Ibarra

Camping Sommerwind

Wij zitten vast! We komen op dit moment Colombia niet in omdat de grensovergang geblokkeerd is wegens demonstraties. In Zuid-Amerika is het in meerdere landen zo dat onvrede over iets kracht bij gezet wordt door wegblokkades. Omdat er vaak geen alternatieve routes zijn is dat heel effectief om de regering onder druk te zetten. Het schijnt dat er onderhandelingen zijn met de actievoerders die de grensbrug hebben bezet, maar hoe lang dit gaat duren is niet bekend. In het weekend gaan we sowieso de grens niet over omdat we in Colombia een verzekering moeten afsluiten en dat kan alleen op werkdagen. 

Een alternatieve route zou misschien mogelijk zijn maar is een omweg van vele honderden kilometers.

Lekker in de zon

Wij zitten wel op een gunstige plek, nabij Ibarra, nog 100 km voor de grens. We staan namelijk op een goede camping, een Duitse enclave in Ecuador. De eigenaar is Duits en behalve de camping is er ook een Biergarten en een restaurant met typische Duitse kost. Er staan nu meerdere campers uit Europa, maar later vandaag breekt de hel los als er een groep van 15 Duitse campers aankomt. Die doen een georganiseerde reis van 200 dagen door Zuid- en Midden-Amerika met de organisatie Seabridge. Zo'n reis kost alles bij elkaar al gauw 50.000 euro voor twee personen. Voor dat bedrag reizen wij ongeveer vier keer zo lang. 

Tussen de camping en het meer ligt een racecircuit

Naast ons staat een Duitser met een zelfde Volkswagenbus als de onze. Hij heeft pech, want zijn koppeling is kapot. Inmiddels is alles op de camping uitgebouwd en wacht hij op de monteur die het weer moet inbouwen, een tijdrovende klus, zoals wij weten en al helemaal als de bus niet in een garage staat. 

Een Frans stel met een grote truck heeft ook al veel pech. Zij is herstellende van een beenbreuk en hij heeft tijdens de reis ook al een gebroken been gehad. Ze willen hun truck nu tijdelijk achterlaten en terugvliegen.

Zo bezien is ons gedwongen verlengde verblijf hier maar een kleinigheid. Het weer is goed, aardig wat zon, geen regen en rond de 20 graden.

Inmiddels bereiden wij ons ook voor op de terugreis. De camper gaat in een container naar Rotterdam, vanuit Cartagena, waarschijnlijk op 17 april. Wij vliegen zelf terug op 24 april. 

Laguna Cuicocha

Laguna Cuicocha

Het is maar 20 kilometer van Otavalo naar het kratermeer Cuicocha. Het is een krater aan de voet van de vulkaan Cotacachi, die we al eerder zagen vanaf onze vorige camping. Opmerkelijk is dat in de krater ook nog twee kleine vulkaantjes zijn ontstaan die nu dus eilandjes vormen. 

 

Ecuador is het land met op twee na meeste vulkanen ter wereld. In deze omgeving zijn ze overigens al lang geleden gedoofd, maar er zijn ook actieve vulkanen in het land. 

We reden vanochtend naar een leuke camping vlakbij het wandelpad dat om het meer leidt. We wilden de 12,5 kilometer lange wandeling zo vroeg mogelijk beginnen om eventuele regen voor te zijn. 

 

Om kwart voor tien gingen we van start. Het pad is goed onderhouden maar er zitten behoorlijke hoogteverschillen in die meest met traptreden overbrugd worden. In totaal was het zo'n 600 meter klimmen. Dat maakte het voor ons senioren toch tot een vermoeiende wandeling, die ruim 5 uur in beslag nam.

 

 

Maar het is absoluut de moeite waard. Het uitzicht op het meer en de twee eilandjes is grandioos en de bloemenpracht is echt ongekend. Uiteindelijk kregen we ook de top van de vulkaan nog te zien, want die was het grootste deel van de tijd door wolken aan het zicht onttrokken. 

Eindelijk is de top van de vulkaan Cotacachi zichtbaar

Otavalo

Een heerlijke minicamping met beneden het dorp Otavalo

Het grote dorp Otavalo is vooral bekend van de enorme zaterdagmarkt die het hele dorp op z'n kop zet. Helaas kwamen we zaterdagmiddag om 5 uur hier aan, dus dat hebben we gemist.

Kunst uit sloophout

Maar ook zondag en maandag is er een drukbezocht centrum. Ook dan zijn de gewone markten open, evenals de meeste winkels en restaurants. We zijn duidelijk in een streek waar veel inheemse mensen wonen. We herkennen hen aan hun kleine gestalte, klederdrachten en veel mannen met een lange paardenstaart. 

Een stevige wandeling omhoog; 
de vulkaan, Cotacachi (4944m), zien we af en toe helemaal

We zijn op een camping gestationeerd, een kilometer buiten het centrum en het bevalt ons prima hier. Het is klein, zoals altijd in deze landen, maar we zijn ook nu weer de enigen. Aan de overkant van de straat heeft de eigenaar José ook een hostel, zodat hij niet van de camping hoeft te leven. Alle voorzieningen zijn er, internet, warme douche, wc's, een keuken en zelfs een salon, waar we geen gebruik van maken. 

We hebben beide dagen naar het centrum gewandeld en boodschappen gedaan en wat andere belangrijke spullen gekocht. De terugweg is een enorm steil keienweggetje. Zo houden we de conditie op peil.

We verbazen ons steeds weer dat buiten de deur eten zo goedkoop is. We hadden in Quito een vegetarisch menu met soep, hoofdgerecht en twee drankjes voor 3 dollar. Gisteren betaalden we 5 dollar per persoon. Veel meer wordt het niet en je ziet dan ook enorm veel pretentieloze restaurantjes waar je een goedkope hap van rond de 2 dollar kunt bestellen en daar maken veel mensen gebruik van. Wat meer verfijndere restaurants zie je heel weinig. 

Bij binnenkomst in Otavalo

Het weer is onverwacht goed de laatste dagen. Hier hebben we nauwelijks nog regen en af en toe schijnt de zon zelfs en kunnen we lekker voor de camper zitten. Daarom zijn we hier ook drie nachten. 

Vlindertuin Mindo

Bij ons vertrek zaterdag uit Mindo zijn we in een vlindertuin geweest. Je bent daar verzekerd van kleurige plaatjes. 

 

We zijn nu definitief terug op het noordelijke halfrond. Zaterdag bezochten we de plek aan de Panamericana route waar een monument is gemaakt, exact op 0,0000 graden Noorderbreedte, dus de evenaar. 

Even tegelijk in twee verschillende halfronden

Mindo

Kolibries

Het afdalen heeft inderdaad hogere temperaturen opgeleverd. In Mindo kunnen we weer zonder jas rondlopen, hoewel ook hier regelmatig een regenbui overtrekt. Het is echt oerwoud hier, ook wel nevelwoud genoemd in dit geval omdat er vaak bewolking en mist is en weinig zon. 

 

Mindo is bekend als vogelparadijs en we horen inderdaad veel vogels al zie je ze niet veel. Wel kolibries en ook toekans hebben we gezien. Op sommige plekken worden kolibries gelokt met gezoet water en dan komen ze zelfs op je hand. 

We hebben de eerste nacht op een soort finca verbleven waar leuke vakantieaccommodaties zijn maar waar de eigenaar ook overlanders ontvangt. Het regende 's middags en 's avonds langdurig.

 Geen bomen maar planten

De volgende dag reden we naar Mindo zelf en we hebben hier een prachtige en ruime kamer in een klein hostel geboekt. Beneden is een keuken om zelf te kunnen koken. We horen de snelstromende rivier vlakbij en veel vogelgeluiden en krekels. Een geweldige atmosfeer heerst hier. We zijn trouwens helemaal alleen hier, alsof je een heel huis voor jezelf hebt. Alleen 's ochtends komt iemand voor ons het ontbijt klaarmaken. Het dorp is op een aantrekkelijke manier toeristisch.  

 

Vandaag deden we een stevige wandeling naar een aantal watervallen. Het waren twaalfduizend stappen, met veel traptreden. Twee keer werden we nat door een korte regenbui, maar het lopen door het oerwoud heeft wel zijn charme. 

 

Eergisteren bezochten we bij het verlaten van Quito nog een kunstmuseum en kwamen we langs Mitad del Mundo, de bekendste plek in Ecuador waar de evenaar loopt. Hier zullen we morgen nog terugkeren en dan de plek echt bezoeken. 

Centro de Arte Contemporáneo, Quito

We hebben 1650 km afgelegd in de afgelopen 23 dagen

Quito

De Cotopaxi vulkaan; 5 minuten later alweer onzichtbaar

Voor warm, zonnig en droog weer moet je niet in Quito zijn, terwijl de hoofdstad van Ecuador dicht tegen de evenaar aanligt. Het is hier zwaar bewolkt, fris en er valt veel regen. 

Cotopaxi Nationaal Park

Het begon zaterdag al toen we het naburige natuurpark Cotopaxi bezochten met de gelijknamige vulkaan. We kwamen daar met regen aan en 's nachts werd het wel droog maar met 5 graden ook behoorlijk koud. We hoopten 's ochtends vanaf de camping de vulkaan in volle glorie te kunnen zien, maar helaas was het zicht door een wolk rond berg matig. We vonden het opvallend druk in dit park, ondanks het slechte weer. 

 

In het bezoekerscentrum zagen we dat de vulkaan nog steeds af en toe actief is en de top bedekt is met ijs. Dat gletsjerijs is de laatste 30 jaar met 45% afgenomen. Hier doet de opwarming ook zijn werk.

We hebben nog wel een leuke wandeling gedaan rond een meertje, toen het een paar uur droog was.

Veilig geparkeerd op een eeuwenoude binnenplaats;
daar boven zijn de kamers

Daarna reisden we naar de hoofdstad om onze intrek te nemen in een 300 jaar oud huis in het centrum. We hebben er een zeer royale kamer maar verwarming ontbreekt. Vrijwel iedereen loopt hier ook met een jas aan, ook binnen, zoals in restaurants.

De stad ligt op 2800 meter hoogte en heeft 2 miljoen inwoners. Door de ligging tussen twee bergruggen is Quito smal en langgerekt. 

Er is een historisch centrum met mooie gebouwen, veelal met een binnenplaats, net als waar wij verblijven. 

Er is 160 jaar gewerkt aan deze kerk

Het pronkstuk van Quito is de eeuwenoude Iglesia de la Compañía de Jesús. De hele kerk is van binnen bedekt met schilderingen en verguld beeldhouwwerk. In Ecuador zegt men dat het de mooiste kerk van het land is, misschien wel van Zuid-Amerika. 

La Virgen de El Panecillo

Vandaag beklommen we een heuvel nabij het centrum waarop een groot beeld staat. Het was heel wat traptreden naar boven. Ook nu weer was het zwaar bewolkt en was het uitzicht niet zo geweldig. Na de lunch bezochten we nog het museumhuis van een rijke vrouw en weldoener uit Quito. 

De weersvooruitzichten zijn nog steeds niet goed, maar morgen gaat de reis verder en we zoeken weer wat lagere delen op met hogere temperaturen. 

Baños

Wandeling met hond

Na Cuenca zijn we een flink stuk naar het noorden gereden tot we in het dorp Alausí aankwamen. We stonden bij een landhuis waar overlanders vaak verblijven. Er zijn goede voorzieningen en zelfs een keuken om zelf te koken. We bleven twee nachten en de tussenliggende dag gebruikten we om een wandeling te doen. Een van de honden van de eigenaar liep met ons mee en weigerde hardnekkig om terug te gaan. 

De wandeling volgde op afstand de spoorlijn diep onder ons. De spoorlijn Quito - Guayaquil is grotendeels in onbruik maar hier diende een kort en spectaculair traject tot 2022 nog als toeristenlijn. De treinen staan nog mooi geverfd opgesteld bij het station in Alausí, dus misschien gaan ze nog wel eens weer rijden. 

Noeste arbeid

We zagen onderweg vrouwen handmatig de steile akkers bewerken. Voor machines is het te steil, maar met de hand hier werken leek ons erg zwaar. Er wordt voornamelijk mais verbouwd.

De toeristentrein rijdt niet meer

Op de terugweg gingen we naar het dorp Alausí en we dachten er goed aan te doen de hond die ons nog steeds volgde aan een touw mee te nemen door het dorp want we wisten niet of hij autoverkeer is gewend. Maar hij weigerde daarop met ons mee te lopen. Uiteindelijk maar weer losgemaakt en toen hij door had op weg naar huis te zijn liep hij weer trouw achter ons aan. Wij zijn geen hondenfans maar deze labrador deed alle moeite om onze harten te stelen.

De donderdagmarkt in Guamote

Gisteren bezochten we eerst de enorm grote regionale markt in Guamote, die elke donderdag wordt gehouden. We keken onze ogen uit bij het zien van de honderden prachtig uitgedoste plattelanders in hun veelkleurige kleding. 

We reden vervolgens naar het flink lager gelegen dorp Baños. Het is hier logischerwijs ook weer een stuk warmer, zo'n 21 graden. Ook hier regent het 's nachts vooral, maar overdag is het heerlijk. De naam verwijst naar de thermen want baños betekent baden (maar ook wel badkamers). Vooral de baden van La Virgen zijn populair en die liggen naast de waterval met de zelfde naam. Die waterval wordt 's avonds verlicht met steeds wisselende kleuren. We bezochten gisteravond het complex en genoten van het heerlijk warme water in de open lucht en het uitzicht op de waterval. 

Onvoorstelbaar veel (verschillende soorten) bloemen onderweg

Vandaag deden we een flinke wandeling door het bos waarmee de steile berghelling boven het dorp is bedekt. Na de vermoeiende klim met prachtige bloemenweiden kwamen we uit bij een luxueus restaurant annex zwembad met een fraai uitzicht over de vallei. We bestelden er pancakes met slagroom en vruchten en we zaten zo vol dat we voor de rest van de dag wel zo ongeveer genoeg hadden. De 400 meter afdalen was ook niet bepaald eenvoudig hoewel we twee trailrunners voorbij zagen komen die zo'n pad met ogenschijnlijk gemak op en af rennen. 

Cuenca (Ecuador)

Tropisch bos in Reserva Ecológica Arenillas: een nest van termieten

Na de grensovergang naar Ecuador is alles anders. Er ligt geen vuil meer langs de weg, de woestijn heeft plaatsgemaakt voor oerwoud en we zijn weg van de zee. Ook is de lange periode van droog en zonnig weer voorbij want na een halfuur in Ecuador begint het al te regenen. Logisch wel, want we zijn in bananenland. De kuststreek telt enorm grote bananenplantages en die kunnen wel wat water gebruiken.

Wandelen in het natuurpark Arenillas

Vrij snel na de grens rijden we naar een natuurpark waar we gratis mogen staan. Er zijn toiletten, een douche, die we moeten delen met een dikke pad, er is wifi en vooral zijn er enorm veel vogels in dit oerwoud. Voor zonsopkomst en bij zonsondergang is het een prachtig concert van vogelgeluiden die vaak buitenaards klinken. Overdag (in het weekend?) komen er groepen jongelui die vrijwilligerswerk doen. Er wordt geveegd, schoongemaakt en geverfd en meer van dergelijke klusjes.

Een ceibo, de dikbuikige tropische boom

We doen de dag na aankomst twee wandelingen en zien nog meer vogels, een eekhoorn, een soort ree en een zorrito, een soort vosje.  In de bomen zien we veel termietennesten. 

Uitzicht vanaf de kathedraal van Cuenca

Zaterdag reden we 200 km naar Cuenca, een middelgrote stad met een mooie binnenstad. De weg er naartoe was tamelijk slecht, met veel kuilen en onderbrekingen waar aardverschuivingen zijn geweest.

Men houdt hier erg van muurschilderingen

Langzaam klommen we vanuit het tropische groen naar het weidegroen rond Cuenca, dat op 2400 meter hoogte ligt. Hier is het 10 graden koeler maar er is ook hier elke dag wel enige tijd regen. Daar zullen we de komende tijd aan moeten wennen. 

Er is een groene ader door Cuenca met een snelstromende rivier

We hebben weer een hotelletje, midden in de stad. De prijzen zijn in Ecuador in dollars, de officiële munteenheid hier. Dat rekent gemakkelijk. De prijzen lijken wat lager te liggen dan in Peru. In elk geval kost de diesel hier maar 50 cent per liter. 

Ecuador ontleent zijn naam aan de equator, de evenaar die dwars door het land loopt.

Zondag waren hier verkiezingen en waren de meeste musea dicht. Wel konden we naar het "sombreromuseum", waar getoond wordt hoe al generaties lang Panamahoeden worden gemaakt en verkocht. Jan heeft er een op gehad maar toch maar niet gekocht. We hebben gewoon geen ruimte meer om zoiets mee te nemen.

Toch maar niet

Maandag hebben we een leuk kunstmuseum bezocht met werk van lokale kunstenaars. In de middag waren we ook nog in een museum voor inheemse culturen, vanaf zo'n 2500 jaar geleden. We waren onder de indruk van de vaak bijzondere keramiek die heel kunstzinnig is en zeker niet primitief. 

Moderne kunst uit de 21ste eeuw

Moderne kunst van 20 eeuwen oud

Terugblik Peru

We waren 31 dagen in Peru waarbij we van het Titicacameer op bijna 4000 meter hoogte afdaalden naar de kust. We hebben langs de kust voornamelijk woestijn, steden en strand gezien en vrijwel geen regen. Dit is niet het meest authentieke deel van Peru, maar we hadden behoefte aan mooi weer. De steden en stranden bevielen ons goed en de campings werden beter naarmate we verder naar het noorden kwamen, hoewel we eigenlijk nergens negatieve ervaringen hadden. 

Peruaans strand

Wat we niet zullen missen is de enorme vervuiling langs de weg en op sommige stranden. Ook de tuktuks en de harde muziek konden ons gestolen worden. Van criminaliteit of corrupte politie hebben we gelukkig niets gemerkt. 

In totaal hebben we zo'n 3150 kilometer afgelegd. 

Zorritos

Aan zonsondergangen geen gebrek; met pelikanen

Er is over de afgelopen dagen niet zo veel te vertellen. We genieten van het warme weer aan mooie stranden op leuke campings. Het is overdag rond de 30 graden met heel veel zon en 's nachts koelt het net genoeg af om goed te kunnen slapen. 

Bij de villa van Carlos in Colán

Vrijdag en zaterdag waren we in Colán bij een Uruguayaan die in zijn villa aan zee woont en in de tuin gastenverblijven en ruimte voor campers heeft. Bij aankomst troffen we een Chileens busje waarin een Russisch gezin bleek rond te reizen. Na hun reis willen ze in Zuid-Amerika permanent gaan wonen. We denken dat de man gevlucht is voor de dienstplicht, zoals zo veel Russische mannen sinds het begin van de oorlog. We durfden het alleen niet te vragen. 

Overal tuktuks, oftewel mototaxi's

Vrijdagavond was er in de buurt ergens harde muziek maar op zaterdag werd het enigszins chaotisch omdat ineens alle kamers bezet waren en de Peruanen tot laat in de avond bij het zwembad luid converseerden en de kinderen ook tot na 12 uur in het zwembad bleven. We konden toch uiteindelijk de slaap vatten.

Hetzelfde gebeurde min of meer zondag op de volgende camping in Los Órganos. Een familie bleef tot diep in de nacht naar een tv kijken waarbij de liedjes van een concert luidkeels werden meegezongen.

De camping in Los Órganos; 
sinds lange tijd weer eens onder de luifel

Smullen van ceviche en andere vis

De weekends zijn altijd tricky voor je nachtrust in Zuid-Amerika en Peru is bepaald geen uitzondering. De afgelopen nacht was gelukkig wel rustig en de camping was verder prima, zelfs met kookgelegenheid. 

Op weg naar Los Órganos kregen we nog even een schrik toen onze routeplanner Maps.me een kortere route aangaf maar die wel zo'n 20 kilometer over een tamelijk ruige onverharde weg bleek te gaan. Op een gegeven moment wist de routeplanner het ook niet meer en we volgden maar de weg die naar de Panamericana zou kunnen leiden en dat bleek ook zo te gaan. 

Zijn we de weg kwijt?

Vandaag reden we weer verder naar het noorden en deden het zeer toeristische dorp Máncora aan. Hier komen veel surfers en anderen die de vele bars hier bezoeken. Wij kwamen rond het middaguur voor een eenvoudige lunch.

We zijn inmiddels op een overvolle camping aangekomen, Swiss Wassi geheten. Er staat een groep van zes terreinauto's met daktenten die een Zuid-Amerikaanse tour doen. Het zijn overigens heel nette mensen. We passen er nog net bij. Morgen gaan ze weg zodat onze laatste overnachting in Peru waarschijnlijk weer heel rustig zal verlopen. Nog 70 kilometer tot Ecuador. 

 

Tijdens een strandwandeling kwamen we op deze pier; hier wordt de vis aangevoerd in kleine bootjes;
de oceaan bij Perú is een van de rijkste visgronden ter wereld

Camping Swiss Wassi; na het vertrek van de groep met terreinauto's hadden we het rijk alleen

De laatste plek in Peru is niet verkeerd