31.5.19

Lexington (2)

Het blauwe paard Lexington of Big Lex, mascotte van de stad Lexington
Lexington is paarden.

De paardenhoofdstad van de wereld, zo noemt de stad zich en ze hebben geen ongelijk. Rond Lexington zijn tientallen paardenfarms, met de typerende houten hekken om de weiden. Het is een aaneengesloten gebied waar je niets anders ziet.
De winnende paardenfarms hebben hun eigen kleuren

Keeneland Race Course
Gisteren bezochten we met Alina en Mat de paardenrenbaan Keeneland Race Course, dicht bij de stad. Het is een enorm complex van gebouwen en stallen. Er wordt ook een jaarlijkse veiling gehouden van eenjarige paarden, die de grootste ter wereld is met meer dan 1000 verhandelde paarden.

De paardenraces worden alleen in april en oktober gehouden, maar genereren enorme omzetten vanwege het wedden. De waarde van de paarden loopt ook in de miljoenen.
De belangrijkste paardenrace van de VS wordt ook hier gehouden.

Tribunes van Keeneland Race Course
Alina werkt trouwens zelf in de 'paardenindustrie', namelijk bij het nationale bureau dat de licenties uitgeeft voor allerlei Olympische paardensporten.

Vandaag spraken we af bij haar kantoor, dat bij het Horse Park staat. Dit Horse Park heeft een bezoekerscentrum, een museum (Museum of the Horse) en een terrein waar verschillende typen paarden worden getoond aan het publiek, ook in actie.

Skelet van Lexington
In het museum is het skelet van het beroemdste paard van Kentucky tentoongesteld, het paard Lexington, vernoemd naar de stad, dat in 1875 overleed en 6 van de 7 races won waar hij aan meedeed. Tegenwoordig is de afbeelding van dit paard in het blauw het logo van de stad.

Wij zijn eigenlijk volkomen leken op het gebied van paarden en hebben ook nog nooit paardgereden, maar het is toch wel fascinerend om te zien hoe de stad Lexington zich zo heeft weten te onderscheiden in de paardenwereld.

Fontein in het stadscentrum
We hebben ook nog het stadscentrum tijdens een wandeling gezien. Het viel niet mee om dat tussen de buien door te doen. Vandaag en gisteren is het namelijk uitgesproken buiig geweest maar wel met een goede temperatuur van 22 graden.

29.5.19

Lexington (Kentucky)

De afgelopen overnachting was in een staatspark in de staat Illinois waar we geen internet hadden.
De grote stad in deze staat, Chicago, hebben we links laten liggen. We gingen er met een grote bocht omheen.
Het blauwe paard, mascotte van de stad Lexington
Opvallend was gisteren dat de temperatuur steeds verder opliep. Voor het eerst moest de donzen slaapzak weg. Een laken was voldoende.
Ook vandaag was het warm, enigszins broeierig.

Inmiddels hebben we de 1250 km tussen Phillips en Lexington in drie dagen afgelegd. Het is niet een erg boeiende route, voornamelijk landbouwgebied met hier en daar stukjes bos. We kwamen door de staten Illinois en Indiana en inmiddels zijn we ook weer in een andere tijdzone.

We waren enigszins geschokt door de enorme aantallen dode beesten langs de weg. Elke 25 of 30 km lag er een hert en nog vaker kleinere dieren. Het lijkt er niet op dat ze snel worden weggehaald.

In Lexington hebben we een heel huis tot onze beschikking. We gingen eerst naar Alina en Mat, die ons wegwijs maakten in het huis. Vervolgens gingen we met hen eten in een leuk restaurant in het centrum. Leuk om eens jonge Amerikanen te spreken over hoe zij zich redden in de moderne maatschappij.

27.5.19

New Glarus

New Glarus Wood SP
Bijna aan de zuidgrens van Wisconsin hebben we overnacht in een staatsparkcamping bij het dorp New Glarus. Deze streek heeft veel Zwitserse invloeden. We zien huizen in Zwitserse stijl en vermoedelijk is de beroemde Wisconsin kaas ook geïntroduceerd door Zwitserse immigranten.

Het is het weekend van Memorial Day (maandag) en veel mensen trekken er dan op uit. We konden nog net een plekje vinden op de kleine camping. Het is aangenaam weer.

We hebben zo’n 400 km gereden. In dit tempo zullen we dinsdag Kentucky bereiken. Daar hebben we geregeld dat we een paar dagen kunnen zijn in het nu niet gebruikte appartement van Dennis en Yvonne (die zelf in LA wonen).

26.5.19

Phillips (3)

Het was vandaag eindelijk echt goed weer, zonnig en 20 graden. Een mooie dag dus om eens wat buitenactiviteiten te ondernemen.

We begonnen vanmorgen met 'pickleball', een soort tennis voor dummies. Het wordt gespeeld met houten bats en een hardplastic bal met gaten. We spelen het met z'n vieren op een verkleinde tennisbaan. Het is heel leuk om te doen, ook al zijn we natuurlijk volledig onervaren.

Na de koffie was het tijd voor een tweede activiteit, kajakken. Met een meer voor het huis is dat natuurlijk logisch om te doen. Door de tegenwind was het niet zo eenvoudig, maar het was toch leuk. Onderweg zagen we onder andere adelaars en schildpadden. De omgeving is hier een en al bos en water, een beetje zoals Zweden.

 
Na de lunch deden we ook nog een fietstocht van 35 km.

Morgen reizen we verder. Het was een leuk weerzien met onze fietsvrienden, die we nu voor de zesde keer hebben ontmoet.

24.5.19

Phillips (2)

Kolibrie-paar
We hebben de camper maar eens grondig schoongemaakt, van binnen en van buiten. Na 2 maanden reizen sinds Los Angeles had zich wel weer wat vuil opgehoopt.

Ook konden we de was doen.

We genieten hier van een rustige tijd en het prettige gezelschap van Ric en Jane.

De omgeving is ook rustgevend. We zitten in een bos aan een meer. Je hoort vogels en kikkers. Er komen hier ook wel eens beren en herten.
En, onverwacht voor ons, er komt hier kolibries voor. We zien ze regelmatig voor het raam.

Het inleveren van de camper in de haven van Baltimore blijkt nu twee dagen eerder dan gedacht. Bij verschepingen gaat er altijd wel iets anders dan gedacht, dus echt verbaasd zijn we niet.
Het betekent dat we nu 4 in plaats van 2 overnachtingen in Washington nodig hebben.

23.5.19

Phillips (Wisconsin)

Vandaag was het nog eens 300 km om in Phillips te komen, de woonplaats van Ric en Jane.

In Minnesota regende het nog bijna constant, maar eenmaal de grens van Wisconsin over werd het droog en aan het einde van de middag ging de zon zelfs schijnen.

 
We werden hartelijk welkom geheten. Het was een weerzien na meer dan 15 jaar.

Ze wonen heel fraai aan een meer met geen enkele buur in zicht. Op het water kunnen we een drijvend nest van een 'loon' zien, een groot soort watervogel, ook wel bekend als ijsduiker of gavia.

22.5.19

St Cloud (Minnesota)

Rode pipestone in Pipestone NM
Vanochtend bezochten we het Pipestone National Monument. Het is een klein park waar zich een steengroeve bevindt die bij meerdere indianenstammen bekend was. Er werd zachte rode steen vandaan gehaald waarmee onder andere pijpen werden gemaakt, met name het uiteinde waarin de tabak werd verbrand.

Indiaanse pijpen
Het uithollen ervan was een bewerkelijke handeling. Het pijproken was bij de indianen enorm belangrijk: het roken van de vredespijp. Lang geleden werd het recht om hier deze steen te winnen (ver buiten de reservaten) al vastgelegd en er wordt nog steeds gebruik van gemaakt.

Zoals elk nationaal park heeft ook dit park een bezoekerscentrum met een tentoonstelling en een film.  De indiaanse cultuur wordt daarin recht gedaan.

We vervolgden onze reis door de staat Minnesota, een echte landbouwstaat. Onderweg zagen we enorme graansilo’s.
Na 325 km stopten we in de stad St Cloud, aan de Mississippi, ongeveer in het midden van de staat. We staan er op een camping. De temperatuur is 16 graden maar ‘s avonds begint het weer te regenen.

21.5.19

Sioux Falls (South Dakota)

Badlands NP
Gisteren vertrokken we uit Douglas met 0 graden en het had een beetje gesneeuwd. We hadden de hele avond de kachel aan.

Mammoth Site
Onderweg was het gisteren wel droog maar erg koud. Er was geen reden om een wandeling te doen of zoiets. Wel bezochten we de Mammoth Site in de plaats Hot Springs. Dat was inmiddels in de staat South Dakota. 
Het is een archeologische opgraving waar tientallen mammoeten zijn gevonden. Vermoedelijk zijn ze in de loop van lange tijd verdronken in een toenmalig meertje met steile wanden. 
Na de toevallige ontdekking begon men opgravingen te doen en later werd er een gebouw om heen gezet. Bezoekers kunnen nu zien wat er gedaan wordt en wat er is gevonden. De botten blijven overigens alle liggen op de plek waar ze werden blootgelegd. 

 Ook in Wall Drug
We bereikten het eindpunt gisteren, Wall, na 400 km. Het dorp aan de Interstate 90 is bekend vanwege Wall Drug. In 1931 begonnen als kruidenierswinkel is het inmiddels uitgegroeid tot een complex met souvenirwinkels, restaurant en museum.
Omdat er in een zeer wijde omtrek met borden reclame wordt gemaakt, nemen veel reizigers een kijkje. De koffie kost hier 5 cent, zoals in 1931. Wel erg slap, zoals de Amerikanen dat blijkbaar graag drinken. 

Overnachtingsplek in Wall, bij de dino
We overnachtten op een parkeerplaats bij een benzinestation onder het toeziend oog van een reusachtige dinosaurus. 

Het enorme monument “Dignity”, bij de Missouri rivier
Vanmorgen bezochten we eerst het fraaie nationale park Badlands, 20 km van Wall. Het was inmiddels regenachtig, koud en winderig, zodat we steeds heel kort de auto verlieten. We zijn hier al twee keer eerder geweest, voor het eerst in 1996 en toen op de fiets. Het was toen 35 graden, nu 5. 
Toch waren er heel wat bezoekers. In totaal komen er een miljoen per jaar. 

Vandaag legden we ruim 500 km af over de I90. Het is een zeer rustige snelweg. 

Verder naar het oosten werd het steeds droger en warmer. Op de camping bij Sioux Falls, waar we nu staan, is het 14 graden. We zagen ook dat het in Washington, van waar we over ruim een maand terugvliegen, al temperaturen van rond de 30 graden worden gehaald. We gaan de goede kant op...


19.5.19

Douglas

Wyoming is een cowboystaat. Op de nummerplaten zie je een rodeoruiter en in restaurants en dergelijke zie je meer mannen met cowboyhoeden dan normaal.
We reden door het midden van staat verder naar het oosten en het was vrijwel alleen prairie, 275 km lang. Mede door het regenachtige weer was het een uitgesproken saai traject.

Tja, het weer. We kunnen er niet om heen. De komende 6 dagen wordt het in deze omgeving slecht weer en verderop in de Black Hills sneeuwt het al. Hier is het aan het eind van de middag 2 graden Celsius.
We hebben ons plan daarom aangepast. We gaan de komende vier dagen circa 400 km per dag rijden om in Wisconsin te komen, waar we onze vrienden Ric en Jane gaan bezoeken. Dit bezoek was eigenlijk later gepland. Daar is het weer beter en het laatste traject naar Baltimore en Washington hopen we ook warmer weer te krijgen.

We overnachten nu in het stadspark van Douglas. Het is een gratis camping, zelfs met warme douches.
We hebben goed internet hier en hoorden via de Nederlandse radio dat Nederland het songfestival heeft gewonnen. Nederlandse tv kunnen we niet rechtstreeks via internet zien, want we hebben geen VPN-abonnement meer. Hoe dan ook, we vermaken ons wel.

18.5.19

Riverton (Wyoming)

De Snake River
Zoals voorspeld stonden we op met een frisse temperatuur, 5 graden, en het zou vandaag niet boven de 10 graden komen. Het was bovendien zwaar bewolkt en regenachtig. De hele nacht waren er ook al buien. En dit weer houden we ongeveer een week.
Grand Teton, in wolken gehuld
We besloten maar een flink stuk te gaan rijden, ruim 400 km.
De route volgde weer de mooie Snake River en bracht ons in de staat Wyoming. Dit is de staat van het beroemde Yellowstone en Grand Teton. Vanwege het weer had het voor ons geen zin daar naar toe te gaan. Onze route voerde wel door een deel van Grand Teton, maar de kenmerkende rij besneeuwde bergen was maar deels zichtbaar. We zijn al twee keer eerder in dit gebied geweest, dus we zijn niet heel teleurgesteld.

Veel sneeuw op de Togwotee pas
Daarna moesten we een 3000 meter hoge pas over en hoe hoger we kwamen hoe meer sneeuw en het begon ook te sneeuwen in plaats van te regenen.
Maar de weg is gemakkelijk te berijden en leverde geen problemen op.

De landschappen zijn heel fraai, zeker toen aan de andere kant af en toe de zon doorkwam.


Dreigende lucht bij het Wind River Casino
In Riverton staan we op een parkeerplaats van een casino. Opvallend genoeg heeft de noordenwind de warmte hier nog niet verdreven. Het is 18 graden. Morgen komt daar ook in dit gebied een einde aan.

Het casino is zoals alle andere. Het trekt ongezonde mensen aan. Er mag blijkbaar worden gerookt en velen doen dat ook. De meerderheid is ongezond dik en ze krijgen niet veel beweging want lopen kost veel mensen hier al grote moeite. En gokken zelf is volgens ons ook geen gezonde bezigheid.

Wij maken zometeen een, hopelijk gezonde, keuze uit de diverse restaurants hier.

16.5.19

Idaho Falls

Bruneau Dunes State Park
We zijn via het staatspark Bruneau en het National Monument Craters of the Moon inmiddels aangekomen in de stad Idaho Falls.
De vorige twee overnachtingen hadden we geen internet, dus nu nog iets over onze ervaringen van de vorige twee dagen.

Het Bruneau staatspark is bekend vanwege hoge duinen. Het is een vreemde plek voor duinen, maar misschien toch wel verklaarbaar. Het gebied is een oude rivierarm van de Snake River en het vele rivierzand dat daar aanwezig was is in de loop der tijd opgestoven tot duinen van 150 meter hoog.
Vanaf de mooie camping fietsten we erheen en maakten een wandeling die korter werd dan gepland. Vanwege het meertje waaraan het duin ligt zijn er dermate veel muggen dat wandelen eenvoudig onmogelijk is. Maar het is zeker een mooie omgeving met veel watervogels.

Op het campingterrein wordt veelvuldig gesproeid om het gras groen te houden en dit trekt ook een massa vogels. De avond is voor het eerst sinds lange tijd uitgesproken warm.

Naar de top van een sintelberg


Gisteren reden we verder daar het park Craters of the Moon. Een maanlandschap zo gezegd en er zijn zelfs trainingen gedaan door astronauten van maanmissies.

 Eenzame boom op de sintelberg
Toch is de naam misplaatst want op de maan komt geen vulkanisme voor terwijl hier juist alles draait om vulkanische uitbarstingen en lavastromen. Uit een breuk in de aardkorst stroomden enorme hoeveelheden lava, voor het laatst was dat 2000 jaar geleden. De gestolde lavavelden en sintelbergen leveren nu een dramatisch schouwspel op.

Lavarotsen
We kampeerden tussen de lavabrokken en we reden een korte lus door het park. Op vier plekken deden we een wandeling, in totaal circa 10 km. Het was zeer de moeite waard.

Vanochtend deden we nog een wandeling vanaf de camping alvorens we 180 km verder reden naar Idaho Falls. Dit ligt weer aan de Snake River, die zich met een grote bocht door het zuiden van Idaho slingert.
De camping in het NM Craters of the Moon

Vandaag lijkt toch wel echt de laatste mooie dag te zijn. Hierna wilden we naar de nationale parken Grand Teton en Yellowstone, maar het wordt bijzonder koud en er komt heel wat regen en sneeuw.
Het vervolg van de route zal waarschijnlijk nog wel door Grand Teton gaan, maar dan rijden we verder naar het oosten en naar South Dakota. We proberen de hoge bergen van de Rocky Mountains noodgedwongen verder te mijden.

De camping in Idaho Falls hebben we 23 jaar geleden ook bezocht. Toen met de fiets. Het was toen een maand later en vrij warm.
Sintels en lavabrokken domineren het landschap

Korstmossen zijn gevoelig voor luchtverontreiniging; zelfs hier, ver van de bewoonde wereld

14.5.19

Parma (Idaho)

Na 17 dagen Oregon zijn we vandaag aangekomen in Idaho. Deze staat noemt zich de aardappelstaat en inderdaad kwamen we vooralsnog voornamelijk door landbouwgebied.

Na ongeveer 240 km staan we nu op een citypark in de plaats Parma, iets ten noorden van Boise. Erg rustig is het niet want er loopt een drukke weg langs de camping en ook nog een spoorlijn.

Afscheid van Oregon
De temperatuur lijkt vandaag zijn top bereikt te hebben. Het is boven de 30 graden Celsius.
Hierna gaat het bergafwaarts en de nieuwe week belooft ook regen te brengen en in de hogere regionen zelfs sneeuw. Hopelijk valt het een beetje mee, maar we beseffen dat we in Oregon verwend zijn met het weer.

Oregon is ons heel goed bevallen. We hebben prachtige natuur gezien, zowel aan de oceaan als in de berggebieden. De foto's van de afgelopen weken spreken voor zich.

13.5.19

Prairie City (3)

Er is niet veel te doen hier, maar we vinden een onderbreking van het reizen wel prettig op een camping als deze.

 De weg was grotendeels gravel
We hebben een fietstocht van 28 km gedaan, bestaande uit een klim van 14 en een afdaling van 14 km. We gingen in de richting van de Strawberry Mountain en de zelfde weg terug. Het was heerlijk ontspannen en met mooi weer.

We lunchten in een plaatselijk restaurant.

12.5.19

Prairie City (2)

Omdat Jan verkouden is met koorts en hoofdpijn blijven we nog even in dit dorpje. De mooie camping en het fraaie weer nodigen ook wel uit om het even rustig aan te doen.

Janny heeft het dorp verkend. Er zijn enkele winkeltjes, een restaurant, een kruidenier, een bank en een benzinepomp. Dat is dus hier een 'city'.
De Strawberry Mountain is nog besneeuwd

11.5.19

Prairie City

John Day Fossil Bed NM
Vandaag hebben we nog een ander park bezocht, deze keer met paleontologie als thema. In dit gedeelte van Oregon worden veel vondsten gedaan van fossiele planten en dieren van na de tijd van de dinosauriërs.
Dit park, John Day Fossil Bed, is een rijke omgeving wat dat betreft.

Daarnaast is het ook weer een mooie omgeving. We deden drie korte wandelingen.

Camping DeWitt met museum/stationsgebouw
We reden vandaag 120 km en staan op een leuke camping met goed internet.
Op het terrein staat een museum met betrekking tot een lang geleden opgeheven smalspoorlijn. Het gaat helaas pas volgende week open.

Nog steeds hebben we fantastisch weer.

10.5.19

Mitchell

The Painted Hills
Vandaag is een kleurrijke dag want we bezochten de Painted Hills. Niet beschilderd, maar wel met veel verschillende kleuren zijn deze heuvels.
Ook deze plek was te zien in het tv-programma “Wie is de Mol”.


We werden niet teleurgesteld. De heuvels zijn kaal en lijken te bestaan uit gekleurde klei. Ze hebben een miljoenen jaren oude geologische geschiedenis. We reden door het park en deden 5 wandelingen.

Overzicht

Hoewel het park befaamd is zagen we maar een stuk of tien auto’s. Het is hier dan ook een afgelegen plek.

Oude pandjes in Mitchell
In het naburige dorp Mitchell staan we naast een park waar je mag overnachten. Er is water en een toilet. Bij een bar vinden we wifi en lekkere drankjes.
Inmiddels zijn we duidelijk in de oostelijke en meer landelijke helft van Oregon aangekomen.

9.5.19

Bend (2)

Gisteren vertrokken we naar een vulkanisch natuurpark ten zuiden van Bend. Helaas is dit alleen in het weekend geheel open. We hebben er wel een fietstocht gedaan, die eindigde bij watervallen.

Camping McKay Crossing
Daarna reden we door naar een vrij afgelegen camping, die weinig voorzieningen heeft maar wel mooi is gelegen aan een riviertje, de Paulina Creek. De camping bleek momenteel gratis te zijn. We genoten van het mooie weer, maar moesten internet hier ontberen.

Kratermeer Lake Paulina
Vandaag wilden we nog wat verder, naar het Lake Paulina. Hier is alles nog in de winterstand en je kunt er met de auto niet eens komen omdat de weg is afgesloten. Daarom deden we het laatste stuk met de fiets. Er ligt nog heel wat sneeuw.

Paulina Falls
Ook bij het Lake Paulina is een waterval, die we na een korte wandeling bereikten.

Lake Paulina is een van de twee meren die liggen in een oude vulkaankrater. De naam Paulina verwijst naar een indianenopperhoofd die hier in de buurt werd verslagen.

We reden terug naar Bend om nog iets van de stad te zien en om op een parkeerplaats te overnachten. Dat laatste deden we uiteindelijk niet omdat we niet zeker wisten of het mocht.
Vroeger energiecentrale in de Old Mill; nu een sportzaak
We bezochten wel de Old Mill wijk. Dat is een gebied waar vroeger diverse houtwerven waren en waar nu een nieuwe bestemming aan is gegeven, voornamelijk winkels en horeca.

De overnachting is nu op een parkeerplaats 12 km buiten Bend. Het is er rustig, op een kabbelend beekje na.