San Agustin

In de diepte zien we het vervolg van de route

Er zijn twee noord-zuid-routes in Colombia. Om van de Panamericana naar de oostelijke route te komen moet je enkele bergpassen over via een onverharde en vaak smalle weg. Deze wordt de trampoline des doods genoemd.

Diverse keren door het water

Maar zo erg is het nu ook weer niet, vooral omdat je niet erg snel kunt rijden vanwege de vele onoverzichtelijke bochten en het onverharde wegdek. Af en toe reden we ook nog in de wolken en hadden we slecht zicht.

Het onverharde deel was 60 km lang en we deden daar 2:30 uur over. Overigens zagen we onderweg wel een vrachtauto die tegen de bergwand was aangereden.

De route is heel mooi door het oerwoud en de soms diepe afgronden. We daalden uiteindelijk flink af richting Mocoa tot zo'n 500 meter boven zeeniveau. Daar was het ook meteen zompig warm. 

We kampeerden bij een restaurant annex vakantiehuisjes, gratis als je eet in het restaurant. Dat deden we met plezier. 

 

De volgende dag liepen we naar een door een inheemse coöperatie beheerd park met een indrukwekkende waterval van 100 meter hoog en nog een paar waterbekkens in de rivier waarin je kunt zwemmen. Fin del Mundo, einde van de wereld, heet het hier.

De twee uur durende wandeling naar de waterval was pittig, vooral door de glibberige omstandigheden en de vele traptreden. Het gaat wel dwars door het oerwoud. Het laatste stuk werden we begeleid door een parkwachter die je bij de waterval laat genieten van het zicht van bovenaf, maar wel nadat je eerst aan een stevig tuig en touwen bent gezekerd. Je zou maar eens iets te ver over de rand gaan hangen. 

 

Helaas ging het op de terugweg regenen zodat het nog iets glibberiger werd en je heel geconcentreerd je stappen moest zetten. Toch een leuke ervaring.

We reden dezelfde middag verder naar een restaurant aan de noord-zuid-route. Dat was die dag niet open maar de eigenaar liet ons met genoegen kamperen naast het gebouw met gebruikmaking van de toiletten en de wifi. We merken dat mobiel internet langs de hoofdwegen lang niet overal aanwezig is. 

De weg is een aaneenschakeling van bouwputten. Heel wat keren werd het verkeer tegengehouden omdat maar een weghelft gebruikt kan worden. Over 80 km deden we bijna drie uur. 

Vrijdag namen we de afslag naar het toeristische San Agustin. Er zijn daar meerdere beroemde archeologische vindplaatsen. We vonden in het dorp een bijzonder goed vegetarisch restaurant, Tomate geheten. De camping die we vervolgens wilden aandoen bleek gesloten maar het nabijgelegen hotel bood ons weer een leuke kampeerplek aan. In een van de kamers mogen we douche en wc gebruiken. Een warme douche ook nog en dat is in Colombia zeker niet vanzelfsprekend. 

Het is hier goed weer, maar elke avond en nacht valt er wel een tijd regen.