Bou-Jerif

Muurschildering in Sidi Ifni

Gisteren reden we in ruim een halfuur naar Sidi Ifni. Het is een leuk stadje met Spaanse invloeden. Het was ooit in Spaanse handen en nog steeds hebben diverse straten Spaanse namen.

Dekens worden gelucht

Het is hier, zoals overal aan de kust, druk met vooral Franse campers. Er zijn hier twee campings naast elkaar en die staan toch wel voor 90% vol. Opvallend genoeg is er nog een camping die maar voor kwart is gevuld, terwijl je daar pal aan zee staat. Misschien vanwege de ochtendmist.

Hoe dan ook, we hebben een nachtje gestaan op camping Gran Canaria. De voorzieningen zijn prima maar er is geen enkel boompje geplant. Wij zijn hier de enigen met een kleine buscamper, de rest is allemaal 7 meter of langer en voorzien van een satellietschotel.

Het strand in Sidi Ifni

Vanochtend hebben we een strandwandeling gedaan en dat is misschien wel de laatste keer in Marokko omdat we nu het binnenland ingaan.

We hebben in het stadje gegeten in het restaurant Gran Canaria, jawel, van de zelfde eigenaar als de camping.
We waren hier enkele jaren geleden ook al eens en we herinnerden ons de mooi opgemaakte borden en de smakelijke gerechten.
We namen nu samen een rijstsalade en een zeevruchtenpizza en een fles water. We konden het maar net allemaal op. We verlieten het restaurant tevreden en met een rekening van €10 kun je de prijs-kwaliteitverhouding dik in orde noemen.

Zoals 50 jaar geleden bij de kruidenier in Nederland

We zijn vandaag verder gereden naar het Franse fort Bou-Jerif, dat we morgen gaan bezoeken. Daar vlakbij is een camping die we ook ooit bezocht hebben. Ook hier zijn prima voorzieningen, al is het terrein uitgesproken kaal. Je bevind je wel in een bijzonder afgelegen plekje in Marokko, met de dichtstbijzijnde stad op 40 km. In volledige tegenstelling met de vorige plek zijn we hier de enige kampeerders. Er zijn ook huisjes, kamers en berbertenten op dit complex maar ook daar is het niet druk.

Hotel-restaurant-camping Bou-Jerif