San Pedro de Atacama

Vergane glorie (🚂)

We zijn in de laatste plaats in Chili, voordat we de grens naar Argentinië gaan passeren, over een aantal dagen. 

Stationsgebouw Baquedano (buiten bedrijf)

Eergisteren overnachtten we op een parkeerplaats in Baquedano, een soort oase in de droge en uiterst kale Atacamawoestijn. Er is daar blijkbaar water waarmee onder andere de bomen bevloeid worden. Die gaven ons een prettige schaduw. Baquedano is ook een spoorstation waar veel goederentreinen staan opgesteld. Honderden tankwagons vervoeren zuur dat in de koperverwerking gebruikt wordt. We zijn hier in het belangrijkste mijnbouwgebied van Chili. Men zegt dat het goed gaat met de Chileense economie zolang de koperprijs hoog is. We hoorden ook dat de mijnwerkers hier enorme lonen verdienen. In deze streek is zo ongeveer één op de twee auto's een Toyota Hilux pick-up, allemaal van de mijnbouwbedrijven.

Baquedano heeft een spoorwegmuseum. Feitelijk is het niet meer dan een verzameling oude gebouwen, rails en materieel uit het stoomtijdperk, wat aan het lot wordt overgelaten. Je kunt er over het terrein lopen en je komt dan niemand tegen. Van enigerlei uitleg is ook geen sprake. Toch leuk.

Het gerestaureerde theater in Chacabuco

Gisteren maakten we een kleine omweg naar Chacabuco, feitelijk een spookdorp. In de twintiger en dertiger jaren woonden, werkten en recreëerden er duizenden mensen, alles in het teken van de winning en verwerking van salpeter. Het was een soort modeldorp, met goede huizen, een theater, winkels, ziekenhuis, kerk, school en sociale ruimte. Er waren ook werknemers uit Europa, o.a. 50 uit Nederland.

De resten van de salpeterfabriek

In 1940 kwam er vrij plotseling een einde aan doordat andere salpeterfabrieken een winstgevender procedé hadden. 

Een nogal sinistere opleving van Chacabuco kwam in 1973/1974 toen dictator Pinochet er een concentratiekamp voor vele honderden politieke gevangenen van maakte. 

Uitzicht vanaf het theater

Vervolgens reden we door naar Calama, een grote mijnwerkersstad waar we in de Lider supermarkt de voorraden aanvulden. De stad is berucht vanwege de inbraken in buitenlandse campers. De inbrekers weten natuurlijk dat de buitenlanders veel spullen bij zich hebben. We lieten de bus daarom niet alleen. Een bewaker sprak ons aan en zei dat er nu een speciaal bewaakt terrein voor buitenlandse campers is. Dat hadden we niet gezien en op dat moment gingen we net verder.

Het witte kerkje in Chiu Chiu

In het dorp Chiu Chiu hebben we de beroemde kerk bewonderd. Het vier eeuwen oude gebouw is opgetrokken uit adobe stenen, cactushout en leer.

De non heeft de sleutels van
de kerk, maar ook een telefoon

Het leer dient om de constructie van het dak en de deuren bij elkaar te houden. Geen spijkers dus.

Een deur van cactushout en repen leer

Het is geheel witgekalkt en is een soort embleem van de Atacama.

We reden nog een stukje verder door een lieflijk groen dal tussen steile rotswanden, naar Lasana. Daar is de bijzondere opgraving van een dorp van 1500 jaar oud. Helaas was het museum gistermiddag en vanochtend niet open, maar je kon vanaf de weg ook een indruk krijgen van wat eens een flink dorp was. We overnachtten tegenover de ingang, heel rustig en heel donker. 

Vandaag zijn we dan in het beroemde San Pedro de Atacama. Zo'n toerisme als hier zie je eigenlijk nergens in Chili. Honderden veelal jonge toeristen, die overnachten in hostels, begeven zich in de drukke straatjes waar de restaurants, bars, winkeltjes en reisbureaus zich aaneen rijgen. De reisbureaus brengen je naar de bezienswaardigheden in de (wijde) omgeving. Aan natuurschoon is hier inderdaad geen gebrek, maar de excursies zullen we de komende tijd op eigen kracht organiseren.

Onze eerste overnachting hier is op een betaalde en bewaakte parkeerplaats. Niet idyllisch maar functioneel. De komende dagen zullen we ook nog een hostel en een camping proberen.

Nu we in het binnenland zijn moeten we weer even wennen aan de temperatuur, die rond de dertig graden is. 's Nachts koelt het af tot 15 graden. Wolken zien we niet.