Cachí

De laatste 52 km naar Cachí waren toch weer loodzwaar.

Bij het vertrek uit Molinos begon meteen al een flinke klim van 365 m over een vrij slechte weg. Na de afdaling kwamen we in het leuke dorpje Seclantas, maar daarna was het een voortdurend op en neer golvende weg, zodat we in totaal gisteren wel 1000 meter moesten klimmen. De temperatuur was ook weer hoger en er was meer zon. Gelukkig is de wind, voorzover aanwezig, ons wel gunstig gezind. Het gemiddelde gisteren was 9,7 km/u.
Onderweg konden we in een gehucht een 1,5 liter fles cola kopen, voor nieuwe energie. Wat we niet op konden gaven we aan een stel kinderen die ons nauwgezet in de gaten hadden gehouden.
Uiteindelijk bereikten we Cachí, een leuk dorp, waar heel wat backpackers naar toegaan. We zagen vanuit een bar waar we zaten ook twee fietsers langskomen, maar we hebben ze later niet meer gezien.

We zitten in een aardig hotelletje, met een mooie binnenplaats. Vanochtend hebben we er een uitgebreid ontbijt gemaakt met gebakken eieren en zo, want het Argentijnse ontbijt is minder dan simpel.
Vandaag is dus een rustdag voor ons. We lopen wat rond hier, internetten, barretje, restaurantje, museumpje enz.

De Ruta 40 eindigt hier voor ons, want morgen gaan we over een andere weg naar Salta. Doorgaan over de Ruta 40 zou een helletocht worden, want de weg schijnt verschrikkelijk slecht te zijn en gaat over een 4900 m hoge pas, volgens de Argentijnen de hoogste pas ter wereld.

Dat is niet voor watjes, zelfs niet voor redelijk goede fietsers als wij toch wel zijn.
Het alternatief zal al moeilijk genoeg zijn, want opnieuw wacht ons ripio en een 3300 m hoge pas.
Het materiaal laat ons ondanks de slechte wegen niet in de steek. De Cannondales doen het prima en we zijn heel blij met de uitschakelbare vering, die op slechte wegen uiteraard ingeschakeld is. De BOB-aanhanger is in combinatie met de mountainbike ideaal om een behoorlijk volume en gewicht mee te kunnen nemen. Op een gladde asfaltweg zoef je met 60 km/u naar beneden.