Iquique

Mano del Desierto, verplichte stop aan de Ruta 5

Het is nog 80 kilometer tot de grote stad Iquique. We staan weer aan zee op een eenzaam plekje een eindje vanaf de kustweg Ruta 1. 

Taltal, een zwerfhond is nooit ver weg in Chili

De kust telt hier duizenden vogels, meeuwen, aalscholvers, pelikanen en gieren vooral. Het moet wel een visrijk gebied zijn. 

 

Er zijn hier weinig steden of dorpen, eigenlijk voornamelijk kleine nederzettingen van houten huisjes, veelal zelf gebouwd. De mensen leven hier van de visvangst en het binnenhalen van zeewier. Nu het weekend is zien we ook wel hier en daar een caravan of tent op het strand staan.

Overnachting bij Tocopillo

Gisteren stonden we ook op zo’n plek, iets ten noorden van het stadje Tocopillo. Net na ons kwam een Braziliaanse camperbus bij ons staan. Ze zijn van plan ook naar het noorden te reizen en uiteindelijk in Alaska te komen. De Brazilianen zijn duidelijk de reislustigste Zuid-Amerikanen. 

Eergisteren voerde de route door het binnenland en we kwamen langs de beroemde sculptuur van een meter of 10 hoog, genaamd Mano del Desierto (hand van de woestijn). 

Ruïne van voormalig hotel

Vanochtend namen we een kijkje bij een verlaten complex van huizen met hotel, pal aan zee. Het bood lang geleden onderdak aan werknemers in de winning van guano, destijds een veel geëxporteerde meststof. 

Opvallend genoeg hebben we een sterk 4g-signaal op onze huidige overnachtingsplek terwijl er in de verste verte geen huis te zien is.

Quebrada Honda, een van de dorpjes aan zee met houten huizen en hutten