29.2.20

Tafraoute (2)

Overal rotsblokken rond Tafraoute
We hebben een serieuze wandeling gedaan vandaag.
We kochten eerst wat noten voor onderweg;
de verkoper heeft een schep aan een stok
Voorzichtig afdalen
Vanaf de camperplaats liepen we in noordelijke richting een pas over waarna het stenige pad in een reeks scherpe bochten afdaalde naar de Ameln-vallei.

 
De omgeving is weergaloos met al die enorme afgeslepen rotsblokken. Hier en daar zie je kuddes met geiten en schapen. De geiten vreten van de arganbomen, zodat de onderste 2 meter van deze bomen altijd kaal zijn.
Na 11 kilometer waren we terug, waarbij we wel een stukje langs de rustige asfaltweg liepen.

Avondrood in Tafraoute
We staan blijkbaar legaal op ons plekje want gisteren en vandaag kwam iemand langs om het staangeld op te halen, €1,50 per dag.

Het weer blijft nog onveranderlijk mooi. Alleen maar zon. Overdag rond de 25 graden, in de nacht afkoelend tot 8 graden. Meestal is er een lichte bries.

28.2.20

Tafraoute

De omgeving van Tafraoute
Voor ons is dit een zekere stop in Marokko en we blijven er ook altijd meerdere dagen.
Het gezellige dorp temidden van een ongekend mooie omgeving verleidt veel toeristen met een camper. De drie campings hier staan zo goed als vol en ook de vrije camperplaats is behoorlijk gevuld. Er staan daar meer dan 100 campers.
Zelf staan we daar nu ook, zij het ver naar de rand en we zijn eigelijk niet zeker of het hier wel is toegestaan. We wachten het wel af.

We aten bij Chez Nadia, een goed, goedkoop en gezellig restaurantje. Het was er half 2 helemaal vol zodat we een halfuur later pas terecht konden.
We spraken met Nederlanders die we bleken te kennen van hun weblog over hun reizen, o.a. naar de VS en Mexico. Net als wij met hun eigen camper.

Volgende week donderdag begint hier een cultureel festival, dus tot en met volgende weekend blijven we hier waarschijnlijk, maar tussendoor zullen we ook naar een camping gaan.
Een leuke vrije plek tussen de palmen

27.2.20

Tarsouate

De oase van Igmir
De weg 107 naar Tafraoute is tegenwoordig helemaal verhard en uitstekend te berijden. Het is ook een heel fraaie route vooral het zuidelijke deel.
Uitzicht vanaf weg 107

In een dorpje onderweg dronken we koffie. De man maakte koffie met de espressomachine en we namen er een lekker broodje bij. De rekening was €2,50. We verbazen ons toch nog steeds dat goede dienstverlening hier vaak zo weinig kost.

Na de oase van Igmir gaat de weg steil omhoog in een aantal haarspeldbochten. Daar zijn we gestopt om foto’s te maken.

Muurschildering bij een school 
We zijn niet helemaal doorgereden naar Tafraoute. Twintig kilometer ervoor zijn we gestopt op de camping in het dorpje Tarsouate. We staan er helemaal alleen. Dat zal de komende dagen in Tafraoute wel anders zijn.

26.2.20

Icht

De campingpauw
Gisteren zijn we naar het oosten gereden over een weg met vrijwel geen verkeer.
De camping in Icht kennen we al van een vorige reis. Het is een goede camping met een restaurant en zelfs een zwembadje. Het water is nog wat fris.
Half in de schaduw,
Camping Borj Biramane

Handelaar op het dorpsplein van El Hisn
Ouderenhangplek in El Hisn
Vandaag fietsten we even naar El Hisn, nog geen 10 km verwijderd. Het is wat bedrijviger dan Icht. Er was onder andere een markt en diverse winkeltjes, een bank en een postkantoor. Dan stel je als dorp al heel wat voor in deze contreien.

We hadden op de camping een couscous besteld en die smaakte heerlijk.

De momenteel droge rivierbedding
Daarna wandelden we nog door de oued (rivierbedding) die vlak langs de camping loopt, naar het dorp Icht en de palmentuinen.  In tegenstelling tot vorige keer stroomde er nu geen water in de bedding. Het is hier blijkbaar te lang droog geweest.
Palmentuin Icht
Daarentegen wordt er nog voldoende water opgepompt naar de bevloeiingskanaaltjes in de palmentuinen.

24.2.20

Guelmim

Camping La Vallée
Ten noorden de stad Guelmim hebben we een leuke camping gevonden bij het dorp Abaynou. De relatief groene vallei waar deze camping zich bevindt is tussen de rode bergen, zoals op zoveel plekken in Marokko. Het grote voordeel gisteren was dat we af waren van de storm. Er was hier bijna geen wind en ook vandaag niet.

Onderweg zagen we de bergen gehuld in zandwolken. Het zand wordt honderden kilometers meegevoerd en zorgt onder andere op Tenerife dat er geen vliegtuigen konden landen, zagen we in het nieuws.

Eten op de camping
In Guelmim hebben we natuurlijk inkopen gedaan bij de Marjane supermarkt. Hier in het zuiden krijg je niet zo vaak de kans op zo’n uitgebreid assortiment.
We kochten onder ander een vis van een halve kilo. Die maken ze voor je schoon en ze fileren hem zelfs als je wilt. De rekening is €1,50 en het smaakte heerlijk.
Groenten en fruit zijn hier echt goedkoop. Mandarijnen 50 cent per kilo, sinaasappels 60 cent, wortelen 30 cent en paprika’s 80 cent per kilo.

Fietstocht door landelijk gebied
Vandaag hebben we een korte fietstocht gedaan, verder de vallei in. Er is niets bijzonders over te melden, gewoon een mooi landschap en ontzettend rustig.

Hoewel er vandaag bewolking is voorspeld is het vrijwel steeds zonnig. De temperatuur bereikt nu bijna elke dag 25 graden of meer. In Nederland zou men dit zomer noemen.

Wij zien dat in Nederland de ene na de andere storm over het land trekt en dat het veel regent. Dus er is geen reden om snel naar het noorden te rijden.

Een filmpje:

22.2.20

Bou-Jerif (2)

Winderig zuid Marokko
Gisteravond begon het langzamerhand steeds harder te waaien. Door de windstoten schudde de camper behoorlijk heen en weer, zodat een ongestoorde nachtrust er niet in zat.

Op weg naar Fort Bou-Jerif
Door de storm stuift er zand mee. We hadden de ventilatieroosters opengelaten vanwege de warmte. Het wordt nu ‘s nachts niet kouder dan 18 of 19 graden. Vanochtend zagen we dat er toch aardig wat zand door de horren binnengewaaid was. Niet meer doen dus.

Een deel van de ruïnes en daarachter de oase
In de loop van de dag werd de wind minder sterk en konden we naar het fort wandelen.  Het is een groot fort, 85 jaar geleden gebouwd door de Franse overheersers hier. Er waren 200 soldaten gelegerd.

Het meertje
Langs het fort loopt een riviertje dat ter plaatse opgestuwd wordt tot een klein meer. Het is een kleine oase in deze vrij onherbergzame streek.

De oase
We bedachten dat dit pas de eerste overnachtingsplek op onze reis is waar we eerder zijn geweest. Alle ander campings en camperplaatsen waren tot nu toe nieuw voor ons.

Naast het toiletgebouw
Vannacht gaat het ook weer stevig waaien maar we staan nu wat gunstiger, in de lei van het toiletgebouw. Er zijn inmiddels twee kampeerbusjes bij gekomen.

21.2.20

Bou-Jerif

Muurschildering in Sidi Ifni
Gisteren reden we in ruim een halfuur naar Sidi Ifni. Het is een leuk stadje met Spaanse invloeden. Het was ooit in Spaanse handen en nog steeds hebben diverse straten Spaanse namen.

Dekens worden gelucht
Het is hier, zoals overal aan de kust, druk met vooral Franse campers. Er zijn hier twee campings naast elkaar en die staan toch wel voor 90% vol. Opvallend genoeg is er nog een camping die maar voor kwart is gevuld, terwijl je daar pal aan zee staat. Misschien vanwege de ochtendmist.

Hoe dan ook, we hebben een nachtje gestaan op camping Gran Canaria. De voorzieningen zijn prima maar er is geen enkel boompje geplant. Wij zijn hier de enigen met een kleine buscamper, de rest is allemaal 7 meter of langer en voorzien van een satellietschotel.

Het strand in Sidi Ifni
Vanochtend hebben we een strandwandeling gedaan en dat is misschien wel de laatste keer in Marokko omdat we nu het binnenland ingaan.

We hebben in het stadje gegeten in het restaurant Gran Canaria, jawel, van de zelfde eigenaar als de camping.
We waren hier enkele jaren geleden ook al eens en we herinnerden ons de mooi opgemaakte borden en de smakelijke gerechten.
We namen nu samen een rijstsalade en een zeevruchtenpizza en een fles water. We konden het maar net allemaal op. We verlieten het restaurant tevreden en met een rekening van €10 kun je de prijs-kwaliteitverhouding dik in orde noemen.
Zoals 50 jaar geleden bij de kruidenier in Nederland

We zijn vandaag verder gereden naar het Franse fort Bou-Jerif, dat we morgen gaan bezoeken. Daar vlakbij is een camping die we ook ooit bezocht hebben. Ook hier zijn prima voorzieningen, al is het terrein uitgesproken kaal. Je bevind je wel in een bijzonder afgelegen plekje in Marokko, met de dichtstbijzijnde stad op 40 km. In volledige tegenstelling met de vorige plek zijn we hier de enige kampeerders. Er zijn ook huisjes, kamers en berbertenten op dit complex maar ook daar is het niet druk.
Hotel-restaurant-camping Bou-Jerif

19.2.20

Mirleft (2)

Het dakterras is voorzien van ligstoelen
Het bevalt nog goed op deze minicamping.
Regelmatig komen er nieuwe gasten. Naast ons staat nu een huurauto met twee jonge Belgische wielrenners.  Ze dachten een bestelbusje gehuurd te hebben waarin ze onderweg wilden slapen op twee luchtbedden. Het bleek helaas een nogal kleine bestelauto te zijn waarvan ze 's nachts de achterdeuren open moeten houden om er languit in te kunnen slapen.
Van het fietsen genieten ze in elk geval wel en als je jong bent weet je misschien beter te improviseren.

Straatbeeld van het centrum van Mirleft
Gisteren aten we een lekkere vistajine in een restaurantje aan het strand. Het duurde wel vrij lang voor we konden gaan eten, maar het was het wachten waard.
De eigenaar sprak Duits tegen ons, want hij had als kok in Duitsland gewerkt. Hij was niet bepaald een visitekaartje voor zijn restaurant want zijn gebit bestond uit drie bruine tanden.

Don't worry, be hippy
Er blijken maar liefst drie ezels bij de camping te horen. Ze hebben hier een slaaphok en overdag trekken ze er op uit. Het groente- en fruitafval krijgt hier een nuttige bestemming. Daarnaast lopen er zo'n vijf katten rond en vlakbij kondigen enkele hanen aan wanneer we dienen op te staan. Echt landelijk hier.

Vanaf het dakterras
De temperatuur is deze dagen iets gedaald. We halen niet meer de 20 graden. Gelukkig is het zonnig en hierna gaat het weer de goede kant op.

17.2.20

Mirleft

Muntthee als welkom op camping Le Nomade
Opnieuw zijn we iets verder naar het zuiden gereden en we staan nu op een minicamping in het dorp Mirleft.
We zijn eerder, in 2011, in Mirleft geweest, toen tijdens een negendaagse fietstocht. We hebben toen overnacht in een niet zo aantrekkelijk hotel.

Vanaf het dakterras kijk je over de minicamping
Mirleft is nog steeds een stoffig dorp met zelfs onverharde straten midden in het centrum.
De aantrekkingskracht zit in het strandje met een mooie surfersbranding. Niet dat er nu erg veel surfers komen, maar het is hier wel mogelijk. Er zijn enkele surfscholen.

De campingezel (rechts)
De camping, Le Nomade, is bij een hostel en er is ook een keuken die je mag gebruiken.
Er is plek voor 5 of 6 campers. Er komen wat alternatievere mensen op af dan we tot nu toe hebben gezien. Ook wat fietsreizigers zien we hier. De sfeer is goed hier en de voorzieningen zijn prima in orde en schoon.

Het strand
Het is mooi weer, maar aan zee was het een tijdje mistig.

16.2.20

Sidi Rbat (2)

Vissershuisje
Gisteren deden we een fietstocht langs zee naar het volgende dorp. Op de mountainbike is het goed te doen, al is het hier en daar wat ploeteren door het mulle zand.

De eerste fietstocht in Marokko
Het is opvallend dat er bijzonder veel hutjes en primitieve huisjes zijn gebouwd langs het strand, onderaan de klif. Deze worden gebruikt door vissers, hengelaars.


Onze vrije plek
Vandaag verhuisden we van de camperplaats naar een vrije plek aan zee. Dat doen er meer hier en blijkbaar wordt het toegestaan. We hebben een mooi uitzicht en de branding maakt hier nog wat meer lawaai.

Zonsondergang boven de lagune
We zijn ook nog weer naar de lagune gewandeld maar we zagen wat minder vogels dan eergisteren.

Vandaag was het opnieuw een prachtige dag, met een iets hogere temperatuur dan gisteren. We hebben nog niets te klagen over het weer.

Morgen gaan we weer verder want onze etensvoorraden zijn op.

14.2.20

Sidi Rbat

De lagune van de Massa
We zijn weer naar zee gereden, via Agadir waar we in een grote supermarkt eerst de voorraden aanvulden.
Informatiebord over de heremietibis
Sidi Rbat is een heel klein dorpje, dicht bij de monding van het riviertje de Massa.
Deze riviermonding die wordt afgesloten door een strandwal is hier feitelijk een lagune. Het brakke water trekt veel vogels aan, zo konden we tijdens een wandeling vanuit het dorp vaststellen. Onder ander zagen we flamingo’s en een soort ibissen die met uitsterven wordt bedreigd. De laatste 600 leven hier en in enkele andere lagunes in deze streek in Marokko. Het zijn grote vogels met een niet zo aantrekkelijk uiterlijk. Je ziet ze tussen de flamingo’s scharrelen naar kreeftjes en dergelijke in het water. De Nederlandse naam van deze ibis is heremietibis of kaalkopibis.

De camperplaats met oceaanzicht
We staan nu op een camperplaats bij hotel La Dune. Er staan ongeveer 10 campers. Er zijn sanitaire voorzieningen bij het hotel, 100 meter lopen.
Het uitzicht over de oceaan is prachtig en we gaan slapen met het geluid van de branding.

13.2.20

Taroudant (2)

Muurschildering in Taroudant
We zijn vandaag het stadje ingelopen vanaf de camperplaats.
Stadsmuur
Er zijn, behalve de stadsmuren, geen echte bezienswaardigheden, maar het heeft wel de authentieke Marokkaanse sfeer. Het is veel minder druk dan Marrakech maar ook hier heb je een leuk centraal plein en soeks.

De tweede gang: 10 salades
‘s Avonds hebben we gegeten in Riad Maryam, evenals 8 jaar geleden. Er is letterlijk niets veranderd en dat is positief. Het eten is echt Marokkaans, maar wel overdadig veel. Je krijgt soep, 10 (!) verschillende salades, tajine of couscous en een nagerecht. We aten misschien de helft op en nog waren we helemaal rond. Dat is het enige kritiekpunt, dat het te veel is. Wij vroegen ons af waar de overschotten naar toe gaan.
Ook de prijs is hetzelfde als toen. Niet goedkoop, maar wel de prijs helemaal waard.

12.2.20

Taroudant

Op weg naar de Tizi-n-Test
Vandaag zijn we de Atlas overgestoken via de Tizi-n-Test. Dit is een spectaculaire pasroute met als hoogste punt 2100 meter.
De weg, die ooit door de Fransen is aangelegd, is smal en gedeeltelijk niet in zo goede staat, maar er is weinig verkeer. Gelukkig maar want je moet de berm in bij een tegemoet komend voertuig. Het is voor ons een van de leukste routes om ten zuiden van de Atlas te komen.

900 jaar historie staat nog fier overeind: Tin Mal moskee
Onderweg bezochten we de Tin Mal moskee. Dit is een bijzonder monument van bijna 900 jaar oud.
Hij is gedeeltelijk nog in goede staat, mede door de beperkte restauratie.
Hij wordt niet meer als moskee gebruikt en is mede daardoor voor niet-moslims te bezichtigen.
Een gids vertelde ons de nodige wetenswaardigheden, in het Engels en ook enkele termen in het Nederlands.

In Taroudant, de mooie ommuurde stad, staan we op een vrijwel volle camperplaats, bij een van de poorten. Er zijn hier goede campingvoorzieningen, alleen geen wifi.

We zijn een keer eerder in deze stad geweest.

Het is mooi weer de afgelopen dagen. Ruim boven de 20 graden en veel zon.