Krabi (2)

Een rustdag dus. Maar we hebben ons toch wel degelijk ingespannen.

Na een fietstochtje van 10 km zijn we bij de Tiger Cave de 1237 traptreden omhoog gegaan naar de top van een kalkrots, waar bovenop natuurlijk een boedha staat. 

Het uitzicht was mooi en de klim was erg inspannend, mede door af en toe idioot steile trappen, maar het was de moeite waard.

Volgens het bordje op de top zouden we op 600 meter moeten zitten, maar dat moet een vergissing zijn, want als je snel rekent moeten de traptreden dan een halve meter hoog zijn...

Daarna gingen we een wandeling doen door een stukje echt oerwoud langs een rotswand waar diverse grotten waren en daarbij heel wat hutjes waar monniken huisden. De monniken hadden hun oranje was buiten hangen.
In dit bos staan diverse eeuwenoude bomen met een enorm wortelstelsel.

Vanwege de vele bezoekers die bij de Tiger Cave e.d komen, heeft hier een apenkolonie gevestigd die grotendeels leeft van wat ze krijgen, maar ook wat ze afpakken van de mensen. We dachten even een ijsje te gaan eten, buiten het gebied waar de apen zaten, ging er eentje ongemerkt op de rugleuning van ons bankje zitten! We schrokken ons rot toen hij zijn poot uitstak.
We zitten in het River Side Hotel, dus vlak aan de brede rivier hier. Vanaf het dakterras kun je mooi het verkeer over water gadeslaan.
Het weer was vandaag opnieuw prima.

Krabi

De bedoeling was om gisteren door te gaan fietsen naar Krabi. Helaas ging dat niet door. Jan had de avond ervoor kennelijk iets gegeten wat niet goed was en daardoor lag hij bijna de hele dag in bed.

Ondertussen vermaakte Janny zich uitstekend. Zij bezocht de plaatselijke markt, wat dit keer een leuke belevenis was omdat hier de verkopers haar ongemoeid lieten zodat ze rustig alles kon bekijken. Met weer wat nieuwe onbekende vruchten kwam ze terug in het hotel.
Verder las ze wat op de veranda en omdat dat de ontmoetingsplek was voor alle gasten was ze al snel in gesprek met een Deense student. Deze verblijft een maand lang in dit hotel omdat hij, voor zijn studie, in de omgeving op zoek is naar een bepaald soort palm.
Later op de dag kwamen er, verrassend, vijf Nederlanders aan. Allen reizend op een andere manier. Enkelen hadden hun reisroute totaal moeten veranderen i.v.m. de sluiting van het vliegveld in Bangkok.
Met de Deen en drie Nederlanders ging ze 's avonds eten in een mooi aan de rivier gelegen, sfeervol restaurantje.

Vandaag voelde Jan zich weer goed genoeg om op de fiets te stappen en zo zijn we na 87 km in Krabi aangekomen. Het ging begrijpelijkerwijs niet zo snel, mede door enkele heuveltjes, waarvan de hoogste tot 120 meter reikte. Het gemiddelde was 18,1 km/u. De route ging wel weer voor een groot deel langs drukke wegen. We hebben eigenlijk nog nooit zo vaak op 4 en 6-baans wegen gefietst. Het landschap was wel mooi, met de vele kalkrotsen. Het weerbericht van weeronline bleek erg onbetrouwbaar. Er was regen voorspeld voor de hele dag, maar we hebben geen spatje gehad. Soms zit het mee.

Phangnga (2)

Het weer werkte mee om er een leuke dag van te maken. 's Ochtends bezochten we een grot hier in het dorp. De grot zelf was niet bijzonder, maar er was een efteling-achtig circus bij gezet met het thema hemel en hel, maar dan vooral het tweede. Niet voor tere zielen.

Om 2 uur vertrokken we met 6 anderen voor een boottocht in de baai van Phangnga en dat was heel bijzonder. Tot nu toe was het landschap weliswaar erg groen, maar niet erg spectaculair. Dat werd nu in een middag goedgemaakt. We voeren door magrovebossen, onder een rots door, naar het James Bondeiland en naar een geheel op palen gebouwd vissersdorp. Op een klein buitje na bleef het droog en scheen de zon zelfs regelmatig.

We volgen het nieuws op internet en lezen over politieke onlusten en een gesloten luchthaven. Voor Thailand schijnt dat niet zo uitzonderlijk te zijn, maar we hopen natuurlijk wel dat de rust teruggekeerd zal zijn als we weer naar het noorden gaan.

Phangnga

Deze plaatsnaam komt er nog niet helemaal vloeiend uit, maar het is wel een leuk plaatsje. We waren er vrij snel, vanwege de korte afstand van 55 km, afgelegd in 18,6km/u. Voor de verandering kwam de regenbui vandaag meteen na aankomst in het gezellige hotelletje Phangnga Inn. Het dorp ligt ingeklemd tussen hoge kalkrotsen. Er schijnen diverse grotten te zijn en ook in de zee hier vlakbij zijn mooie rotseilanden te zien. De streek is ook filmlocatie geweest in een James Bond film, The Man with the Golden Gun. We zullen er misschien nog wat van te zien krijgen als we een excursie doen. Dat weten we nog niet zeker, mede vanwege het onstabiele weer.
Vanochtend bij het vertrek zagen we een schorpioen lopen ter grootte van een hand. Toen Janny dichtbij een foto wilde maken nam hij zijn vechthouding aan, dus toen maar even niet.

Khao Lak

We komen op de fiets wel van het ene in het andere uiterste. Gisteren hebben we overnacht in een dorp waar geen toerist te zien was en nu is de helft van de mensen die hier rondlopen toerist. Het zijn vooral Duitsers en Scandinaviers. Die kwamen hier voor de tsunami ook al in groten getale en nu is het weer business as usual. Dit gebied is zo ongeveer het ergst getroffen maar je ziet er vrijwel niets van terug.
Vandaag hebben we 90 kilometer afgelegd met een gemiddelde van 19,5 km/u. We hadden een bergje van 120 meter en verder weer een golvende weg. Helaas hadden we ook vandaag weer een fikse regenbui van ca. 1,5 uur. Net toen we na 55 km maar een hotel in Takua Pa binnen wilden gaan hield de regen plotseling op en dus gingen we toch maar door. Daarna was het weer heel vriendelijk en nu om 19.15 uur is het nog steeds 25 graden. We hebben weer een leuk bungalowtje, zij het iets minder luxe dan de vorige. We kwamen ook weer een fietser tegen, een Taiwanees die in Singapore was gestart en onderweg was op een soort vouwfiets.

Kura Buri

Na de regenachtige rustdag volgde vandaag een regenachtige fietsdag. Om 12 uur werd het gelukkig droog en dat bleef het.

De fietsetappe was bijna een makkie te noemen, ook vanwege het gemiddelde van 20 km/u. De afstand was 79 km. We moesten 1 serieuze heuvel over van 100 meter, maar verder was het vriendelijk glooiend. Ook tijdens de lichte regen fietsten we gewoon door in onze normale fietskleding. Regenjas was gewoon te warm. Wel worden we behoorlijk vies van de opspattende modder die vaak aan de rand van de weg ligt, maar vandaag hebben we een luxe bungalow met warme douche. Meestal krijg je alleen koud water. Bovendien konden we met een tuinslang de fietsen en tassen afspoelen. Ondanks de luxe (we hebben ook een toilet met stortbak, terwijl we het meestal moeten doen met een emmer water met daarin een bakje om door te spoelen) betalen we hier maar 500 baht, 11 euro.
Vandaag kwamen we ook voor het eerst andere vakantiefietsers tegen, Zwitsers die vanuit Singapore gedurende 8 maanden Azie bereizen.

We hebben vandaag weer bijzondere vruchten geprobeerd. Geen idee hoe ze heten (behalve de ananas) maar ze waren wel heerlijk.
Nog even over de rustdag gisteren. We hebben ons ondanks de regen goed vermaakt. De temperatuur was lekker, zodat we steeds op de veranda konden zitten. Toen het even droog werd hebben we nog het strand bezocht waar we vissers aan het werk zagen. We zitten hier in een moslim-gebied met veel moskeeen en gelukkig nu dus ook weinig honden. Tot nu toe zagen we onderweg namelijk vreselijk veel honden, die gelukkig niet al te agressief zijn, maar die vaak wel op de weg lopen of liggen. Ook een slang hebben we al een keer moeten ontwijken.

Laem Sok NP

Momenteel verblijven we op het Wasana Resort, een bungalowparkje van een Nederlander. Het is er comfortabel en we eten er lekker. We hebben besloten weer een rustdag te nemen en dat blijkt goed uit te pakken in verband met het weer, want het regent al de hele ochtend.

Het is zoals steeds warme regen en de buitentemperatuur blijft op zo'n 24 graden. Maar we zitten dan toch liever niet op de fiets. We lezen wat en kletsen wat met Boudewijn, de beheerder. Hij zit hier al 18 jaar. Ze hebben hier de tsunami overleefd door na een plaatselijk alarm 3 minuten voor de vloedgolf met de auto weg te rijden. Het is onvoorstelbaar dat er geen goed waarschuwingssysteem was. Phuket, hier 200 km vandaan, was al een uur eerder getroffen.
Nu is hier weer het meeste hersteld en ligt alles er weer vredig bij. Wel staan er waarschuwingsborden langs de weg voor het geval dat. Boudewijn vertelde dat de hersteloperatie met veel corruptie gepaard is gegaan. Veel mensen zijn armer van de ramp geworden maar sommigen hebben er sterk van geprofiteerd.

Gisteren legden we de 56 km naar hier af met een gemiddelde van 18,3 km/u. Het was een betrekkelijk eenvoudige route met alleen wat flauwe hellingen. Op het eind moesten we nog even schuilen voor een buitje.
We hopen dat het nog droog wordt zodat we de kustlijn hier nog kunnen verkennen. Gisteren zagen we er al iets van. Het is hier erg mooi.

Ranong

Inmiddels zijn we aan de westkust van Thailand aangekomen, het tsunamigebied dus eigenlijk. We zijn nu in een stadje aan de grensrivier, dus de kust zelf hebben we nog niet echt gezien, dat komt hopelijk morgen en later. We zijn nu ook in het meest regenrijke deel van Thailand. Er kan jaarlijks 5 meter regen vallen, dus logisch dat we het niet helemaal droog hielden gisteren en vandaag, maar eigenlijk was het een beetje motregen, meer niet. 

Gisteren staken we dus over naar de westkust, naar Kra Buri. Net buiten dit dorp vonden we een klein bungalowparkje dat kennelijk in het routeboekje van AWOL staat (Asian Way of Life), want de eigenaresse toonde ons schriftjes waarin buitenlanders een reactie kunnen schrijven. Het bleken heel veel Nederlandse fietsers te zijn die hier overnachten. Het was een aardige overnachtingsplek en we hebben er ook ons diner en ons ontbijt genuttigd. Opvallend genoeg was het ontbijt duurder dan het diner. Kra Buri ligt aan een brede rivier. We hebben een tijdje op de pier naar de zonsondergang zitten kijken. Er is een levendig verkeer van bootjes die mensen overzetten naar de overkant, naar Birma oftewel Myanmar. Er schijnen veel Birmezen overdag in Thailand te werken en 's avonds weer naar huis te gaan.

Gisteren reden we 65 km met een gemiddelde van 20,5 per uur. We hadden een pas, nou ja "pas", van 85 meter hoogte. Het was een ontspannen traject, niet druk, hoewel het hoofdroute 4 is.
Vandaag hadden we veel meer heuveltjes en een venijnige klim met een top van 135m. Het ging met 5 km/u naar boven en 70 naar beneden. Glad asfalt kunnen ze hier prima maken.

We zitten nu net buiten Ranong, in de buurt van de thermale bron in een bungalowparkje dat luistert naar de naam Rim Tarn Resort. We zitten boven een snelstromende rivier, dus veel lawaai in de kamer, maar goed voor de nachtrust waarschijnlijk. Het is hier overdonderend groen ook, echt een junglebegroeiing op de heuvels. De bron zelf is een grote kookpot van 65 graden, erg heet dus. Het water wordt geleid naar een paar bassins waar het net te harden is. Je kunt er in zitten, hetgeen de meeste mensen met kleren aan doen. De Thai ontkleden zich niet zo graag kennelijk. Vandaag was de afstand 64 km en het gemiddelde 17,5 km/u.

Chumphon

Gisteren hadden we geen internetmogelijkheid, zodat we even bijpraten over de afgelopen twee dagen.

Eergisteren hebben we 's middags op de fiets nog een heuvel beklommen om bij een groot boedabeeld te komen en de nabijgelegen tempel die vanuit de wijde omgeving ziet. Er wordt voor de godsdienst hier kosten noch moeite gespaard.

Gisteren fietsten we over rustige wegen, gedeeltelijk vlak langs de kust naar het dorpje Bang Boet, waar verschillende resorts zijn, wat eigenlijk een te voorname naam is voor de bungalowparkjes die we er zagen. Op een ervan namen we een kamer met fan. Die was de helft goedkoper dan een met airco, maar airco wilden we toch al niet. De kwaliteit was echter ook minstens de helft minder. We hebben nog nooit zo'n hard matras gezien, maar door ons eigen opblaasmatjes erop te leggen ging het wel. Ook de klamboe gebruikten we weer, vanwege de kieren. De rit er naar toe was ook niet geweldig, want voor het eerst regende het onderweg. We kwamen nat en vies aan. De afstand was 65 km met een gemiddelde van 17,6 km/u. De weg golfde meer dan anders met een hoogste punt van 110 meter.

Vandaag was het alles een stuk prettiger. Ook nu weer een meestal rustige weg, licht golvend met een hoogste top van 75 meter. Nu ging het over 85 km met een gemiddelde van 19,1. Af en toe een beetje motregen, maar verder hielden we het droog.
We genieten van de landelijk omgeving. Langs de weg zien we veel huisjes met mensen erbij die ons groeten, maar ook villa's waar je meestal niemand ziet. Het lijkt wel of de helft iets wil verkopen aan de andere helft van de Thai. Zo ongelofelijk veel winkeltjes, eetstalletjes, fruitstalletjes e.d. zien we onderweg. We laten ons het verse fruit goed smaken. De kleine banaantjes en de ananas zijn erg lekker.

Inmiddels nuttigen we soms ook Thais ontbijt, rijstsoep met vlees, kip of garnalen. Toch wel lekker.
We hebben nu een groot, nieuw en behoorlijk luxe hotel en gaan zo op weg om wat te eten. We houden hier weer een rustdag. Het gaat met Janny's nek redelijk goed. We kunnen zonder probleem blijven fietsen.

Ban Krut

We hebben deze plaatsnaam ook gezien als Ban Krud en als Bankrood. Uit te spreken
als bankroet (!), maar het is gelukkig niet van toepassing op ons. Het zal je zo snel ook niet overkomen hier, want de prijzen zijn prettig laag.

We zitten nu in een huisje op een park voor 400 baht per nacht, zo'n 9 euro. We hebben daarvoor goede bedden, tv, koelkast, een varanda en een badkamer. Wel met koud water, maar dat deert ons niet. We hebben meteen maar een rustdag genomen, na 3 fietsdagen.

Gisteren moesten we nog wel weer een eind lang de hoofdweg nr. 4, maar het laatste stuk hadden we een rustige weg die zich tussen de kokospalmen slingert. Onze afstand was 68,5 km met een gemiddelde van 20,6 km/u. Voor het eerst hadden we ook wat glooiingen in de weg, maar hoger dan 50 meter boven zeeniveau zijn we nog niet geweest. Ook gisteren werkte de wind weer mee aan een goed fietshumeur.

Het weer is eigenlijk perfect met temperaturen van circa 25-27 graden, redelijk wat zon en een lekker zeebriesje. Het toeristenseizoen is in deze streek nog niet op gang gekomen, want er zijn maar weinig huisjes bezet. Op het strand vind je ook maar heel weinig mensen.

Prachuap Khirikhan

Hopelijk geen spelfout gemaakt in deze plaatsnaam, want er zijn mensen die alles controleren...

We zitten in het meest luxueuze hotel tot nu toe, het Hadthong Hotel. Vandaag was een betrekkelijk eenvoudige fietstocht van 64 km met een gemiddelde van 18,9 km/u. De wind blaast nog steeds uit het noorden, dus we worden behoorlijk geholpen.
We zijn vertrokken uit het mooie nationale park, met moerassen, veel vogels en steil oprijzende kalkrotsen die zo typerend zijn voor het zuiden van Thailand. Er wordt ook gewerkt hier in dit park, namelijk in grote visvijvers worden garnalen gekweekt. Het water wordt in beweging gehouden door raderen die worden aangedreven door motoren die de rust hier behoorlijk verstoren.

Gisteren gingen we dus op weg naar dit park en dat was een afstand van 55,5 km die we met een gemiddelde van 20,5 aflegden. We waren van plan een tent te huren op een strandje,want dat zou volgens de Footprint-gids mogelijk zijn. Na veel heen en weer gepraat en gebaar wilde de beheerder ons geen tent verhuren omdat het te gevaarlijk zou zijn (de wind). We moesten daarna de 500 m terug lopen met al onze bagage (het was een steil wandelpad waar je niet kon fietsen). Terug bij onze fietsen kregen we van de beheerster van een eettent te horen dat zij wel een tent voor ons had. Die hebben we maar genomen; hij werd door de zoons van haar opgezet met veel moeite. De tent had zijn beste tijd gehad en we waren tamelijk bang dat hij de wind niet zou trotseren, maar het liep allemaal goed af. We sliepen niet al te best want het tentje was ook nog eens te klein voor ons en alle bagage.
We hadden trouwens wel lekker vis gegeten bij die eettent.
We eten over het algemeen afwisselend en soms heel verrassend. De Thaise keuken smaakt ons goed. Vandaag hadden we ook weer dingen voor onze neus waarbij we even de wenkbrauwen fronsten, maar die erg goed smaakten. Soms eten we een keer warm, soms twee keer. Het ontbijt doen we tot nu toe op de Europese manier.
Af en toe krijgen we erg lekkere koffie, maar vaak is het simpele nescafé. Niet alles is zo goed als in Spanje of Nederland.
Het verkeer is hier niet al te gevaarlijk. Als wij tenminste links blijven rijden...
We kiezen zoveel mogelijk routes parallel aan de grote doorgaande weg nr. 4. Helaas is dat niet altijd mogelijk en moeten we de weg delen met veel vrachtverkeer. Er is wel een brede vluchtstrook die we kunnen benutten, maar we moeten wel uit blijven kijken want heel vaak komt er ons een brommertje tegemoet die op de verkeerde weghelft rijdt, helemaal rechts dus. Wij rijden helemaal links uiteraard, maar we worden geacht een beetje naar rechts uit te wijken om zo'n brommer langs te laten. Verwarrend dus.

Hua Hin (2)

Na 1 dag fietsen hebben we al een rustdag! Dat komt o.a. omdat het hier wel een relaxed oord is. Ook omdat het fietsen met de pijnlijke nek van Janny nog even niet twee dagen achter elkaar vol te houden is. Vandaag hebben we dus dit toeristische stadje kunnen bekijken. Gisteravond hebben we lekker zeebanket gegeten op een groot terras boven zee. Letterlijk erboven, want verschillende etablissementen, zoals ook ons guesthouse zijn hier als een pier uitgebouwd.

Morgen gaan we naar een nationaal park, waar ongetwijfeld geen internet is. Dus het volgende bericht zal iets langer duren.
Het weer is vandaag perfect. Het is circa 26 graden met weinig zon. In onze kamer kunnen we zonder ventilator slapen dankzij het zeebriesje.

Hua Hin

Onze eerste fietsdag zit erop. We zijn in de kustplaats Hua Hin en zitten in een leuk hotelletje met uitzicht op zee. Het is hier is tamelijk toeristisch met veel buitenlanders, in tegenstelling tot de landelijke route vandaag.

Gisteren hebben we de treinreis gedaan naar Petchaburi en dat ging uiteindelijk ook naar wens. Het is natuurlijk allemaal even uitzoeken hoe dingen hier gaan. Allereerst het vervoer naar het station, omdat we in het hectische linksrijdende verkeer in Bangkok niet wilden fietsen. We dachten dat het moest lukken door twee tuk-tuks te nemen. En dat ging inderdaad. Alle bagage en de fietsen erin en wij zelf natuurlijk en zo gingen we naar het station.
Er was ruim tijd om nog even iets belangrijks te doen, namelijk een knipbeurt. Jan ging onder het mes bij een leerling kapper. Er stonden er wel 10 op een rij op het perron. Omdat het leerlingen waren konden we geen geld aan hen kwijt. De man naast Jan kreeg een soort Chinees kapsel, maar dankzij de aanwijzingen van Janny kon dat voorkomen worden.
De fietsen gingen tegen een speciaal bagagetarief in een bagagewagon, zo werd na enig heen en weer vragen duidelijk. Wij zelf hadden gereserveerde plaatsen in de 2e klasse. De trein reed tamelijk langzaam en stopte vrij vaak en was ook tamelijk uitgewoond. Omdat alle ramen open stonden en ventilatoren draaiden was het goed uit te houden.

In Petchaburi fietsten we 2 kilometer naar een guesthouse waar de laatste (en waarschijnlijk slechtste) kamer aan ons werd gegeven. We moesten meteen de klamboe tevoorschijn halen en we legden ook de matjes en lakenzak op het bed want erg schoon en comfortabel was het niet. Het bijbehorende restaurantje maakte veel goed. Uitzicht op de rivier en een leuk houten gebouw, waar goed eten en drinken te krijgen was, zodat we maar niet willen klagen.

Vandaag zijn we dus op de fiets gestapt, waarbij we met behulp van het kaartje uit de reisgids meteen de verkeerde kant op reden. Zo hebben we vandaag zo'n 20 km meer gedaan dan nodig was. Onderweg in Cha-Am hadden we een uitgebreide rustpauze in een restaurantje aan zee. Het weer vandaag was heel prettig, 25 graden en meest bewolkt en, niet te vergeten, wind in de rug.
We fietsten 88 km met een gemiddelde van 20,4 km per uur.

Bangkok (2)

Ons voorgenomen bezoek aan het paleis hebben we vandaag niet uitgevoerd. We waren eigenlijk te laat op voor de ochtendopening en voor de middag hadden we een ander idee.
We zijn eerst naar het station gegaan om kaartjes te kopen voor morgen. We hebben besloten naar het zuiden te gaan en de eerste 150 km doen we met de trein. We gaan tot Petchaburi en van daar gaan we verder fietsen naar het zuiden. Aan het einde gaan we dan met de trein weer terug. Voor dit deel denken we ca. 3 weken te gebruiken.

We zijn daarna met de metro naar de zgn. weekendmarkt gegaan. Dat is een enorm grote vaste markt die dus elke zaterdag en zondag open is. Halverwege ging het regenen, maar het bleef gewoon warm. De foto toont een kraampje van het koffievrouwtje waar we twee keer lekkere koffie dronken. Dezelfde weg gingen we terug, dus met de metro en daarna met de boot. Het was inmiddels donker en we kwamen heel wat feestelijk verlichte boten tegen, waarschijnlijk al met het oog op het volle-maanfeest, over enkele dagen.

Bangkok

We zijn alweer ruim 24 uur in deze miljoenenstad. Het is er behoorlijk warm, zo ongeveer 30 graden en wat plakkerig.
De reis verliep probleemloos, alleen hebben we weer slecht geslapen in het vliegtuig. Dat tekort hebben we inmiddels ingehaald, door van 20 tot 8 uur de klok rond te slapen.
Het hotelletje is OK. Het ligt aan een gezellige straat, de Rambuttri, voor degenen die Bangkok kennen. Vandaag hebben we de stad verkend. We liepen eerst een stuk naar een pier waar de rivierboot aankomt. Voor een paar centen kun je in een tamelijk snelle boot de rivier af langs verschillende haltes. We stapten uit bij het paleis, maar daar konden we niet in. Het was gesloten omdat de zuster van de koning overleden was. Zo'n soort portier praatte ons een tuk-tuk in om een rondrit te maken langs enkele bezienswaardigheden. Het zou het onwaarschijnlijke bedrag van 30 baht kosten, 65 cent.

Dat bleek na zo'n 2 uur en diverse kilometers rondscheuren in de driewieler inderdaad de prijs. Het was een soort promotie begrepen wij, promotie voor het toerisme, maar daarvoor moesten we als tegenprestatie wel 4 keer een winkel in om ons sieraden of maatkleding te laten verkopen. Het bleef bij een paar oorbellen.
Toch wel leuk zo'n sightseeingtour. We hebben de grote gouden Boedha gezien en de gouden heuvel.
De belangrijkste stop onderweg was misschien wel het toeristenbureau TAT, waar we te horen kregen dat er in midden en oost Thailand toch wel veel wateroverlast is en ook in Cambodja, waar we als eerste naar toe wilden. Het werd kortom afgeraden te doen wat we wilden. We gaan ons nu herbezinnen op ons reisschema. Misschien wel naar het zuiden of anders eerst naar Chiang Mai.

We gaan naar Bangkok

Nog een paar dagen en dan gaan we weer op fietsreis. Na onze reis van een jaar geleden in Argentinië gaan we deze keer oostwaarts, naar Zuid-Oost Azië. We zijn van plan naar Bangkok te vliegen, met de trein naar de grens van Cambodja te gaan en dan door Cambodja naar Laos te fietsen. Vanuit het zuiden van Laos steken we weer over naar Thailand en volgen dan de Mekong verder over Thais grondgebied. Daarna is het nog niet helemaal duidelijk hoe we verder gaan, maar zeker is dat we eind december weer in Bangkok moeten zijn voor de terugvlucht.

We vliegen vanuit Valencia via Parijs naar Bangkok, met Air France. De fietsen kunnen mee tegen een fors tarief van €80 per stuk, enkele reis. Het is niet anders. Voor het eerst verpakken we de fietsen niet in fietsdozen, maar in plastic. We zijn benieuwd hoe dat bevalt.
Vergeleken met Argentinië hebben we besloten nog een ding anders te doen, namelijk niet kamperen. We nemen dus geen tent en kookspullen mee. Wel dunne matjes, een lakenzak en een muskietennet. We verwachten ook wel eens ergens te moeten slapen waar geen bed maar wel een dak is. We zien wel of dat een juiste inschatting is.
Onze uitrusting is dus wat lichter dan vorig jaar.
Fiets van Jan: Cannondale F500 van 2003 met stuurtas en Bob-trailer. De fiets is inmiddels wat opgewaardeerd met betere wielen en nieuwe LX-shifters. De Schwalbe Marathon XR banden van vorig jaar liggen er weer om.
Fiets van Janny: Cannondale F1000 van 2004 met stuurtas, rekje aan de zadelbuis met daaraan 2 Ortlieb voortassen, want achtertassen zijn niet echt nodig. De fiets heeft nieuwe tandwielen, cassette en ketting gekregen en de voorvering is gereviseerd. De Marathonbanden van vorig jaar moeten weer dienstdoen.
Beide fietsen zien er, afgezien van de nodige krassen, weer prima uit en moeten de komende 2500 km met gemak aan kunnen.
We hebben via internet ergonomische handgrepen besteld, een kleine luxe. Ook zetten we deze keer een bel op de fiets, want we weten (nog) niet in het Thais te zeggen "Kijk uit!". Ook de spiegeltjes en de helmen gaan natuurlijk weer mee voor onze veiligheid. Voor de statistieken nemen we een gps en een fietscomputer mee.
Op 6 november hopen we in Bangkok te zijn en weer verder te berichten.