Copiapó (Chili)

Vicuña's

De tweede poging om de de San Francisco Pas over te komen had wel succes. We deden het deze keer maar gewoon in één keer, bijna 500 kilometer en tot een hoogte van ruim 4700 meter. We hadden nog wel even de gendarmerie in Fiambalá gevraagd of we nu zeker naar Chili konden rijden. Ja, dat was zeker.

De San Francisco Pas

De weg is nergens heel steil, zodat we vlot omhoog kwamen. Wel was er aan de Chileense kant een flink stuk onverhard, zodat we er inclusief de pauzes ruim acht uur over deden.

De Ruta 60 gaat ook door een kloof

Het landschap is overweldigend met dode vulkanen van 6000 meter hoog, meren en zoutvlaktes. We zagen heel veel vicuña's, maar ook paarden, ezels en koeien grazen op de plekken waar wat begroeiing was.

Het Andeslandschap, kale bergen en soms een riviertje

De grensovergang was super rustig en het ging daardoor vlot. Wel waren we vergeten een zakje gemengde noten goed te verstoppen. Je mag alleen maar door de fabriek verpakte etenswaren de grens overbrengen naar Chili. Er wordt redelijk uitvoerig doorzocht, maar de koelkast werd vreemd genoeg overgeslagen.

Drie dagen onder de bomen achter het tankstation

De afgelopen dagen waren we dus in Fiambalá en we stonden op een enigszins beschaduwd terrein achter een tankstation, annex cafetaria. Er zijn schone wc's en zelfs een nogal primitieve douche. We hadden geen contanten meer voor een camping en ergens dollars wisselen voor peso's zat er ook niet in. De supermarkt en het tankstation accepteerden gelukkig de creditcard. 

We waren er wel een beetje uitgekeken de laatste dag, te meer daar een groot deel van de dag het internet het liet afweten. Wel leuk om allerlei volk te observeren, zoals mensen die in een tentje overnachten of simpelweg in de laadbak van een pick-up. We spraken ook twee mannen die met een enorme vrachtwagencombinatie vol met meubels van de Paraguayaanse grens naar hier waren gekomen om de spullen kwijt te raken. En dat doen ze al twintig jaar. 

Slapende honden bij de slager in de supermarkt

De mensen zijn allemaal erg vriendelijk en belangstellend. En ze raden altijd af om naar de grote Argentijnse steden Buenos Aires, Rosario en Córdoba te gaan. Wij vinden het wel meevallen.

Overigens heeft Jan het verblijf hier nuttig besteed met het wassen van de camper en het doen van een reparatie. De afgelopen dagen gebeurde het drie keer dat de camper niet in één keer startte. Je hoort een tikje en er gebeurt niets. Bij een tweede of derde keer gaat het dan wel. Vermoedelijk ligt dat aan het zogenaamde contactblokje. Omdat dit een bekend probleem is had hij er een bij zich. Het demonteren en monteren is wat lastig omdat je er moeilijk bij kunt, maar het is gelukt. 

Dit is waarschijnlijk de laatste keer dat we in Argentinië hebben gereisd. Het land kent een enorme diversiteit in landschappen, van jungle tot woestijn, stranden en hooggebergte. We hebben ervan genoten en zeker ook van de aardige mensen hier. Eigenlijk is iedereen hier erg relaxed, ondanks de moeilijke economische omstandigheden. We vinden het jammer dat we Argentinië achter ons laten na de diverse bezoeken van in totaal bijna zes maanden. 

We zijn dus nu weer in het noorden van Chili, maar de mijnwerkersstad Copiapó kenden we nog niet. We hebben voor drie nachten een hotel geboekt om weer eens wat meer luxe te hebben, zoals een echte douche en snel internet.