Punta Arenas (Chili)

In de avondzon reden we naar het NP Pali Aike

De grensovergang naar Chili hebben we onderschat. We deden het in Rio Gallegos rustig aan, mede vanwege de gestage regen die was begonnen. 

Maar bij het Argentijnse douanekantoor stond een lange rij wachtenden. Het zijn veel Argentijnen die door een stukje Chili moeten om in het Argentijnse Ushuaia te komen. Het duurde naar schatting twee uur voor we aan de beurt waren. Inmiddels begonnen de Argentijnen hun ongenoegen te uiten door langzaam in de handen te klappen. Maar ja, er is gewoon te weinig personeel om een vlotte doorstroming te kunnen krijgen. En het was midden op de dag, ook niet handig.

Na 600 meter kom je dan bij de Chileense grenspost die wat beter is georganiseerd. Niettemin duurde het ook daar nog een uur. In de rij zag Jan een Duits stel dat in een grotere Volkswagenbus rijdt. Hij herkende hen van de wekelijkse Youtube films die zij maken over hun belevenissen. Hij maakte een praatje en het bleek dat zij ook naar Torres del Paine willen maar dan met een omweg door Argentinië. 

Gisteren en vandaag was het weer een serieuze storm met windkracht 9. We waren nog maar net in Chili of we kwamen in een file terecht die veroorzaakt werd door een gecrashte truck met oplegger, die dwars op de weg stond. Dat duurde drie kwartier. 

Een kudde guanaco's graast op de helling van de oude vulkaankrater

We waren van plan om naar het Nationaal Park Pali Aike te gaan waar je ook kunt overnachten. Dat hebben we ondanks de vertraging toch doorgezet. We stonden om 20.00 uur voor de poort en werden toch uitgebreid verwelkomd en van uitleg voorzien. De twee parkwachters zijn daar 24 uur per dag.

Overal liggen de botresten van dieren;
misschien wel de prooi van een poema die ook in het park leven

Het regende al enkele uren niet meer maar de storm leek heviger dan ooit. Hoewel we achter een beschutting  stonden stond de bus de hele nacht te schudden, met het hefdak omlaag. Dat slaapt toch wat onrustig. De plek was overigens wel prachtig, aan de voet van een lavaveld. 

Vandaag probeerden we in de storm twee wandelingen te doen. De eerste naar een oude vulkaankrater verliep bijna rampzalig. Door hevige valwinden in de krater was het bijna onmogelijk om te staande te houden, ondanks de stokken die we van de rangers kregen. Janny verloor twee keer haar evenwicht en haar muts waaide weg, die Jan vervolgens weer terugvond. 

Toch is het park de moeite waard om te bezoeken. 

In Punta Arenas hebben we een comfortabel appartement. We blijven tot het eind van het jaar in deze moderne stad. 

Een stop in San Gregorio, grotendeels ghost town.

Op het strand van San Gregorio vergingen ooit deze schepen