen gemakkelijker aankunnen. Vandaag hebben we er kennis mee gemaakt. Het is een comfortabele, efficiënte en schone vorm van openbaar vervoer. Per lijn ben je 30 cent kwijt.

We wilden eigenlijk naar een natuurpark vandaag, maar de weg er naar toe was dermate verstopt dat we met de taxi rechtsomkeert hebben gemaakt. Dat komt dan nog. Ondanks de kabelbanen blijft het een enorm drukke stad. 

Voorbij de torenflats de vulkaan Illimani

We hebben, zoals we meestal doen in steden, een appartement gehuurd, voor vijf dagen, want er is wel wat te zien. We zitten op de 23ste verdieping en genieten naar twee kanten van een fantastisch zicht op de stad en zelfs op de uitgedoofde vulkaan Illimani, 6500 meter hoog en bedekt met eeuwige sneeuw.

Eergisteren reden we zo'n 175 km op weg naar La Paz. Het was weer een vermoeiende tocht door de bergen, waarbij we onderweg ineens een door de lucht vliegende golfplaat op de voorruit kregen. Het was in een dorp, maar na een snelle stop gleed hij er vanaf. De dunne metalen golfplaten kunnen blijkbaar gemakkelijk door de wind opgetild worden. Het grote probleem op deze weg zijn de vrachtauto's, die bergop soms maar 15 km per uur halen. Je bent wel verplicht ze in te halen en dat doen de Bolivianen wat gemakkelijker, ook voor onoverzichtelijke bochten.

Overnachting bij eenzaam kerkje

Nadat de vierbaans snelweg begon over de hoogvlakte zochten we een leuke slaapplek op bij een vervallen adobe kerkje. Op inmiddels 4000 meter hoogte koelde het snel af, maar we kunnen het toch goed zonder kachel stellen.  Onze standkachel is niet geschikt voor hoogtes boven de 2500 meter, omdat de weinige zuurstof zal leiden tot vervuiling en afslaan van de brander. 

We hebben gisteravond met z'n tweeën Oudejaarsavond gevierd. Met Nieuwjaarsdag is er in La Paz veel meer open dan gedacht, dus maakten we ook nog een leuke wandeling door het toeristische gedeelte van de stad.

Al onze volgers wensen we een prachtig 2025 toe.

De San Francisco kerk in La Paz