Fray Bentos

De oude aanlegplaats aan de Rio Uruguay in Fray Bentos

Een van de weinige Uruguayaanse steden die internationaal bekend is zal de grensplaats Fray Bentos zijn. Langer dan een eeuw was dit het centrum van de rundvleesverwerking en het enorme fabriekscomplex is tegenwoordig VN Werelderfgoed, industrieel erfgoed wel te verstaan.

Tijdens de rondleiding

We boekten een toer en kregen een privé rondleiding door een deel van het complex. De activiteiten werden in 1979 gestaakt en sindsdien is er niets wezenlijk veranderd, zowel in de fabriek als in de kantoren niet.

Nu verstild erfgoed, toen vooral veel lawaai

In de hoogtijdagen werden, tijdens het slachtseizoen, 2000 runderen per dag geslacht en naar de koelcellen gebracht. Dat gebeurde grotendeels handmatig aan een lopende band. De runderen werden door de gaucho's uit het hele land hier naar toe gedreven tijdens het koele seizoen. Onze gids vertelde dat de koeien en stieren werden gedood door marronero's, die de dieren met een soort voorhamer (marró) op de kop sloegen zodat ze bewusteloos of dood waren.

Oudere generaties kennen het zeker; uit Fray Bentos

Het meest bekende product was corned beef, in de bekende taps toelopende blikjes. Deze werden vooral naar Europa geëxporteerd. De zeeschepen konden de Rio Uruguay opvaren en hier geladen worden. Vooral tijdens de beide wereldoorlogen waren de blikjes zeer gewild bij de legers. Uruguay leverde aan zowel de Engelsen als aan de Duitsers, wel met een verschillend etiket. Na 1945 ging de productie snel omlaag omdat overal in de wereld vers vlees bereikbaar werd en de voorkeur kreeg van de consument.

Wij mijden zelf vlees maar we vonden dit een interessante geschiedenisles, ook vanwege het sociale aspect. De fabriek trok werknemers uit 60 landen, waaronder veel Europeanen en er werkten er soms 4500 in meerdere ploegen.  

De telefooncentrale in het oude kantoor; 
de hele ruimte is onaangeroerd gebleven

De fabriek was in Britse handen. Aanvankelijk brachten de schepen op hun retourvaarten steenkool uit Engeland mee als ballast, die werd gebruikt in de stoommachines in de fabriek. Later plaatstaal, waarmee veel van het terrein is verhard.

We reden na deze excursie een paar kilometer verder naar Las Cañas, waar een enorm recreatiegebied ligt aan de rivier. Nu op zondag is het behoorlijk druk en ook wel lawaaiig. Er zijn verschillende kampeerterreinen waar je, nog net in het voorseizoen, gratis kunt staan.

Vandaag werd het 32 graden en er was een verkoelend windje bij een strakblauwe hemel. Morgen nog een paar graden erbij, in Argentinië.