Sinds november hebben we 5136 km afgelegd door een veelheid van landschappen en hebben we vele Mexicanen ontmoet, die altijd bijzonder vriendelijk waren. Het is bijna niet te zeggen wat ons het meest aansprak. Het land is overweldigend mooi en interessant.
Mexico is berucht vanwege de drugscriminaliteit, jazeker, maar toch is er relatief minder misdaad dan in de VS. Je moet simpelweg niet op een verkeerd moment zijn op een plek waar geschoten wordt. We lazen een dag nadat we vertrokken waren uit Melaque (bij Barra de Navidad) dat er zes politieagenten waren omgekomen in een vuurgewecht met een drugsbende. Dat is heftig.
Maar verder hebben we ons nooit onveilig gevoeld.
Mexico heeft iets ongeordends en chaotisch, iets wat meteen duidelijk wordt als je de grens oversteekt naar de Amerikaanse buren. Dat had iets charmants en dat zullen we misschien wel missen.
Baja California is ons ook goed bevallen, al is de sfeer minder Mexicaans dan op het vasteland. De Amerikaanse invloed is te groot naar onze smaak.
 |
| Onderweg vandaag |
Halverwege zagen we een landbouwgebied met uitgestrekte katoenvelden. De laatste 200 km waren bijzonder eenzaam want er is geen enkel dorp meer in dit woestijngebied.
Regelmatig loopt de weg zeer dicht langs de grens. Op sommige plekken is er een 5 meter hoge stalen muur en op andere plekken een minder hoog stalen hek. Het park waar we nu zijn en dat aan Mexico grenst, heeft alleen paaltjes die auto’s moeten tegenhouden, maar er is wel overal grensbewaking. Voor dergelijk stukken grens vindt Trump het blijkbaar nodig om ook een muur te bouwen.
Organ Pipe Cactus National Monument is gelukkig weer open na de shutdown van de Amerikaanse overheid. Het is er behoorlijk druk. Het is nu feitelijk hoogseizoen in Zuid-Arizona.
We kwamen laat in de middag aan en het ziet er mooi uit. Morgen maar eens verder verkennen.
Omdat we nog dicht bij Mexico zijn werkt de Mexicaanse simkaart nog. Handig.
1 opmerking:
práchtige foto
Een reactie posten