Barreal

Daar zijn we weer. De woestijn telt maar weinig dorpen en dus weinig internetmogelijkheden (nul de afgelopen 220 km). Hier volgt dus het verslag van de afgelopen 4 dagen.
Zondag was ons vertrek uit San Juan. We wisten toen nog niet dat we vrijwel onafgebroken moesten klimmen over zo´n 105 km. Die dag hebben we 1600 m geklommen en ons gemiddelde was 15,7 km/u. Na 55 km ontmoetten we 2 Zwitserse meisje die net in San Juan begonnen waren met fietsen. Ze waren 2 uur eerder gestart dan wij. Ze fietsten op splinternieuwe merkloze fietsen van €175. We hadden onze twijfels of ze daarmee Salta zouden bereiken. Ze hadden ook opvallend weinig water bij zich. Na Termas de Talacasto namen we weer afscheid. Dat was een vreemd oord, overigens. Er komt lauw water uit de berg en daarmee worden 4 Romeinse baden gevoed in een zeer primitieve accommodatie. We kochten van de eigenaar een fles cola en namen ook nog wat extra water mee, waarmee de voorraad nu op zo´n 14 liter kwam. Zoveel dachten we nodig te hebben, mede voor een ´douche´ onderweg.
Daarna ging het weer verder omhoog tot we op een hoogte van ruim 2000 meter een kampeerplekje vonden (foto). We gebruiken eigenlijk steeds alleen de binnentent omdat het hier toch nooit regent.

Maandag moesten we eerst nog weer een stukje klimmen, maar daarna begon dan eindelijk een afdaling van 25 km die ons 900 meter lager bracht en ons liet genieten van het prachtige gebergte. Het betekende weer eens snelheden van tegen de 60 km/u. Op het laagste punt kwamen we bij een snelstromende rivier, iets wat we lang niet hadden gezien. Toen we daar gingen ontbijten werden we belaagd door prikkende vliegjes. We denken een soort knutten. Ze leverden in elk geval enorme jeukbulten op. Janny´s hoofdhuid is een soort maanlandschap. Jan heeft de bulten juist op armen en benen.

Tot het eerste dorp in 2 dagen, Calingasta, bleven we de rivier volgen, helaas wel met wat tegenwind, maar weer met prachtige vergezichten. Aan het eind van de dag stond 72 km op de teller met een gemiddelde van 17,8 km/u. We hebben ca. 500 m geklommen. Toen we Calingasta naderden was bijna al ons drinkwater op en vroegen we ons af of we uiteindelijk nog voorbijgangers zouden moeten vragen om meer. Juist op dat moment stopt er een auto en reikt een vrouw ons een flesje gekoeld water aan!

In Calingasta gingen we naar de camping, maar deze bleek helaas van bedenkelijke kwaliteit, niet vreemd met een prijs van €1,50. Alleen een koude douche en later helemaal geen stromend water meer. Drinkwater moesten we uit een tank scheppen. We hadden wel een leuke plek in het gras onder bomen en met een picknicktafel. De beheerder bleek echt om een praatje verlegen. We konden maar moeilijk van hem af komen en dat terwijl we hem lastig konden verstaan. Na elk relaas eindigde hij met ¨así es la vida¨(zo is het leven). We hebben overigens zelden iemand gezien met zo´n slecht gebit.
In Calingasta waren de meeste voorzieningen verder wel aanwezig, zoals een restaurant en een supermarkt.
Vandaag hadden we een relatief kort traject naar Barreal.

De 49 km ging vanwege de golvende weg toch niet zo snel, 17,1 km/u. We maakten een kleine uitstap naar een, op het eerste gezicht niet zichtbare rotsformatie (Cerro deAlcazar). We zijn inmiddels in een fantastisch groen landschap terecht gekomen. Het dorp ligt aan nog steeds dezelfde rivier als waar we gisteren langs reden en op de achtergrond hebben we voortdurend zicht op een hele rij besneeuwde Andestoppen van tussen de 5000 en 6000 meter hoog.

Heel indrukwekkend. Het dorp is wat toeristisch en er zijn diverse bungalowterreintjes (cabañas). We zitten ook in zo´n complex, dat heel ruim is aangelegd en vrij simpel van opzet is. Morgen blijven we hier ook.