Piriápolis

Het strand van Piriápolis

Na ruim 50 km verder gereden te zijn langs de zuidkust van Uruguay zijn we in de badplaats Piriápolis terechtgekomen. Zoals overal verkeert men hier ook nog grotendeels in winterslaap. Veel is nog gesloten en het is er relatief rustig en dat vinden wij prima. De echte vakantiedrukte begint pas met kerst en loopt door tot en met februari.

We hebben dus afscheid genomen van Jan en Marieke van de camping Chacra Holandesa en dat was zeker niet omdat we zo graag wilden vertrekken. Maar ja, we willen nu eenmaal een tocht van 15.000 km in 5 maanden doen, dan moet je niet te lang op een plek blijven. 

De Águila kijkt uit over zee;
er kon vroeger in gewoond worden

In Atlántida bezochten we nog even de Águila (adelaar). Dat is een curieus bouwwerk van beton in de vorm van een adelaar, uitziend over het water.

Argentino Hotel, de gevels worden gerestaureerd

Piriápolis was een eeuw geleden de schepping van de vastgoedmagnaat Piria, met Italiaanse roots. Hij liet onder andere het enorme Argentino Hotel bouwen, nog steeds beeldbepalend voor het stadje. 

We staan voor het eerst vrij, dichtbij het hotel en kijken uit over de boulevard en de zee waar de zon mooi in onder gaat.

Gisteren was het slecht weer, met in de loop van de dag steeds meer regen. Vandaag kwam daar een eind aan en zagen we de zon ook weer. Het is wel een beetje ‘fris’ met 20 graden maar morgen belooft het weer richting de 30 graden te gaan.

Zonsondergang in Piriápolis