Panama City (6)

Het gaat wat beter met Janny maar ze voelde zich vanmorgen nog tot weinig in staat. We hebben ons vertrek uit Panama Stad nog een dag uitgesteld.

Casa Miller in de jaren 50

We verblijven deze dagen in het hotel Casa Miller. Het ziet er van buiten uit als een bunker maar de kamers en het restaurant zien er tiptop en modern uit. Het staat op historische grond en dat zit zo:

Ene Carlos Müller bouwde in 1910 op deze plek een houten gebouw dat woonruimte bood aan 800 mensen, voornamelijk Antilliaanse arbeiders die werkten aan het Panamakanaal.
Vanwege de brandgevaarlijkheid van de constructie werd op een bepaald moment aan elke bewoner die een brand vroegtijdig ontdekte, als beloning een maand gratis huur beloofd. Het gevolg was dat er heel veel aangestoken brandjes 'ontdekt' werden, zodat deze belofte snel weer werd ingetrokken.
Het einde van het gebouw was in 1972, gewoon door sloop. Later werd het huidige, nogal lelijke gebouw neergezet, wat behalve het hotel ook een casino en een Subway bevat.

In goede doen na de griep

Vanmiddag zijn we de oude stad ingegaan en de wandeling van 5 km beviel Janny heel goed. Ze lijkt nu echt over de griep heen, zodat we morgen definitief de stad willen verlaten.

Aan het begin was er weer een echte tropische stortbui, zoals die de meeste dagen wel over komt.

Daarna was het zonnig en warm zoals we inmiddels gewend zijn.

Alleen de politie fietst, verder vrijwel niemand

We deden wat boodschappen voor morgen en genoten een lekkere lunch in Casa Sucre, bekend bij de toeristen want er was flink wat aanloop van buitenlanders.

De diabolos rojos, oude spartaanse Amerikaanse schoolbussen,
die langzamerhand uit het straatbeeld verdwijnen

Ook in Panama brengt de regenboog geluk, zei een voorbijganger