Icht (2)

De oued, het riviertje dat langs de camping stroomt

De camping bevalt ons hier, dus we blijven vandaag.

We hebben een gids gevraagd om ons het dorp Icht te laten zien. Vanaf de camping lopen we met hem door de oued (wadi, rivierbedding), die momenteel een klein stroompje en veel kikkers herbergt totdat we in het dorp terechtkomen. 

Het is een gewoon plattelandsdorp zoals er vele zijn in dit deel van Marokko. Typerend is een oud gedeelte, een nieuw gedeelte en een palmentuin. 

Het oude dorp vervalt, daarachter het nieuwe dorp

Het oude dorp is meestal ontvolkt en bestaat uit oude adobe huizen, soms met een muur eromheen. Het materiaal (stro en leem en balken van palmhout) kan zonder onderhoud de tand des tijds niet doorstaan en vervalt heel langzamerhand tot stof. Dat is de wat trieste aanblik van Marokkaanse dorpen: onbewoond, oud en vervallen tegenover nieuw, lelijk maar bewoonbaar. 

Wie het kan betalen bouwt zich een huis van beton, cement en stenen en moderne voorzieningen als waterleiding, stroom, badkamer en keuken. In het oude dorp van Icht wonen nu nog twee gezinnen, feitelijk omdat ze een modern huis niet kunnen betalen. 

Onze gids Abdul laat het adobe huis van zijn grootouders zien, nog in redelijke staat. Het heeft twee woonverdiepingen, voor elke vrouw met haar kinderen één. Meer dan één vrouw was toen nog gangbaar. Het huis werd decennia geleden al verlaten.

Abdul bezig met de theebereiding

Zelf woont hij met moeder, vrouw en vier kinderen in een 'modern' huis. Ze hebben het duidelijk niet breed, zo ontdekken we als hij ons aan het eind van de rondleiding uitnodigt voor de thee. 

Zijn vader heeft veertig jaar in Franse kolenmijnen gewerkt, waardoor dit huis gebouwd kon worden. Hoewel Abdul zelf ook 15 jaar in Frankrijk en zelfs een maand in Nederland heeft gewerkt, heeft hij ervoor gekozen terug te gaan naar zijn geboortedorp.

Het is misschien armoede, maar wel huis, gezin, tuin en een dorpsgemeenschap. Hij leeft van het gidsenwerk, maar na maart ligt dat 5 maanden stil, want 's zomers kan het hier 50 graden worden, dus blijven de toeristen ver weg.

Door de palmentuin

Zijn leven hier kan nauwelijks meer verschillend zijn met dat van zijn zus die in Rotterdam woont, zo vindt hijzelf ook.

De tuin is in de palmentuin, een prachtige oase van groen, vogels, paadjes en een ingenieus systeem van bevloeiingskanaaltjes. Hier verbouwen de 1200 bewoners hun groenten, aardappelen en fruit. 

Couscous

Eenmaal terug op de camping ervaren we de luxe van een auto en fietsen, dingen die Abdul zich niet kan permitteren, zelfs geen fiets voor de kinderen die 7 km naar school moeten lopen of liften.

Ook niet voor een couscouschotel die we hebben laten bereiden in het restaurant hier en die we onder de luifel oppeuzelen. Evenzogoed smaakt het uitstekend. 

Het is vandaag warm en zonnig met vrij veel wind. Te warm om de hele tijd in de zon te zitten, voor het eerst eigenlijk.