Puno (Peru)

Rotsboog bij de Puerta de Aramú

Puno is de eerste grote stad in Peru, nog steeds aan het Titicacameer. Ook aan deze kant zijn Inca-overblijfselen te vinden, zoals we gisteren hebben gezien. We bezochten de 7 bij 7 meter grote Poort van Aramú.

La Puerta de Aramú

Het is feitelijk een uitgehakt reliëf in een steile en gladde rots. De betekenis is niet volledig duidelijk maar men denkt dat de poort volgens de Inca’s geopend zal worden bij een belangrijke astronomische gebeurtenis. Tot nu toe heeft deze blijkbaar niet plaatsgevonden. 

We hebben ook overnacht bij deze site die bijzondere rotsen kent, waaronder een imposante rotsboog. 

Schaalmodel met buitenkeuken, rieten hutjes en de bewoners;
daaronder het pakket half vergane riet; in werkelijkheid was het eiland 100 m2

Vandaag hebben we een tour gedaan naar de Uros eilanden, de beroemde drijvende eilanden in het Titicacameer. 

Op sommige eilanden zie je geen rieten huisjes meer

Er wordt riet gesneden om deze eilanden te kunnen laten drijven. Het is een pakket van wel drie meter dik. De eilanden worden op hun plaats gehouden door lange stokken van eucalyptusbomen die in de bodem steken. 

We hadden een privétour met bewoners van zo’n eiland. Eenmaal op het eiland kregen we een uitleg aan de hand van een schaalmodel.

De levensomstandigheden zijn armoedig. Er is weinig luxe in de van riet opgebouwde huisjes. De meeste tijd gaat heen met vissen en  riet snijden. De vrouwen doen de huishoudelijke taken en maken voorwerpen voor toeristen.

Bewoner geeft uitleg over het eiland

Het leven speelt zich grotendeels in het eilandendorp Uros af, inclusief school, winkels, kerk en restaurants. 

Inmiddels staan we op een camping bij een oude boerderij die wordt gerund door de Nederlands spekende Zezé. Zijn vader was Nederlander, vandaar. 

Onze eerste indrukken van Peru zijn dat het wat welvarender lijkt dan Bolivia en daarom ook wat duurder voor ons. Ook hier zijn de mensen uitermate vriendelijk. 

In de stad Puno aten we in een restaurant en dat was prima. De Peruaanse keuken is in Zuid-Amerika vermaard. 

Elke dag regent het wel een tijdje, de temperatuur haalt hooguit 16 graden en de zon schijnt nog maar weinig. Het is tijd om het grote meer te verlaten en wat drogere en zonnigere streken op te zoeken.

Terugblikkend op Bolivia kunnen we alleen maar bevestigen dat het land totaal anders is dan de andere landen die we hiervoor in Zuid-Amerika hebben bezocht. De Europese invloed is veel minder sterk. De oorspronkelijke culturen en talen, die vaak teruggaan op de Inca’s en andere inheemse volken, zijn enorm sterk vertegenwoordigd. Daarnaast hebben de landschappen en in het bijzonder de Salar de Uyuni een sterke indruk op ons gemaakt. We hebben er 29 dagen rondgereisd en bijna 2000 km afgelegd, wat maar een klein deel van het land bestrijkt. In de lager gelegen oerwoudgebieden zijn we niet geweest.