Molinos

Het recept: meng door elkaar stenen, kiezel en zand en maak er een weg van.

De Argentijnen noemen dat ripio. Als je geluk hebt is zo´n weg vastgereden en kun je er redelijk op fietsen. Sommige gedeelten zijn echter zo zanderig of hebben wasbord, dat je maar moeilijk vooruit komt. Als de weg dan ook nog eens op en neer golft, dan wordt het echt moeilijk, zeker met zoveel bagage aan/achter de fiets.
Gisteren hadden we na Cafayate nog 30 km asfalt, maar daarna begon de 45 km ripioweg. Vooral de laatste 10 km was erg zwaar. Het daggemiddelde bleef steken op 12,6 km/u. Ook de temperatuur die opliep tot 35 graden werkte niet echt mee.

Het landschap was wel erg mooi, maar je zou iets relaxter moeten kunnen fietsen om er echt van te genieten. We rijden overigens over de beroemde Ruta 40, een soort Argentijnse Route 66. De weg loopt van het uiterste zuiden tot de noordgrens. We zijn nu bij kilometerpaal 4400. Het is dus een weg die lang niet overal geasfalteerd is. Het stuk dat we nu fietsen gaat door een vallei die bevloeid wordt en dus opvallend groen is. De weg loopt echter meestal iets hoger, door de woestijn.
Aangekomen in Angastaco, een van de twee dorpen langs deze route vóór Cachi, kwamen we in het pension waar we overnachtten, twee Spaanse fietsers tegen die deze weg in omgekeerde richting fietsen.
Zoals elke dag konden we ook in dit onooglijke dorp, dat alleen uit zandwegen bestaat, een restaurantje vinden, met de keuze uit precies één menu. Maar we laten het ons weer prima smaken.

Vandaag ging het allemaal een stuk gemakkelijker.

De 44 km ripio tot Molinos waren veel beter te fietsen en de temperatuur bleef ruim onder de 30 graden onder een grotendeels bewolkte hemel. Ook nu weer een fraai landschap en op regelmatige afstanden een primitief huisje, een kerkje of een school. Bij een zo´n kerkje stopten we voor een koffiepauze.

Het bouwmateriaal is hier blokken van gedroogde klei vermengd met stro. Een eeuwenoude simpele techniek, die nog steeds voldoet. Op de foto een ´steenfabriek´.
In Molinos, een wat groter dorp, zitten we nu in een pensionnetje. Tot onze grote verrassing is hier een internetcafé, dat ook nog eens goed functioneert.
We hebben net ook gegeten, een steak, kip, salade, frites en een liter bier voor samen €6. De vegetariërs komen hier niet aan hun trekken.