Allereerst het verkeer. We voelen ons eigenlijk altijd redelijk veilig tijdens het fietsen want er wordt behoorlijk rekening met fietsers gehouden. Het helpt misschien mee dat hier erg veel mensen fietsen. Het verkeer in de dorpen en steden is wel tamelijk chaotisch. Bij sommige kruispunten lijkt de voorrangsregel te gelden, wie het eerst komt mag het eerst gaan. De wegen hebben in de bebouwde kom bijna alle eenrichtingsverkeer. Fietsers rijden behalve rechts, ook heel vaak uiterst links van de weg.
Op de buitenwegen krijgen we vaak aanmoedigingen en wordt er tientallen keren vriendelijk naar ons gezwaaid.
Het wagenpark hier is nogal gedateerd om het zacht uit te drukken. Een autokeuring lijkt hier niet te bestaan. Je ziet veel stokoude Renaults, Peugeots en Amerikaanse pickups. We hebben daar in zoverre last van dat ze nogal onwelriekende en ongezonde dampen uitblazen. Geen pretje dus. Toch zie je ook wel nieuwe auto´s, o.a. de nieuwste Japanse pickups, VW´s, Berlingo´s enz.
Verkeersregels lijken hier nauwelijks te gelden. Brommerrijders en motorrijders zie je vrijwel nooit met een helm, soms wel een helm in de hand... Een scooter is geschikt voor een hele familie, man, vrouw en 2 kindjes, zoals we meermalen hebben gezien.
De auto´s hebben natuurlijk gordels, maar we hebben eens geturfd hoeveel mensen die ook gebruiken en we kwamen op minder dan 10%.
In Argentinië zie je haast alle scholieren in uniform. Soms mooie, haast chique, maar ook vaak hebben ze over hun gewone kleren een jasschort aan. Kennelijk moeten ze dat ook buiten school dragen, van en naar huis, want iedereen heeft het aan. We denken dat de jasschorten horen bij publieke scholen en de mooiere uniformen bij privéscholen.
Het eten en drinken in restaurants kent niet zo heel veel afwisseling, maar alles is vers bereid en we zijn er nog niet een keer ziek van geworden. Bekende gerechten zijn bife (bieflap van minstens 200 gram), milanesa (ook rundvlees, lijkt op schnitzel), napolitana (zelfde als milanesa, maar dan met kaas en tomaat erop, pollo (kip), locro (een stoofpot met vlees en tuinbonen), tamales (een wat ondefinieerbaar mengsel verpakt in maisblad), empanadas (idem, maar dan in bladerdeeg) en pizza (we hebben het een keer gehad met een erg krokante bodem en de ingrediënten bijna rauw erop; smaakte prima). Je ziet de Argentijnen ´s middags bijna altijd water of frisdrank nemen bij het eten. Er wordt volgens ons in het algemeen weinig gedronken, wat natuurlijk weer goed voor de verkeersveiligheid is. Ook zie je weinig mensen roken.
Overigens kun je het verkeer toch ook weer niet echt veilig noemen, gelet op de vele monumenten langs de weg. Het lijkt erop dat elk verkeersslachtoffer geeerd wordt met een ¨bouwseltje¨ op de plek des onheils, met meestal bloemen, kaarsen en soms ook met persoonlijke bezittingen van het slachtoffer. De foto heeft betrekking op een verongelukte motorrijder.
Dan nog iets over de dierenwereld. Regelmatig horen en zien we in bomen langs de weg papegaaien. We hebben ook enkele keren cavia´s gezien. Een keer zagen we een overstekende slang geplet worden door een auto. Op sommige plekken zoals in Salta hoorden we een soort cicades (cojullos) die een ongelooflijk hard en doordringend geluid maken. Het lijkt een beetje op het waarschuwingssignaal dat achteruitrijdende vrachtauto´s maken, maar dan een constante toon. In tegenstelling tot Buenos Aires, zie je op het platteland veel honden, maar ze tonen zich opvallend lijdzaam. Sommige blaffen naar ons als we langsfietsen, maar veel overtuiging zit er niet achter. Katten zie je hier nauwelijks.
Tot zover enkele indrukken. Een volgende keer misschien meer.
(volgende berichten zijn te lezen door op december 2007 te klikken)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten