Na 25 uur in de trein zijn we aangeland in de stad Tucumán, waar het ineens snikheet is, 30 graden en alleen maar zon. De treinreis verliep prettig, maar wat wil je als je voor jezelf een slaapcabine hebt. De trein schudde wel erg en reed langzaam, reken maar uit het was een afstand van 1600 km. Onderweg kregen we het landelijke Argentinië te zien, eindeloze vlakten met extensieve veeteelt, landbouw en hier rond Tucumán veel suikerriet. Elk dorp en elke stad heeft een sloppenwijk, zagen we vanuit de trein. Zoveel armoede hadden we niet verwacht in dit land. De welvaartsverschillen zijn hier gigantisch, want Argentinië staat ook bekend om zijn grootgrondbezit.
We zijn nu aan de rand van een bergachtig gebied. Vanuit Tucumán moeten we dus omhoog... en bovendien is er regen voorspeld, dus de eerste fietsdag zal waarschijnlijk niet de gemakkelijkste zijn.
Tot nu toe hebben we alleen nog maar wat door steden gefietst en dat is niet zo erg prettig. Toch zie je hier heel wat mensen fietsen. We hebben een leuk hostalletje gevonden, dus een aangename nachtrust is weer verzekerd, hopen we.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten