Ceuta

In de rij voor de grens van Ceuta

We zijn vandaag toch gaan rijden want de campingeigenaar was er van overtuigd dat dit mag en dat de grens open blijft.
Om 10 uur vertrokken we nadat de campingeigenaar nog wat documenten voor ons afdrukte. Er vertrokken nog enkelen maar de meesten blijven. Het was trouwens moeilijk te zien hoeveel mensen er zijn want er staan ook veel achtergelaten campers van mensen die zijn gaan vliegen.

De lege tolweg van Marrakech naar Casablanca

Onderweg was het rustig, maar rond Casablanca leek het een gewone zaterdag. Er was politie onderweg maar er werd nauwelijks gecontroleerd en bij ons al helemaal niet.
Na 7 uur rijden staan inmiddels op 400 meter van de Marokkaanse grenspost. Hier worden alle voertuigen nu tegengehouden en zullen moeten overnachten. Er staan er ongeveer zestig voor ons.

De boot van de maatschappij waar we geboekt hebben vaart vier keer per dag. We hopen dat we morgen meekunnen.

Zo wisselen de negatieve en de positieve ervaringen elkaar af. Gisteren was het naar ons gevoel niet meer mogelijk Marokko te verlaten en maakten we voorzichtig al plannen voor hoe we nog een paar weken in Marrakech zouden kunnen doorbrengen. Vandaag is alles weer anders.

Van de Nederlandse ambassade kunnen we weinig goeds melden. Ze zeiden in een e-mail dat de grenzen gesloten zouden worden gisteren, maar voor Ceuta is dat dus gewoon onzin. Verder heb je ook niets aan de algemeenheden die ze schrijven.

Het is hier regenachtig en vrij koel. Gisteren begonnen we in de woestijn, zo contrastrijk is Marokko. Het doet toch wel pijn om twee weken eerder dan gepland het mooie land noodgedwongen te moeten verlaten.