Oruro

Ciudad de Piedras

Onze reis in Bolivia begint met horten en stoten. We wilden eergisteren een thermaalbad in de buurt bezoeken, maar we kwamen bij een gesloten hek waar even voor ons een Duitse truckcamper was aangekomen. Zoals dat gaat raak je in gesprek over het reizen. Ze hadden net drie maanden Bolivia voltooid en moeten inmiddels het land verlaten, naar Chili dus. 

Op weg naar de top van de Sajama;
nog maar 2000 meter verder omhoog

Ze zijn dolenthousiast over Bolivia maar hadden wel een waarschuwing voor ons: denk niet te lichtvaardig over het kunnen tanken van diesel. We waren al op de hoogte van het probleem maar zoals zij het ervaren is het echt stressen, ondanks de enorme tanks die ze aan boord hebben.

We belemmeren het uitzicht op de berg

Wat is er aan de hand met de brandstof in Bolivia? Simpelweg, er is al jaren schaarste. Bolivia moet noodgedwongen alle brandstof importeren want ze hebben zelf geen aardolie. Bolivia ligt niet aan zee, dus komt het met tankauto’s het land binnen, bijvoorbeeld uit Arica in Chili en inderdaad, we hebben er tientallen zien rijden, de 4750 meter hoge bergpas over.

Het dorpje Sajama is omringd door besneeuwde vulkanen

Wat zijn nu de gevolgen? De brandstofprijs wordt kunstmatig laag gehouden door de regering (40 cent per liter) en er is te weinig aanvoer. Tankstations staan vaak droog en er zijn onwerkelijk lange rijen zodra een tankstation weer bevoorraad wordt. Het ironische is dat ook tankwagens die benzine of diesel het land binnen brengen zelf in de rij moeten staan om te kunnen tanken.

Kerkje in het dorp Lagunas

Voor buitenlanders is de zaak ietwat anders. Zij moeten veel meer betalen dan die 40 cent, vindt de regering. Pompstations moeten administreren aan welk buitenlands kenteken ze leveren en hebben daar vaak geen zin in. Het is derhalve een hele zoektocht naar diesel, maar er zijn ook weer ongedachte oplossingen. Er zijn genoeg mensen die de goedkope brandstof te pakken krijgen en ze vanuit jerrycans verkopen, uiteraard met winst. Je betaalt dan vaak twee of tweeëneenhalf keer zo veel en dat is voor Europese begrippen nog niet veel maar al wel vergelijkbaar met Chili en Argentinië. 

Onze overnachtingsplek afgelopen nacht

Wij hadden toch echt een jerrycan met reserve bij ons moeten hebben, vonden de Duitsers. Ja misschien wel, maar we moeten al zo woekeren met de ruimte. In de buurt van Sajama hebben we 20 liter kunnen kopen, dus onze eerste ervaring hebben we inmiddels. De inhoud van een jerrycan werd met een hevel in de tank gedaan, maar het paste er niet eens in, terwijl we sinds de laatste tankbeurt in Arica al 300 km hadden gereden. Dat komt omdat de tankbediende toen 13 liter extra in de tank had kunnen krijgen en dat gaat met een slang niet. Inmiddels hadden we een waterfles van 6 liter droog gemaakt en daar ging de resterende vijf liter in. Met nog een andere fles kunnen we 10 liter bij ons hebben die niet in de weg staat. Vlakbij deze dieselverkoper is een tankstation, maar dat is nu gesloten en tientallen vrachtwagenchauffeurs staan in de rij…

Op de hoogvlakte zie je overal lama's en alpaca's

Een ander lastig punt was aanvankelijk dat we slecht werkend internet hadden. In Sajama hadden we eerst nog wel even internet maar de volgende anderhalve dag nauwelijks meer. Dat ligt aan de keuze die we hadden gemaakt voor e-sims (virtuele simkaarten) in onze telefoons. In Argentinië werkte dat meestal redelijk maar in Bolivia is het waardeloos. De Nederlandse aanbieder Firsty moet nog veel leren blijkbaar. 

Gisteren hebben we gewone Boliviaanse simkaarten gekocht en zelf kunnen registreren. Je betaalt voor onbeperkte data 50 cent per dag en het werkt prima, behalve dan als je afgelegen zit zoals gisteren en dat gebeurt in het dunbevolkte Bolivia nog wel eens. 

Hier op het platteland en in de kleine dorpen kun je met een creditcard niets beginnen, dus moet je geld wisselen. Voor dat doel hebben we flink wat euro’s en vooral dollars bij ons. De laatste Chileens peso’s konden we ook makkelijk kwijt. Eigenlijk kun je overal wel dollars wisselen tegen een koers van 10 BOL (boliviano). Voor het opnemen bij een geldautomaat ben je 35% meer kwijt. 

Nogmaals Ciudad de Piedras

Inmiddels hebben we kennisgemaakt met het geweldige landschap in de streek waar we binnenkwamen. De ene vulkaan na de andere betovert ons, zoals de Sajama, de hoogste berg van Bolivia met zo’n 6500 meter. We hebben een ministukje richting de top gelopen, 250 meter omhoog. We kwamen nog Duitse backpackers tegen die net waren aangekomen en bezig waren te acclimatiseren. Ze wilden een volgende dag een berg van 5000 meter beklimmen. 

Gisteren hebben we Sajama verlaten om op weg te gaan naar de stad Oruro. We hebben overnacht bij de Ciudad de Piedras, vlak langs de hoofdroute. Het is een rivierdal waarlangs onvoorstelbare rotsformaties te zien zijn. In een ander land was dit al lang een nationaal park geworden, maar we treffen hier vooral lama’s aan en zeker geen toeristen.

Oruro is een mijnwerkersstad

Het weer de afgelopen dagen was volgens een vast patroon. ’s Nachts vrij koud met 6-10 graden en overdag veel zon en weinig wind met temperaturen rond de 19 graden. Heerlijk weer dus op 4000 meter hoogte. Aan het eind van de middag komt er vaak een bui en tijdelijk meer wind. Het regenseizoen is officieel begonnen maar tot nu toe valt het erg mee. 

Vandaag ervaren we het leven in de grote stad in Bolivia. Oruro telt 230.000 inwoners. We hebben een Airbnb en dat is zeker prettig na zeven vrije overnachtingen zonder douche. We hebben vegetarisch geluncht bij een Indiaas restaurant. Zo'n zes euro voor twee personen. Een taxirit kost 1,50. Bolivia is een goedkoop land.